Καλησπέρα και από μένα,
είμαι ο Μιχάλης και χαίρομαι πάρα πολύ που βρήκα το forum και έχω αποκτήση πρόσβαση σε τόσες πληροφορίες που αφορούν τα σκυλιά γενικά.
Για την ιστορία θα σας πω πως για πολλά χρόνια υπήρξα "φοβικός" και κάποιες φορές παραμένω με τα σκυλιά επειδή μικρός με είχε δαγκώσει ένας αδέσποτος και η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα πειράξει. Παράδειγμα των φοβιών μου: πριν μερικές μέρες στη πλατεία στο Μοναστηράκι μου την έπεσε ένας μεγάλος σκύλαρος, ο οποίος μου γαύγιζε και πήγαινε να μυρίσει το χέρι μου μάλλον (μόλις είχα φάει ένα σουβλάκι) εγώ τρόμαξα σήκωσα ψηλά το χέρι μου και προφανώς αυτός το πήρε ως επιθετική κίνηση και άρχισε τις αγριάδες...εγώ κοκάλωσα και ευτυχώς ήμουν μαζί με ένα φίλο μου ο οποίος μας καθησύχασε και τους 2.
Σκυλί απέκτησα πάντως λίγο μετά το ατύχημα που είχα με το δάγκωμα. Στα 8 μου (δίπλα απο το πατρικό μου σε μια οικοδομή στο Πειραιά) είδα τους οικοδόμους που πέταγαν σε ένα βαρέλι με νερό νεογέννητα κουτάβια μιας σκύλας (είναι ζήτημα να ήταν 2 ή 3 ημερών τα κουτάβια) και έτρεξα να δω το "θέαμα". 1 επέπλεε ζωντανό το πήρα και το πήγα στο σπίτι. Έζησε μαζί μας (παρά την αρχική άρνηση της μάνας μου) 8 χρόνια ο Μαξ (που τελικά ήταν θηλυκιά) με την βοήθεια της καλής του τύχης και άντεξε στο καλαζαρ (όπως είχε πει ο κτηνίατρος) μια χαρά χωρίς θεραπείες (μιλάμε για μέσα προς τέλος τις δεκαετίας του 80).
Σκύλο απέκτησα ξανά το 2003, μία πανέμορφη, καλλονή, pug (έτσι τουλάχιστον μου είπαν στο Pet που την αγόρασα) όταν έμενα στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς δεν γνώριζα τίποτα τότε σχετικά με το εμπόριο των σκύλων. Τότε άρχισα να διαβάζω να γνωρίζω εκτροφείς και να μαθαίνω για όλο αυτό το απάνθρωπο εμπόριο που έχει στηθεί.
Έχω πει πολλά το ξέρω σταματώ…
είμαι ο Μιχάλης και χαίρομαι πάρα πολύ που βρήκα το forum και έχω αποκτήση πρόσβαση σε τόσες πληροφορίες που αφορούν τα σκυλιά γενικά.
Για την ιστορία θα σας πω πως για πολλά χρόνια υπήρξα "φοβικός" και κάποιες φορές παραμένω με τα σκυλιά επειδή μικρός με είχε δαγκώσει ένας αδέσποτος και η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα πειράξει. Παράδειγμα των φοβιών μου: πριν μερικές μέρες στη πλατεία στο Μοναστηράκι μου την έπεσε ένας μεγάλος σκύλαρος, ο οποίος μου γαύγιζε και πήγαινε να μυρίσει το χέρι μου μάλλον (μόλις είχα φάει ένα σουβλάκι) εγώ τρόμαξα σήκωσα ψηλά το χέρι μου και προφανώς αυτός το πήρε ως επιθετική κίνηση και άρχισε τις αγριάδες...εγώ κοκάλωσα και ευτυχώς ήμουν μαζί με ένα φίλο μου ο οποίος μας καθησύχασε και τους 2.
Σκυλί απέκτησα πάντως λίγο μετά το ατύχημα που είχα με το δάγκωμα. Στα 8 μου (δίπλα απο το πατρικό μου σε μια οικοδομή στο Πειραιά) είδα τους οικοδόμους που πέταγαν σε ένα βαρέλι με νερό νεογέννητα κουτάβια μιας σκύλας (είναι ζήτημα να ήταν 2 ή 3 ημερών τα κουτάβια) και έτρεξα να δω το "θέαμα". 1 επέπλεε ζωντανό το πήρα και το πήγα στο σπίτι. Έζησε μαζί μας (παρά την αρχική άρνηση της μάνας μου) 8 χρόνια ο Μαξ (που τελικά ήταν θηλυκιά) με την βοήθεια της καλής του τύχης και άντεξε στο καλαζαρ (όπως είχε πει ο κτηνίατρος) μια χαρά χωρίς θεραπείες (μιλάμε για μέσα προς τέλος τις δεκαετίας του 80).
Σκύλο απέκτησα ξανά το 2003, μία πανέμορφη, καλλονή, pug (έτσι τουλάχιστον μου είπαν στο Pet που την αγόρασα) όταν έμενα στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς δεν γνώριζα τίποτα τότε σχετικά με το εμπόριο των σκύλων. Τότε άρχισα να διαβάζω να γνωρίζω εκτροφείς και να μαθαίνω για όλο αυτό το απάνθρωπο εμπόριο που έχει στηθεί.
Έχω πει πολλά το ξέρω σταματώ…
