θα σας πω επιγραμματικά οτι είμαστε πλέον 5 μηνών (ένα φάσκελο δηλαδη)
οτι είναι ένας θαυμάσιος χαρακτήρας, χαρωπός, καλοκάγαθος (αλλά οχι ηλίθιος), ενεργειακός
οτι οταν μας βλέπει να δουλεύουμε καθεται ήσυχα και παίζει με τα παιχνίδια του
δεν τον έχω δει να βγάζει κυριαρχικότητες , ακόμα τουλάχιστον
είναι ένα θαυμάσιο σκυλάκι, προς το παρόν ζώ το όνειρό μου
θα σας πω επίσης με πολύ στεναχώρια και πόνο οτι μου δαγκώσανε το σκυλί μου
μου το δαγκώσανε στην μύτη του, στην όμορφη καφέ του μύτη
έχει δυο βαθιές χαρακιές - κοψίματα.
χθες το βράδυ αιμοραγούσε, σήμερα εχει σταματήσει το αίμα, αλλα υπάρχουν υγρά και πύο
έχουμε ήδη ξεκινήσει αντιβίωση, ράμματα δεν μπορουν να γίνουν στην παρούσα επειδή η πληγή είναι σηπτική. η γνώμη του κτηνιάτρου είναι οτι θα αφήσει μεγάλη ουλή (στην ομορφη καφέ του μυτούλα). Μένει να το δουμε λοιπον μιας και ο εκτροφέας ΜΑς εχει άλλη γνώμη.
(ρε σεις τον ρώτησα εννοείται αλλα σας παρακαλώ, είμαι πολύ στεναχωρημένη για να με δουλέψετε)
δεν ήμουν παρουσα στο συμβάν, δεν τον είχα βγάλει βόλτα εγώ εκεινη τη στιγμή. Αν ήμουν εκει, σε καμία περιπτωση δεν θα μου δάγκωναν το σκυλί μου. Ήμουν για δουλειές στο κεντρο της πόλης. Αλλα σκέφτηκε να τον βγάλει βόλτα ο αντρας μου, για να με βοηθήσει. Εφόσον θα γύρναγα πολύ κουρασμένη, ας επαιζα μόνο με τον Κέδρο, να μη χρειαζοταν να τον παω και βολτουλα
η σκέψη όμορφη αλλα η εκτέλεση κάκιστη.
βλεπετε στα μάτια των άλλων είμαι γκεστάπω με το σκυλί, δεν το αφήνω να μυρίζεται με αλλα σκυλιά σε αυλές και μάντρες και όλο τον εχω δίπλα μου και δεν τον αφήνω ελεύθερο να χαρεί
εδώ να "δικαιολογηθώ" λιγο και να πω οτι οταν εντοπίσω ενα σκυλί σε αυλή και μάντρα, τις πρωτες 5 ας πουμε φορές δεν αφήνω τον δικό μου να πλησιάσει. Τον έχω στο "μαζί" και τελος. Με τον καιρό αν δω τη στάση σώματος του αλλου σκύλου να αλλάξει και να ειναι χαλαρή και φιλική, τοτε ναι, πλησιάζω επιφυλακτικά. 3 μήνες ουτε τρίχα δεν πειραχτηκε ττου κέδρου μου με αυτο το σύστημα, και καναμε και φίλους έτσι.
ο ψηλός ομως το ειχε χύμα το σκυλί, και ο κουταβος πήγε διπλα σε μάντρα, και τον αρπάξανε απο την όμορφη καφέ του μυτούλα. και γύρισα στο σπίτι και βρήκα το σκυλί μου μες στα αίματα και με τη μύτη σκισμένη
αμα με πιάσεις απο τη δική μου μύτη θα κάνω μπαμ, ειλικρινά
ήδη εχω μιλήσει με εκπαιδευτή εδώ στην πάτρα και μου εδωσε θάρρος μπορώ να πω. μου ειπε οτι δεν περνάει φοβική περιοδο το σκυλί στην παρουσα κ να συνεχίσουμε το προγραμμά μας κανονικά. σαν να μην εγινε τιποτα. θα ειναι επιφυλακτικό για καποιο διαστημα με τις μάντρες αλλα θα το ξεπεράσει εύκολα. Αρκεί να μην ξανασυμβει κάτι τέτοιο
και έτσι λοιπόν σημερα πριν κανει κανεις οτιδοιποτε με το σκυλι ΜΟΥ, μου ζητάει την άδεια, ακόμα και να το χαϊδεψει. Καλά κανουν γιατι μαλλον έχουν προσέξει οτι καθε φορά που κοιτάω τη μύτη του είμαι έτοιμη να χώσω μπουκέτα δεξιά κι αριστερά...