Τέλος πάντων, ο εκπαιδευμένος φύλακας χώρου (που πρέπει να έχει ισορροποιημένο χαρακτήρα που πηγάζει ΚΑΙ από κληρονομικότητα, ΚΑΙ από σωστή κοινωνικοποίηση, ΚΑΙ από εξαιρετική υπακοή) μαθαίνει να προστατεύει τον χώρου του από εισβολείς.
Ο χώρος "του" είναι εκεί που μένει (ή/και εκεί που δουλεύει ως φύλακας την ημέρα).
Όταν μετακομίζει, προστατεύει τον νέο χώρο σε ΠΟΛΥ ΛΙΓΕΣ μέρες. Μόλις τον θεωρίσει δικό του δηλαδή.
Δεν τον αφορά σε ποίον ανήκει ο χώρος στα χαρτιά....
Αυτό συχνά είναι πρόβλημα.... κυρίως όταν θέλεις να αφήσεις τον σκύλο αυτό σε άλλο σπίτι να πας διακοπές. Αν δεν καταλαβαίνουν πως θα το θεωρίσει δικό του χώρο σύντομα, θα έχουν μπελάδες.
Ένας δικός μου εκπαιδευμένος φύλακας θεωρούσε χώρο του κι όποιο μπαράκι/καφετέρια επισκεπτόμασταν 3 μέρες σερή. Την τέταρτη μέρα δεν άφηνε άλλους πελάτες να μπουν μετά από εμάς.....
Σε ξενοδοχείο που διαμέναμε, την τέταρτη μέρα δεν άφηνε ΝΕΟΥΣ επισκέπτες στο ξενοδοχείο. Είχε προλάβει ΚΑΙ να τον θεωρίσει χώρο του αλλά ΚΑΙ να μάθει ποιός μένει εκεί παράληλα (να μην χάνουμε χρόνο!). Δεν θέλαμε άλλους.
Φυσικά με τον "άσσο στο μανίκι" της υπακοής, του εξηγούσα εύκολα πως εδώ μπορεί να πάρει ΡΕΠΟ. Είχε όμως πάντα τον νου μου και δεν τον άφηνα ποτέ ελεύθερο χωρίς λουρί (ελεύθερο ν'αυτοσχεδιάσει ποιός επιτρέπτεται στον χώρο ή όχι).
Ελπίζω τώρα να κατάλαβαν μερικοί πως λειτουργεί το μυαλό ενός καλό εκπαιδευμένου φύλακα.
μπραβο ρε Πετρο
