Εκπαίδευση ή "Εξαναγκασμός";

[Moussie]

Επειδή όμως, ειδικά τα 4,5 κιλά, είναι αμαρτία να μην μπορείς να τα φχαριστηθείς παντού στην ζωή σου (γιατί αλλιώς, καλύτερα να είχες πάρει εξαρχής τα 44,5 να έχεις και κανονικό σκύλαρο και όλες τις δικαιολογίες του κόσμου), μην σταματήσετε τις πάρα πολύ εντατικές προσπάθειες. Είτε μόνοι σας, είτε με εκπαιδευτή που να σου κάνει κλικ. Καμιά φορά το μόνο που χρειάζεται για να ξεχωρίσει το "καλό" από το "κακό", είναι αυτό το κλικ να ξέρεις. Είναι πάρα πολύ καλό, που χαλάρωσες εσύ. Την μικρή όμως, μην την αφήσεις να χαλαρώσει. Συνέχισε εντατικά με ότι έχετε διδαχθεί μέχρι στιγμής και λογικά, θα έρθει τελικά η μέρα, που θα καταλάβεις αλματώδη πρόοδο, εκεί που δεν θα το περιμένεις.
Εχω παράδειγμα φίλης με μαλτεζοειδές αυτού του δαιμονισμένου τύπου, που το κοιτάς να λυσσάει έξω και γελάς. Βασανίζονται τόσο μα τόσο πολύ έξω, που τελικά κάλεσαν εκπαιδευτή και είδαν φως στο τούνελ. Αυτό που δυσκολεύονται να πιστέψουν, είναι πόσο απλές, είναι οι οδηγίες που τους έδωσε. Αυτό όμως, είναι η μισή δουλειά. Η άλλη μισή, είναι πόσο ευλαβικά, θα τις ακολουθήσουν

@mareco έχεις απόλυτο δίκιο! Το ότι είναι μικρόσωμο δεν σημαίνει ότι δεν είναι κρίμα να μην την απολαμβάνουμε κ κυρίως δεν είναι κρίμα να ταλαιπωριεται αυτή.

Το καταλαβαίνω το στρες της, για αυτό το λέω.

Τις προσπάθειες δεν υπάρχει περίπτωση να τις σταματήσω. Δεν περιμένω απαραίτητα θαύματα-δεν ξέρω πόσο ρεαλιστικό είναι να περιμένω κάποια στιγμή να είναι τελείως διαφορετική, αλλά ξέρω πως με προσπάθεια θα δούμε πρόοδο.

Καλή σου μέρα

 

[mareco]

Ολες μα όλες οι προσπάθειες (προσπάθειες όμως ε; ) θέλουν τον χρόνο τους, να αποδώσουν. Αλλες dt, και άλλες πολύ παραπάνω. Μη σου πω, ότι σ'αυτές τις πολύ παραπάνω, που την ιδρώνεις για τα καλά την φανέλα, στο τέλος είναι μεγαλύτερη η ικανοποίηση, όταν βλέπεις το αποτέλεσμα.

 

[Moussie]

Ολες μα όλες οι προσπάθειες (προσπάθειες όμως ε; ) θέλουν τον χρόνο τους, να αποδώσουν. Αλλες dt, και άλλες πολύ παραπάνω. Μη σου πω, ότι σ'αυτές τις πολύ παραπάνω, που την ιδρώνεις για τα καλά την φανέλα, στο τέλος είναι μεγαλύτερη η ικανοποίηση, όταν βλέπεις το αποτέλεσμα.

Σε ευχαριστώ @mareco εύχομαι κάποια στιγμή να μπω εδώ κ να σας πω ευχάριστα νέα μέχρι τότε θα προσπαθούμε με τη φωνακλού μας.

 

[BiggBilly]

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως ένας θετικός εκπαιδευτής κάνει ένα σκυλί να αγνοεί την ύπαρξη ενός άλλου ενώ αυτό είναι συνέχεια τσίτα;
Αν έρθει η γυναίκα μου με σκύλο 50κιλα, πότε θα έχει εκπαιδευτεί με αυτό τον τρόπο; Αν είναι 6-8μηνες διαδικασία εκτός από λεφτά θα φάει μπόλικες σαβουρες στο δρόμο η σύζυγο.
Είναι όμως μηνών διαδικασία ή συνήθως απλά τα παρατάνε;

 

[Moussie]

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως ένας θετικός εκπαιδευτής κάνει ένα σκυλί να αγνοεί την ύπαρξη ενός άλλου ενώ αυτό είναι συνέχεια τσίτα;
Αν έρθει η γυναίκα μου με σκύλο 50κιλα, πότε θα έχει εκπαιδευτεί με αυτό τον τρόπο; Αν είναι 6-8μηνες διαδικασία εκτός από λεφτά θα φάει μπόλικες σαβουρες στο δρόμο η σύζυγο.
Είναι όμως μηνών διαδικασία ή συνήθως απλά τα παρατάνε;

Κλασική εξαρτημένη μάθηση είναι και σταδιακή απευαισθητοποιηση.

Αν μου έλεγε ένας εκπαιδευτής ότι ένα θέμα στρες θα καταφέρουμε να το διαχειριστούμε σε έναν-δύο μήνες θα με παραξένευε.

Είναι σαν να έχεις κρίσεις άγχους και ο ψυχολόγος να σου πει ότι σε 7 συνεδρίες θα το έχεις ξεπέρασει.

Ρεαλιστικό; Καθόλου.

Η διαφορά είναι ότι στα σκυλιά έχουμε την εντύπωση ότι χρειάζεται να τους"επιβλήθουμε". Να βρουμε έναν τρόπο που να τους υποδεικνύει ότι το να αγχώνονται και να "φωνάζουν" όταν έρχονται αντιμετωποι με το αγχος τους δεν είναι επιτρεπτό. Χρησιμοποιώντας πχ έναν πνιχτη όπως στην δική μου περίπτωση.

Είναι σαν όταν εμείς φρικαρουμε από το αγχος για το Χ θέμα να μας έλεγε κάποιος όχι, όχι δεν πρέπει να αγχώνεσαι. Μην φρικαρεις, δεν επιτρέπεται.

Μας βοηθά; Δεν νομίζω. Το πολύ πολύ να σταματήσουμε απλά να το δείχνουμε γιατί ντρεπόμαστε. Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα σταμάτησε να υπάρχει.

Τέλος, θεωρώ ότι η εκπαίδευση όπως οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας είναι επένδυση. Χρόνου κ χρήματος. Αν κάνεις λάθος επιλογή τουλάχιστον έχεις δοκιμάσει κάτι τουλάχιστον θα μάθεις κάτι που θα είναι συνετό να το χρησιμοποιήσεις στη συνέχεια ως πληροφορία.

Γενικά αν μπεις στον χορό, χορεύεις.

 

[ptf]

Με την προυπόθεση πως η λάθος επιλογή δεν θα χαλάσει εντελώς το σκυλί.

 

[Moussie]

Με την προυπόθεση πως η λάθος επιλογή δεν θα χαλάσει εντελώς το σκυλί.

Καλημέρα! Ναι αυτό θα ήταν το ιδανικό!
Θέλω να πιστεύω ότι ο καθένας κάνει ότι καλύτερο μπορεί κ γνωρίζει για το σκυλάκι του.

Και το λέω αυτό γιατί η ζωή μας αποδεικνύει συνεχώς ότι ούτε γνωρίζουμε τα πάντα, ούτε κάνουμε πάντα τη σωστή επιλογή. Μακάρι να είμαστε όσο προετοιμασμένοι και προνοητικοί χρειάζεται για να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τους τετράποδους αγαπημένους μας.

Σε άλλα νέα...

Ξεκινώντας με τον νέο εκπαιδευτή είμαστε αρκετά ευχαριστημένοι σε κάθε επίπεδο. Φαίνεται να παρατηρεί αναλυτικά τη Μούση, τη γλώσσα του σώματός της, τη δική μας διαχείριση ενώ οι οδηγίες του είναι αποτέλεσμα μίας ολιστικής αντιμετώπισης που αφορά την ευθυγραμμιση των δικών της αναγκών και της δικής μας καθημερινότητας. Όσο βλέπω πρόοδο και θετικά δείγματα κρατώ θετική στάση αλλά κρατώ και μία επιφύλαξη για να δω πως θα κινηθούμε στην πορεία. Την πάθαμε μία φορά, μην τηνξαναπάθουμε.

Το σοκαριστικό μέσα σε όλα αυτά είναι πως παρατηρώντας με άλλη οπτική πλέον τα βιντεάκια τύπου "ο Joy μετά την βασική του εκπαίδευση" του παλιού εκπαιδευτή - που αρχικά με εντυπωσιάζαν και με έκαναν να σκέφτομαι "κοίτα τι δουλειά έγινε με αυτό το σκυλάκι, θα τα καταφέρουμε κι εμείς!", παρατηρήσα ότι όλα -ΜΑ ΟΛΑ - τα σκυλάκια φορούσαν πνίχτη. Κάτι που προσωπικά μου λέει αρκετά...

Τέλος, μία ατυχής συνθήκη με βοήθησε να αντιληφθώ πως η Μουση φοβάται πραγματικά τα ακουστικά ερεθίσματα (συγκεκριμένους θορύβους και κυρίως ομιλίες) πχ όταν σε φιλικό σπίτι που βρίσκεται δίπλα σε πάρκο και έχει πολλή φασαρία από παιδάκια που παίζουν, η Μούση ακούγοντας τους θορύβους αρχικά γαύγισε λίγο (όπως συνηθίζει και στο σπίτι), στη συνέχεια όμως βλέποντας ότι ο θόρυβος δεν σταματά της έφυγαν τσίσα και κακά μέσα στο σπίτι χωρίς καμία προειδοποίηση (είχε 2 ώρες που είχε βγει βόλτα οπότε δεν δικαιολογείται γιατί γενικά δεν τα κάνει στο σπίτι), κρυβόταν στην τσάντα της, στεκόταν καθιστή με κατεβασμένα αυτιά συνεχώς και ήταν μόνιμα λαχανιασμένη με πολύ γρήγορους παλμούς.

Η διαδικασία της απευαισθητοποίησης θα πάρει χρόνο πιθανολογώ αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για να νιώθει αυτή άνετα, να εκτεθεί στα ερεθίσματα σταδιακά και φυσικά θα φροντίσω να ισορροπήσω και τη δική μου καθημερινότητα ώστε να μην "καώ" γιατί η ζωή με ένα φοβικό σκυλάκι δεν φαίνεται εύκολη...

It is what it is όμως, και με χρόνο, επιμονή κ συνέπεια θα προοδεύσουμε (αυτό θέλω να πιστέψω για να μην απελπιστώ )