Γιατί ενήλικο και όχι κουτάβι;

[vas]

Είναι ένα θέμα που με απασχολεί αρκετό καιρό,αλλά πριν αρχίσω να εκθέτω τους προβληματισμούς μου να πω οτι δεν πρόκειται για το άμεσο μέλλον αλλά μάλλον για αρκετά αργότερα(μερικά χρόνια δηλαδή)
η κουταβοπερίοδος είναι κάτι για το οποίο τρελαίνομαι αλλά όταν έχει κάποιος άλλος την ευθύνη του σκύλου Δηλαδή μου αρέσουν πολύ ορισμένα πράγματα αλλά ζορίζομαι αρκετά όσο αφορά την εκμάθηση τουαλέτας,όχι οτι με δυσκολεύει,απλά με κουράζει, να έχω συνεχώς τα μάτια μου 14 μη φάει τίποτα κλπ
Έτσι αρκετές φορές έχω σκεφτεί την απόκτηση ενός ενήλικου σκύλου,αυτό που με κρατάει πίσω είναι κυρίως οτι πιστεύω πως με το ενήλικο σκυλί δε θα είμαι σίγουρη για τις αντιδράσεις του σε ορισμένες καταστάσεις και θα είμαι συνέχεια στην τσίτα,είναι απλά δικό μου κόλλημα ή είναι όπως και με τα κουτάβια που τα "καταλαβαίνεις"με τον καιρό; επίσης το ενήλικο σκυλί σε περίπτωση που θέλω ράτσα μπορώ να αφήσω τον εκτροφέα να το μεγαλώσει(πληρώνοντας τα έξοδά του) ή γενικά κρατάει και ο ίδιος σκυλιά που προορίζονται απλά για πετ και όχι για εκθέσεις και διαγωνισμούς;

 

[xpuntakias]

Κοίτα να δεις...η προσωπική μου άποψη είναι πως και οι 2 περιπτώσεις έχουν τα καλά τους και τα κακά τους.Αν πάρεις κουτάβι από μικρό το μαθαίνεις και σε μαθαίνει από μικρό και μεγαλώνει μαζί σου και σίγουρα δένεται καλύτερα (χωρίς αυτό να αποκλείει ότι θα δεθεί μαζί σου και ένα ενήλικο σκυλί) μαζί σου.Το μαθαίνεις όπως θες εσύ να το μάθεις.Άλλωστε μην ξεχνάμε και την φράση που συχνά πικνά λέμε "Το σκυλί και το παιδί όπως το μάθεις".Αυτή η περίοδος της εκμάθησης για εμένα είναι η καλύτερη και έχει και ενδιαφέρον.Τώρα εάν την βαριέσαι αυτήν την περίοδο ή δεν έχεις χρόνο σίγουρα καλύτερο είναι να επιλέξεις ένα ενήλικο σκυλί.Σε αυτην την περίπτωση κανείς δεν σου αποκλείει όμως το ενδεχόμενο να μην είναι σωστά εκπαιδευμένο το σκυλί και να μην χρειάζεται από την αρχή εκπαίδευση και σίγουρα η εκπαίδευση σε ένα ενήλικο σκυλί είναι πολύ πιο δύσκολη.Προσωπικά εγώ είμαι υπερ του κουταβιού.

 

[nfeel]

Εγώ είμαι υπερ των δυσκολιών.Πρέπει κανείς να τις επιζητά μάλιστα.Σε όλους τους τομείς της ζωής όχι μόνο στη σχέση μας με το σκύλο.Καλή είναι η βόλεψη μας και το αραλίκι αλλά όταν κοπιάζεις για κάτι έχει μεγαλύτερη αξία κ έχει κ μεγαλύτερη αξία για εμένα ο άνθρωπος που κοπιάζει παρά αυτός που επιζητά την εύκολη λύση.

Η εύκολη λύση έρχεται ακόπιαστα πχ παίρνουμε ενήλικο κουτάβι που έχει μάθει ήδη να ακούσει σε βασικές εντολές,έχει μάθει ήδη να κάνει την τουαλέτα έξω,η εύκολη λύση είναι να μην ασχοληθούμε ποτέ με τα αυτιά του σκύλου μας κ αν πάθει οτίτιδα δεν έγινε κ τίποτα με ένα 30e μια φορά το μήνα στον κτηνίατρο τον ναρκώνει κ του τα καθαρίζει αυτός,εύκολη λύση επίσης είναι ο καθαρισμός των δοντιών του σκύλου μας από τον κτηνίατρο επειδή εμείς αμελήσαμε όλα αυτά τα χρόνια να τον φροντίσουμε.

Γενικά εύκολες λύσεις έχει πολλές.Δεν κατακρίνω όποιον τις επιλέγει.Στον δικό μου κώδικα αξιών όμως είναι μεμπτό εγώ προσωπικά να επιλέγω την εύκολη λύση.Είναι ενός είδους εσωτερική πάλη,σαν να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις αλλά επειλέγεις να μην το κάνεις για την ευκολία του εφήμερου της στιγμής.

Έτσι λοιπόν εγώ προσωπικά (το επισημαίνω πολλοστή φορά για να μην το πάρετε σαν μομφή όσο έχετε άλλη άποψη) δεν διανοούμαι να επέλεγα να πάρω σκύλο σε ενήλικη ηλικία για να αποφύγω τα βάσανα της κουταβίστικης περιόδου.

Με τον ίδιο τρόπο που δεν έχω κανένα πρόβλημα να ξεσκατίσω το κουτάβι μου,με τον ίδιο τρόπο αύριο μεθαύριο δεν θα έχω πρόβλημα να ξεσκατίσω το μωράκι που ίσως κάνω κ με τον ίδιο τρόπο θα ξεσκάτιζα και τους γονείς στα γεράματα αν η μοίρα το έφερνε έτσι ..

Καλό είναι να μην χρειαστεί κανείς να ξεσκατίσει γενικά αλλά το να το αποφύγω κοιτώντας τη βόλεψή μου,αυτό θα μου έτρωγε τα εσώψυχα και αυτόματα θα ένιωθα πολύ μικρός όταν κοίταζα τη φάτσα μου στον καθρέφτη!

Κουτάβι κ πάλι κουτάβι λοιπόν

 

[νασια]

Αν σε κουράζει η βρεφική ηλικία δέν ξέρω πώς θα μπορέσεις αργότερα νά αντιμετωπίσεις την γεροντικη (που είναι πιο κουραστική και καθόλου ευχάριστη ). Εγώ θα ήμουν ευτύχης νά είχα πάντα ένα κουταβι ,δέν υπάρχει ωραιότερη περίοδος.
Κατά τα αλλά προσωπικα πιστεύω ότι ο σκύλος δένεται μαζί σου και μαθαίνει ότι θέλεις νά του μάθεις σε όποια ηλικία και αν είναι.


Sent from my HTC Desire using Tapatalk

 

[katerina k.]

Νομίζω ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Εξαρτάται από τη καθημερινότητά σου, τις αντοχές σου, τον τρόπο ζωής σου. Ο σκύλος είτε κουτάβι είναι , είτε ενήλικας θα δεθεί μία χαρά μαζί σου αν μοιραστείς ποιοτικό χρόνο μαζί και ασχοληθείς.

 

[ICE]

Νομιζω οτι εαν καποιος εχει προηγουμενη εμπειρια απο μεγαλωμα κουταβιου ειναι σχετικα πιο ευκολο γιατι ξερει τι να περιμενει και ειναι προετοιμασμενος καλυτερα. Επισης η εμπειρια του θα τον βοηθησει να ξεπερασει πιο ευκολα τις αρχικες αυτες ''δυσκολιες'' που αναφερεις. Και στις 2 περιπτωσεις υπαρχουν τα συν και τα πλην. Και το ενηλικο σκυλι εαν ειναι ισορροπημενο και κοινωνικοποιημενο, δεν θα υπαρχει προβλημα.

Προσωπικα και παλι θα επαιρνα κουταβι αν μιλαμε για εκτροφικο σκυλο που αναφερεις. Γιατι να μεγαλωνει το σκυλακι που θα ζησεις μαζι του ολη την υπολοιπη ζωη του με τον εκτροφεα και οχι με σενα; Επισης αν ο σκυλος εχει μαθει σε ενα διαφορετικο περιβαλον και μπει στο σπιτι δεν ειναι και πολυ βεβαιο οτι δεν θα κανει ζημιες. Αλλωστε οι ''δυσκολοι'' μηνες ειναι περιπου 4-5, αν υποτεθει οτι το παρεις 2 μηνων απο το εκτροφειο.

 

[vas]

έχω μεγαλώσει ένα κουτάβι και είμαι στη διαδικασία που μεγαλώνω άλλο ένα,αυτό που έχω συνειδητοποιήσει τελείως υποκειμενικά είναι οτι οι διαφορές ανάμεσα στα δύο κουτάβια είναι σχεδόν χασματικές και ίσως για αυτό ευθύνεται και το μέγεθος (τσιουάουα και ποιμενικός) ,ίσως πάλι να παίζει ρόλο το γεγονός οτι πέρασαν 5 χρόνια απο την κουταβίσια περίοδο του ενός μέχρι να πάρω το άλλο και σίγουρα ξέχασα ορισμένα πράγματα.

"Καλή είναι η βόλεψη μας και το αραλίκι αλλά όταν κοπιάζεις για κάτι έχει μεγαλύτερη αξία κ έχει κ μεγαλύτερη αξία" συμφωνώ σε αυτό!

Φαίνεται πως με πείσατε για κουτάβι με τα επιχειρήματά σας
περιμένουν 2-3 χρόνια βέβαια μπροστά και μέχρι να επιλέξω τη φυλή (την οποία θέλω να τη βρώ απο τώρα για να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερα οπότε σας αφήνω και αλλάζω υποφόρουμ)

ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

 

[Sara]

Nfeel, σχετικά με τα αυτιά του Μουφ, η κτηνίατρος μου είπε να μην τα πειράζω, παρά μόνο να τα εξετάζω για μολύνσεις, π.χ. να κοιτάζω το χρώμα τους από μέσα και να παρακολουθώ αν αρχίσει το Μουφ να τα ξύνει. Όσο για τα δόντια, τουλάχιστον εδώ μας λένε να τα πλένουμε με σκυλοδοντόκρεμα και να του δίνουμε κόκκαλα. Γενικά δεν ενδείκνυται ο καθαρισμός από κτηνίατρο, εκτός αν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος γι' αυτό, αφού πέφτει αναισθησία που είναι πάντα ενα ρίσκο.

Τώρα κατά τη γνώμη μου, ο σκύλος δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση και το ζήτημα κουτάβι ή ενήλικο είναι πολυσχιδές και πολύπλοκο. Προσωπικά πήρα ενήλικο και δεν το μετάνοιωσα ποτέ. Άλλωστε για δέσιμο θα έπρεπε να είμαι τη στιγμή που μου προέκυψε το Μουφ. Γνώμη μου είναι γενικά ότι εφόσον δεν με ενδιαφέρουν οι εκθέσεις ή συγκεκριμένες δραστηριότητες, έχω την κοινωνική ευθύνη να συμβάλλω στην επίλυση ενός σημαντικού προβλήματος που είναι τα αδέσποτα και παρατημένα διεθνώς. Επομένως το καταφύγιο ήταν πάντα για μένα μονόδρομος.