Γεια σας ειμαι ψυχικο ρακος πριν 2 μερες αποφασισαμε κ καναμε ευθανασια στο 16,5 χρονων ημιαιμο κολει..το ειχα απο κουταβακι κ το ειχα απο αδεσποτο..πριν 1 χρονο επαθε κατι σαν εγκεφαλικο ..τη βρηκα στο πατωμα σε αθλια κατασταση...με χαπια και πολλη φροντιδα καταφερα να τη βοηθησω να σηκωθει ξανα μετα απο εφιαλτικες μερες..τη κρατουσα ορθια να ουρησει..σιγουρα δεν ηταν το ιδιο σκυλι. ..ζουσε σε αυλη ουρουσε κ γενικα πατουσε τα κακα της κ αν δεν τη προλαβαινα επεφτε μεσα. Εκανε συνεχομενους κυκλους για ωρες..ακουμπουσε το κεφαλι της σε τοιχους..εκλαιγε καποιες φορες αλλα αλλες ηταν χαρουμενη..πριν 1 βδομαδα επαθε επιληψια..κ απο τοτε χειροτερεψε κ βρεθηκε στην ιδια κατασταση με περσι..βρισκομαι σε απειλουμενη εγκυμοσυνη κ δυστυχως πρεπει νσ μενω ξαπλωμενη κ δεν μπορουσα να τη βοηθησω.. η μητερα μου κ ο σντρας μου εκαναν μεγαλες προσπαθειες...κρατιοταν για λιγο ορθια κ επεφτε.. καποιες νυχτες εκλαιγε γρυλιζε..ετρεχε αιμα η μυτη της. ο κτηνιατρος της ελειπε σε αδεια οπως κ οι περισσοτεροι...τηλεφωνικα μας εδωσε αγωγη κ μας συμβουλεψε να απευθυνθουμε στο αττικο οπου το πιθανοτερο θα ηταν ευθανασια...ετσι κ εγινε.. ο κτηνιατρος εκει μολις την ειδε ειπε οτι κ οι εξετασεις εινσο ματαιες κ οτι εχει ογκο στον εγκεφαλο. Προχωρησαν σε ευθανασια..την εβλεπα να υποφερει κ δεν μπορουσα να τη βοηθησω..ευχομουν να πεθανει μονη της..απο την μια ευχομουν να σηκωθει να βελτιωθει απο την αλλη φοβονουν οταν βελτιωνοταν τι θα συμβει οταν θα χειροτερεψει ξανα...δεν μπορεσα να τη χαιρετησω οπως θα ηθελα...δεν θα μπορουσα να τη φροντισω... αρχισα να φοβσμαο μηπως πεθανει πολυ επωδυνα..επινε κορτιζονη κ ηταν νηστικη..ειχε ορεξη αλλα οχι δυναμη να φαει...την ταιζαν σφο στομα κ τα περισσοτερα επεφταν κατω....δεν αντεχα τον πονο ουτε να ελπιζω κ ηθελα την ημερα της ευθανασιας να φυγουν με την υπολοιπη οικογενεια οσο γρηγοροτερα γινοταν...νιωθω τυψεις γι αυτο...κλαιω ολη μερα δεν σκεφτομαι ουτε το μωρο που στην κοιλια μου.. σκεφτομαι οτι ο φοβος μου οτι καθε τι ηταν ματαιο με εκανε να βιαζομαι.πονουσα πολυ.. τη λατρευα.. με παρηγορει οτι εφυγε κ τη κρατουσε ο πατερας μου που τον λατρευε...
Δυσκολη στιγμη
- Thread starter Zinakis
- Ημερομηνία δημιουργίας
Έζησε, 15 καταπληκτικά χρόνια. Αυτό πρέπει να θυμάσαι.
Με το καλό, να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, εύχομαι να θέλετε, να κάνετε ευτυχισμένο, άλλο ένα πρώην αδέσποτο.
Να σε ρωτήσω...αν την ημέρα που την βρήκες στο πάτωμα, μετά το εγκεφαλικό, ήξερες ότι θα περάσει ενάμιση χρόνο, έτσι όπως τον πέρασε, θα αποφάσιζες την ευθανασία της, αμέσως με την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων ή και πάλι, θα προχωρούσες σε φαρμακευτική αγωγή, μέχρι...όσο;
Με το καλό, να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, εύχομαι να θέλετε, να κάνετε ευτυχισμένο, άλλο ένα πρώην αδέσποτο.
Να σε ρωτήσω...αν την ημέρα που την βρήκες στο πάτωμα, μετά το εγκεφαλικό, ήξερες ότι θα περάσει ενάμιση χρόνο, έτσι όπως τον πέρασε, θα αποφάσιζες την ευθανασία της, αμέσως με την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων ή και πάλι, θα προχωρούσες σε φαρμακευτική αγωγή, μέχρι...όσο;
Δεν μετανιωσα ποτε που τη κρατησα για 1 χρονο εστω κ σε αυτη τη κατασταση..ξερεις ο σκυλος μου ηταν αποκλειστικα δικη μου ευθυνη η φροντιδα της..οταν επεσε την πρωτη φορα ειχε τεθει παλι η ευθανασια απο το γιατρο αλλα εγω δεν κοιμομουν 4 μερες για να τα καταφερω να σηκωθει κ να ζει εστω κ ετσι.. θα το ξαναεκανα τοτε λοιπον.. τωρα δεν μπορουσα κ απο οτι καταλαβα δεν γινοταν.. διαρκως χειροτερευε...ολα ηταν για εκεινη πιο επωδυνα κ θα ηταν συνεχως.
Νομίζω πως το χειρίστηκες όσο καλύτερα μπορούσες.
Δεν είναι ο ζαχαρωμένος αποχαιρετισμός που μας έχουν ταΐσει οι ταινίες αλλά είναι φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση. Δεν χρειάζονται τύψεις.
Ελπίζω να έχεις ηρεμήσει τώρα που γράφω. Προσωπικά θα της είχα κάνει ευθανασία νωρίτερα. Αλλά αυτά είναι αποφάσεις που ο καθένας παίρνει με βάση τα δικά του κριτήρια. Είναι πολύ ανόητο, και να με συγχωρείς για την έκφραση αλλά έτσι το νοιώθω, να έχεις τύψεις για τον σκύλο αυτό που πέρασε υπέροχα χρόνια κοντά σας και που αγαπήθηκε τόσο. Κοίτα μπροστά και έχε την στο μυαλό σου μόνο όπως της αξίζει σαν ένα αγαπημένο πλάσμα που έφτασε η ώρα της όπως όλων μας θα έρθει. Και μάλιστα έφυγε πλήρης ημερών. Τυχερή από όλες τις απόψεις. Δηλαδή θα ένοιωθες καλύτερα αν έβαζες σε κίνδυνο τον εαυτό σου και το μωράκι σου ενώ ότι και να έκανες την ποιότητα ζωής της δεν θα μπορούσες με τίποτα να επαναφέρεις; Δες με την λογική σου το ζήτημα και σου εύχομαι τα καλύτερα. Καλό της ταξίδι και κουράγιο!
Συλληπητ
συλληπητηρια για το σκυλάκι σου πριν απο 3 εβδομάδες πέρασα κ εγω το ίδιο(κοιμησα κ εγω τν σκυλουκο μου 14χρ.)κ πραγματικά σε νιώθω..θέλει χρόνο για να ηρεμήσεις αλλα σκεψου πως περιμένεις μωρακι κ παρε δύναμη απο το μωρο σ για να συνεχίσεις!κ το σκυλάκι σ αυτο ήθελε να ηρεμήσει κ να αναπαυθεί..το βοήθησες στν ουσία..ειναι η τελευταια πράξη αγάπης που του έκανες εν ζωή κ παλι συλληπητηρια αλλα σκεψου πως έφυγε η σκυλίτσα σου κ ερχεται ενα μωρο!μεγαλη ευλογία κ αυτο!
Ποσο τυχερα ειναι τα ζωακια μεσα στην ατυχια τους που μπορουν να εχουν εστω και μεσα απο εμας την επιλογη του να φευγουν απο την ζωη με αξιοπρεπεια ειδικα σε τετοιες περιπτωσεις που δεν υπαρχει λυση. Ξερω οτι ο πονος ειναι μεγαλος και η αποφαση δυσκολη για να παρθει. Απο την αλλην ομως σκεψου.........Πονος ταλαιπωρια οχι για εσενα γιατι εσυ θα κανεις οτι ειναι δυνατο για να γινει καλα το σκυλακι αλλα γι αυτο??????
Εκανες την πιο σωστη επιλογη ειδικα σε τετοιες περιπτωσεις. Να τον θυμασαι παντα τον σκυλακο σου και αυτη την στιγμη πρωτο ρολο παιζει ο ερχομος του μπεμπε οπου καλο θα ειναι να μεγαλωσει και αυτο με ενα ζωακι.
Εκανες την πιο σωστη επιλογη ειδικα σε τετοιες περιπτωσεις. Να τον θυμασαι παντα τον σκυλακο σου και αυτη την στιγμη πρωτο ρολο παιζει ο ερχομος του μπεμπε οπου καλο θα ειναι να μεγαλωσει και αυτο με ενα ζωακι.
Εγω ενα θα σου πω...
Εδινα κ το ενα μου νεφρο (κ χερι κ ποδι,κ οτι μου ζηταγαν) αρκει να μπορουσε
καποιος να μου εγγυηθεί οτι η Ηρα θα εφτανε τα 16,5!
Ξερω οτι ειναι σεναριο SCI-FI...
Ευλογημενοι οσοι έχουμε/ειχαμε την τιμη να περασει απτην ζωης μας ενας συντροφος ζωης...
ειτε για λιγο,ειτε για πολυ
Σημασια εχει οσα μας προσφεραν κ διδαξαν οσο καιρο συζησαμε!
Εδινα κ το ενα μου νεφρο (κ χερι κ ποδι,κ οτι μου ζηταγαν) αρκει να μπορουσε
καποιος να μου εγγυηθεί οτι η Ηρα θα εφτανε τα 16,5!
Ξερω οτι ειναι σεναριο SCI-FI...
Ευλογημενοι οσοι έχουμε/ειχαμε την τιμη να περασει απτην ζωης μας ενας συντροφος ζωης...
ειτε για λιγο,ειτε για πολυ
Σημασια εχει οσα μας προσφεραν κ διδαξαν οσο καιρο συζησαμε!
Λένε ότι τα ζώα καμιά φορά θυσιαζονται για να σώσουν την ζωή του ιδιοκτήτη τους...Άμα θες το πιστεύεις αλλά έχω ακούσει διάφορα. Η μόνη παρηγοριά αυτή την στιγμή είναι να ξέρεις ότι προσφερες στο ζώο σου την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής. Εύχομαι από δω και στο εξής να σας πάνε όλα καλά και όπως είπαν και παραπάνω να δώσετε για δεύτερη φορά μια ακόμη ευκαιρία σε κάποιο αδεσποτακι.
