Γεια σας παιδιά. Ο κολλητός μου πήρε τον Οκτώβρη ένα κουτάβι. Το θέμα μου είναι το εξής: Δε βγάζει το σκυλί βόλτα καθόλου, ούτε 1 φορά τη μέρα. Την ανάγκη του την κάνει στο μπαλκόνι. Η δικαιολογία του είναι ότι δεν τα κάνει όταν το βγάζει έξω. (Εγώ που τον έβγαλα τα έκανε μια χαρά όταν μου τον είχε δανείσει). Επίσης το πιο τραγικό νομίζω πως είναι το γεγονός ότι τη νύχτα τον βάζει να κοιμάται σε ένα κλουβί μεταφοράς (ΟΧΙ crane) το οποίο το κλειδώνει κιόλας και τον αφήνει μόνο του στο δωμάτιο μέχρι το πρωί (αυτός κοιμάται σε άλλο δωμάτιο). Είναι το ίδιο κλουβί που τον βάζει τιμωρία όταν κάνει κάποια αταξία και που τον μετακινεί. Η δικαιολογία είναι ότι αν το αφήσει έξω θα του τα φάει όλα. Ωστόσο το σκυλί έχει μεγαλώσει και δε χωράει καλά καλά μες στο κλουβί. Δεν ξέρω, εγώ είχα σκύλο 15 χρόνια και κοιμόταν μια χαρά στο κρεβατάκι του στο πάτωμα. Πραγματικά έχω βγει εκτός εαυτού και δεν ξέρω τι να κάνω. Η βόλτα δεν είναι αναγκαία ούτως ή άλλως για την άσκηση και την κοινωνικοποίηση του σκύλου ανεξάρτητα από την τουαλέτα; Και είναι σωστό να είναι κλεισμένο όλο το βράδυ σε ένα τόσο μικρό χώρο; Το σκυλί έχει γίνει νευρικό, δεν τολμάει να μπει άνθρωπος στο σπίτι, θέλει να εκτονωθεί, πηδάει επάνω σου, σε δαγκώνει για να παίξει και εκτός των άλλων έχει και ορμές λόγω της εφηβείας. Και φυσικά όποτε γίνεται αυτό, πάλι μέσα στο κλουβί. Επίσης άλλη μια δικαιολογία του είναι ότι τα σκυλιά της συγκεκριμένης ράτσας είναι "δύσκολα" (Datshund) και πεισματάρικα. Δώστε μου κάποια συμβουλή γιατί είμαι ένα βήμα πριν πάρω την προστασία ζώων και το υιοθετήσω εγώ το σκυλάκι.
YΓ. Δε λέω ότι δεν το αγαπάει, το φροντίζει, παίζουν, δεν το έχει χτυπήσει ποτέ (αυτό έλειπε) αλλά με αυτό τον εγκλεισμό στο κλουβί και την έλλειψη βόλτας νομίζω θα έχει πολλά προβλήματα στην ψυχολογία του.
YΓ. Δε λέω ότι δεν το αγαπάει, το φροντίζει, παίζουν, δεν το έχει χτυπήσει ποτέ (αυτό έλειπε) αλλά με αυτό τον εγκλεισμό στο κλουβί και την έλλειψη βόλτας νομίζω θα έχει πολλά προβλήματα στην ψυχολογία του.
