Το DogForum ξανάνοιξε και είμαι σίγουρος πως νέα μέλη θα μπουν και θα διαβάσουν,μέλη που ίσως δε θα παρατηρήσουν κείμενα για τον σωστό τρόπο απόκτησης του μελλοντικού μας συντρόφου.Είναι και αυτή η φούρια που σε πιάνει όταν πάρεις την απόφαση που πολλές φορές οδηγεί σε λάθη,λάθη τα οποία ορισμένες φορές είναι καθοριστικά και πονάνε πολύ...
Καπου εκεί,προς τα τέλη των 90s,γενέθλια μέσα στο Πάσχα ως έφηβος σε σπίτι φίλων στο βουνό,ο πατέρας μου θα ερχόταν μερικές μέρες μετά,μόλις τελείωνε τη δουλειά.Και φυσικά δε θα ερχόταν με άδεια χέρια στα γενέθλια του κανακάρη του...Τηλέφωνο γύρω στο μεσημέρι,βγες λίγο εξω είπε να με βοηθήσεις.Βγαίνω,κρατούσε μια τεράστια χάρτινη κούτα με τρύπες.Δεν πήγε ο νους μου.Πλησιάζω,μου λέει αυτό είναι για σένα.Ανοίγω την κούτα και αντικρύζω ένα ασύλληπτα όμορφο πλάσμα,το πιο όμορφο κανελί μπόξερ στην ιστορία των κανελί μπόξερ,και ας ήταν μόνο λίγων ημερών...
Οι μέρες ή πιο σωστά οι μήνες που ακολούθησαν ήταν αποκλειστικά αφιερωμένες στη Γκρέτα μας,πρώτη σκέψη το πρωί,τελευταία το βράδυ,ύπνος στο δωματιο μου,να μου φιλάει το χέρι ενώ κοιμάμαι,βόλτες ατελείωτες στη γειτονιά παρέα με τα πρώτα,κρυφά από τους γονείς τσιγάρα
Και ύστερα γέννησε και η μητέρα μου τον αδερφό μου και η Γκρέτα μας ανέλαβε το ρόλο της μαμάς του λόχου.Παρότι νεαρή και μέσα στην τρέλα,επειδή ο μικρός είχε κάποια μικροπροβληματάκια στην αρχή και δεν έπρεπε να έρχεται σε άμεση επαφή με το σκυλί,καθόταν σχεδόν δίπλα του χωρίς ποτέ να τον ακουμπά,πάντα δίπλα στο καρεκλάκι του για να τον προστατεύει.Ασύλληπτο για νεαρό μπόξερ 8-9 μηνών χωρίς καμία εκπαίδευση...Και όταν η γειτόνισσα ήρθε να δει τον bro,παρότι την έβλεπε κάθε μέρα,την ήξερε και την αγαπούσε,μόλις πλησίασε το καρεκλάκι στήλωσε μπροστά από το μωρό και γρύλιζε,σα να έλεγε "αν δε μου δώσουν το ok,εδώ δεν πλησιαζεις".
Οι μήνες περνούσαν και η Γκρέτα μας γινόταν κάθε μέρα και πιο όμορφη,πιο έξυπνη και πιο τρυφερή,ένα μαγικό πλάσμα γεμάτο αγάπη.Μέχρι που ήρθε μια βδομάδα που δεν είχε όρεξη ούτε για παιχνίδια,ούτε για βόλτες ούτε για τις καθημερινές τρέλες στο μπαλκόνι με τα μπαλάκια.Ο γιατρός αρχικά ήταν καθησυχαστικός,όμως οι εξετάσεις ήταν καταπέλτης.Παγκρεατική ανεπάρκεια εκ γενετής,με την πρόβλεψη να δίνει μερικές βδομάδες ζωής ακόμα.
Κάποιος που δεν το χει ζήσει δε μπορεί να καταλάβει πως είναι να βλέπεις το "μωρο" σου,αυτό που χεις ξενυχτήσει άπειρες νύχτες απλά για να το παρακολουθείς να ροχαλίζει,αυτό που την αράζατε παρέα στη θάλασσα κάτω απ΄το αλμυρίκι και σας έπαιρνε αγκαλιά ο ύπνος,αυτό που του μιλούσες και ήταν σα να καταλάβαινε ακριβώς τι του έλεγες,αυτό που ήταν μια σταλιά κουταβάκι και είχε γίνει ολόκληρη γυναικάρα,δε μπορεί καν να διανοηθεί πως είναι να σβήνει στα χέρια σου μέσα σε λίγες μέρες...
Μην κάνετε το λάθος να πάρετε κουτάβι ΠΟΤΕ από τον πρώτο τυχόντα!Ακολουθείστε κατα γράμμα αυτά που οι εμπειρότεροι εδώ μέσα συμβουλεύουν να κάνετε,δεν τα λένε από ιδιοτροπία ή κάποιο συμφέρον,τα λένε για να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα τέτοια κείμενα στο forum.Προσέξτε και διπλο και τριπλοτσεκάρετε τους εκτροφείς,γίνετε κουραστικοί με τις ερωτήσεις σας και πάρτε τον σκύλο σας την κατάλληλη στιγμή και όχι πιο νωρίς.Διασφαλίστε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη βεβαιότητα την αριστη υγεία του φίλου σας επιλέγοντας τους σωστούς εκτροφείς.
Έγινα σοφότερος απαυτήν την εμπειρία,αλλά ακόμα και τώρα,17 χρόνια μετά,πονάει πολύ να ξέρεις πως όλα θα ήταν διαφορετικά αν είχαν γίνει αυτά που έπρεπε να γίνουν με τον τρόπο που έπρεπε να γίνουν
Καπου εκεί,προς τα τέλη των 90s,γενέθλια μέσα στο Πάσχα ως έφηβος σε σπίτι φίλων στο βουνό,ο πατέρας μου θα ερχόταν μερικές μέρες μετά,μόλις τελείωνε τη δουλειά.Και φυσικά δε θα ερχόταν με άδεια χέρια στα γενέθλια του κανακάρη του...Τηλέφωνο γύρω στο μεσημέρι,βγες λίγο εξω είπε να με βοηθήσεις.Βγαίνω,κρατούσε μια τεράστια χάρτινη κούτα με τρύπες.Δεν πήγε ο νους μου.Πλησιάζω,μου λέει αυτό είναι για σένα.Ανοίγω την κούτα και αντικρύζω ένα ασύλληπτα όμορφο πλάσμα,το πιο όμορφο κανελί μπόξερ στην ιστορία των κανελί μπόξερ,και ας ήταν μόνο λίγων ημερών...
Οι μέρες ή πιο σωστά οι μήνες που ακολούθησαν ήταν αποκλειστικά αφιερωμένες στη Γκρέτα μας,πρώτη σκέψη το πρωί,τελευταία το βράδυ,ύπνος στο δωματιο μου,να μου φιλάει το χέρι ενώ κοιμάμαι,βόλτες ατελείωτες στη γειτονιά παρέα με τα πρώτα,κρυφά από τους γονείς τσιγάρα
Και ύστερα γέννησε και η μητέρα μου τον αδερφό μου και η Γκρέτα μας ανέλαβε το ρόλο της μαμάς του λόχου.Παρότι νεαρή και μέσα στην τρέλα,επειδή ο μικρός είχε κάποια μικροπροβληματάκια στην αρχή και δεν έπρεπε να έρχεται σε άμεση επαφή με το σκυλί,καθόταν σχεδόν δίπλα του χωρίς ποτέ να τον ακουμπά,πάντα δίπλα στο καρεκλάκι του για να τον προστατεύει.Ασύλληπτο για νεαρό μπόξερ 8-9 μηνών χωρίς καμία εκπαίδευση...Και όταν η γειτόνισσα ήρθε να δει τον bro,παρότι την έβλεπε κάθε μέρα,την ήξερε και την αγαπούσε,μόλις πλησίασε το καρεκλάκι στήλωσε μπροστά από το μωρό και γρύλιζε,σα να έλεγε "αν δε μου δώσουν το ok,εδώ δεν πλησιαζεις".
Οι μήνες περνούσαν και η Γκρέτα μας γινόταν κάθε μέρα και πιο όμορφη,πιο έξυπνη και πιο τρυφερή,ένα μαγικό πλάσμα γεμάτο αγάπη.Μέχρι που ήρθε μια βδομάδα που δεν είχε όρεξη ούτε για παιχνίδια,ούτε για βόλτες ούτε για τις καθημερινές τρέλες στο μπαλκόνι με τα μπαλάκια.Ο γιατρός αρχικά ήταν καθησυχαστικός,όμως οι εξετάσεις ήταν καταπέλτης.Παγκρεατική ανεπάρκεια εκ γενετής,με την πρόβλεψη να δίνει μερικές βδομάδες ζωής ακόμα.
Κάποιος που δεν το χει ζήσει δε μπορεί να καταλάβει πως είναι να βλέπεις το "μωρο" σου,αυτό που χεις ξενυχτήσει άπειρες νύχτες απλά για να το παρακολουθείς να ροχαλίζει,αυτό που την αράζατε παρέα στη θάλασσα κάτω απ΄το αλμυρίκι και σας έπαιρνε αγκαλιά ο ύπνος,αυτό που του μιλούσες και ήταν σα να καταλάβαινε ακριβώς τι του έλεγες,αυτό που ήταν μια σταλιά κουταβάκι και είχε γίνει ολόκληρη γυναικάρα,δε μπορεί καν να διανοηθεί πως είναι να σβήνει στα χέρια σου μέσα σε λίγες μέρες...
Μην κάνετε το λάθος να πάρετε κουτάβι ΠΟΤΕ από τον πρώτο τυχόντα!Ακολουθείστε κατα γράμμα αυτά που οι εμπειρότεροι εδώ μέσα συμβουλεύουν να κάνετε,δεν τα λένε από ιδιοτροπία ή κάποιο συμφέρον,τα λένε για να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα τέτοια κείμενα στο forum.Προσέξτε και διπλο και τριπλοτσεκάρετε τους εκτροφείς,γίνετε κουραστικοί με τις ερωτήσεις σας και πάρτε τον σκύλο σας την κατάλληλη στιγμή και όχι πιο νωρίς.Διασφαλίστε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη βεβαιότητα την αριστη υγεία του φίλου σας επιλέγοντας τους σωστούς εκτροφείς.
Έγινα σοφότερος απαυτήν την εμπειρία,αλλά ακόμα και τώρα,17 χρόνια μετά,πονάει πολύ να ξέρεις πως όλα θα ήταν διαφορετικά αν είχαν γίνει αυτά που έπρεπε να γίνουν με τον τρόπο που έπρεπε να γίνουν
