Ο Πλουτο από ο,τι φαινεται σημαδευει σε μερη που σου ανηκουν για να σου τραβηξει την προσοχη.
Σκεψου αν και κατά ποσο ασχολεισαι σοβαρα μαζι του. Πιθανον χρειαζεται περισσοτερη εκτονωση και επαφη μαζι σου.
Δωσε του πραγματική σκηση και εκτονωση, ακριβως όπως ειπε ο Στελιος, και όχι τρεις μικρες αδιαφορες βολτουλες τη μερα.
Μετα από το «ατυχημα», δεν ωφελει να τον μαλωσεις, εκτος κι αν ακομα δεν εχει καταλαβει καλα πού κανουμε την αναγκη μας, δηλαδη εξω.
Απεναντιας, αν τον μαλωσεις, σημαινει ότι καταφερε να σου τραβηξει την προσοχη, εστω και με ασχημο τροπο. Θεωρει ότι είναι καλυτερα να τον μαλωνεις παρα να τον αγνοεις.
Οπότε (κάνεις ότι) αγνοεις το «ατυχημα» και δεν το κάνεις καθολου θεμα. Θα δει πως με το μαρκαρισμα δεν κερδισε απολυτως τιποτα.
Εφοσον δεν θελεις με τιποτα να τον βαλεις σε crate, υπαρχει κατι ακομα που θα σε βοηθησει αφανταστα.
Σοβαρη ιεραρχια και σοβαρη δουλεια στην υπακοη. Αλλά κι αυτό είναι άλλος μεγαλος αγωνας που θελει δουλεια και συνεπεια από μερους σου.
Αν εχουμε δυσκολο σκυλι (οποιαδηποτε κι αν είναι η δυσκολια), πρεπει να δουλεψουμε σκληρα και σε πολλα επιπεδα.
Επισης, χρειαζεται επιτηρηση συνεχεια.
Αυτό είναι άλλο ένα θεμα που εχει να κανει με την αρχηγια. Ξερεις ανα πασα στιγμη πού βρισκεται και τι κανει, κι εσυ επιτρεπεις τι θα κανει, πότε θα το κανει, πώς θα το κανει. Ελεγχος των παντων.
Πιστεψε με, αυτό στη διαρκεια θα τον ηρεμησει, γιατι θα αισθανεται ότι αλλος κανει κουμαντο.
Ηδη ο σκυλος είναι αρκετα μεγαλος και επρεπε να ειχες ξεκινησει νωριτερα.
Δεν εχει σημασια η παλια δυσαρεστη ζωη του. Τωρα εχει μιαν άλλη ζωη, μαζι σου, και πλεον η δικια σου ζωη γινεται δυσαρεστη.
Καποια πραγματα πρεπει να τα κάνεις φιλε Γιωργο, οσο κουραστικα ή δυσαρεστα κι αν ακουγονται.
Αλλιως θα φτασεις σε μεγαλο βαθμο αγανακτησης, και μπορει αυτό να σε οδηγησει σε πολύ δυσαρεστες ενεργειες ή αποφασεις.
Εν κατακλειδι και περιληπτικα, και εφοσον θα ημουν σιγουρος ότι δεν τιθεται θεμα δυσνοησης και «παρεξηγησης» για το πού «τα κανουμε», ότι δεν υπαρχει θεμα υγειας, ότι του φτανουν σαν οργανισμο τρεις τουαλετες τη μερα, και ότι η διατροφη του δεν προκαλει συχνη τουαλετα:
θα τον «ψοφουσα» στην κουραση,
θα επαιζα μαζι του οσο περισσοτερο μπορω,
θα γινομουν αρχηγος του περα από κάθε αμφισβητηση,
θα του εκανα σοβαροτατη υπακοη χωρις όμως τρελλη πιεση και αγριες διορθωσεις
θα τον επιτηρουσα σε στενο κλοιό,
δεν θα εδειχνα την λυπη μου όταν τον πιεζω,
θα εκοβα τις πολλες γλυκες,
θα αδιαφορουσα επιδεικτικα για τα μαρκαρισματα
