Έχουμε αρχίσει να συνερχόμαστε πλέον σιγά σιγά απο το σοκ. Εμείς δηλαδή..γιατί η Audrey είναι όπως πάντα στο δικό της συννεφάκι. Πέρα βρέχει (ή τουλάχιστον αυτό δείχνει). Για τη Μίλβα, καλα..ούτε συζήτηση. Κοσμάρα.
Δεν έχει βγει βόλτα καθόλου απο όταν επέστρεψε σπίτι. Σήμερα όμως πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι. Και συνειδητοποιώ ότι αυτό με φρικάρει. Είχαμε κάνει κάποια πρόοδο με το τράβηγμα τόσο καιρό. Δεν λέω ότι δεν τραβούσε καθόλου, αλλά σιγά σιγά, φαινόταν να βελτιώνεται. Τώρα πρέπει όλα να τα πάρουμε απο την αρχή.
Συνήθως πηγαίναμε σε περιφραγμένο χώρο για να τρέξει. Αλλά και σε μέρη πιο απομονωμένα ίσως και αισθανόμουν ασφάλεια. Ήξερα πως πάντα θα κοιτούσε να δει που είμαστε εμείς και κυρίως που είναι η Μίλβα και θα έτρεχε σε κύκλους γύρω γύρω απο μας, αλλά ποτέ δεν θα με έγραφε όταν τη φώναζα. Έχω χάσει κάθε εμπιστοσύνη αυτή τη στιγμή..Τρέμω να την αφήσω χωρίς λουρί ακόμα και σε περιφραγμένο χώρο, σκέφτομαι ΠΟΣΟ θα τραβάει στη βόλτα, ειδικά χωρίς εκτόνωση και πανικοβάλλομαι γενικά.
Υπερβάλλω; Δεν έχω ιδέα πως πρέπει να το διαχειριστώ..
Δεν έχει βγει βόλτα καθόλου απο όταν επέστρεψε σπίτι. Σήμερα όμως πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι. Και συνειδητοποιώ ότι αυτό με φρικάρει. Είχαμε κάνει κάποια πρόοδο με το τράβηγμα τόσο καιρό. Δεν λέω ότι δεν τραβούσε καθόλου, αλλά σιγά σιγά, φαινόταν να βελτιώνεται. Τώρα πρέπει όλα να τα πάρουμε απο την αρχή.
Συνήθως πηγαίναμε σε περιφραγμένο χώρο για να τρέξει. Αλλά και σε μέρη πιο απομονωμένα ίσως και αισθανόμουν ασφάλεια. Ήξερα πως πάντα θα κοιτούσε να δει που είμαστε εμείς και κυρίως που είναι η Μίλβα και θα έτρεχε σε κύκλους γύρω γύρω απο μας, αλλά ποτέ δεν θα με έγραφε όταν τη φώναζα. Έχω χάσει κάθε εμπιστοσύνη αυτή τη στιγμή..Τρέμω να την αφήσω χωρίς λουρί ακόμα και σε περιφραγμένο χώρο, σκέφτομαι ΠΟΣΟ θα τραβάει στη βόλτα, ειδικά χωρίς εκτόνωση και πανικοβάλλομαι γενικά.
Υπερβάλλω; Δεν έχω ιδέα πως πρέπει να το διαχειριστώ..