Είμαι μια σταλιά σκυλάκι! Έχω πολύ μικρό μέγεθος αλλά μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους.
Δυστυχώς ο κύρης μου πέθανε γιατί ήταν παππούς κι εμένα δεν με ήθελε κανείς, αν και είμαι τόσο μικρούλα· μου φτάνουν τρεις κουταλιές φαγάκι για να χορτάσω όλη τη μέρα, κι ένα μικρό χαλάκι να κοιμάμαι έστω και έξω στο κρύο. Κι εγώ αν τα είχα αυτά θα υποδεχόμουν τα νέα μου αφεντικά με χαρά, θα κουνούσα την ουρά μου, θα γαύγιζα για να φεύγουν οι κακοί, θα τους έκανα πολλά παιγνίδια γιατί είμαι πολύ παιγνιδιάρα και θα γελούσαν μαζί μου. Τότε ίσως και να μου έδιναν κι ένα χάδι.
Όμως όταν έχασα τον κύρη μου γυρνούσα στις ταβέρνες της παραλίας, στους δρόμους, παντού· νόμιζα πως κάπου θα τον έβρισκα. Πολλές φορές έμπαινα μέσα στα μαγαζιά και τον αναζητούσα, όμως πάντα με έδιωχναν· πολλές φορές με κλωτσούσαν ή μου δείχνανε το σκουπόξυλο με φωνές.
Τι να έκανα περίμενα. Περίμενα και πεινούσα, περίμενα και διψούσα, περίμενα και κρύωνα. Όμως δεν ήρθε ποτέ…
Ήμουν τόσο μόνη, και τόσο πεινασμένη! Απ’ τις ταβέρνες έβγαινε γλυκιά μυρουδιά φαγητού που μ’ έκανε να μην θέλω να φύγω από κει. Πίστευα πως κάτι θα ’χει και για μένα. Όχι μόνο φαΐ.. Ήθελα απεγνωσμένα ένα ανθρώπινο βλέμμα, να δώσει κάποιος και σε μένα λίγη σημασία. Τους κοιτούσα επίμονα στα μάτια και κάποιες φορές μου πετούσαν ένα κόκαλο. Άλλα τις πιο πολλές φορές έβγαινε το αφεντικό του μαγαζιού με την αγριοφωνάρα του και φώναζε: «πάλι εδώ είσαι εσύ»;;; «Ουστ» «Ουστ»!!!
Πολλές φορές έφευγα πριν προλάβω να φάω ούτε ψίχουλο. Τότε κούρνιαζα σε μια γωνιά και προσπαθούσα να ξεχάσω… αλλά το κρύο ήταν πιο τσουχτερό αν ήμουν νηστική και έτρεμα όλη την νύχτα. Τα χειρότερα βράδια μου ήταν όταν έβρεχε !
Μέχρι που γνώρισα τα κορίτσια στην διπλανή πολυκατοικία. Στην αρχή η Ειρήνη μου έβαζε πάντα φαγάκι στην άκρη του σπιτιού. Μετά από λίγους μήνες ήρθαν άλλες τρεις κούκλες σαν κι εμένα. Από τότε έχω μπόλικο φαγάκι, χάδια και τελευταία κάτι που μου έλειψε πολύ, κουβερτούλα για τον ύπνο. Όλα αυτά, γίνονται κρυφά από την ιδιοκτήτρια που δεν θέλει κανένα ζώο στο σπίτι της.
Είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα αυτά τα καλά κορίτσια, αλλά κάθε σαββατοκύριακο φεύγουν και μένω πάλι μόνη μου. Ξέρω πως εδώ ήρθαν για δουλειά και μετά θα φύγουν οριστικά. Τι θα απογίνω μετά; Θα βρεθεί άραγε για μένα κάποιος να με φροντίζει και να με αγαπά;
Αυτή είναι η ιστορία της «Στην»· το «στην» το βγάλαμε γιατί δεν βρήκαμε ποτέ την επόμενη λέξη. Δεν θέλουμε να την εγκαταλείψουμε πάλι στους δρόμους και ψάχνουμε να της βρούμε σπίτι. Δυστυχώς καμιά μας δεν μπορεί να την πάρει. Όλες μας έχουμε ήδη σκυλιά που κι αυτά είναι στους γονείς μας λόγω των συχνών μετακινήσεων που απαιτεί η δουλειάς μας.
Το σκυλάκι ήταν πολύ ταλαιπωρημένο και φοβισμένο· στην αρχή δεν πλησίαζε καθόλου. Μετά μας έμαθε, αλλά όταν βλέπει να κρατάμε την σκούπα φεύγει κατατρομαγμένο.
Σιγά σιγά θα προσπαθήσουμε να το βάλουμε στο αυτοκίνητο να το πάμε στον γιατρό. Σύντομα θα είναι εμβολιασμένη και αποπαρασιτωμένη.Χρειάζεται ακόμα λίγη εξοικείωση μαζί μας, αλλά ο χρόνος μας πιέζει. Φεύγουμε τέλος Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό αν κανείς θέλει την μικρούλα "STIN" ας επικοινωνήσει μαζί μας . Το σκυλάκι πάντως είναι πολύ γλυκό και μικρούλι· κατάλληλο για διαμέρισμα .
Παραθέτουμε φωτο.
τηλ. 6934718998
http://img190.imageshack.us/i/p1030766e.jpg/
http://img20.imageshack.us/i/p1030776a.jpg/
http://img198.imageshack.us/i/p1030782r.jpg/
http://img214.imageshack.us/i/p1030741.jpg/
Δυστυχώς ο κύρης μου πέθανε γιατί ήταν παππούς κι εμένα δεν με ήθελε κανείς, αν και είμαι τόσο μικρούλα· μου φτάνουν τρεις κουταλιές φαγάκι για να χορτάσω όλη τη μέρα, κι ένα μικρό χαλάκι να κοιμάμαι έστω και έξω στο κρύο. Κι εγώ αν τα είχα αυτά θα υποδεχόμουν τα νέα μου αφεντικά με χαρά, θα κουνούσα την ουρά μου, θα γαύγιζα για να φεύγουν οι κακοί, θα τους έκανα πολλά παιγνίδια γιατί είμαι πολύ παιγνιδιάρα και θα γελούσαν μαζί μου. Τότε ίσως και να μου έδιναν κι ένα χάδι.
Όμως όταν έχασα τον κύρη μου γυρνούσα στις ταβέρνες της παραλίας, στους δρόμους, παντού· νόμιζα πως κάπου θα τον έβρισκα. Πολλές φορές έμπαινα μέσα στα μαγαζιά και τον αναζητούσα, όμως πάντα με έδιωχναν· πολλές φορές με κλωτσούσαν ή μου δείχνανε το σκουπόξυλο με φωνές.
Τι να έκανα περίμενα. Περίμενα και πεινούσα, περίμενα και διψούσα, περίμενα και κρύωνα. Όμως δεν ήρθε ποτέ…
Ήμουν τόσο μόνη, και τόσο πεινασμένη! Απ’ τις ταβέρνες έβγαινε γλυκιά μυρουδιά φαγητού που μ’ έκανε να μην θέλω να φύγω από κει. Πίστευα πως κάτι θα ’χει και για μένα. Όχι μόνο φαΐ.. Ήθελα απεγνωσμένα ένα ανθρώπινο βλέμμα, να δώσει κάποιος και σε μένα λίγη σημασία. Τους κοιτούσα επίμονα στα μάτια και κάποιες φορές μου πετούσαν ένα κόκαλο. Άλλα τις πιο πολλές φορές έβγαινε το αφεντικό του μαγαζιού με την αγριοφωνάρα του και φώναζε: «πάλι εδώ είσαι εσύ»;;; «Ουστ» «Ουστ»!!!
Πολλές φορές έφευγα πριν προλάβω να φάω ούτε ψίχουλο. Τότε κούρνιαζα σε μια γωνιά και προσπαθούσα να ξεχάσω… αλλά το κρύο ήταν πιο τσουχτερό αν ήμουν νηστική και έτρεμα όλη την νύχτα. Τα χειρότερα βράδια μου ήταν όταν έβρεχε !
Μέχρι που γνώρισα τα κορίτσια στην διπλανή πολυκατοικία. Στην αρχή η Ειρήνη μου έβαζε πάντα φαγάκι στην άκρη του σπιτιού. Μετά από λίγους μήνες ήρθαν άλλες τρεις κούκλες σαν κι εμένα. Από τότε έχω μπόλικο φαγάκι, χάδια και τελευταία κάτι που μου έλειψε πολύ, κουβερτούλα για τον ύπνο. Όλα αυτά, γίνονται κρυφά από την ιδιοκτήτρια που δεν θέλει κανένα ζώο στο σπίτι της.
Είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα αυτά τα καλά κορίτσια, αλλά κάθε σαββατοκύριακο φεύγουν και μένω πάλι μόνη μου. Ξέρω πως εδώ ήρθαν για δουλειά και μετά θα φύγουν οριστικά. Τι θα απογίνω μετά; Θα βρεθεί άραγε για μένα κάποιος να με φροντίζει και να με αγαπά;
Αυτή είναι η ιστορία της «Στην»· το «στην» το βγάλαμε γιατί δεν βρήκαμε ποτέ την επόμενη λέξη. Δεν θέλουμε να την εγκαταλείψουμε πάλι στους δρόμους και ψάχνουμε να της βρούμε σπίτι. Δυστυχώς καμιά μας δεν μπορεί να την πάρει. Όλες μας έχουμε ήδη σκυλιά που κι αυτά είναι στους γονείς μας λόγω των συχνών μετακινήσεων που απαιτεί η δουλειάς μας.
Το σκυλάκι ήταν πολύ ταλαιπωρημένο και φοβισμένο· στην αρχή δεν πλησίαζε καθόλου. Μετά μας έμαθε, αλλά όταν βλέπει να κρατάμε την σκούπα φεύγει κατατρομαγμένο.
Σιγά σιγά θα προσπαθήσουμε να το βάλουμε στο αυτοκίνητο να το πάμε στον γιατρό. Σύντομα θα είναι εμβολιασμένη και αποπαρασιτωμένη.Χρειάζεται ακόμα λίγη εξοικείωση μαζί μας, αλλά ο χρόνος μας πιέζει. Φεύγουμε τέλος Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό αν κανείς θέλει την μικρούλα "STIN" ας επικοινωνήσει μαζί μας . Το σκυλάκι πάντως είναι πολύ γλυκό και μικρούλι· κατάλληλο για διαμέρισμα .
Παραθέτουμε φωτο.
τηλ. 6934718998
http://img190.imageshack.us/i/p1030766e.jpg/
http://img20.imageshack.us/i/p1030776a.jpg/
http://img198.imageshack.us/i/p1030782r.jpg/
http://img214.imageshack.us/i/p1030741.jpg/
