Καλησπέρα σε όλους! Είμαι νέο μέλος και χαίρομαι πολύ που διαβάζω τις συζητήσεις σας καθώς και εγώ συζώ τους τελευταίους 5 μήνες με την αγαπημένη μου Djibril (Zibril ουσιστικά τη φωνάζω καθότι κοριτσι) και διαβάζοντας αυτά που αναφέρεται σχετικά με το ότι δεν πρέπει ουσιαστικά να πολυζορίζονται τα γαλλικά μπολντόκ μου δημιοργήθηκαν διάφορα ερωτήματα.
Θα πρέπει να περιορίζονται ως προς την έντονη γυμναστική, άλματα κ.τ.λ έστω και αν αυτό είναι δική τους επιλογή? Τι θέλω να πω?
Με την Zibril έχουμε καταφέρει έστω και αν είναι σύντομο το χρονικό διάστημα που «γνωριζόμαστε» να έχουμε μία πολύ καλή επικοινωνία – σχέση. Σχεδόν πάντα ξέρει να μου δείχνει τι θέλει, τι τις αρέσει, τι αντέχει και τι όχι.
Για να επανέλθω λοιπόν στο συγκεκριμένο θέμα συζήτησης στη διάρκεια της μεγάλης μας απογευματινής βόλτα στο «ας πούμε πάρκο» της γειτονιάς την αφήνω ελεύθερη να παίζει με άλλα σκυλάκια και μάλιστα ο αγαπημένος της φύλλος είναι ένα πιτμπουλ 6 μηνών, με τον οποίο μπορούν να παίζουν ασταμάτητα για όση ώρα τους αφήσεις. Τρέχουν συνέχεια, κυνηγιούνται (φυσικά με απότομα ξεκινήματα σταματήματα), χοροπηδάνε, πηδάνε από πεζούλια 1 – 1,5 μ. με πρωτοβουλία κυρίως της δικιάς μου καθώς δεν σταματάει σχεδόν πουθενά, δαγκώνονται, κυλιούνται κάτω και όλα τα σχετικά. Αυτό το παιχνίδι λοιπόν μου δείνει την εντύπωση ότι την κάνει πολύ ευτυχισμένη και είναι όλο δική της επιλογή, δεν την έχει παροτρύνει κάποιος να το κάνει, μάλλον την οδήγησε το ένστικτο της? Το οποίο θέλοντας να καταλύξω μπορεί να είναι τόσο λάθος?
Σας παρακαλώ στείλτε μου την άποψη σας? Θα πρέπει να την περιορίσω? Πιστεύω ότι αυτό θα την στεναχωρούσε πάρα πολύ και θα είχε αρνητικές συνέπειες σε όλη της την ψυχολογία.
Ευχαριστώ εκ των προταίρων και συγγνώμη αν σας κούρασα...!
Θα πρέπει να περιορίζονται ως προς την έντονη γυμναστική, άλματα κ.τ.λ έστω και αν αυτό είναι δική τους επιλογή? Τι θέλω να πω?
Με την Zibril έχουμε καταφέρει έστω και αν είναι σύντομο το χρονικό διάστημα που «γνωριζόμαστε» να έχουμε μία πολύ καλή επικοινωνία – σχέση. Σχεδόν πάντα ξέρει να μου δείχνει τι θέλει, τι τις αρέσει, τι αντέχει και τι όχι.
Για να επανέλθω λοιπόν στο συγκεκριμένο θέμα συζήτησης στη διάρκεια της μεγάλης μας απογευματινής βόλτα στο «ας πούμε πάρκο» της γειτονιάς την αφήνω ελεύθερη να παίζει με άλλα σκυλάκια και μάλιστα ο αγαπημένος της φύλλος είναι ένα πιτμπουλ 6 μηνών, με τον οποίο μπορούν να παίζουν ασταμάτητα για όση ώρα τους αφήσεις. Τρέχουν συνέχεια, κυνηγιούνται (φυσικά με απότομα ξεκινήματα σταματήματα), χοροπηδάνε, πηδάνε από πεζούλια 1 – 1,5 μ. με πρωτοβουλία κυρίως της δικιάς μου καθώς δεν σταματάει σχεδόν πουθενά, δαγκώνονται, κυλιούνται κάτω και όλα τα σχετικά. Αυτό το παιχνίδι λοιπόν μου δείνει την εντύπωση ότι την κάνει πολύ ευτυχισμένη και είναι όλο δική της επιλογή, δεν την έχει παροτρύνει κάποιος να το κάνει, μάλλον την οδήγησε το ένστικτο της? Το οποίο θέλοντας να καταλύξω μπορεί να είναι τόσο λάθος?
Σας παρακαλώ στείλτε μου την άποψη σας? Θα πρέπει να την περιορίσω? Πιστεύω ότι αυτό θα την στεναχωρούσε πάρα πολύ και θα είχε αρνητικές συνέπειες σε όλη της την ψυχολογία.
Ευχαριστώ εκ των προταίρων και συγγνώμη αν σας κούρασα...!
