Έζησα να το δω κι' αυτό !!! 
Όπως έχω αναφέρει και σε παλαιότερο ποστ μου, σε άλλο θέμα, δουλεύω στα Δικαστήρια και συγκεκριμένα σε ποινικές υποθέσεις.
Μια (κατά τα άλλα συνηθισμένη) διάρρηξη σε σπίτι του Πειραιά με έκανε να νοιώσω αρχικά έκπληξη, μετά οργή, και στο τέλος αδυναμία να παρηγορήσω την παθούσα και -ακόμα- να προστατεύσω και το δικό μου σκύλο.
Για ευνοήτους λόγους δεν θα αναφέρω ονόματα και διευθύνσεις.
Κατήγγειλε η κυρία Χ. διάρρηξη στο σπίτι της. Γύρισε η γυναίκα από την δουλειά της, και ενώ στην αρχή δεν κατάλαβε τίποτα γιατί η εξώπορτα ήταν άθικτη, όταν μπήκε μέσα τα βρήκε όλα ανάστατα.
Οι δράστες είχαν μπει από το φεγγίτη της κουζίνας και εκτός από τα αντικείμενα που αφαίρεσαν, όσα είχαν κάποια αξία, έλειπε και ο σκύλος της κυρίας.
Αναστατωμένη η γυναίκα βγήκε στο δρόμο και άρχισε να τον ψάχνει για πολύ ώρα,νομίζοντας ότι φοβήθηκε κι' έφυγε, αλλά δυστυχώς το σκυλάκι ήταν άφαντο. Ρώτησε όσους γείτονες βρήκε, αλλά κανείς δεν είχε δει ούτε ακούσει τίποτα.
Κατόπιν, τόσο η κυρία όσο και οι αστυνομικοί κατάλαβαν ότι το σκυλί δεν είχε φύγει μόνο του αφ' ενός μεν γιατί η πόρτα ήταν κλειστή αλλά και γιατί το ύψος του φεγγίτη ήταν αρκετά μεγάλο και αποκλείεται να είχε πηδήξει εκεί πάνω, ούτε υπήρχε άλλος δρόμος διαφυγής.
Η κυρία ανέφερε ότι το σκυλάκι το μάζεψε από το δρόμο πριν από δέκα χρόνια, ένα εγκαταλελειμένο κουτάβι. Όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε φύγει ποτέ από κοντά της, και εκείνη είχε φροντίσει το σπίτι να είναι ασφαλισμένο ως προς αυτό.
Άρα η μόνη πιθανή εξήγηση είναι ότι τον πήραν οι διαρρήκτες.
Όταν την είδα στο διάδρομο των Δικαστηρίων να κλαίει απαρηγόρητη, να λέει "δεν τα θέλω τα πράγματα ας τα κρατήσουν, τον σκύλο μου να μου φέρουν πίσω..." και μέσα στους λυγμούς της να φωνάζει "Πάκο μου, Πάκο μου...", αρρώστησα. Μαύρισε η ψυχή μου....
Τι να πεις τώρα σ' αυτή τη γυναίκα? Ότι αν μπήκαν στο σπίτι της Πακιστανοί, το σκυλάκι της το περιμένει μαύρη μοίρα? Δεν το λες βέβαια... αλλά δεν βρίσκεις και τι να της πεις...
Περιττό να σας πω πόσο επηρρεάστηκα. Μέχρι να γυρίσω στο σπίτι μου, να ανοίξω την πόρτα και να δω το άσπρο μουσούδι να ξετρυπώνει, είχα ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Δεν μας έφταναν όλα τα άλλα άγχη για τα μικρά μας, μην αρρωστήσουν, μην χτυπήσουν, μην δαγκωθούν, κι' εγώ δεν ξέρω τι άλλο, προστέθηκαν τώρα και οι διαρρήκτες....
Όπως έχω αναφέρει και σε παλαιότερο ποστ μου, σε άλλο θέμα, δουλεύω στα Δικαστήρια και συγκεκριμένα σε ποινικές υποθέσεις.
Μια (κατά τα άλλα συνηθισμένη) διάρρηξη σε σπίτι του Πειραιά με έκανε να νοιώσω αρχικά έκπληξη, μετά οργή, και στο τέλος αδυναμία να παρηγορήσω την παθούσα και -ακόμα- να προστατεύσω και το δικό μου σκύλο.
Για ευνοήτους λόγους δεν θα αναφέρω ονόματα και διευθύνσεις.
Κατήγγειλε η κυρία Χ. διάρρηξη στο σπίτι της. Γύρισε η γυναίκα από την δουλειά της, και ενώ στην αρχή δεν κατάλαβε τίποτα γιατί η εξώπορτα ήταν άθικτη, όταν μπήκε μέσα τα βρήκε όλα ανάστατα.
Οι δράστες είχαν μπει από το φεγγίτη της κουζίνας και εκτός από τα αντικείμενα που αφαίρεσαν, όσα είχαν κάποια αξία, έλειπε και ο σκύλος της κυρίας.
Αναστατωμένη η γυναίκα βγήκε στο δρόμο και άρχισε να τον ψάχνει για πολύ ώρα,νομίζοντας ότι φοβήθηκε κι' έφυγε, αλλά δυστυχώς το σκυλάκι ήταν άφαντο. Ρώτησε όσους γείτονες βρήκε, αλλά κανείς δεν είχε δει ούτε ακούσει τίποτα.
Κατόπιν, τόσο η κυρία όσο και οι αστυνομικοί κατάλαβαν ότι το σκυλί δεν είχε φύγει μόνο του αφ' ενός μεν γιατί η πόρτα ήταν κλειστή αλλά και γιατί το ύψος του φεγγίτη ήταν αρκετά μεγάλο και αποκλείεται να είχε πηδήξει εκεί πάνω, ούτε υπήρχε άλλος δρόμος διαφυγής.
Η κυρία ανέφερε ότι το σκυλάκι το μάζεψε από το δρόμο πριν από δέκα χρόνια, ένα εγκαταλελειμένο κουτάβι. Όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε φύγει ποτέ από κοντά της, και εκείνη είχε φροντίσει το σπίτι να είναι ασφαλισμένο ως προς αυτό.
Άρα η μόνη πιθανή εξήγηση είναι ότι τον πήραν οι διαρρήκτες.
Όταν την είδα στο διάδρομο των Δικαστηρίων να κλαίει απαρηγόρητη, να λέει "δεν τα θέλω τα πράγματα ας τα κρατήσουν, τον σκύλο μου να μου φέρουν πίσω..." και μέσα στους λυγμούς της να φωνάζει "Πάκο μου, Πάκο μου...", αρρώστησα. Μαύρισε η ψυχή μου....
Τι να πεις τώρα σ' αυτή τη γυναίκα? Ότι αν μπήκαν στο σπίτι της Πακιστανοί, το σκυλάκι της το περιμένει μαύρη μοίρα? Δεν το λες βέβαια... αλλά δεν βρίσκεις και τι να της πεις...
Περιττό να σας πω πόσο επηρρεάστηκα. Μέχρι να γυρίσω στο σπίτι μου, να ανοίξω την πόρτα και να δω το άσπρο μουσούδι να ξετρυπώνει, είχα ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Δεν μας έφταναν όλα τα άλλα άγχη για τα μικρά μας, μην αρρωστήσουν, μην χτυπήσουν, μην δαγκωθούν, κι' εγώ δεν ξέρω τι άλλο, προστέθηκαν τώρα και οι διαρρήκτες....
