Γατα,βρεφος,σκυλος

[radionuclide]

Ως κάτοχος ενός σκύλου, δύο γατων και τριών παιδιών, θα σου πω τα εξής :
Το αν θα έχεις πρόβλημα με το σκύλο και το γατί εξαρτάται κατά μεγάλο ποσοστό στο χαρακτήρα του γάτου. Αν είναι ήρεμος θα τα βρει με το κουτάβι σε λίγες ώρες, αν όχι, μπορεί και μετά από χρόνια ο γάτος να μη θέλει να τον δει ούτε ζωγραφιστό. Βλέπεις και κρίνεις αν μπορείς να τα εμπιστευτείς μαζί.
Με τίποτα δεν θέλεις να έχεις μωρό και κουτάβι μαζί. Πάρε το σκύλο και αρκετά μετά το χρόνο πας και για το μωράκι.

Στάλθηκε με πολύ κόπο ενώ περπατούσα.

 

[Estranged]

Να πω κι εγώ το μακρύ μου γιατί από παιδί μέσα στο σπίτι υπήρξαν και οι δύο καταστάσεις. Και πρώτα μπήκε ο σκύλος και μετά η πρώτη γάτα και πρώτα υπήρχαν 2-3 γάτες και μετά ήρθε ο δεύτερος σκύλος. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε πρόβλημα*.

Ο οποίος δεύτερος σκύλος δεν ήταν και μωρό όταν ήρθε, ήταν (μάλλον) κάπου 9 μηνών, μεγαλωμένος στο δρόμο, μέλος αγέλης και με την αγέλη του που έμενε και κάτω από το σπίτι όταν βγαίναμε βόλτα κυνηγούσαν αδέσποτες γάτες - κάπου εκεί ο δεμένος στο λουρί δικός μας μετάνιωνε που μας ζήτησε να τον υιοθετήσουμε μάλλον - αλλά μέσα στο σπίτι τις γάτες μας τις είχε καλύτερα κι από μας, από την πρώτη στιγμή δεν έκανε την παραμικρή κίνηση ούτε έστω για παιχνίδι προς αυτές.

*Ποτέ μα ποτέ στις αρχές που ερχόταν καινούριο ζώο μέσα στο σπίτι όμως δεν αφηνόταν το νέο μέλος μόνο του με την αγέλη κατά τον ύπνο ή όταν λείπαμε. Μένανε πάντα στο βρεφοκομείο-νοσοκομείο = το δωμάτιό μου - επειδή ήμουν κλειστός τύπος και κλειστή είχα και πάντα την πόρτα μου έτσι κι αλλιώς . Ήταν όμως πάντα μα πάντα μαζί όταν ήμασταν παρόντες για να επιτευχθεί η "γνωριμία".

Τα 2 σκυλιά που ήρθαν στο σπίτι κατόπιν γατιών είχαν ταχύτερο (ταχύτατο βασικά) χρόνο προσαρμογής σε σχέση με τις νεόφερτες γάτες (και που πάλι οι δυσκολίες εκεί ήταν ενδο-γατικές και όχι με τα σκυλιά). Οι γάτες τους έδειξαν αμέσως ότι αυτές ήταν οι αρχηγοί! Τον Άρη όμως τώρα όταν πάει στους γονείς μου δεν τον αφήνουν μόνο με τα γατιά όταν λείπουν γιατί δεν έχει μείνει μαζί τους τόσο ώστε να μάθει να προσέχει το παιχνίδι του (το μασούλημα που λες johnk - άσε που το σκυλί είναι θεόμουρλο στο παιχνίδι του και μια φορά με πήρε ο πατέρας μου σιχτιρίζοντας ότι έπιασε ένα γατί από την πλάτη όπως έτρεχε αυτό που παίζανε και φοβήθηκε μην το τραυματίσει σοβαρά.)

Τι θέλω να πω με το σεντονάκι μου: είναι στο χαρακτήρα των δύο ζώων, το πόσο γρήγορα θα δεχτούν το νέο μέλος. Από όσο έχω δει και ακούσει σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που δε δέχονται καθόλου το ένα το άλλο και υπάρχει πρόβλημα (υπήρξε όμως μια τέτοια θυμάμαι πρόσφατα στο φόρουμ). Στη χειρότερη είναι από μακριά και αγαπημένοι.

Υ.Γ. για γατι-σκύλο το παραπάνω, για βρέφος-σκύλο δε γνωρίζω τίποτα.

 

[ghost girl]

να πω κι εγω το κατιτις μου που εχω περασει το θεμα σκυλος-παιδι.
Δυστυχως δεν υπαρχουν συνταγες καθως εξαρταται κατα πολυ και απο τον χαρακτηρα του σκυλου που στην περιπτωση του κουταβιου δεν μπορεις να γνωριζεις εξ'ολοκληρου απο πριν.
επισης εξαρταται απο τον χωρο που ζειτε και απο το μεγεθος του σκυλου που θες να εχεις.

στην δικη μου περιπτωση αρχικα υπηρχε ο σκυλος και οταν ηταν 2 ετων ηρθε το μωρο. ο χαρακτηρας της ηταν κατι παραπανω απο ηρεμη, καλοβολη, γλυκια, δεκτικη. δεν ειχαμε κανενα απολυτως προβλημα παρολο που δεν ειχε εμπειριες με παιδια.
το μονο που δυσκολεψε εμενα ηταν στην περιοδο που το μωρο μπουσουλαγε και επρεπε να σφουγγαριζω-καθαριζω συνεχεια για να μην τρωει τριχες το μωρο. ο χωρος μας ηταν μεγαλος και μπορουσε ανετα να παιζει το μωρο μακρια απο το σκυλι οταν ηθελε λιγη ηρεμια (το σκυλι) αλλα και μπορουσα να απομονωσω το ενα απο το αλλο οταν χρειαζοταν να μεινουν μονα τους για να κανω πχ ενα μπανιο ή να μαγειρεψω χωρις να αγχωνομαι.

Ηρθε δευτερο μωρο χωρις προβληματα παλι. Οταν η μικρη μου ηταν σχεδον 1 ετους πεθανε η σκυλιτσα μας και ηρθε στην οικογενεια η κουταβα μας.

σε αυτη τη φαση δυσκολευτηκα αρκετα μπορω να πω. δεν ηξερα που να πρωτοδωσω σημασια. στο μωρο ή στο κουταβι? να βγαλω το σκυλι για πιπι ή να αλλαξω την πανα του μωρου? και αν την βγαλω για πιπι, ποιος θα ειναι με τα παιδια?
δεν ειχα χρονο για να την εκπαιδευσω οπως και οσο ηθελα, δεν μπορουσα να πηγαινω το σκυλι βολτες για κοινωνικοποιηση γιατι επρεπε να εχω και κανα-δυο παιδια μαζι μου, επλενα ολη μερα κουκλακια και παιχνιδια γιατι η Λευκη επεμενε οτι επρεπε να τα μοιραζονται. περιοριζα τις μικρες οταν επαιζαν, ετρωγαν, χορευαν, παλευαν γιατι ηθελε να συμμετεχει και η Λευκη με τραγελαφικα αποτελεσματα.

η κουταβα μεγαλωσε πολυυυυυ γρηγορα (Μ.Δανός) και ενω η μικρη καλα καλα δεν περπατουσε, ετρωγε μαστιγωματα στο κεφαλι απο την ουρα της σκυλας. πολλες φορες εριξε κατω τις κορες μου καταλαθος και παρολο που ειναι ευγενικη και υπομονετικη μαζι τους, ειχα τεραστιο αγχος μην συμβει τιποτα.

σημαντικο σε αυτη την περιπτωση για μενα ειναι το μεγεθος του σκυλου. στην περιπτωση μεγαλοσωμου μπορει να ριξει, πατησει, ζουπηξει, γρατζουνισει ενα μωρο. στην περιπτωση μικροσωμου, μπορει το παιδι να τραυματισει το σκυλο με χιλιους τροπους. και στις 2 περιπτωσεις μπορει να δαγκωθει το παιδι σοβαρα εως και πολυ σοβαρα αν περασει το οριο ανεκτικοτητας του σκυλου, αλλα και να τραυματιστει το σκυλι σε περιπτωση παιδιου- ταλιμπαν.

Μεχρι και σημερα λοιπον σκεφτομαι οτι εχασα πολυτιμες στιγμες απο το μεγαλωμα του κουταβιου μου (που δεν καταλαβα καλα καλα πως και ποτε εγινε) αλλα και απο τα παιδια.

Προσωπικη μου γνωμη λοιπον ειναι οτι μωρο και κουταβι πρεπει να ερθουν με διαφορα φασης 2 χρονων και πανω, για να μπορεσεις να ρουφηξεις καθε στιγμη και απο τις 2 αυτες αγαπες, να μην εχεις προβληματα διαχειρισης, αλλα και για να εισαι και εσυ σωστος απεναντι τους καθ'ολα. το ποιο θα προηγηθει του αλλου, εξαρταται απο το χαρακτηρα του σκυλου και δεν μπορω να εκφερω αποψη.

 

[marcia]

να πω κι εγω το κατιτις μου που εχω περασει το θεμα σκυλος-παιδι.
Δυστυχως δεν υπαρχουν συνταγες καθως εξαρταται κατα πολυ και απο τον χαρακτηρα του σκυλου που στην περιπτωση του κουταβιου δεν μπορεις να γνωριζεις εξ'ολοκληρου απο πριν.
επισης εξαρταται απο τον χωρο που ζειτε και απο το μεγεθος του σκυλου που θες να εχεις.

στην δικη μου περιπτωση αρχικα υπηρχε ο σκυλος και οταν ηταν 2 ετων ηρθε το μωρο. ο χαρακτηρας της ηταν κατι παραπανω απο ηρεμη, καλοβολη, γλυκια, δεκτικη. δεν ειχαμε κανενα απολυτως προβλημα παρολο που δεν ειχε εμπειριες με παιδια.
το μονο που δυσκολεψε εμενα ηταν στην περιοδο που το μωρο μπουσουλαγε και επρεπε να σφουγγαριζω-καθαριζω συνεχεια για να μην τρωει τριχες το μωρο. ο χωρος μας ηταν μεγαλος και μπορουσε ανετα να παιζει το μωρο μακρια απο το σκυλι οταν ηθελε λιγη ηρεμια (το σκυλι) αλλα και μπορουσα να απομονωσω το ενα απο το αλλο οταν χρειαζοταν να μεινουν μονα τους για να κανω πχ ενα μπανιο ή να μαγειρεψω χωρις να αγχωνομαι.

Ηρθε δευτερο μωρο χωρις προβληματα παλι. Οταν η μικρη μου ηταν σχεδον 1 ετους πεθανε η σκυλιτσα μας και ηρθε στην οικογενεια η κουταβα μας.

σε αυτη τη φαση δυσκολευτηκα αρκετα μπορω να πω. δεν ηξερα που να πρωτοδωσω σημασια. στο μωρο ή στο κουταβι? να βγαλω το σκυλι για πιπι ή να αλλαξω την πανα του μωρου? και αν την βγαλω για πιπι, ποιος θα ειναι με τα παιδια?
δεν ειχα χρονο για να την εκπαιδευσω οπως και οσο ηθελα, δεν μπορουσα να πηγαινω το σκυλι βολτες για κοινωνικοποιηση γιατι επρεπε να εχω και κανα-δυο παιδια μαζι μου, επλενα ολη μερα κουκλακια και παιχνιδια γιατι η Λευκη επεμενε οτι επρεπε να τα μοιραζονται. περιοριζα τις μικρες οταν επαιζαν, ετρωγαν, χορευαν, παλευαν γιατι ηθελε να συμμετεχει και η Λευκη με τραγελαφικα αποτελεσματα.

η κουταβα μεγαλωσε πολυυυυυ γρηγορα (Μ.Δανός) και ενω η μικρη καλα καλα δεν περπατουσε, ετρωγε μαστιγωματα στο κεφαλι απο την ουρα της σκυλας. πολλες φορες εριξε κατω τις κορες μου καταλαθος και παρολο που ειναι ευγενικη και υπομονετικη μαζι τους, ειχα τεραστιο αγχος μην συμβει τιποτα.

σημαντικο σε αυτη την περιπτωση για μενα ειναι το μεγεθος του σκυλου. στην περιπτωση μεγαλοσωμου μπορει να ριξει, πατησει, ζουπηξει, γρατζουνισει ενα μωρο. στην περιπτωση μικροσωμου, μπορει το παιδι να τραυματισει το σκυλο με χιλιους τροπους. και στις 2 περιπτωσεις μπορει να δαγκωθει το παιδι σοβαρα εως και πολυ σοβαρα αν περασει το οριο ανεκτικοτητας του σκυλου, αλλα και να τραυματιστει το σκυλι σε περιπτωση παιδιου- ταλιμπαν.

Μεχρι και σημερα λοιπον σκεφτομαι οτι εχασα πολυτιμες στιγμες απο το μεγαλωμα του κουταβιου μου (που δεν καταλαβα καλα καλα πως και ποτε εγινε) αλλα και απο τα παιδια.

Προσωπικη μου γνωμη λοιπον ειναι οτι μωρο και κουταβι πρεπει να ερθουν με διαφορα φασης 2 χρονων και πανω, για να μπορεσεις να ρουφηξεις καθε στιγμη και απο τις 2 αυτες αγαπες, να μην εχεις προβληματα διαχειρισης, αλλα και για να εισαι και εσυ σωστος απεναντι τους καθ'ολα. το ποιο θα προηγηθει του αλλου, εξαρταται απο το χαρακτηρα του σκυλου και δεν μπορω να εκφερω αποψη.

πολύ καλή απάντηση! και εγώ το ίδιο θα της έλεγα και από τη δική μου εμπειρία.

Όταν ήρθε ο Ρούμπεν μας κουτάβι, η μικρή μας ήταν 4 ετών. Και είχα πολύ άγχος γιατί φοβόμουν και αυτός μη τη δαγκώσει καταλάθος, μη τη ζηλεύει και βγάλει και κτητικό χαρακτήρα (γιατί τα μικρά μπορεί να γίνουν και λίγο νευρικά, έχει μία συμμαθήτρια της κόρης μου Τζακ Ράσελ, επτά μηνών και την δάγκωσε τη μικρή και μία φίλη της) και ένα σωρό άλλα...

Αν μεγάλωναν μαζί σίγουρα δεν θα μπορούσα να τους αφήσω στιγμή μόνους, θα έπρεπε συνέχεια να καθαρίζω γιατί το μπουσούλημα και ο σκύλος στο σπίτι που τα βάζει και αυτός όλα στο στόμα του και το μωρό που επίσης παίρνει οτι αντικείμενο βρει κάτω και το πιπιλάει ή το δοκιμάζει να δει τι είναι, είναι πολύ κουραστική δουλειά, να βγάζω καρότσι και σκύλο στην ίδια βόλτα και να μην συμμαζεύεται...

Ενώ όταν τον πήραμε στα 4 τουλάχιστον και η μικρή καταλάβαινε κάποια βασικά για την εκπαίδευση του, πχ. του έδινε και έτρωγε και αποκόμισε πράγματα από την ευθύνη του να έχεις ένα σκυλάκι και να το προσέχεις και το χάρηκε και αυτή το κουτάβι της, το ένιωσε να μεγαλώνει.

Τελικά βέβαια καταλήξαμε η μικρή να ζηλεύει το σκύλο και όχι ο σκύλος την μικρή, τον λέει μαμάκια και με τους φίλους της σπίτι βοήθησε και στην κοινωνικοποίηση του/ προσοχή θέλει στα παιχνίδια γιατί ο δικός μας έτρωγε και τις πλαστελίνες ακόμα και μάζευε και τα παιχνίδια κάτω από τους καναπέδες.

Τώρα παιδί-σκυλί-γατί δεν ξέρω, αλλά γίνεται...οι διπλανοί μας είχαν γάτα, παπαγαλάκια, σκύλο και 4 παιδιά, το ένα μωρό και το άλλο στο νηπιαγωγείο. Μόνο το πως μη ρωτήσεις, γρίφος άλυτος...

 

[Estranged]

αποκόμισε πράγματα από την ευθύνη του να έχεις ένα σκυλάκι και να το προσέχεις

Αυτό είναι για μένα το σημαντικότερο πράγμα που έχει να πάρει ένα παιδί από τα ζώα. Κι όταν λέω το σημαντικότερο, εννοώ ότι τίποτα άλλο στη δομή της οικογένειας δε μπορεί να το επιτύχει στο βαθμό που μπορεί να επιτευχθέι με ένα ζώο - ζώο που δε ζει σε κλουβί ή γυάλα όμως έτσι ώστε να υπάρχει ουσιαστική συνεχής τριβή . Δεν είχα αδέρφια αλλά και σε οικογένειες με πάνω από ένα παιδί έβλεπα ότι ουσιαστικότερη ήταν η ευθύνη που αντιλαμβάνονταν ότι είχαν τα παιδιά απέναντι στο κατοικίδιό τους παρά απέναντι στον/ην αδερφό/ή τους. Πάντως ο πρώτος σκύλος μας με μεγάλωσε (συναισθηματικά και ψυχολογικά, δε με παράτησαν οι γονείς μου ) και με έκανε άνθρωπο και δε μπορώ παρά να τον ευχαριστώ πάντα για αυτό <3.

Κατά τ'άλλα, ghost girl φοβερό ποστ!

 

[marcia]

Αυτό είναι για μένα το σημαντικότερο πράγμα που έχει να πάρει ένα παιδί από τα ζώα. Κι όταν λέω το σημαντικότερο, εννοώ ότι τίποτα άλλο στη δομή της οικογένειας δε μπορεί να το επιτύχει στο βαθμό που μπορεί να επιτευχθέι με ένα ζώο - ζώο που δε ζει σε κλουβί ή γυάλα όμως έτσι ώστε να υπάρχει ουσιαστική συνεχής τριβή . Δεν είχα αδέρφια αλλά και σε οικογένειες με πάνω από ένα παιδί έβλεπα ότι ουσιαστικότερη ήταν η ευθύνη που αντιλαμβάνονταν ότι είχαν τα παιδιά απέναντι στο κατοικίδιό τους παρά απέναντι στον/ην αδερφό/ή τους. Πάντως ο πρώτος σκύλος μας με μεγάλωσε (συναισθηματικά και ψυχολογικά, δε με παράτησαν οι γονείς μου ) και με έκανε άνθρωπο και δε μπορώ παρά να τον ευχαριστώ πάντα για αυτό <3.

Κατά τ'άλλα, ghost girl φοβερό ποστ!

Σαφώς!! Έτσι όπως τα λες είναι, θυμάμαι η δική μου μαμά δεν μου έπαιρνε σκύλο και ούτε αδέλφια είχα και καημό το είχα να δώσω αυτήν την εμπειρία στην κόρη μου.

Γενικά ένα παιδί έχει πολλά να αποκομίσει και κυρίως στη φάση που είναι κουτάβι το σκυλί, πχ. μαθαίνει το σεβασμό προς τα ζώα, δεν μπορεί να το ξυπνάει όταν θέλει, χρειάζεται να ξεκουράζεται το ζωάκι, δεν είναι παιχνίδι.

Με το χρόνο το παιδί γίνεται πιο υπεύθυνο και αποκτά αυτοπεποίθηση πχ. να του βάζει φαγητό και νερό, να μη το παραμελεί, και τα κάνει μέσα από την καρδιά του να προσφέρει και αυτό και να συνεισφέρει στην οικογένεια. Νιώθει ενεργό μέλος που βοηθά τη μαμά. Ακούει το μπράβο από τους γονείς του και χαίρεται που μπορεί και αυτό να δώσει.

Στα 4 τα παιχνίδια της ήταν παντού και στα έξι της στο σαλόνι τα μάζευε όλα τα παιχνίδια της ώστε να μην τα πάρει ο σκύλος και καταπιεί τίποτα κατά λάθος ή αν ξεχάσει το παιχνίδι της και τα παρατήσει εκεί είναι δική της ευθύνη, ούτε το σκυλάκι φταίει, ούτε η μαμά και ο μπαμπάς. Φυσικά δεν χρειάζεσαι σκύλο για να της το διδάξεις αυτό, αλλά αποτελεί μία πολύ καλή δικαιολογία για συνέπεια, και το παιδί το βλέπει σαν δική του προσωπική φροντίδα και χαίρεται που είναι ικανό και πάλι, δεν γίνεσαι εσύ ο κακός, το λέει η κοινή λογική.



Μαθαίνει και ασφάλεια πχ. δεν τραβάμε τίποτα από το στόμα του σκύλου, του δίνουμε εντολή να το αφήσει και επιβραβεύουμε, παίρνουμε αγκαλιά και χαϊδεύουμε μόνο όταν ο σκύλος μας έχει μυρίσει και ο ιδιοκτήτης του μας επιτρέπει, δεν εμπιστευόμαστε τα αδέσποτα να τα χαϊδέψουμε, αυτά τα μαθαίνει όταν βγάζεις βόλτα το σκύλο και έρχεται σε επαφή με άλλα σκυλιά.

Παράλληλα αναπτύσσει και σεβασμό προς όλα τα ζώα, γιατί συνειδητοποιεί μέσα από το δικό της σκύλο πόσο σημαντικό είναι τα προσέχουμε και να τα φροντίζουμε και να τα αγαπάμε, πέρα από μία απασχόληση.

Αλλά φυσικά όλα αυτά τα περνάμε και μέσα από τη δική μας συμπεριφορά και είναι πολύ πιο εύκολο όταν το παιδί μπορεί να μας καταλάβει και να δει πόσο σημαντικό είναι και το ίδιο για την καλή φροντίδα και τη συμπεριφορά που θα αναπτύξει το σκυλάκι μας.

 

[Estranged]

δεν γίνεσαι εσύ ο κακός, το λέει η κοινή λογική.

Α να μπράβο, αυτό ακριβώς είναι η ουσία.

 

[chris1981]

Παιδια σας ευχαριστω ολους παρα πολυ!!!

Με το μυαλουδακι μου,και γω και η γυναικα μου ξερουμε οτι θα ειναι πολυ δυσκολο για εμας οποια και να ειναι η αποφαση μας,αλλα οπως ειπαν και παραπανω τελικα,βρεφος και κουταβι ειναι πυρηνικη βομβα,σκεψου τωρα να μπουσουλαει το παιδι,το κουταβι να κλαιει και να τα κανει οπου μπορει μεχρι να μαθει....και εκει που θα αφαιρεθεις για λιγο θα αρχιζει να τα δοκιμαζει το βρεφος!!!!χαχαχαχαχα,πολυ πλακα θα εχει....(μαλλον κλαμματα ομως ειναι η αληθεια).

Ισως τελικα,πρωτα το σκυλι που μεγαλωνει και πιο γρηγορα και μετα απο 1-2 χρονια ας μας ερθει και ο πελαργος,οσο για την Ηρα(η γατουλα)τελικα δεν νομιζω να ειναι και τοσο δυσκολο οσο νομιζα,ελπιζω μονο μην την βλεπει ο σκυλος που θα κοιμαται στο κρεβατι μας οπως κανει καθε βραδυ και θα θελει και αυτος να ερχεται εκει,γιατι με βλεπω να κοιμαμαι στον ξενωνα....

Πανω στο θεμα του υπνου οι εχοντες γατια σκυλια τα αφηνεται να κοιμουνται μαζι σας η οχι...?

 

[l.Kyveli]

να πω κι εγω το κατιτις μου που εχω περασει το θεμα σκυλος-παιδι.
Δυστυχως δεν υπαρχουν συνταγες καθως εξαρταται κατα πολυ και απο τον χαρακτηρα του σκυλου που στην περιπτωση του κουταβιου δεν μπορεις να γνωριζεις εξ'ολοκληρου απο πριν.
επισης εξαρταται απο τον χωρο που ζειτε και απο το μεγεθος του σκυλου που θες να εχεις.

στην δικη μου περιπτωση αρχικα υπηρχε ο σκυλος και οταν ηταν 2 ετων ηρθε το μωρο. ο χαρακτηρας της ηταν κατι παραπανω απο ηρεμη, καλοβολη, γλυκια, δεκτικη. δεν ειχαμε κανενα απολυτως προβλημα παρολο που δεν ειχε εμπειριες με παιδια.
το μονο που δυσκολεψε εμενα ηταν στην περιοδο που το μωρο μπουσουλαγε και επρεπε να σφουγγαριζω-καθαριζω συνεχεια για να μην τρωει τριχες το μωρο. ο χωρος μας ηταν μεγαλος και μπορουσε ανετα να παιζει το μωρο μακρια απο το σκυλι οταν ηθελε λιγη ηρεμια (το σκυλι) αλλα και μπορουσα να απομονωσω το ενα απο το αλλο οταν χρειαζοταν να μεινουν μονα τους για να κανω πχ ενα μπανιο ή να μαγειρεψω χωρις να αγχωνομαι.

Ηρθε δευτερο μωρο χωρις προβληματα παλι. Οταν η μικρη μου ηταν σχεδον 1 ετους πεθανε η σκυλιτσα μας και ηρθε στην οικογενεια η κουταβα μας.

σε αυτη τη φαση δυσκολευτηκα αρκετα μπορω να πω. δεν ηξερα που να πρωτοδωσω σημασια. στο μωρο ή στο κουταβι? να βγαλω το σκυλι για πιπι ή να αλλαξω την πανα του μωρου? και αν την βγαλω για πιπι, ποιος θα ειναι με τα παιδια?
δεν ειχα χρονο για να την εκπαιδευσω οπως και οσο ηθελα, δεν μπορουσα να πηγαινω το σκυλι βολτες για κοινωνικοποιηση γιατι επρεπε να εχω και κανα-δυο παιδια μαζι μου, επλενα ολη μερα κουκλακια και παιχνιδια γιατι η Λευκη επεμενε οτι επρεπε να τα μοιραζονται. περιοριζα τις μικρες οταν επαιζαν, ετρωγαν, χορευαν, παλευαν γιατι ηθελε να συμμετεχει και η Λευκη με τραγελαφικα αποτελεσματα.

η κουταβα μεγαλωσε πολυυυυυ γρηγορα (Μ.Δανός) και ενω η μικρη καλα καλα δεν περπατουσε, ετρωγε μαστιγωματα στο κεφαλι απο την ουρα της σκυλας. πολλες φορες εριξε κατω τις κορες μου καταλαθος και παρολο που ειναι ευγενικη και υπομονετικη μαζι τους, ειχα τεραστιο αγχος μην συμβει τιποτα.

σημαντικο σε αυτη την περιπτωση για μενα ειναι το μεγεθος του σκυλου. στην περιπτωση μεγαλοσωμου μπορει να ριξει, πατησει, ζουπηξει, γρατζουνισει ενα μωρο. στην περιπτωση μικροσωμου, μπορει το παιδι να τραυματισει το σκυλο με χιλιους τροπους. και στις 2 περιπτωσεις μπορει να δαγκωθει το παιδι σοβαρα εως και πολυ σοβαρα αν περασει το οριο ανεκτικοτητας του σκυλου, αλλα και να τραυματιστει το σκυλι σε περιπτωση παιδιου- ταλιμπαν.

Μεχρι και σημερα λοιπον σκεφτομαι οτι εχασα πολυτιμες στιγμες απο το μεγαλωμα του κουταβιου μου (που δεν καταλαβα καλα καλα πως και ποτε εγινε) αλλα και απο τα παιδια.

Προσωπικη μου γνωμη λοιπον ειναι οτι μωρο και κουταβι πρεπει να ερθουν με διαφορα φασης 2 χρονων και πανω, για να μπορεσεις να ρουφηξεις καθε στιγμη και απο τις 2 αυτες αγαπες, να μην εχεις προβληματα διαχειρισης, αλλα και για να εισαι και εσυ σωστος απεναντι τους καθ'ολα. το ποιο θα προηγηθει του αλλου, εξαρταται απο το χαρακτηρα του σκυλου και δεν μπορω να εκφερω αποψη.

Eξαιρετικό ποστ , φέρτε τα thanks πίσω οεο!

 

[mariakala]

Πανω στο θεμα του υπνου οι εχοντες γατια σκυλια τα αφηνεται να κοιμουνται μαζι σας η οχι...?

εμείς ναι όλος ο λόχος (6 μαζί με το εταίρων ήμισυ)
πάνω στο κρεβάτι και κάτω από το πάπλωμα (μιλάμε για τρελή θερμοφόρα)

 

[chris1981]

εμείς ναι όλος ο λόχος (6 μαζί με το εταίρων ήμισυ)
πάνω στο κρεβάτι και κάτω από το πάπλωμα (μιλάμε για τρελή θερμοφόρα)

Εχει και τα καλα του δηλαδη,ειδικα εδω στα γιαννενα που εχουμε και βαρυ χειμωνα!!!
Παλι καλα που επεμενα να παρουμε πολυ μεγαλο κρεβατι!!!!!!!

 

[chris1981]

Ως κάτοχος ενός σκύλου, δύο γατων και τριών παιδιών, θα σου πω τα εξής :
Το αν θα έχεις πρόβλημα με το σκύλο και το γατί εξαρτάται κατά μεγάλο ποσοστό στο χαρακτήρα του γάτου. Αν είναι ήρεμος θα τα βρει με το κουτάβι σε λίγες ώρες, αν όχι, μπορεί και μετά από χρόνια ο γάτος να μη θέλει να τον δει ούτε ζωγραφιστό. Βλέπεις και κρίνεις αν μπορείς να τα εμπιστευτείς μαζί.
Με τίποτα δεν θέλεις να έχεις μωρό και κουτάβι μαζί. Πάρε το σκύλο και αρκετά μετά το χρόνο πας και για το μωράκι.

Στάλθηκε με πολύ κόπο ενώ περπατούσα.

Χαχαχαχα δυσκολο να περπατας και να γραφεις,λοιπον,ειναι πολυ ηρεμη γατα και πολυ χαδιαρα,πιστευω οτι δεν θα εχει προβλημα,απλα φοβαμαι μην αρχισει και ζηλευει επειδη δεν θα ειναι πλεον το επικεντρο...

 

[chris1981]

Καλησπέρα κι από μένα.

Πολύ σύντομα να σου γράψω ότι, ναι, τα δικά μου παιδιά είναι μεγάλα... και μόνο ένα από αυτά μένει μόνιμα μαζί μας...
Οσο για τα υπόλοιπα παιδιά μας, τα σκυλιά μου (επειδή, όπως καταλαβαίνεις, δεν ξέρουν να διαβάζουν ταυτότητες) νιώθουν ως εξής: "σας αγαπάω, μα δεν παντρεύομαι"...

Το άλλο μέλος που νομίζω ότι έχει μικρά παιδιά (βέβαια, θάχουν μεγαλώσει λιγάκι, μέχρι τώρα) είναι ο dkoriss, που μπορεί να σου πει για τη συμβίωση του Boerboel με πολύ μικρά παιδιά...

Μιά γενική σκέψη μου, όμως, λέει ότι, παρότι λατρεύω τα μαστιφοειδή που έχω, καθώς και (όλα σχεδόν) τα Ορεινά Ποιμενικά... αν ήμουν στη δική σου "φάση", θα προσανατολιζόμουν σε κάτι πιο "χαλαρό", για αρχή... και, σε δεύτερη φάση, κάτι λίγο λιγότερο "χαλαρό"... και σε τρίτη (ή και τέταρτη) φάση, μπορεί να κατέληγα στο σκυλί "των ονείρων μου"...

Δηλαδή, αρχικά, θα προσανατολιζόμουν σε φυλή (ή "αυτόνομο" σκυλί - διαλεγμένο ημίαιμο, δηλαδή) που θα είχε τις πιθανότητες να συμβάλει σε μιά πραγματικά ανέμελη οικογενειακή ζωή...

Υ.Γ. Η συμβίωση με μιά καλότροπη γάτα μη σε απασχολεί ιδιαίτερα, εφόσον η γάτα έχει φτάσει πρώτη στο σπίτι...

Δηλαδη κυριε Γιαννη,θεωρειτε οτι με το μπουρμπουλακι θα ειναι δυσκολα τα πραγματα λογω ταμπεραμεντου?η γενικα με μεγαλο σκυλι ?

Θεωρω παντως πως περισσοτερο εχει να κανει με την εκπαιδευση που θα του δωσουμε και την αγαποη που θα του προσφερουμε,παρα με το τι ρατσα η τι μεγεθους θα ειναι...

Αν μπορειτε να μου το διευκρινισετε θα το εκτιμουσα παρα πολυ.

 

[chris1981]

είναι γιατί έχεις επιλέξει και μια πολύ δυναμική φυλή!!! εδώ εγώ το σκέφτομαι όταν θα έρθει η στιγμή να κάνω ένα παιδάκι πως θα τα φέρω βόλτα με σκύλο γατιά και άντρα

Θα διωξεις τον αντρα....αυτο λεει και η δικια μου!!!!

 

[chris1981]

Ισως να εχεις δικιο σε αυτο,γιατι οπως ειπα και νωριτερα(οτι εχω MASTER στα γατια...)η γατα απο την στιγμη που θα μπει στο σπιτι,πλεον ειναι δικο της σπιτι και εσυ απλα φιλοξενουμενος....(τις λατρευω ομως εχουν μοναδικο χαρακτηρα!!!).

εγώ διαφωνώ σε αυτό Jhonk!!!
έχω 3 γατιά τα 2 πριν το σκύλο και το τελευταίο μετά...
οι ισορροπίες είναι εντελώς διαφορετικές...
οι 2 πριν δεν τον έχουν αποδεχτεί στο 100%
σε αντίθεση με τον νέο που κοιμάται αγκαλιά με τον σκύλο

και μάλιστα η μια αν πάει ο μπόμπιρας και ξαπλώσει διπλα της θα του χώσει και μια σφαλιάρα

 

[chris1981]

Οταν λείπουμε όλοι:

1. Η Μόκα ελεύθερη, παντού και πάντα...
2. Ο γάτος κλεισμένος στα "διαμερίσματά του"...
3. Ο κούταβος, μέσα στο crate του...

Αυτή η διάταξη ισχύει, γιατί υπάρχουν κάποιοι "θανατηφόροι" συνδυασμοί:

Η Μόκα, όπως καταλαβαίνεις, έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη μας, σε όλα τα επίπεδα... αλλά...

Α. Μόκα και κούταβος: Μπορεί να ξεκινήσει παιχνίδι που θα σημάνει, τελικά, πολλές ζημιές - μετακομίσεις κλπ... αυτό το δοκιμάζουμε σταδιακά, λείποντας λίγη ώρα, για αρχή... τα αποτελέσματα είναι θετικά, μέχρι στογμής... πιάνει ο καθένας τη γωνιά του και μελαγχολούν παρέα...

Β. Μόκα και γάτος: Ακόμα χειρότερος συνδυασμός, γιατί ο γάτος έχει την κακή συνήθεια να ανεβαίνει ψηλά και να πετάει πράγματα στη Μόκα (για να παίξουν), η οποία κινδυνεύει να τα φάει και να πάθει μεγάλο κακό...

Τώρα, συμβίωση γάτου - κούταβου: ΙΔΑΝΙΚΗ !!!
Απλά, πάντα (όταν λείπουμε) ανησυχούμε, κυρίως, μήπως ο γάτος βγάλει κανα μάτι του Casper, πάνω στα παιχνίδια τους... και, δευτερευόντως, μήπως ο Casper "μασουλήσει" τον γάτο περισσότερο απ' ότι συνήθως...

Ο κουταβος(ο αγαπημενος μου CASPER)μεγαλωσε ομως κυριε Γιαννη,τι θα γινει απο εδω και περα?παλι μεσα η καινουργια τακτικη?

 

[johnk]

Ο κουταβος(ο αγαπημενος μου CASPER)μεγαλωσε ομως κυριε Γιαννη,τι θα γινει απο εδω και περα?παλι μεσα η καινουργια τακτικη?

Ο Casper έχει μάθει να το λατρεύει το crate του... είναι η φωλιά του, το "ησυχαστήριό" του... πολύ βασικό αυτό!

Υ.Γ. Αν σε ανησυχεί μήπως λείπουμε εμείς και μπει μέσα στο σπίτι ένας ξένος και ο Casper είναι μέσα στο crate και δεν μπορεί να κάνει τίποτα... άσε, έχει ήδη αποδείξει ότι ΜΠΟΡΕΙ...
Βαθύς γνώστης αυτής της δυνατότητας είναι κάποιος τεχνικός που μπήκε σπίτι όταν έλειπα εγώ και του άνοιξε η γυναίκα μου!!! Το crate, σχεδόν διαλύθηκε με τη μία... και ο άνθρωπος κόντεψε να πάθει έμφραγμα...

 

[Estranged]

Βαθύς γνώστης αυτής της δυνατότητας είναι κάποιος τεχνικός που μπήκε σπίτι όταν έλειπα εγώ και του άνοιξε η γυναίκα μου!!! Το crate, σχεδόν διαλύθηκε με τη μία... και ο άνθρωπος κόντεψε να πάθει έμφραγμα...

Χαχαχαχαχ! Εμ που πας κύριε χωρίς να σε έχει ελέγξει πρώτα ο πορτιέρης? Μπάτε τεχνικοί αλέστε?

 

[chris1981]

Χαχαχαχαχ! Εμ που πας κύριε χωρίς να σε έχει ελέγξει πρώτα ο πορτιέρης? Μπάτε τεχνικοί αλέστε?

Δεν ηξερε δεν ρωταγε?????????
Βρε τον κακομοιρη....φανταζομαι θα...το λερωσε το βρακακι του!!!!

 

[johnk]

Χαχαχαχαχ! Εμ που πας κύριε χωρίς να σε έχει ελέγξει πρώτα ο πορτιέρης? Μπάτε τεχνικοί αλέστε?

Κυρίως, αυτό το "αλέστε" είναι που με απασχολεί όταν λείπω απ' το σπίτι!!!

Κατά τα άλλα, έχεις μεγάλο δίκιο: Πραγματικός "πορτιέρης", με όλα τα χαρακτηριστικά... γι' αυτό τον λέω άξεστο, πολλές φορές...

Δεν ηξερε δεν ρωταγε?????????
Βρε τον κακομοιρη....φανταζομαι θα...το λερωσε το βρακακι του!!!!

Μπορεί να τα γράφω έτσι, γραφικά - γλαφυρά τα πράγματα... αλλά η κεντρική ιδέα που θέλω να περάσω στο θέμα σου παραμένει:
Ακόμα και όταν έχει "συγκινηθεί" με την είσοδο κάποιου που αγαπάει πολύ... εάν δεν είμαστε (δίπλα του) εγώ ή η γυναίκα μου, εκδηλώνει τη χαρά του τόσο έντονα, που μπορεί να τραυματίσει κάποιον άθελά του... ας πούμε, όταν υποδέχεται την κόρη μας (27 χρονών)... πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί...
Καταλαβαίνεις τι γίνεται όταν έχει "συγκινηθεί" με την είσοδο κάποιου αγνώστου...

Ο "κακομοίρης" δε, παραλίγο να φύγει, χωρίς να φτιάξει αυτό για το οποίο ήρθε!