Συμφωνώ με αρκετά πράγματα από όσα λέχθηκαν και πρέπει να πω ότι δεν έχετε "σειρά" ούτε σταθερότητα ούτε μέθοδο στην εκπαίδευση της μικρής... δεν στο λέω για να σε κατηγορήσω το λέω για να σε κάνω να καταλάβεις πέντε πράγματα.
Λοιπόν, το φαί στο κεφάλι στου σκύλου είναι πολύτιμο. Δεν πά να είναι σκασμένο, το φαγητό πάντα είναι καλοδεχούμενο. Ας μην ξενχάμε ότι τα σκυλιά και οι πρόγονοί τους είναι ευκαιριακά ζώα στο φαγητό... όπου το βρουν το εκμεταλλεύονται. Ένα φαγητό "παρατημένο" από ένα άλλο μέλος της αγέλης αξιοποιείται από κάποιο άλλο. Άρα αρχικά της μαθαίνεις ότι όλα τα φαγώσιμα είναι δικά σου... απλή ασκησούλα. Βάζεις στο πάτωμα φαγητό ή λιχουδιές. Όταν πάει να την πάρει την καλύπτεις με το χέρι σου... αν αρχίσει να γλύφει το χέρι σου, πάε τη λιχουδιά και ξαναδοκίμασε μέχρι να φτάσεις στο σημείο να τη βλέπει και να την αγνοεί. Εδώ δεν έχει μπράβο, ή άστο ή εντολές... μόνο κυριαρχία.
Το φαγητό της είναι και αυτό δικό σου. Δεν τρώει αν δεντης πεις εσύ να φάει. Άρα κάτσε ή κάτω και το μπολάκι εκεί ακόμα και αν της τρέχουν τα σάλια. Θα τρώει μόνο όταν της το πεις. Πως το κάνεις. Τη βάζεις στη θέση που θες... προτίμα το κάτω ή ξάπλα γιατί από εκεί σηκώνεται ένα τσικ πιο αργά. Ακούμπησε το μπολ στο πάτωμα, αν κάνει να σηκωθεί το απομακρύνεις σηκώνεσαι και και διορθώνεις (όχι) και ξανά πάλι κάτω. Μέχρι να πετύχεις να μην κάνει καμία κίνηση προς το μπολ.
Όταν τρώτε το σκυλί πρέπει να είναι είτε αδιαφορο ως προς το γεγονός είτε σε συγκεκριμένη θέση. Διέκοψε το φαγητό σου όσες φορές χρειστεί για να την επαναφέρεις στη θέση που έχεις διαλέξει, πχ. το κρεβάτι ή το μαξιλάρι της μέχρι να δει ότι θα επιμείνεις και δεν θα της περάσει.
Μην δίνετε λιχουδιές από το τραπέζι...
Στο θέμα φαγητό, η γνώμη μου είναι ότι δεν παίζει απλή εκπαίδευση τύπου κάτσε... είναι η έκφανση της σχέσης κυριαρχίας μας, σχέση καθαρά αρχηγού και δεσποζόμενου... Η διόρθωση (μία και μοναδική που είχα κάνει όταν έκανε το ίδιο) ήταν γύρισμα στην πλάτη (στάση υποταγής) και έντονη λεκτική επίπληξη με χρειά θυμού (διότι θεωρώ ότι έτσι θα αντιδρούσε πραγματικός αρχηγός αγέλης αν πήγαινε κάποιος υποδεέστερος να του φάει το φαγητό).
Με το ξύλο δεν πας πουθενά... μα πουθενά... μόνο αρνητικά μπορείς να έχεις και κανένα θετικό!
Λοιπόν, το φαί στο κεφάλι στου σκύλου είναι πολύτιμο. Δεν πά να είναι σκασμένο, το φαγητό πάντα είναι καλοδεχούμενο. Ας μην ξενχάμε ότι τα σκυλιά και οι πρόγονοί τους είναι ευκαιριακά ζώα στο φαγητό... όπου το βρουν το εκμεταλλεύονται. Ένα φαγητό "παρατημένο" από ένα άλλο μέλος της αγέλης αξιοποιείται από κάποιο άλλο. Άρα αρχικά της μαθαίνεις ότι όλα τα φαγώσιμα είναι δικά σου... απλή ασκησούλα. Βάζεις στο πάτωμα φαγητό ή λιχουδιές. Όταν πάει να την πάρει την καλύπτεις με το χέρι σου... αν αρχίσει να γλύφει το χέρι σου, πάε τη λιχουδιά και ξαναδοκίμασε μέχρι να φτάσεις στο σημείο να τη βλέπει και να την αγνοεί. Εδώ δεν έχει μπράβο, ή άστο ή εντολές... μόνο κυριαρχία.
Το φαγητό της είναι και αυτό δικό σου. Δεν τρώει αν δεντης πεις εσύ να φάει. Άρα κάτσε ή κάτω και το μπολάκι εκεί ακόμα και αν της τρέχουν τα σάλια. Θα τρώει μόνο όταν της το πεις. Πως το κάνεις. Τη βάζεις στη θέση που θες... προτίμα το κάτω ή ξάπλα γιατί από εκεί σηκώνεται ένα τσικ πιο αργά. Ακούμπησε το μπολ στο πάτωμα, αν κάνει να σηκωθεί το απομακρύνεις σηκώνεσαι και και διορθώνεις (όχι) και ξανά πάλι κάτω. Μέχρι να πετύχεις να μην κάνει καμία κίνηση προς το μπολ.
Όταν τρώτε το σκυλί πρέπει να είναι είτε αδιαφορο ως προς το γεγονός είτε σε συγκεκριμένη θέση. Διέκοψε το φαγητό σου όσες φορές χρειστεί για να την επαναφέρεις στη θέση που έχεις διαλέξει, πχ. το κρεβάτι ή το μαξιλάρι της μέχρι να δει ότι θα επιμείνεις και δεν θα της περάσει.
Μην δίνετε λιχουδιές από το τραπέζι...
Στο θέμα φαγητό, η γνώμη μου είναι ότι δεν παίζει απλή εκπαίδευση τύπου κάτσε... είναι η έκφανση της σχέσης κυριαρχίας μας, σχέση καθαρά αρχηγού και δεσποζόμενου... Η διόρθωση (μία και μοναδική που είχα κάνει όταν έκανε το ίδιο) ήταν γύρισμα στην πλάτη (στάση υποταγής) και έντονη λεκτική επίπληξη με χρειά θυμού (διότι θεωρώ ότι έτσι θα αντιδρούσε πραγματικός αρχηγός αγέλης αν πήγαινε κάποιος υποδεέστερος να του φάει το φαγητό).
Με το ξύλο δεν πας πουθενά... μα πουθενά... μόνο αρνητικά μπορείς να έχεις και κανένα θετικό!
