ΙΡΛΑΝΔΕΖΙΚΟ ΣΕΤΤΕΡ
Αυτός ο σκύλος είναι ο πιο σφοδρός και ο πιο παρορμητικός από τα Σέττερ. Χρειάζεται αυστηρή εκγύμναση πριν μπορέσει να χρησιμοποιηθεί στο κυνήγι.
Είναι εξαιρετικός στο έλος και στο νερό γενικά.
Έχει αξιοπρόσεκτα ευαίσθητη όσφρηση, γρήγορη και πλατιά ανίχνευση, μεγάλη ενεργητικότητα και πολύ σίγουρη φέρμα.
Έχει τρυφερό χαρακτήρα, είναι πολύ έξυπνος και η μόδα τον έκανε έναν πανάκριβο σκύλο για συντροφιά.
Γενική όψη
Το ευλύγιστο, ελεύθερο και άνετο βάδισμα του, η ευγενική και περήφανη στάση του, η ομορφιά του σκουροκόκκινου τριχώματός του τον κάνουν ένα από τα πιο ελκυστικά Σέττερ.
Κεφάλι: Μακρύ και ελαφρύ, ψαλιδωτό. Μύτη μαύρη κατά προτίμηση. Ρουθούνια πολύ ανοιχτά. Μουσούδα ελαφρά τετραγωνισμένη στην άκρη. Χείλη λεπτά. Σαγόνια ίσα μεταξύ τους. Κρανίο με σχήμα ωοειδές ανάμεσα στα αυτιά. Οφρυϊκά τόξα τονισμένα και |προεξέχοντα. Μάτια σκουρόχρωμα μέσου μεγέθους. Αυτιά λεπτά, τοποθετημένα προ: τα πίσω, χαμηλά και κρεμαστά.
Κορμός: Λαιμός πολύ μυώδης, χωρίς ίχνος διπλοσάγονου. Στήθος πολύ βαθύ. Πλευρά στρογγυλεμένα. Ράχη αρκετά πλατιά. Οσφύς μυώδης, ελαφρά τοξωτή. Νώτα πολύ μυώδη και πλατιά. Ωμοπλάτες λοξές και επιμήκεις. Αγκώνες τοποθετημένοι χαμηλά. Πίσω σκέλη επιμήκη και πολύ μυώδη από το γοφό ως την ιγνύα, δυνατά και κοντά από την ιγνύα μέχρι το πέλμα. Ιγνύες πολύ τοξωτές. Πόδια μικρά και δυνατά. Δάχτυλα σφιχτά και τοξωτά.
Ουρά: Τοποθετημένη χαμηλά, μέσου μήκους, χοντρή στη βάση, λεπτή στην κατάληξη. Πρέπει να στέκεται στο ύψος της ράχης ή πιο χαμηλά, αλλά ποτέ ανασηκωμένη. Τρίχωμα: Τρίχα κοντή και λεπτή στο κεφάλι, στο μπροστινό μέρος των σκελών και στην άκρη των αυτιών. Στον υπόλοιπο κορμό είναι μέσου μήκους. Δεν πρέπει να είναι κυματιστή, ούτε με μπούκλες. Τα αυτιά στολίζονται με μεταξένιες φράντζες. Οι φράντζες αυτές βρίσκονται και στο πίσω μέρος των σκελών, στην κοιλιά, στο στήθος και στο λάρυγγα. Χρώματα σε σκούρο κόκκινο προς ακαζού με λαμπρές ανταύγειες. Αποφεύγονται οι μαύρες ανταύγειες στο τρίχωμα, οι άσπρες κηλίδες σε στήθος, στο μέτωπο και στο λαιμό.
Ιστορικό
Το Ιρλαδέζικο Σέττερ προέρχεται από την Ιρλανδία. Είναι απόγονος του μεγάλου ηπειρωτικού Επανιέλ και είναι το παλαιότερο από τα Σέττερ κι ακόμα ίσως και από όλα τα βρετανικά σκυλιά.
Το αρχαίο Σέττερ, που χρησιμοποιούσαν από πολύ παλιά οι Αγγλοι και Ιρλανδοί κυνηγοί, είχε πολύ πιο ογκώδη μορφή και δύο διαφορετικά χρώματα στο τρίχωμα: το ένα κόκκινο ακαζού και το άλλο άσπρο και κόκκινο.
Για να ανταποκριθούν σε μια παραξενιά της μόδας του 19ου αιώνα, οι Άγγλοι εκτροφείς έκαναν λεπτότερο τον τύπο του σκύλου αυτού με επιμιξίες με το Πόιντερ και το Αγγλικό Σέττερ και κράτησαν, μετά από αυστηρή επιλογή, μόνο τους σκύλους με κατακόκκινο τρίχωμα.
Για να ικανοποιήσουν τη ζήτηση από τους θαυμαστές των σκυλιών για συντροφιά, οι εκτροφείς προσανατόλισαν την επιλογή τους στο χρώμα και στην ομορφιά του Ιρλανδέζικου Σέττερ, που έπεσε στη δυσμένεια των κυνηγών μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εδώ και λίγα χρόνια, όμως, χάρη σε μια εκτροφή προσανατολισμένη ξανά στις κυνηγετικές του ικανότητες, το Ιρλανδέζικο Σέττερ ξαναπήρε μία σημαντική θέση ανάμεσα στους αγγλικούς σκύλους φέρμας.
[URL=http://kynagon.gr/%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%82/%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%B1/%CE%B9%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AD%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CF%83%CE%AD%CF%84%CF%84%CE%B5%CF%81]ΠΗΓΗ[/URL]
Attachments
Last edited:
