Μην μπερδεύεις τον φόβο με τον σεβασμό. Αν βαρέσεις τον σκύλο, θα μάθει ποιος είναι τα αφεντικό απο φόβο, αν του δείξεις έμπρακτα ποιος είναι το αφεντικό θα μάθει να σε σέβεται.
Οταν λεω διώρθωση εννοώ τράβηγμα στο λουρί και ένα "μη".
Επιθετικότητα είτε σε ανθρώπους είτε σε σκυλιά.
Για να μην μας βλέπει σαν ομοιους του ή κατώτερους πρέπει να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας. Στα λόγια μου έρχεσαι!
Αλλο φόβος άλλο σεβασμός. Καταλαβαίνω τη διαφορά.
Ομως πρέπει με τον τρόπο μας να μας σεβαστεί. Στον τρόπο "διαφωνούμε".
Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί θα ήθελα να γίνει μια όμορφη και εποικοδομητική συζήτηση, όπως γίνεται μέχρι στιγμής και όχι μια στείρα αντιπαράθεση.
Στη διόρθωση συμφωνώ, αρκεί φυσικά να γίνεται τη στιγμή που πρέπει.
Οσον αφορά το τελευταίο, μα έτσι και αλλιώς η θέση μας δεν είναι ξεκάθαρη;
Για ποιό λόγο θα πρέπει να τρώμε πριν από αυτόν ή να περνάμε πόρτες πριν από αυτόν ή να περπατάμε πάντα εμείς πρώτοι για να επιβεβαιώσουμε τη διαφορετικότητά μας;
Πως είναι δυνατόν να μας βλέπει σαν ομοίους του;
Από τη στιγμή που από μένα εξαρτάται πότε θα φάει, τί θα φάει και ΑΝ θα φάει.
Από μένα εξαρτάται το που θα κοιμηθεί.
Από μένα εξαρτάται η βόλτα, η διασκέδαση, το παιχνίδι, η αγκαλιά.
ή μήπως για κάποιους όλα αυτά είναι δεδομένο και για κάποιους άλλους όχι και εκεί ξεκινάει το μπέρδεμα;
Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι, πώς μπορώ να διορθώσω το γεγονός ότι ο σκύλος μου ανεβαίνει στο κρεβάτι όταν λείπω απο το σπίτι; ενώ όταν είμαι μέσα έχει μάθει πως δεν πρέπει. Επίσης νομίζω ότι δεν ξαπλώνει πάνω, απλά ανεβαίνει, μυρίζει/βουτάει ότι του αρέσει και ξανακατεβαίνει και δε το κάνει πάντα όμως αρκετές φορές έχει πέσει στην αντίληψή μου.
Οταν το σκυλάκι είναι ελεύθερο και κάνει ό,τι θέλει, χωρίς κανείς να το επιβλέπει, αυτοενισχύει μια λάθος συμπεριφορά που μπορεί να είναι οτιδήποτε. Να ανέβει στα κρεβάτια, να μασήσει τον καναπέ, να παίξει με τα καλώδια, να φάει το τηλεκοντρόλ κλπ κλπ. Αφού δεν είναι κανείς εκεί να του δείξει τι πρέπει και τι δεν πρέπει, συμπεραίνει πως επιτρέπεται. Για αυτό κάθε φορά που λείπετε από το σπίτι θα αναπτύσσει τέτοιες συμπεριφορές.
Η λύση είναι περιορισμός (crate) όταν δεν μπορεί κανείς να τον επιβλέπει.