Καλώς ήρθατε (κι εγώ τώρα ήρθα
)
Πρώτα απ' όλα να πω ότι μεγάλωσα σε μονοκατοικία και σε σπίτι που πάντοτε υπήρχαν τετράποδα. Μάλλον οι γονείς μου με αγαπούσαν ελάχιστα αφού με αφήναν να κοιμάμαι με όλα μου τα ζωάκια!!!!!
Τα ανήψια μου έρχονται σπίτι ίσως βέβαια γιατί είμαστε απ' την ίδια οικογένεια κι όπως μεγάλωσα εγώ, μεγάλωσαν κι οι γονείς τους, παρόλ' αυτά δε θα ξεχάσω στο τελευταίο σπίτι που νοίκιασα πριν πάω στο δικό μου έφυγα όχι γιατί γάβγιζε το βέλγικο, όχι αυτό θα μπορούσε να ήταν δικαιολογημένο, αλλά γιατί πέρναγε δύο ορόφους από κάτω πηγαίνοντας στην πυλώτή ο σούπερ ουάου διαχειριστής με τα παιδιά του και φοβόντουσαν μέσα στη νύχτα που βλέπανε το μαύρο σκύλο που τους θύμιζε το διάολο και θα έκανε μελλοντικά κακό στην ψυχολογία τους! Απλά το θυμήθηκα πάλι και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Α να μην ξεχάσω οτι τότε το βέλγικο ήταν 4 μηνών δηλαδή ακόμη και στο μέγεθος κούταβος...
Πολύ χαίρομαι που αγαπάτε τα σκυλιά. Κι εμένα με συγκίνησε κάτι άλλο που γράψατε. Αυτό:
πως το δικό σας παιδί θα έρχοταν σε επαφή με το σκυλί κι όχι των φίλων και των γνωστών.
Μπράβο σας!