Πριν στηθεί βιαστικά λαϊκό δικαστήριο, καλό θα ήταν να δούμε ψύχραιμα τα επιχειρήματα υπέρ και κατά κάποιας πρότασης. Ο κ. Μακαρίτης δεν είναι τυχαίος ούτε αλεξιπτωτιστής στο χώρο της κυνοφιλίας. Δεν γνωρίζω αν και ποιές είναι ακριβώς οι προτάσεις του, αλλά όσον αφορά αυτά τα δύο θέματα, υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις.
Οι αναγνωρίσεις στην Ελλάδα καταργήθηκαν το 1999. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πιο προηγμένες κυνοφιλικά απο την Ελλάδα, δεν τις έχουν καταργήσει. Το 1999, έκριναν ότι αφενός υπήρχε ικανός πληθυσμός αριθμητικά για τις πιο πολλές φυλές, και αφετέρου αυτή η κίνηση θα μείωνε τις αθρόες εισαγωγές κατ' όνομα καθαρόαιμων. Όσον αφορά το 2ο σκέλος, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι αυτό το μέτρο δεν απέδωσε. Όσον αφορά τους Ελληνάρες που ζευγαρώνουν τα αμφίβολης υγείας και προέλευσης σκυλιά τους, χωρίς πετιγκρί, δεν τους αποθάρυνε επαρκώς. Οι υποστηρικτές της ολικής ή για περιορισμένο χρονικά διάστημα της αναγνώρισης, πιστεύουν ότι αντί να απομακρύνουμε τον ιδιοκτήτη του κατ' όνομα καθαρόαιμου, θα τον προσεγγίσουμε και σε κάποιο ποσοστό θα ωφεληθεί μακροπρόθεσμα.
Όσον αφορά τα όρια ηλικίας για αναπαραγωγή, παρότι δεν διαφωνώ με την ύπαρξη τους, αντίθετα πιστεύω ότι σε κάποιες φυλές θα έπρεπε να είναι αυστηρότερα, οφείλουμε να δούμε ολοκληρωμένη την πρόταση. Μικρόσωμες φυλές φτάνουν γρηγορότερα σε σεξουαλική ωριμότητα απο γιγαντόσωμες. Ένα κοκόνι 15 μηνών, είναι σεξουαλικά ενήλικο, ένας μολοσσός 18 μηνών, είναι ακόμα κουτάβι. Ομοίως, ενα κοκόνι 8 ή ακόμα και 9 ετών, υπο προϋποθέσεις θα μπορούσε να γεννήσει, αντίθετα με ένα μπόξερ που το αργότερο στα επτά του χρόνια θα πρέπει να αποσυρθεί απο την αναπαραγωγή. Αν υπήρχαν όμιλοι για όλες τις φυλές, και αν οι υπάρχοντες λειτουργούσαν όλοι σωστά, θα είχαν τα δικά τους όρια.