Αρχικό μήνυμα απο Promitheas Εμφάνιση μηνυμάτων
Να δούμε τι μπορούμε να ξέρουμε για τον τύφο?
Αν ψάξουμε λιγάκι και ρωτήσουμε κτηνιάτρους καταλήγουμε στα 5 παρακάτω βασικά πραγματάκια:
Τι είναι ο τύφος
"Τύφος" αποκαλείται η λοίμωξή που προκαλείται από έναν ιό, που ονομάζεται παρβοϊός (CPV - Canine Parvo Virus).
"Τύφο" λοιπόν χάρην άλλες φορές συντομίας και άλλες άγνοιας (ναι, άγνοιας) ονομάζουν οι περισσότεροι ακόμα και οι κτηνίατροι ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ιογενή ή μη γαστρεντερίτιδα, ακόμα και άσχετη με CPV. Αρκεί να έχει διάρροια ένα σκυλί και έληξε. Γι'αυτό προσοχή. Η αντιμετώπιση είναι η ίδια, κυρίως η χορήγηση ορού - μετάδοση όμως τελείως διαφορετική
Ποιοι κινδυνεύουν, ποιοι νοσούν;
Από τα σκυλιά που μολύνονται, υψηλότερα ποσοστά κινδύνου παρουσιάζουν τα νεότερα των 12 μηνών και ιδιαίτερα όσα βρίσκονται στους 3 με 4 πρώτους μήνες της ζωής τους κι αυτό κυρίως λόγω της αδυναμίας του ανοσοποιητικού τους συστήματος να αντιμετωπίσει τον ιό.
Πως εκδηλώνεται – συμπτώματα
Ο CPV εμφανίζει ένα σημαντικό εύρος κλινικών συμπτωμάτων, αλλά συνήθως εκδηλώνεται με οξεία γαστρεντερίτιδα. Το κουτάβι παρουσιάζει συχνούς εμετούς και διάρροια η οποία είναι συνήθως έντονα δύσοσμη, σκουρόχρωμη και αιμορραγική. Παράλληλα εμφανίζεται πυρετός, και έντονη αδιαθεσία που καταλήγει σε κατάπτωση και αφυδάτωση. Σε αιματολογικές εξετάσεις μπορεί να φανεί η πτώση των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοπενία).Σε ζώα μεγαλύτερης ηλικίας η μόλυνση συνήθως δεν παρουσιάζει καθόλου ή πολύ ηπιότερα συμπτώματα.
Ο ιός ανιχνεύεται μόνο στα κόπρανα του σκύλου μετά από μικροβιολογική εξέταση.
Η περίοδος επώασης του ιού (ο χρόνος από την προσβολή μέχρι την εμφάνιση συμπτωμάτων) διαρκεί από μία έως δύο εβδομάδες, ανάλογα με τον οργανισμό. Ο ιός είναι ανιχνεύσιμος στα κόπρανα από την 2η με 3η ημέρα μετά την προσβολή του σκύλου δηλαδή πολύ πριν από την εκδήλωση των όποιων κλινικών συμπτωμάτων.
Πως μεταδίδεται
Ο CPV μεταδίδεται μέσω της επαφής με περιττώματα που περιέχουν τον ιό. Μπορεί ωστόσο να είναι ανθεκτικός και ζωντανός σε άψυχα αντικείμενα (πατώματα, ενδύματα, έπιπλα) για διάστημα που μπορεί να φτάσει τους 6 μήνες. Κομιστές του ιού μπορούν να είναι εκτός από τα μολυσμένα σκυλιά και έντομα ή τρωκτικά. Για αυτόν τον λόγο είναι σημαντική η άμεση απομάκρυνση μολυσμένων περιττωμάτων ή εμετού και η καλή απολύμανση του σημείου επαφής με μικροβιοκτόνο (π.χ. Dettol) και μετέπειτα με απολυμαντικό (π.χ. Χλωρίνη).
Ο τύφος μεταδίδεται (σε μικρότερο βεβαίως ποσοστό) ΚΑΙ αερογενώς και μάλιστα σε μεγάλη απόσταση.
Αντιμετώπιση – Πρόληψη
Πρακτικά δεν υπάρχει θεραπεία που να αντιμετωπίζει επιτυχώς ή να εξοντώνει ολοκληρωτικά και άμεσα τον ιό. Ουσιαστικά μπορεί και πρέπει να εφαρμοστεί αγωγή υποστήριξης του οργανισμού του σκύλου κυρίως για να αντιμετωπιστεί η αφυδάτωση και για να ισορροπήσουμε τις όποιες ηλεκτρολυτικές διαταραχές (ενδοφλέβια χρήση ηλεκτρολυτών και ορών). Επίσης πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά για την πρόληψη επιπλοκών κυρίως λόγω του κινδύνου λοιμώξεων που υφίστανται από τον εξασθενημένο οργανισμό του σκύλου (λ.χ. λόγω της πτώσης των λευκών αιμοσφαιρίων).
Πρόληψη του ιού μπορεί να γίνει με εμβολιασμό ο οποίος εφαρμόζεται σε υγιές κουτάβι περίπου στον 3ο μήνα της ζωής του. Αυτός ο εμβολιασμός έχει σαν αποτέλεσμα την ανοσοποίηση του κουταβιού απέναντι στον ιό για τουλάχιστον 12 μήνες (πολλές φορές και εφ' όρου ζωής).