Καλημέρα σας! Θα ήθελα να σας συστήσω τη Ζούκι, ένα ημίαιμο lab 2,5 ετών, που αποκτήθηκε από τον πλέον απαράδεκτο τρόπο απόκτησης και χωρίς να έχω καμία δικαιολογία για αυτό διότι γνώριζα τα πάντα πριν την πάρω. Αυτά που συμβαίνουν τα χρόνια που την έχουμε ίσως είναι η απόδειξη του γνωμικού πως παίρνεις αυτό που αξίζεις στη ζωή τελικά. Θα περιγράψω την ιστορία μας λοιπόν, κυρίως μπας και καταφέρω να αποτρέψω έστω κι έναν από παρόμοιο λάθος.
Ένα χρόνο πριν μπεί η Ζούκι στη ζωή μου είχα έρθει σε επικοινωνία με τα τρία γνωστά εκτροφεία labrador στην περιοχή της Αθήνας (εγώ μένω Κρήτη) και η απάντηση και των τριών ήταν αρνητική προς τη διάθεση κουταβιού τους σε εμένα, κυρίως λόγω ωραρίων εργασίας και κατοικίας (μένω σε διαμέρισμα αλλά σε χωριό με πολλά ακοινώνητα σκυλιά τριγύρω δεμένα σε αυλές είτε ελεύθερα). Παρόλο που ανέφερα πως θα τροποποιούσα τα ωράριά μου με τον ερχομό του κουταβιού ώστε να δουλεύω λιγότερο, παρόλο που για τη φροντίδα και την παρέα του είμαστε δύο άτομα και παρόλο που ήμουν διατεθειμένη να κάνω πολλά χιλιόμετρα τη μέρα προς την κοντινότερη πόλη για την κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση του σκύλου, όλοι οι εκτροφείς ήταν ακάθεκτοι στο να μου εμπιστευτούν σκυλί τους. Ένα χρόνο αργότερα λοιπόν, σε μία από τις πολλές γέννες labrador που είχαν αναρτηθεί στο facebook από την περιοχή του Ηρακλείου (χαμός στο Ηράκλειο από τέτοιου είδους γέννες και αιμομίξεις), "έκλεισα" το κουτάβι μου χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις από την πλευρά του εκτροφέα της πίσω αυλής. Οι δικές μου απορίες αναφορικά με τους γονείς πολλές, αλλά οι απαντήσεις με διαβεβαίωναν για τα καλύτερα, καθώς και οι φωτογραφίες. Σαράντα ημερών τα κουτάβια λοιπόν, από 8 είχαν μείνει 4 καθώς τα είχαν αποδεκατίσει τα κοράκια, και πήγαμε να δούμε το κουτάβι μας. Ένα από τα τέσσερα έτρεξε στο μέρος μας και αυτή ήταν η Ζούκι. Οι συνθήκες απαράδεκτες, από την τροφή και την κατάσταση της μάνας έως τους ψύλλους, αλλά δεν δέχτηκα να δώσω σημασία, το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να την πάρουμε μην την φάνε και αυτήν τα κοράκια ή μήπως πέσει στην άδεια πισίνα που ήταν στο κέντρο του χώρου. Εφόσον σε 2-3 μέρες θα έφευγαν και τα αδέρφια της έλεγα μέσα μου ότι δεν είχε νόημα να την αφήσω μέχρι να συμπληρώσει τους δύο μήνες.
Το επόμενο μεγαλύτερο λάθος μου μετά την πηγή απόκτησης ήταν αυτό. Παρόλα τα όσα είχα μελετήσει για την κοινωνικοποίηση μέσω της τοκετοομάδας τα πέταξα όλα στον κάδο με την απόφασή μου εκείνη. Από τότε δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει μία μέρα που να μην έχω νιώσει ένα από τρία αυτά συναισθήματα : θυμό, απογοήτευση, λύπη. Ένα τρομερά δύσκολο σε χαρακτήρα σκυλί, με πολλά θέματα κοινωνικοποίησης, με κυριαρχικές τάσεις και πείσμα από την πρώτη μέρα, αλλά και φοβικό ταυτόχρονα σε πολλά ερεθίσματα. Καμία σχέση με το labrador που ονειρευόμουν, που κάνει τα πάντα να ικανοποιήσει τον ιδιοκτήτη του. Από τεσσάρων μηνών αρχίσαμε την εκπαίδευση και συνεχίζουμε μέχρι και σήμερα. Το πρόγραμμά μας είναι διαμορφωμένο στο πρόγραμμα του σκυλιού και όχι το αντίθετο, καθώς οι αποκλίσεις από αυτό φέρνουν νεύρα μετά που τα ξεσπάει πάνω μας. Δεν μπορούμε να πάμε οπουδήποτε με το σκυλί και να το ευχαριστηθούμε, διότι ο μόνος χώρος που μπορεί να κάτσει ήρεμα είναι το crate της, ακόμη και μέσα στο σπίτι όταν είναι εκτός crate πρέπει συνεχώς να είναι υπό αυστηρή επίβλεψη. Δεν τίθεται θέμα άσκησης για να σας προλάβω. Απλά είναι συνεχώς σε υπερένταση, και αυτό λόγω και των θεμάτων υγείας που αντιμετωπίζουμε από την πρώτη μέρα (η Ζούκι όταν πονάει δεν είναι υποτονική όπως τα περισσότερα σκυλιά, αλλά υπερκινητική).
Τα θέματα υγείας που προέκυψαν πολλά, θα αναφέρω τα σοβαρότερα : συνεχείς ωτίτιδες με αποτέλεσμα παρά τις θεραπείες να έχουν "διπλώσει" τα αυτιά παρόλη τη φροντίδα στην περίοδο αλλαγής των δοντιών. Δυσπλασία ισχύων παρόλη την προσοχή σε σκάλες, άσκηση και γυαλιστερές επιφάνειες, που διαγνώστηκε από τον όγδοο μήνα και επαληθεύτηκε τον 16ο μήνα που παρά την αγωγή είχε χειροτερεύσει. Αλλεργίες και δερματικά προβλήματα. Στομαχικές διαταραχές από την κουταβίσια περίοδο. Δεν θα αναφερθώ στα πιο παράξενα που έχουν συμβεί διότι μπορούν να συμβούν και στα καλύτερα σπίτια. Αναφέρομαι μόνο σ' αυτά που είναι το αποτέλεσμα μίας ανεύθυνης αναπαραγωγής σκύλων. Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα πως ο πατέρας της είχε παρόμοια θέματα συμπεριφοράς και η αδερφή της τις ίδιες αλλεργίες αλλά όχι όλα τα άλλα. Τα χρήματα που μας έχει κοστίσει δεν θα ήθελα να τα αναφέρω γιατί είναι το λιγότερο που με απασχολεί, όμως είναι πολλά. Μόνο τις κλινικές δίαιτες και τις επισκέψεις στους γιατρούς να βάλετε, χωρίς εκπαίδευση, καταστροφές σε σπίτι και αυτοκίνητο, θα παίρνατε -για όσους σκέφτεστε το κόστος-, τουλάχιστον τρία εκτροφικά σκυλιά. Το μόνο που θυμίζει labrador είναι η απίστευτη εξυπνάδα της, η λατρεία για το νερό και το retrieving, η εκπαιδευσιμότητα, η αγάπη για κάθε ανθρώπινο ον και ο τρόπος που σε κοιτάει στα μάτια αποζητώντας ένα χάδι τις λιγοστές στιγμές ηρεμίας της. Την λατρεύω όπως και να έχει.
Η ουσία:
Ευλόγως θα αναρωτηθείτε: μα δεν είναι όλα έτσι, σου έτυχε! και απαντώ ναι, ίσως, αλλά θα στοιχημάτιζες το σπίτι σου στο καζίνο; παρόμοιες πιθανότητες έχεις να μη σου τύχει κι εσένα.
Μα κι αν έπαιρνα κάποιο αδέσποτο πώς θα ήμουν σίγουρος; Δεν είσαι, αλλά τουλάχιστον άξιζε τον κόπο η διάσωση μίας ζωής και λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν για τόσα προβλήματα από ένα mixed-breed σκυλάκι.
Κι αν έπαιρνα από εκτροφέα θα ήμουν 100% καλυμμένος; Ναι, θα ήσουν έστω 90% καλυμμένος και θα είχες κι έναν άνθρωπο με περισσότερες γνώσεις από σένα να σε καθοδηγεί σε όλη την πορεία και να σε στηρίξει στην οποιαδήποτε δυσκολία ή ασθένεια εάν το ζητούσες. Επιπλέον εάν αποζητάς σκυλί με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή για εργασία, το εκτροφείο είναι μονόδρομος.
Τέλος, θα ήθελα να κλείσω το μακροσκελές αυτό κείμενο με την ύστατη προσπάθειά μου να ζήσω -έστω και καθυστερημένα- με το σκυλί των ονείρων μου: μίλησα αρκετές φορές με γνωστό εκτροφείο για την απόκτηση ενός ισορροπημένου ενήλικου σκύλου αφού τους ανέφερα όλες σχεδόν τις λεπτομέρειες για τη Ζούκι και το πόσο απογοητευμένη αισθάνομαι. Η εκτροφέας με είχε βοηθήσει και στο παρελθόν τηλεφωνικά με διάφορες συμβουλές περί εκπαίδευσης και ασθενειών και ας μην ήταν δικό τους κουτάβι. Ήταν επίσης διατεθειμένη να συζητήσει μαζί μου την πρόταση για ενήλικο. Το σταμάτησα όμως εκεί, διότι το ένιωσα άδικο για τη Ζούκι και δεν ήμουν βέβαιη και τί προβλήματα θα μας εμφανίσει στο μέλλον ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά και με ένα δεύτερο σκυλί.
Ξανασκεφτείτε σας παρακαλώ την πηγή απόκτησης του μελλοντικού σας συντρόφου! Είναι κρίμα και για το ζωντανό και για εσάς. Δεν θέλω να φανταστώ εάν η Ζούκι τύχαινε σε άλλον πού θα είχε καταλήξει το κακόμοιρο κι αν θα μπορούσαν να διαγνώσουν και να αντιμετωπίσουν όλα αυτά τα θέματα.
ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΓΕΝΝΕΣ.
Υ.Γ.1 Προς τους εκτροφείς: προσπαθήστε να διαμορφώσετε λιγάκι τα κριτήρια επιλογής υποψηφίων σας, διότι α) από ό,τι φαίνεται απέδειξα πως είμαι παραπάνω από κατάλληλη ιδιοκτήτρια εκτροφικού σκυλιού και β) γνωρίζω προσωπικά τουλάχιστον τρία παραδείγματα στο Ηράκλειο που ζευγάρωσαν τα pedigrenia labrador τους με byb και πούλησαν τα κουτάβια. Αυτό εγώ δεν θα το έκανα ποτέ.
Υ.Γ.2 Το επόμενό μου σκυλί εάν υπάρξει θα είναι είτε εκτροφικό ή καναρίνι.
Ένα χρόνο πριν μπεί η Ζούκι στη ζωή μου είχα έρθει σε επικοινωνία με τα τρία γνωστά εκτροφεία labrador στην περιοχή της Αθήνας (εγώ μένω Κρήτη) και η απάντηση και των τριών ήταν αρνητική προς τη διάθεση κουταβιού τους σε εμένα, κυρίως λόγω ωραρίων εργασίας και κατοικίας (μένω σε διαμέρισμα αλλά σε χωριό με πολλά ακοινώνητα σκυλιά τριγύρω δεμένα σε αυλές είτε ελεύθερα). Παρόλο που ανέφερα πως θα τροποποιούσα τα ωράριά μου με τον ερχομό του κουταβιού ώστε να δουλεύω λιγότερο, παρόλο που για τη φροντίδα και την παρέα του είμαστε δύο άτομα και παρόλο που ήμουν διατεθειμένη να κάνω πολλά χιλιόμετρα τη μέρα προς την κοντινότερη πόλη για την κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση του σκύλου, όλοι οι εκτροφείς ήταν ακάθεκτοι στο να μου εμπιστευτούν σκυλί τους. Ένα χρόνο αργότερα λοιπόν, σε μία από τις πολλές γέννες labrador που είχαν αναρτηθεί στο facebook από την περιοχή του Ηρακλείου (χαμός στο Ηράκλειο από τέτοιου είδους γέννες και αιμομίξεις), "έκλεισα" το κουτάβι μου χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις από την πλευρά του εκτροφέα της πίσω αυλής. Οι δικές μου απορίες αναφορικά με τους γονείς πολλές, αλλά οι απαντήσεις με διαβεβαίωναν για τα καλύτερα, καθώς και οι φωτογραφίες. Σαράντα ημερών τα κουτάβια λοιπόν, από 8 είχαν μείνει 4 καθώς τα είχαν αποδεκατίσει τα κοράκια, και πήγαμε να δούμε το κουτάβι μας. Ένα από τα τέσσερα έτρεξε στο μέρος μας και αυτή ήταν η Ζούκι. Οι συνθήκες απαράδεκτες, από την τροφή και την κατάσταση της μάνας έως τους ψύλλους, αλλά δεν δέχτηκα να δώσω σημασία, το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να την πάρουμε μην την φάνε και αυτήν τα κοράκια ή μήπως πέσει στην άδεια πισίνα που ήταν στο κέντρο του χώρου. Εφόσον σε 2-3 μέρες θα έφευγαν και τα αδέρφια της έλεγα μέσα μου ότι δεν είχε νόημα να την αφήσω μέχρι να συμπληρώσει τους δύο μήνες.
Το επόμενο μεγαλύτερο λάθος μου μετά την πηγή απόκτησης ήταν αυτό. Παρόλα τα όσα είχα μελετήσει για την κοινωνικοποίηση μέσω της τοκετοομάδας τα πέταξα όλα στον κάδο με την απόφασή μου εκείνη. Από τότε δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει μία μέρα που να μην έχω νιώσει ένα από τρία αυτά συναισθήματα : θυμό, απογοήτευση, λύπη. Ένα τρομερά δύσκολο σε χαρακτήρα σκυλί, με πολλά θέματα κοινωνικοποίησης, με κυριαρχικές τάσεις και πείσμα από την πρώτη μέρα, αλλά και φοβικό ταυτόχρονα σε πολλά ερεθίσματα. Καμία σχέση με το labrador που ονειρευόμουν, που κάνει τα πάντα να ικανοποιήσει τον ιδιοκτήτη του. Από τεσσάρων μηνών αρχίσαμε την εκπαίδευση και συνεχίζουμε μέχρι και σήμερα. Το πρόγραμμά μας είναι διαμορφωμένο στο πρόγραμμα του σκυλιού και όχι το αντίθετο, καθώς οι αποκλίσεις από αυτό φέρνουν νεύρα μετά που τα ξεσπάει πάνω μας. Δεν μπορούμε να πάμε οπουδήποτε με το σκυλί και να το ευχαριστηθούμε, διότι ο μόνος χώρος που μπορεί να κάτσει ήρεμα είναι το crate της, ακόμη και μέσα στο σπίτι όταν είναι εκτός crate πρέπει συνεχώς να είναι υπό αυστηρή επίβλεψη. Δεν τίθεται θέμα άσκησης για να σας προλάβω. Απλά είναι συνεχώς σε υπερένταση, και αυτό λόγω και των θεμάτων υγείας που αντιμετωπίζουμε από την πρώτη μέρα (η Ζούκι όταν πονάει δεν είναι υποτονική όπως τα περισσότερα σκυλιά, αλλά υπερκινητική).
Τα θέματα υγείας που προέκυψαν πολλά, θα αναφέρω τα σοβαρότερα : συνεχείς ωτίτιδες με αποτέλεσμα παρά τις θεραπείες να έχουν "διπλώσει" τα αυτιά παρόλη τη φροντίδα στην περίοδο αλλαγής των δοντιών. Δυσπλασία ισχύων παρόλη την προσοχή σε σκάλες, άσκηση και γυαλιστερές επιφάνειες, που διαγνώστηκε από τον όγδοο μήνα και επαληθεύτηκε τον 16ο μήνα που παρά την αγωγή είχε χειροτερεύσει. Αλλεργίες και δερματικά προβλήματα. Στομαχικές διαταραχές από την κουταβίσια περίοδο. Δεν θα αναφερθώ στα πιο παράξενα που έχουν συμβεί διότι μπορούν να συμβούν και στα καλύτερα σπίτια. Αναφέρομαι μόνο σ' αυτά που είναι το αποτέλεσμα μίας ανεύθυνης αναπαραγωγής σκύλων. Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα πως ο πατέρας της είχε παρόμοια θέματα συμπεριφοράς και η αδερφή της τις ίδιες αλλεργίες αλλά όχι όλα τα άλλα. Τα χρήματα που μας έχει κοστίσει δεν θα ήθελα να τα αναφέρω γιατί είναι το λιγότερο που με απασχολεί, όμως είναι πολλά. Μόνο τις κλινικές δίαιτες και τις επισκέψεις στους γιατρούς να βάλετε, χωρίς εκπαίδευση, καταστροφές σε σπίτι και αυτοκίνητο, θα παίρνατε -για όσους σκέφτεστε το κόστος-, τουλάχιστον τρία εκτροφικά σκυλιά. Το μόνο που θυμίζει labrador είναι η απίστευτη εξυπνάδα της, η λατρεία για το νερό και το retrieving, η εκπαιδευσιμότητα, η αγάπη για κάθε ανθρώπινο ον και ο τρόπος που σε κοιτάει στα μάτια αποζητώντας ένα χάδι τις λιγοστές στιγμές ηρεμίας της. Την λατρεύω όπως και να έχει.
Η ουσία:
Ευλόγως θα αναρωτηθείτε: μα δεν είναι όλα έτσι, σου έτυχε! και απαντώ ναι, ίσως, αλλά θα στοιχημάτιζες το σπίτι σου στο καζίνο; παρόμοιες πιθανότητες έχεις να μη σου τύχει κι εσένα.
Μα κι αν έπαιρνα κάποιο αδέσποτο πώς θα ήμουν σίγουρος; Δεν είσαι, αλλά τουλάχιστον άξιζε τον κόπο η διάσωση μίας ζωής και λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν για τόσα προβλήματα από ένα mixed-breed σκυλάκι.
Κι αν έπαιρνα από εκτροφέα θα ήμουν 100% καλυμμένος; Ναι, θα ήσουν έστω 90% καλυμμένος και θα είχες κι έναν άνθρωπο με περισσότερες γνώσεις από σένα να σε καθοδηγεί σε όλη την πορεία και να σε στηρίξει στην οποιαδήποτε δυσκολία ή ασθένεια εάν το ζητούσες. Επιπλέον εάν αποζητάς σκυλί με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή για εργασία, το εκτροφείο είναι μονόδρομος.
Τέλος, θα ήθελα να κλείσω το μακροσκελές αυτό κείμενο με την ύστατη προσπάθειά μου να ζήσω -έστω και καθυστερημένα- με το σκυλί των ονείρων μου: μίλησα αρκετές φορές με γνωστό εκτροφείο για την απόκτηση ενός ισορροπημένου ενήλικου σκύλου αφού τους ανέφερα όλες σχεδόν τις λεπτομέρειες για τη Ζούκι και το πόσο απογοητευμένη αισθάνομαι. Η εκτροφέας με είχε βοηθήσει και στο παρελθόν τηλεφωνικά με διάφορες συμβουλές περί εκπαίδευσης και ασθενειών και ας μην ήταν δικό τους κουτάβι. Ήταν επίσης διατεθειμένη να συζητήσει μαζί μου την πρόταση για ενήλικο. Το σταμάτησα όμως εκεί, διότι το ένιωσα άδικο για τη Ζούκι και δεν ήμουν βέβαιη και τί προβλήματα θα μας εμφανίσει στο μέλλον ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά και με ένα δεύτερο σκυλί.
Ξανασκεφτείτε σας παρακαλώ την πηγή απόκτησης του μελλοντικού σας συντρόφου! Είναι κρίμα και για το ζωντανό και για εσάς. Δεν θέλω να φανταστώ εάν η Ζούκι τύχαινε σε άλλον πού θα είχε καταλήξει το κακόμοιρο κι αν θα μπορούσαν να διαγνώσουν και να αντιμετωπίσουν όλα αυτά τα θέματα.
ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΓΕΝΝΕΣ.
Υ.Γ.1 Προς τους εκτροφείς: προσπαθήστε να διαμορφώσετε λιγάκι τα κριτήρια επιλογής υποψηφίων σας, διότι α) από ό,τι φαίνεται απέδειξα πως είμαι παραπάνω από κατάλληλη ιδιοκτήτρια εκτροφικού σκυλιού και β) γνωρίζω προσωπικά τουλάχιστον τρία παραδείγματα στο Ηράκλειο που ζευγάρωσαν τα pedigrenia labrador τους με byb και πούλησαν τα κουτάβια. Αυτό εγώ δεν θα το έκανα ποτέ.
Υ.Γ.2 Το επόμενό μου σκυλί εάν υπάρξει θα είναι είτε εκτροφικό ή καναρίνι.
