Εντολή "έλα" κ έξοδος

[roky + maroyso]

και εγω ειχα προβλημα με το ''ελα'' τωτε που τον ειχα ελευθερο(δν ειναι πια).
οταν τον εχω στον κηπο και δεν μπορει να φυγει τον βαζω να κατσει,παω μακρια και του λεω ελα..
Αμεσως ερχετε αλλα μονο τωτε το καταλαβαινει μολις τον βαζω και καθετε αμα κοιταει αλλου και ειναι σηκωμενος ή γαυβγιζει με γραφει!!
παω στηχημα και αμα ειναι ελευθερος θα με εγραφε!!!

 

[superman]

παιδια το ελα θελει ποοοοοοοοοοολυ δουλεια.!δουλευτε το συνεχεια χωρις να ζαλιζετε το σκυλο.ακομα και οταν ειναι σε μια αποσταση που ξεκιναει να ρθει κοντα σου και το ξερεις εκεινη τη στιγμη οτι ερψεται ισε σενα του λες την εντολη και επιβραβευεις

 

[grgkopanas]

Είμαι ιδιοκτήτης ενός spaniel 7 μηνών, σωματικά σχεδόν ολοκληρωμένου, έχει πάρει σχεδόν όλο το ύψος και το βάρος του. Ως φιλόζωος είμαι άπειρος και αρχάριος. Το λέω για να καταλάβετε ότι οι σκέψεις που θα καταθέσω είναι υπό αίρεση! Και βέβαια υπό αυτή την έννοια επιζητούν το σχολιασμό σας.

Μια περιγραφή και δύο ερωτήματα που ίσως να θέτουν την ίδια απορία.
Εγώ στη βόλτα δεν τον πάω για να παίξει γιατί το κάνει στο κήπο μας. Απλά γύρω μας υπάρχουν παραλίες,περπάτημα όχι προστατευμένο όμως, αφού η παραλία είναι παράλληλη με το δρόμο. Το ένα τμήμα λοιπόν το κάνουμε δεμένοι περπατώντας χαλαρά στο πεζοδρόμιο. Όμως σε ορισμένα σημεία η παραλία είναι 1 περίπου μέτρο χαμηλότερα από το δρόμο με τοιχίο. Εκεί κατεβαίνουμε και περπατάμε. Τον λύνω και τον πάω με γρήγορο ρυθμό. Το έλα, το εδώ και το σφύριγμα χρησιμοποιούνται διαρκώς. Αν καθυστερεί του σφυρίζω, αν έχει βρει κάτι το ελέγχω, αν δω ότι έχει ερεθίσματα που μπορεί να τον απομακρύνουν τον βάζω να κάτσει και τον δένω, συνήθως πάει μπρος πίσω παίζοντας και μυρίζοντας και συνεχίζουμε να περπατάμε με γρήγορο ρυθμό.

1) Πρόβλημα δημιουργείτε όταν το ερέθισμα που δέχεται είναι πολύ έντονο. Παράδειγμα χθες εμφανίστηκαν δυο ενήλικα σκυλιά που οι γείτονες τα είχαν ελεύθερα για βόλτα ή το είχαν σκάσει. Ήρθαν κοντά από το δρόμο και ο δικός μου ανέβηκε στο πεζοδρόμιο για να τα μυρίσει και να παίξουν. Όταν λέμε δρόμο δίπλα στη θάλασσα εννοούμε ένα δρόμο ήπιας κυκλοφορίας. Φοβήθηκα αλλά ήρεμα τον κάλεσα να μείνει (αφού δεν γύριζε με το σφύριγμα) και σταθερά τον πλησίασα και τον έδεσα. Δεν το απομάκρυνα από τα άλλα σκυλιά απλά τον συνόδευσα. Γενικά όταν αισθανθώ ότι δεν έχω τον έλεγχο, προσπαθώ να μαζεύω τα λουριά. Αλλά ξέρετε ένα σκυλί είναι ζωντανός οργανισμός και η αντίδρασή τους δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί με βεβαιότητα μου φαίνεται... άρα υπάρχει και ένα ποσοστό κινδύνου. Θα έπρεπε να τον έχω συνεχώς δεμένο στη βόλτα;

2) Είναι σε μια φάση που μάλλον μπαίνει στην εφηβεία, υπό την έννοια ότι κάθε βδομάδα είναι διαφορετικός και προσπαθεί διαρκώς να γευτεί περισσότερα πράγματα. Όντας κυνηγάρικο του αρέσει το περπάτημα και η εξερεύνηση, μπαίνοντας στην εφηβεία διεκδικεί όλο και πιο έντονα να μείνει κοντά στη φύση του. Κυνηγά το μπαλάκι του γρυλίζοντας, τρέχοντας και πηδώντας σαν να κυνηγά κάτι ζωντανό και μοιάζει πολύ αληθοφανής. Διεκδικεί να παίξουμε τραβώντας τα ρούχα μου και ρίχνοντας μου μικρές δαγκωνιές. Θέλω να του δίνω όση ανεξαρτησία μπορώ και να ζει κοντά στη φύση του, κρατώντας τον όμως φιλικό και κοινωνικοποιημένο. Αναρωτιέμαι πόσο αυτές οι δύο έννοιες (φύση-κοινωνικοποίηση) είναι συμβατές και που είναι η ισορροπία; Μέχρι ποιου σημείου του επιτρέπει ή αποτρέπει κανείς αυτές τις συμπεριφορές άραγε;

Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ.

 

[st3li0s]

Είμαι ιδιοκτήτης ενός spaniel 7 μηνών, σωματικά σχεδόν ολοκληρωμένου, έχει πάρει σχεδόν όλο το ύψος και το βάρος του. Ως φιλόζωος είμαι άπειρος και αρχάριος. Το λέω για να καταλάβετε ότι οι σκέψεις που θα καταθέσω είναι υπό αίρεση! Και βέβαια υπό αυτή την έννοια επιζητούν το σχολιασμό σας.

Μια περιγραφή και δύο ερωτήματα που ίσως να θέτουν την ίδια απορία.
Εγώ στη βόλτα δεν τον πάω για να παίξει γιατί το κάνει στο κήπο μας. Απλά γύρω μας υπάρχουν παραλίες,περπάτημα όχι προστατευμένο όμως, αφού η παραλία είναι παράλληλη με το δρόμο. Το ένα τμήμα λοιπόν το κάνουμε δεμένοι περπατώντας χαλαρά στο πεζοδρόμιο. Όμως σε ορισμένα σημεία η παραλία είναι 1 περίπου μέτρο χαμηλότερα από το δρόμο με τοιχίο. Εκεί κατεβαίνουμε και περπατάμε. Τον λύνω και τον πάω με γρήγορο ρυθμό. Το έλα, το εδώ και το σφύριγμα χρησιμοποιούνται διαρκώς. Αν καθυστερεί του σφυρίζω, αν έχει βρει κάτι το ελέγχω, αν δω ότι έχει ερεθίσματα που μπορεί να τον απομακρύνουν τον βάζω να κάτσει και τον δένω, συνήθως πάει μπρος πίσω παίζοντας και μυρίζοντας και συνεχίζουμε να περπατάμε με γρήγορο ρυθμό.

1) Πρόβλημα δημιουργείτε όταν το ερέθισμα που δέχεται είναι πολύ έντονο. Παράδειγμα χθες εμφανίστηκαν δυο ενήλικα σκυλιά που οι γείτονες τα είχαν ελεύθερα για βόλτα ή το είχαν σκάσει. Ήρθαν κοντά από το δρόμο και ο δικός μου ανέβηκε στο πεζοδρόμιο για να τα μυρίσει και να παίξουν. Όταν λέμε δρόμο δίπλα στη θάλασσα εννοούμε ένα δρόμο ήπιας κυκλοφορίας. Φοβήθηκα αλλά ήρεμα τον κάλεσα να μείνει (αφού δεν γύριζε με το σφύριγμα) και σταθερά τον πλησίασα και τον έδεσα. Δεν το απομάκρυνα από τα άλλα σκυλιά απλά τον συνόδευσα. Γενικά όταν αισθανθώ ότι δεν έχω τον έλεγχο, προσπαθώ να μαζεύω τα λουριά. Αλλά ξέρετε ένα σκυλί είναι ζωντανός οργανισμός και η αντίδρασή τους δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί με βεβαιότητα μου φαίνεται... άρα υπάρχει και ένα ποσοστό κινδύνου. Θα έπρεπε να τον έχω συνεχώς δεμένο στη βόλτα;

2) Είναι σε μια φάση που μάλλον μπαίνει στην εφηβεία, υπό την έννοια ότι κάθε βδομάδα είναι διαφορετικός και προσπαθεί διαρκώς να γευτεί περισσότερα πράγματα. Όντας κυνηγάρικο του αρέσει το περπάτημα και η εξερεύνηση, μπαίνοντας στην εφηβεία διεκδικεί όλο και πιο έντονα να μείνει κοντά στη φύση του. Κυνηγά το μπαλάκι του γρυλίζοντας, τρέχοντας και πηδώντας σαν να κυνηγά κάτι ζωντανό και μοιάζει πολύ αληθοφανής. Διεκδικεί να παίξουμε τραβώντας τα ρούχα μου και ρίχνοντας μου μικρές δαγκωνιές. Θέλω να του δίνω όση ανεξαρτησία μπορώ και να ζει κοντά στη φύση του, κρατώντας τον όμως φιλικό και κοινωνικοποιημένο. Αναρωτιέμαι πόσο αυτές οι δύο έννοιες (φύση-κοινωνικοποίηση) είναι συμβατές και που είναι η ισορροπία; Μέχρι ποιου σημείου του επιτρέπει ή αποτρέπει κανείς αυτές τις συμπεριφορές άραγε;

Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ.

Καλησπέρα!
Αυτό που μπορείς να κάνεις για να μην έχεις το άγχος μην φύγει είναι να πάρεις έναν ιμάντα πολλών μέτρων, ανάλογα όσα θες, να τον έχεις δεμένο και να σουλατσάρει!

Αν αφήσεις τον σκύλο ανεξάρτητο δεν θα μπορεί να επιβιώσει γιατί πολύ απλά ο άνθρωπος τον έκανε σύντροφο!Δεν είναι κακό αλλά έτσι είναι!
Ο σκύλος θέλει να είναι με την αγέλη του, δηλαδή με σένα, και ευχαριστιέται όταν του αναθέτεις καθήκοντα!
Όταν ένας σκύλος από τότε που γεννιέται περνάει συνεχώς από διάφορες καταστάσεις τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αναπτύξει έναν σωστό ισορροπημένο χαρακτήρα με κριτική ικανότητα, συμπεριλαμβάνονταν πάντα και την πρώτη ύλη που είναι η φυλή του σκύλου και τα χαρακτηριστικά αυτής!

 

[tomsitas]

grgkopanas....
Δεν θα μιλήσω σαν εκπαιδευτής αλλά σαν άνθρωπος που έχει να συνηθεια και την εμπειρία να έχει τον σκύλο του ελεύθερο στην βόλτα .
Ο χειρισμός μιας έντονης κατάστασης είναι κάτι που διαφέρει από σκυλί σε σκυλί και φυσικά διαφέρει και από κατάσταση σε κατάσταση…
Το όλο μυστικό ,κατά την προσωπική μου άποψη, είναι να είμαστε σε θέση να εντοπίζουμε η να προβλέπουμε καταστάσεις πολύ πριν εκδηλωθούν , έτσι ώστε να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι..
Όταν έχουμε την επιθυμία να αφήσουμε τον σκύλο ελεύθερο θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι πλέον έχουμε δυσκολότερο καθήκον ..
Βλέπουμε και προβλέπουμε όσο περισσότερο γίνεται
προσέχουμε τον σκύλο και τον περίγυρο χωρίς καμία στιγμή να ξεχαστούμε ,είναι το επίκεντρο της όλης προσοχής μας – δεν πρέπει να μας ξεφύγει τίποτα…
Με τον καιρό θα καταλάβεις ότι οι διαφορές μικρό-διαφορές που δείχνει ο σκύλος μας είναι το κλειδί για να προβλέπεις πολλές καταστάσεις.
Κάθε του επίμονο βλέμμα ,κάθε κίνηση του να μυρίσει επίμονα τον αέρα ,κάθε γύρισμα του κεφαλιού η των αυτιών να εντοπίσει έναν θόρυβο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο
Έχε στο νου σου ότι όταν θέλεις να έχεις τον σκύλο ελεύθερο στην βόλτα τότε η βόλτα είναι αποκλειστικά του σκυλού και εσύ είσαι απλώς ο συνοδός
Από βόλτα με τον σκύλο μου γίνεται βόλτα του σκυλού μου (ειδικα οταν ειναι ακομη κουταβι)
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος
Η εμφάνιση των δυο σκυλιών στο παράδειγμα σου θα μπορούσε ,και έπρεπε, να γίνει αντιληπτή από σένα πολύ πριν και αυτό μπορούσε να το είχες καταλάβει ανάλογα με τις συνθήκες
- αν ερχόταν τα σκυλιά από μακριά ,εσύ έπρεπε να τα έχεις εντοπίσει από πριν ,έχοντας το νου σου και εφόσον έχεις την δυνατότητα να βλέπεις εκείνη την στιγμή «καλύτερα και πιο μακριά» ,( ο σκύλος έχει την μούρη του στο έδαφος και είναι απασχολημένος ενώ εσύ είσαι σε πλεονεκτικότερη θέση λόγο ύψους)
- αν εμφανιστήκαν «ξαφνικά» μπροστά σας ,είναι σίγουρο ότι δεν είχες προσέξει τα δείγματα αλλαγής συμπεριφοράς του σκύλου σου (την όλη αντίδραση του ,που σίγουρα από την μυρουδιά ,θα έπρεπε έδειχνε τα αντίστοιχα σημάδια (ανήσυχος , σε εγρήγορση και τέλος πάντων διαφορετικός από ότι συνήθως )
Ο σκυλος σου είναι 7 μηνων και είναι σιγουρο ότι με τον καιρο θα μπορεσεις να καταλαβαινεις ολο και καλυτερα τι ψαχνει και τι είναι αυτό που τον απασχολει..
Τωρα που είναι ακομη μικρος λιγο περισσοτερο προσοχη , αργοτερα θα απολαμβανεται μαζι την ελευθερη βολτα σας

 

[Scarlett]

Είμαι ιδιοκτήτης ενός spaniel 7 μηνών, σωματικά σχεδόν ολοκληρωμένου, έχει πάρει σχεδόν όλο το ύψος και το βάρος του. Ως φιλόζωος είμαι άπειρος και αρχάριος. Το λέω για να καταλάβετε ότι οι σκέψεις που θα καταθέσω είναι υπό αίρεση! Και βέβαια υπό αυτή την έννοια επιζητούν το σχολιασμό σας.

Μια περιγραφή και δύο ερωτήματα που ίσως να θέτουν την ίδια απορία.
Εγώ στη βόλτα δεν τον πάω για να παίξει γιατί το κάνει στο κήπο μας. Απλά γύρω μας υπάρχουν παραλίες,περπάτημα όχι προστατευμένο όμως, αφού η παραλία είναι παράλληλη με το δρόμο. Το ένα τμήμα λοιπόν το κάνουμε δεμένοι περπατώντας χαλαρά στο πεζοδρόμιο. Όμως σε ορισμένα σημεία η παραλία είναι 1 περίπου μέτρο χαμηλότερα από το δρόμο με τοιχίο. Εκεί κατεβαίνουμε και περπατάμε. Τον λύνω και τον πάω με γρήγορο ρυθμό. Το έλα, το εδώ και το σφύριγμα χρησιμοποιούνται διαρκώς. Αν καθυστερεί του σφυρίζω, αν έχει βρει κάτι το ελέγχω, αν δω ότι έχει ερεθίσματα που μπορεί να τον απομακρύνουν τον βάζω να κάτσει και τον δένω, συνήθως πάει μπρος πίσω παίζοντας και μυρίζοντας και συνεχίζουμε να περπατάμε με γρήγορο ρυθμό.

1) Πρόβλημα δημιουργείτε όταν το ερέθισμα που δέχεται είναι πολύ έντονο. Παράδειγμα χθες εμφανίστηκαν δυο ενήλικα σκυλιά που οι γείτονες τα είχαν ελεύθερα για βόλτα ή το είχαν σκάσει. Ήρθαν κοντά από το δρόμο και ο δικός μου ανέβηκε στο πεζοδρόμιο για να τα μυρίσει και να παίξουν. Όταν λέμε δρόμο δίπλα στη θάλασσα εννοούμε ένα δρόμο ήπιας κυκλοφορίας. Φοβήθηκα αλλά ήρεμα τον κάλεσα να μείνει (αφού δεν γύριζε με το σφύριγμα) και σταθερά τον πλησίασα και τον έδεσα. Δεν το απομάκρυνα από τα άλλα σκυλιά απλά τον συνόδευσα. Γενικά όταν αισθανθώ ότι δεν έχω τον έλεγχο, προσπαθώ να μαζεύω τα λουριά. Αλλά ξέρετε ένα σκυλί είναι ζωντανός οργανισμός και η αντίδρασή τους δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί με βεβαιότητα μου φαίνεται... άρα υπάρχει και ένα ποσοστό κινδύνου. Θα έπρεπε να τον έχω συνεχώς δεμένο στη βόλτα;

2) Είναι σε μια φάση που μάλλον μπαίνει στην εφηβεία, υπό την έννοια ότι κάθε βδομάδα είναι διαφορετικός και προσπαθεί διαρκώς να γευτεί περισσότερα πράγματα. Όντας κυνηγάρικο του αρέσει το περπάτημα και η εξερεύνηση, μπαίνοντας στην εφηβεία διεκδικεί όλο και πιο έντονα να μείνει κοντά στη φύση του. Κυνηγά το μπαλάκι του γρυλίζοντας, τρέχοντας και πηδώντας σαν να κυνηγά κάτι ζωντανό και μοιάζει πολύ αληθοφανής. Διεκδικεί να παίξουμε τραβώντας τα ρούχα μου και ρίχνοντας μου μικρές δαγκωνιές. Θέλω να του δίνω όση ανεξαρτησία μπορώ και να ζει κοντά στη φύση του, κρατώντας τον όμως φιλικό και κοινωνικοποιημένο. Αναρωτιέμαι πόσο αυτές οι δύο έννοιες (φύση-κοινωνικοποίηση) είναι συμβατές και που είναι η ισορροπία; Μέχρι ποιου σημείου του επιτρέπει ή αποτρέπει κανείς αυτές τις συμπεριφορές άραγε;

Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ.

μου λες τι σπανιελ εχεις σε παρακαλω? Αγορι σπανιελ στους 7 μηνες εχει ακομα αναπτυξη και σωματικη και ψυχικη...
ειναι στη τρελη εφηβεια μεν, αλλα με την ενηλικιωση θα βγαλει ολο τον κυνηγητικο σπανιελ χαρακτηρα του...
εγω δουλεψα παρα πολυ τη σφυριχτρα στις βολτες χωρις λουρι με μεγαλη επιτυχια...μονο μη δει περιστερια....εκει δεν την σταματα τιποτα....το καλο με τη δικη μου ειναι οτι ειναι κοριτσι και τα κοριτσια ειναι λιγο πιο "μαζεμενα" κι ετσι ερχεται παλι γρηγορα τρεχοντας κοντα μου...
καλη ασκηση ειναι επισης να τους κρυβομαστε....οχι οταν τρεχουν εντονα μακρυα μας βλεποντας κατι, οταν ειναι σχετικα χαλαρα....να μας ψαξουν....να καταλαβουν οτι δεν ειμαστε σιγουροι ετσι ωστε να εχουν το νου τους....

 

[chrysoula]

Αυτό που λες Scarlett το έχω ζήσεικαι εγώ δύο φορές με τη μικρή, μία στην παραλία που ξαφνικά βρέθηκε με πολύ κόσμο γύρο της και μία στη βόλτα. Και τις δύο φορές με έχασε από μόνη της και αγχώθηκε κοιτάζοντας επίμονα τριγυρω. Εκεί βρήκα καιτις δύο φορές την ευκαιρία και "εκμεταλλευτηκα" το σκηνικό, της φώναξα πριν με εντοπίσει και ήρθε σφαίρα!!!

 

[Scarlett]

Αυτό που λες Scarlett το έχω ζήσεικαι εγώ δύο φορές με τη μικρή, μία στην παραλία που ξαφνικά βρέθηκε με πολύ κόσμο γύρο της και μία στη βόλτα. Και τις δύο φορές με έχασε από μόνη της και αγχώθηκε κοιτάζοντας επίμονα τριγυρω. Εκεί βρήκα καιτις δύο φορές την ευκαιρία και "εκμεταλλευτηκα" το σκηνικό, της φώναξα πριν με εντοπίσει και ήρθε σφαίρα!!!

ναι πιανει...κατα τη γνωμη μου αυτη την ανασφαλεια καλο ειναι να την εχουν...

 

[Scarlett]

παρατηρησε και κατι αλλο....εμενα γυριζει συχνα χωρις να εχει και την εμμονη ομως, ριχνοντας μου επιβεβαιωτικες ματιες της παρουσιας μου πισω της...αυτο μου αρεσει πολυ....φυσικα να μην γινεται συνεχεια γιατι δειχνει αγχος....
που και που...

 

[chrysoula]

Και εμένα το κάνει όταν είναι χωρίς λουρί ή με το φλέξι ή τον ιμάντα (τα έχουμε όλα σε κάθε μορφή σχέδιο και μήκος, ανάλογα με τη χρήση!!!)