Μία προσπάθεια να υιοθετηθούν πιτ μπουλ ή ημίαιμα πιτ μπουλ που βρέθηκαν αδέσποτα...
Ο άνθρωπος από τις πρώτες ιστορικές καταγραφές της ύπαρξής του σε οργανωμένες κοινωνίες εμφάνιζε την τάση να βρίσκει ευχαρίστηση ή έστω ενδιαφέρον σε θεάματα που επίκεντρο είχαν την βαναυσότητα είτε μεταξύ ανθρώπων, είτε μεταξύ ανθρώπων-ζώων, είτε όπως στην περίπτωσή μας, μεταξύ ζώων που είχαν εκπαιδευτεί ειδικά για να παρέχουν τέτοιου είδους θεάματα.
Τα Πιτ Μπουλ εικάζεται ότι πήραν την τελική τους μορφή σαν φυλή στις ΗΠΑ, με απώτερο σκοπό να παρέχουν στα αδηφάγα βλέμματα των θεατών των αιματηρών «σπορ» την ικανοποίηση και συνάμα να παρέχουν χρήματα και φήμη στους ιδιοκτήτες τους που στοιχημάτιζαν στη νίκη ή την ήττα τους με κόστος πολλές φορές τη ζωή τους.
Η φυλή εκτράφη με σκοπό την ανάδειξη κάποιων χαρακτηριστικών τα σημαντικότερα απ’τα οποία ήταν η εξαιρετικά αθλητική σωματοδομή συνδυασμένη με σχετικά μικρό μέγεθος που να παρέχει ευελιξία, ταχύτητα και αντοχή υπό έντονη καταπόνηση. Σημαντικότερο χαρακτηριστικό από τη σωματοδομή του ζώου ήταν η λεγόμενη «αγωνιστικότητα»(gameness). Αγωνιστικότητα θεωρείτο η θέληση του ζώου να φέρει σε πέρας το έργο του με κάθε τρόπο και κόστος για το ίδιο, αγνοώντας τον όποιο φυσικό πόνο. Ένα ακόμη σημαντικό χαρακτηριστικό τόπου αναζητούσαν οι εκτροφείς των «σκύλων-μαχητών» και πέτυχαν να το αναδείξουν ήταν η παντελής έλλειψη επιθετικότητας των ζώων αυτών προς τους ανθρώπους. Είναι λογικό ότι την ώρα που τα σκυλιά δαγκώνονταν και βρίσκονταν σε κατάσταση έντονου στρες, καταπόνησης και μεγάλου φυσικού πόνου, οι ιδιοκτήτες τους, που εκείνη την στιγμή βρίσκονταν δίπλα τους μέσα στην αρένα, δεν επιθυμούσαν τα σκυλιά τους να στραφούν εναντίον τους, στον ιδιοκτήτη του αντιμαχόμενου ζώου ή ακόμη και στους θεατές που βρίσκονταν στον χώρο σε απόσταση αναπνοής από τα ζώα. Για τον παραπάνω λόγο ήταν γνωστή πρακτική των εκτροφέων της εποχής, άτομα της φυλής που εμφάνιζαν έστω και ίχνη ή τάση επιθετικότητας προς ανθρώπους να θανατώνονται επί τόπου.
Λόγω του ότι για πολλά χρόνια το κύριο χαρακτηριστικό που προσπαθούσαν, οι εκτροφείς τους, να αναδείξουν στα Πιτ Μπουλ ήταν η αγωνιστικότητα, πολλές φορές αγνοούσαν παντελώς τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ζώου με αποτέλεσμα η φυλή να αποκτήσει μια πολυμορφικότητα που έφτανε σε σημείο άτομα της ίδια ς φυλής να μοιάζουν ελάχιστα μεταξύ τους, καθιστώντας δύσκολη την επίσημη αναγνώρισή τους. Το γεγονός αυτό ελάχιστα απασχολούσε τους εκτροφείς της εποχής καθώς ο προσανατολισμός τους ήταν τελείως διαφορετικός και η διάδοση της φυλής ήταν μάλλον το τελευταίο που επιθυμούσαν. Τα προγράμματα εκτροφής που ακολουθούσαν καθώς και το γεννεολογικό δέντρο των σκυλιών τους διατηρούταν κρυφά και πολλές φορές πλαστογραφείτο για να αποπροσανατολιστούν οι πιθανοί ανταγωνιστές και αντίπαλοι σε πιθανή κυνομαχία. Επίσης τα σκυλιά που παρήγαγαν δεν ήταν προς διάθεση αλλά τα κρατούσαν οι ίδιοι με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν για κυνομαχίες και αυτά που δεν τους χρησίμευαν προτιμούσαν να τα θανατώνουν παρά να πέσουν στα χέρια κάποιου ανταγωνιστή.
Τα να κατανοήσουμε τις πρακτικές και τον τρόπο που λειτουργούσαν οι εκτροφείς της εποχής είναι κάπως δύσκολο καθώς οι αξίες, η ηθική και ο πολιτισμός μας διαφέρουν κατά πολύ. Χαρακτηριστικό είναι πως οι κυνομαχίες αποτελούσαν νόμιμο θέαμα, ανακοινώνονταν σε εφημερίδες και συμμετείχαν σ’αυτές ακόμη και εξέχουσες προσωπικότητες όπως όργανα της τάξης, αθλητές ακόμη και πολιτικοί ή κληρικοί. Σκυλιά που κατάφερναν να κερδίσουν αρκετούς αγώνες έπαιρναν τον τίτλο του πρωταθλητή και αυτά και οι ιδιοκτήτες τους έχαιραν του σεβασμού της τοπικής κοινωνίας και των μυημένων σε όλη τη χώρα.
Με την πάροδο των χρόνων οι κυνομαχίες στις ΗΠΑ κρίθηκαν παράνομες, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, γεγονός που δεν αποθάρρυνε τους λάτρεις του «αθλήματος» να συνεχίσουν να ασχολούνται. Σταδιακά όμως περιθωριοποιήθηκαν και το ύφος των παράνομων πλέον διοργανώσεων άλλαξε. Κύριος στόχος πλέον δεν ήταν η αναγνώριση και ο σεβασμός, καθώς πλέον δεν έχαιραν της αποδοχής της κοινής γνώμης(κυρίως των αστικών κέντρων) αλλά τα χρήματα που κέρδιζαν από τα στοιχήματα κατά τη διάρκεια των αγώνων, φιλοσοφία και πρακτική που ακολουθείται σε πολλές περιπτώσεις δυστυχώς μέχρι σήμερα.
Δημήτρης Απέργης
http://www.pitbull-rescue.gr/
Ο άνθρωπος από τις πρώτες ιστορικές καταγραφές της ύπαρξής του σε οργανωμένες κοινωνίες εμφάνιζε την τάση να βρίσκει ευχαρίστηση ή έστω ενδιαφέρον σε θεάματα που επίκεντρο είχαν την βαναυσότητα είτε μεταξύ ανθρώπων, είτε μεταξύ ανθρώπων-ζώων, είτε όπως στην περίπτωσή μας, μεταξύ ζώων που είχαν εκπαιδευτεί ειδικά για να παρέχουν τέτοιου είδους θεάματα.
Τα Πιτ Μπουλ εικάζεται ότι πήραν την τελική τους μορφή σαν φυλή στις ΗΠΑ, με απώτερο σκοπό να παρέχουν στα αδηφάγα βλέμματα των θεατών των αιματηρών «σπορ» την ικανοποίηση και συνάμα να παρέχουν χρήματα και φήμη στους ιδιοκτήτες τους που στοιχημάτιζαν στη νίκη ή την ήττα τους με κόστος πολλές φορές τη ζωή τους.
Η φυλή εκτράφη με σκοπό την ανάδειξη κάποιων χαρακτηριστικών τα σημαντικότερα απ’τα οποία ήταν η εξαιρετικά αθλητική σωματοδομή συνδυασμένη με σχετικά μικρό μέγεθος που να παρέχει ευελιξία, ταχύτητα και αντοχή υπό έντονη καταπόνηση. Σημαντικότερο χαρακτηριστικό από τη σωματοδομή του ζώου ήταν η λεγόμενη «αγωνιστικότητα»(gameness). Αγωνιστικότητα θεωρείτο η θέληση του ζώου να φέρει σε πέρας το έργο του με κάθε τρόπο και κόστος για το ίδιο, αγνοώντας τον όποιο φυσικό πόνο. Ένα ακόμη σημαντικό χαρακτηριστικό τόπου αναζητούσαν οι εκτροφείς των «σκύλων-μαχητών» και πέτυχαν να το αναδείξουν ήταν η παντελής έλλειψη επιθετικότητας των ζώων αυτών προς τους ανθρώπους. Είναι λογικό ότι την ώρα που τα σκυλιά δαγκώνονταν και βρίσκονταν σε κατάσταση έντονου στρες, καταπόνησης και μεγάλου φυσικού πόνου, οι ιδιοκτήτες τους, που εκείνη την στιγμή βρίσκονταν δίπλα τους μέσα στην αρένα, δεν επιθυμούσαν τα σκυλιά τους να στραφούν εναντίον τους, στον ιδιοκτήτη του αντιμαχόμενου ζώου ή ακόμη και στους θεατές που βρίσκονταν στον χώρο σε απόσταση αναπνοής από τα ζώα. Για τον παραπάνω λόγο ήταν γνωστή πρακτική των εκτροφέων της εποχής, άτομα της φυλής που εμφάνιζαν έστω και ίχνη ή τάση επιθετικότητας προς ανθρώπους να θανατώνονται επί τόπου.
Λόγω του ότι για πολλά χρόνια το κύριο χαρακτηριστικό που προσπαθούσαν, οι εκτροφείς τους, να αναδείξουν στα Πιτ Μπουλ ήταν η αγωνιστικότητα, πολλές φορές αγνοούσαν παντελώς τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ζώου με αποτέλεσμα η φυλή να αποκτήσει μια πολυμορφικότητα που έφτανε σε σημείο άτομα της ίδια ς φυλής να μοιάζουν ελάχιστα μεταξύ τους, καθιστώντας δύσκολη την επίσημη αναγνώρισή τους. Το γεγονός αυτό ελάχιστα απασχολούσε τους εκτροφείς της εποχής καθώς ο προσανατολισμός τους ήταν τελείως διαφορετικός και η διάδοση της φυλής ήταν μάλλον το τελευταίο που επιθυμούσαν. Τα προγράμματα εκτροφής που ακολουθούσαν καθώς και το γεννεολογικό δέντρο των σκυλιών τους διατηρούταν κρυφά και πολλές φορές πλαστογραφείτο για να αποπροσανατολιστούν οι πιθανοί ανταγωνιστές και αντίπαλοι σε πιθανή κυνομαχία. Επίσης τα σκυλιά που παρήγαγαν δεν ήταν προς διάθεση αλλά τα κρατούσαν οι ίδιοι με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν για κυνομαχίες και αυτά που δεν τους χρησίμευαν προτιμούσαν να τα θανατώνουν παρά να πέσουν στα χέρια κάποιου ανταγωνιστή.
Τα να κατανοήσουμε τις πρακτικές και τον τρόπο που λειτουργούσαν οι εκτροφείς της εποχής είναι κάπως δύσκολο καθώς οι αξίες, η ηθική και ο πολιτισμός μας διαφέρουν κατά πολύ. Χαρακτηριστικό είναι πως οι κυνομαχίες αποτελούσαν νόμιμο θέαμα, ανακοινώνονταν σε εφημερίδες και συμμετείχαν σ’αυτές ακόμη και εξέχουσες προσωπικότητες όπως όργανα της τάξης, αθλητές ακόμη και πολιτικοί ή κληρικοί. Σκυλιά που κατάφερναν να κερδίσουν αρκετούς αγώνες έπαιρναν τον τίτλο του πρωταθλητή και αυτά και οι ιδιοκτήτες τους έχαιραν του σεβασμού της τοπικής κοινωνίας και των μυημένων σε όλη τη χώρα.
Με την πάροδο των χρόνων οι κυνομαχίες στις ΗΠΑ κρίθηκαν παράνομες, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, γεγονός που δεν αποθάρρυνε τους λάτρεις του «αθλήματος» να συνεχίσουν να ασχολούνται. Σταδιακά όμως περιθωριοποιήθηκαν και το ύφος των παράνομων πλέον διοργανώσεων άλλαξε. Κύριος στόχος πλέον δεν ήταν η αναγνώριση και ο σεβασμός, καθώς πλέον δεν έχαιραν της αποδοχής της κοινής γνώμης(κυρίως των αστικών κέντρων) αλλά τα χρήματα που κέρδιζαν από τα στοιχήματα κατά τη διάρκεια των αγώνων, φιλοσοφία και πρακτική που ακολουθείται σε πολλές περιπτώσεις δυστυχώς μέχρι σήμερα.
Δημήτρης Απέργης
http://www.pitbull-rescue.gr/
