Καιρό τώρα το έχω διαβάσει ξανα και ξανά ότι τα σκυλιά όταν κάνουν κάτι κακό μετά απο λίγο το ξεχνάνε άρα όταν κατουρήσουν κάπου που δεν θέλουμε και δεν τα πιάσουμε επ αυτόφόρο τότε δεν πρέπει να τα τιμωρούμε γιατί δεν θυμούνται γιατί τα τιμωρούμαι. Λοιπόν, αυτό έχω αρχίσει να το αμφισβητώ λίγο. Γιατί? Να σας πώ κάτι που έγινε σήμερα το πρωί και με εξέπληξε (και έχει ξαναγίνει και ποιο παλιά).
Ξύπνησα σήμερα κανονικά στις 06:00, ετοιμάζομαι για να βγάλω βόλτα την Ζήβα της ανοίγω το πορτάκι (baby door) για να έρθει στο σαλόνι και να βάλουμε λουράκι να πάμε βόλτα και ξαφνικά αντί να πάει στην εξώπόρτα όπου πάει για να της βάλω λουρί και να βγούμε βόλτα πήγε και χώθηκε στο WC (όπου είναι συνήθος ο χώρος τιμωρίας της) εκεί την βάζω για λίγα λεπτά όταν κάνει κάποια αταξία (κάτι που δεν έχει γίνει εδώ και 2 μήνες τώρα). Όσο και αν την φωνάζω να έρθει να πάμε βόλτα δεν έβγαινε έξω. Δεν ήξερα γιατί δεν ήθελε να πάμε βόλτα, μέχρι που πήγα στον χώρο της όπου δεν έβλεπα να έχει κάνει κάτι, πάλι την φωνάζω να πάμε βόλτα και τίποτα (πάντα η φωνή μου πολύ normal) και τίποτα. Πήγα λοιπόν πάλι να δω το χώρο της γιατί σίγουρα δεν μου βγαινε απο το μυαλό ότι κάτι είχε κάνει και τότε βλέπω απο κοντα όταν πιάνω το μαξιλάρι της ότι είναι βρεγμένο (κατουρημένο). Πέθανα στο γέλιο εγώ με το που το πήρα χαμπάρι. Ευτηχός που αυτό ήταν όλο γιατί είχα αρχίσει να ανυσηχό μήπως είχε πάθει κάτι η καημένη. Τελικά κατάφερα να την πίσω ότι δεν έγινε και τίποτα και ετοιμαστήκαμε για την βόλτα.
Εμένα αυτό μου δίχνει πάντος ότι τα σκυλιά ακόμα και ώρες μετά απο την σκανδαλιά (που ξέρουν ότι δεν έπρεπε να κάνουν) το θυμούνται μια χαρα.
Εσάς δεν σας έχει τύχει ποτέ κάτι τέτοιο?
Ξύπνησα σήμερα κανονικά στις 06:00, ετοιμάζομαι για να βγάλω βόλτα την Ζήβα της ανοίγω το πορτάκι (baby door) για να έρθει στο σαλόνι και να βάλουμε λουράκι να πάμε βόλτα και ξαφνικά αντί να πάει στην εξώπόρτα όπου πάει για να της βάλω λουρί και να βγούμε βόλτα πήγε και χώθηκε στο WC (όπου είναι συνήθος ο χώρος τιμωρίας της) εκεί την βάζω για λίγα λεπτά όταν κάνει κάποια αταξία (κάτι που δεν έχει γίνει εδώ και 2 μήνες τώρα). Όσο και αν την φωνάζω να έρθει να πάμε βόλτα δεν έβγαινε έξω. Δεν ήξερα γιατί δεν ήθελε να πάμε βόλτα, μέχρι που πήγα στον χώρο της όπου δεν έβλεπα να έχει κάνει κάτι, πάλι την φωνάζω να πάμε βόλτα και τίποτα (πάντα η φωνή μου πολύ normal) και τίποτα. Πήγα λοιπόν πάλι να δω το χώρο της γιατί σίγουρα δεν μου βγαινε απο το μυαλό ότι κάτι είχε κάνει και τότε βλέπω απο κοντα όταν πιάνω το μαξιλάρι της ότι είναι βρεγμένο (κατουρημένο). Πέθανα στο γέλιο εγώ με το που το πήρα χαμπάρι. Ευτηχός που αυτό ήταν όλο γιατί είχα αρχίσει να ανυσηχό μήπως είχε πάθει κάτι η καημένη. Τελικά κατάφερα να την πίσω ότι δεν έγινε και τίποτα και ετοιμαστήκαμε για την βόλτα.
Εμένα αυτό μου δίχνει πάντος ότι τα σκυλιά ακόμα και ώρες μετά απο την σκανδαλιά (που ξέρουν ότι δεν έπρεπε να κάνουν) το θυμούνται μια χαρα.
Εσάς δεν σας έχει τύχει ποτέ κάτι τέτοιο?