Εκείνο τον καιρό...

[kos]

Περα απο την πλακα μου αρεσει που περιγραφετε οτι καποτε τα πραγματα ηταν ετσι ρομαντικα. Δυστυχως εγω δεν τα εχω προλαβει εξακολουθω ομως να μην αντιλαμβανομαι γιατι καποιες προσωπικες αποψεις γυρω απο τα αξιολατρευτα σκυλια οδηγουν σε αντιπαραθεσεις χαρακτηρων και προσωπικοτητων, και οδηγουν πολλες φορες σε προσβλητικους χαρακτηρισμους που αφορουν τους ανθρωπους και οχι τα σκυλια (προσωπικα δεν προσβαλλομαι αν καποιος χαρακτηρισει ασχημα η ακομη και αχρηστα τα σκυλια μου, ειμαι αρκετα ωριμος για να ξερω τι εχω) αρκει να μην προβαινει σε ασχημους χαρακτηρισμους ως προς το ατομο μου λογω των σκυλιων. Μαλλον ειναι θεμα πνευματικου και πολιτισμικου επιπεδου φανταζομαι καθως και καποιων συμφεροντων η παροδικης δοξας που οδηγουν πολους ανθρωπους να αισθανονται ξεχωριστοι μειωνοντας τους αλλους και μη δεχομενοι να δουν το πραγματικο νοημα μιας εκθεσης.

 

[katerina k.]

Νομίζω ότι τα καλυτερα μου "κυνοφιλικά" χρόνια τα πέρασα τότε...
Οι πλάκες που γινόντουσαν...ήταν απίστευτες...ακόμα και οι κουραστικές μέρες πριν από τις εκθέσεις...ήταν φανταστικές..
Να δεις ροζέτα που έχω σιδερώσει εγώ πριν από έκθεση Κοε...!!!!!!!

 

[Promitheas]

Με έχουν βάλει στην ομάδα 9...με κριτή τον συγχωρεμενο τον Masters..και μπαίνει η Λινα με 10 Λάσα...

O Richard Masters ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα κεφάλαια της παγκόσμιας κυνοφιλίας και κυνολογίας! Πάντα καλοντυμένος, κομψος αλλά και προσιτός, φιλικός με τεράστια διάθεση να μεταφέρει και να μεταδώσει αγάπη, γνώση και μεράκι! Με απίστευτη αίσθηση του χιούμορ και απρόβλεπτος στις αντιδράσεις του.

Ένα απόγευμα, κάπου στην δεκαετία του ‘90 ήταν, με πήρε τηλέφωνο ο Δημήτρης ο Λιχούδης. Είχε τότε φέρει μια σκύλα Dobermann από το εξωτερικό...
"Σωτηράκο", μου είπε, "είναι εδώ ο Richard! Μόλις ήρθε απ’ έξω, και είπαμε να σε πάρουμε τηλέφωνο να πάμε για καφέ!".

Φτάνοντας στο σπίτι του Δημήτρη αντίκρισα μεσ’ στη μέση του δρόμου, τον Δημήτρη και την μητέρα του την κυρά Αλεξάνδρα να κοιτούν τον κλασικά κουστουμαρισμένο Richard Masters, ο οποίος κρατούσε από ένα λουρί την ντομπερμανίνα του Δημήτρη.
Η κυρά Αλεξάνδρα με υποδέχτηκε χαρούμενα.
"Σωτήρη, ελα να δεις", μου είπε, "ο Richard δείχνει στον Δημήτρη πως πρέπει να παρουσιάζει σωστά την Ματίλντα!".
Ο Masters χαμογέλασε αμήχανα! Πάντα θύμιζε η συμπεριφορά του ντροπαλό και σκανταλιάρικο πιτσιρίκι.
"Με χτυπούν και τα παπούτσια", απολογήθηκε, "πάσχισα βλέπεις να έρθω καλοντυμένος!"
"Αυτό δεν πρέπει να είναι πρόβλημα" είπε ο Δημήτρης γελώντας, "γιατί δεν τα βγάζεις;"

Ο Masters έγνεψε κι έβγαλε τα παπούτσια του!

Η εικόνα του κουστουμαρισμένου όπως ήταν με τις κάλτσες και χωρίς παπούτσια, Richard Masters να τρέχει την Ματίλντα πάνω – κάτω και οι περαστικοί απ’ τη Φορμίωνος να κοτάζουν με απορία, μου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη.

 

[katerina k.]

Ένας από τους πιό αγαπημένους μου κριτές...όταν μάθαινα ότι θα έρθει σε έκθεση...ζήταγα να με βάλουν μαζί του...τον λάτρευα..
Στην έκθεση της Κρήτης ...που έλεγα πριν..είχε κερδίσει το ντομπερμαν του Λιχούδη...και ήταν και ο MASTERS εκεί..
Δεν θα ξεχάσω την ώρα που είπαν τον πρωτο...ο Λιχούδης έβγαλε μία ιαχη και βούτηξε το ντόμπερμαν αγκαλιά σα μωρό!!!!!!