kanarini σε νιώθω -- έτσι είναι πολλά σκυλιά που δεν περάσαν καλά πριν μας υιοθετήσουν και θα περάσουν διάφορα στάδια μέχρι να... βρουν τον εαυτό τους! (δεν ξέρω αν έχεις δει αυτό το thread που είχα ανοίξει -- εμένα τότε με ανακούφισαν αρκετά οι ιστορίες που μοιράστηκαν άλλα μέλη -->
http://www.dogforum.gr/v3/%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7.%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-18/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82.%CE%BA%CE%B1%CE%B9.%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82.-.%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82%3B-26948/)
Γενικά, θα δεις μεγάλες και διάφορες αλλαγές στην πορεία - εμένα τώρα, περίπου μετά από ένα χρόνο, πιστεύω ότι έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει τον 'πραγματικό' της χαρακτήρα, να εμπιστεύεται ουσιαστικά και να χαίρεται!
Και εμείς πήγαμε ταξίδι στους 3 μήνες που την είχα με καράβι 4 ώρες. Ήταν σούπερ! Εννοείται ότι δεν καθόταν με τίποτε αγκαλιές και τέτοια, ούτε ήταν(/είναι) το σκυλί που δέχεται αγκαλιές και ζουζουνίσματα από όλο τον κόσμο, αλλά ήμασταν μια χαρά: κατάστρωμα σε τραπεζάκι, εκείνη δεμένη με το λουρί από το πόδι του τραπεζιού, της βάλαμε λίγο νεράκι, έφαγε 1-2 μπισκοτάκια, την πήγαμε και 3-4 βόλτες γύρω-γύρω στο κατάστρωμα, έκανε και τη 'φωτοσύνθεσή' της και όλα καλά! Περνάνε οι ώρες, θα δεις. Το κύριο θέμα αν κάνει ζημιές/μασουλάει πράγματα και κλαίει όταν λείπετε (το τελευταίο το ζω και εγώ ακόμα σε ένα βαθμό) είναι να ρυθμίσεις τη διαμονή σας εκεί που θα πας ώστε να μην έχετε προβλήματα. Εμένα αυτό θα με απασχολούσε περισσότερο.