Αυτη ειναι η Μίτση. ενα ακόμη θύμα της φόλας. Η Μίτση ηταν ενα πανεμορφο καφε husky (εμφανισιακα τουλαχιστον ηταν ιδια με την φυλη) το οποιο η μοιρα θελησε να μεινει αδεσποτο και απροστατευτο απο τους ανθρωπους. πολλοι την αγαπησαν αλλα κανενας δεν της προσφερε μονιμο σπιτι και φαγητο. ηταν πολυ ζωηρη και αξιαγαπητη αλλα ειχε το κυνηγητικο ενστικτο μεσα της το οποιο την οδηγησε στον θανατο.
Η Μιτση λοιπον σαν λυκος που ηταν κυνηγουσε τις κοτες των χωρικων, τους ενοχλουσε τα βραδια με τα ουρλιαχτα της και τους τσακωμους που προκαλουσε αναμεσα στα αρσενικα καθως ηταν μια φαμ φαταλ ενω ταυτοχρονα συνδυαζε και την δυναμικοτητα διοτι ηταν ελευθερο πνευμα και κανενας σκυλος η ανθρωπος δεν μπορουσε να την δεσμευσει. εκτοσ βεβαια απο τον ερχομο μιασ απροσμενης και ανεπιθυμητης εγκυμοσυνης.
Η Μιτση λοιπον ειχε την τυχη μεσα στην ατυχια της να της δοθει απο την φυση το δωρο της μητροτητας το οποιο ομως δεν προλαβε να χαρει διοτι θεωρηθηκε απο τους χωρικους πως αν καταφερνε και μεγαλωνε τα μωρα της και τελικα της εμοιαζαν το χωριο δεν θα μπορουσε να βρει την ησυχια του. ετσι λοιπον καποια ατομα αποφασισαν να την εξαφανισουν και να αφησουν ορφανα τα 6 μωρα της. ετσι κι εγινε λοιπον. τοποθετησαν φολα μεσα στην τροφη κι αυτη χαρουμενη χωρις να γνωριζει τι εμελλε να της συμβει εφαγε ολη την τροφη με ορεξη. την επομενη μερα βρεθηκε νεκρη εξω απο την εκκλησια του χωριου.
πολλοι ηταν αυτοι που θρηνησαν για τον αδικο χαμο της αν και ποτε δεν νοιαστηκαν ουσιαστικα γι αυτην. τα μωρα της πεθαναν κι αυτα κι ετσι οι χωρικοι καταφεραν να εξασφαλισουν την ησυχια τους σκοτωνοντας μια τετοια ομορφη υπαρξη. αντιο λοιπον Μιτση. πολλοι σε αγαπησαμε και θα σε θυμομαστε για παντα.
