θα προτιμούσα να ταλαιπωρείται από ορμές.
Άρα κάνεις τη - δικιά σου - επιλογή,
σίγουρα να ταλαιπωρείται από κάτι, σε αντίθεση με μια επιλογή που μάλλον δεν ταλαιπωρεί. Το μάλλον το βάζω γιατί κι εγώ ενώ δεν είμαι καθόλου πεπεισμένη για την αποτελεσματικότητα (συμπεριφορικά και από άποψη υγείας μακροχρόνια) της στείρωσης σε μεγάλη ηλικία, το σίγουρο όμως είναι ότι στην καθημερινή τους ζωή η μεν στείρωση δεν ταλαιπωρεί, οι δε ορμές πολύ, ενώ για τις αμφιβολίες που υπάρχουν, απλά δεν έχουμε στατιστικά καν, πόσω μάλλον αποδείξεις.
Πιθανόν το λες έτσι ελαφρά τη καρδία γιατί δεν έχεις δει σκυλί να ταλαιπωρείται
πραγματικά από τις ορμές του. Σε καταλαβαίνω, κι εγώ στον 4ο (αστείρωτο) αρσενικό το είδα. Και fyi, ακόμα δεν τον έχω στειρώσει.
Δηλαδή, εν κατακλείδι, η στείρωση είναι μια επιλογή μεν, που μπορείς να κάνεις ή να μην κάνεις, σε ένα μονοπάτι όμως που το καθορίζουν συγκεκριμένες ανάγκες. Εν προκειμένω, τα έντονα συμπεριφορικά προβλήματα του σκύλου του θεματοθέτη.
Ανάγκη επίσης, ιδιαίτερα άσχημη και κατά της φύσης γενικά, ομολογουμένως, είναι το να μη ζευγαρώσουν τα σκυλιά μας. Αυτή η επιλογή όμως γίνεται πάλι κατά - μεγάλη - ανάγκη. Και όχι, δεν είναι λόγω της δικής μας βολής όπως θα σπεύσουν κάποιοι να σκεφτούν και να σχολιάσουν, αλλά για πολλούς, πολύ σοβαρούς λόγους, που δεν είναι του παρόντος. Χοντρικά, οι λόγοι αυτοί αφορούν την ευζωία των σκύλων γενικά, εντός ή εκτός σπιτιών, σύμφωνα με τις τρέχουσες συνθήκες ζωής τους.