Διαβάζω για σκυλακια που έχουν πεθάνει και στεναχωριεμαι πολύ...εγω οσο και να πονουσα για την απώλεια μου..την επόμενη μέρα ήμουν εξω ψάχνοντας για ενα νεο κουταβακι...και αυτό με βοηθούσε ακομη περισσότερο να ξεπεράσω τον θάνατο του λατρεμενου φιλου...ούτε μια μέρα δεν ήθελα να είμαι χωρίς παρέα...
Πιστεύω το πως θα αντιμετωπίσει κάποιος μια τέτοια κατάσταση είναι κάτι εντελώς προσωπικό. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν σκυλο την επόμενη μέρα γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα καταπραύνουν τον πόνο που νιώθουν, άλλοι δεν ξαναπαίρνουν ποτέ γιατί πιστεύουν πως θα είναι λες και αντικαθιστούν τον συγχωρεμένο μοναδικο και αναντικατάστατο φίλο τους και άλλοι πάλι χρειάζονται λίγο χρόνο να το ξεπεράσουν, να σκεφτούν και να αποφασίσουν αν θέλουν άλλο σκύλο στη ζωή τους ή όχι. Είναι 3 διαφορετικές περιπτώσεις, διαφορετικά κριτήρια στα οποία βασίζεται ο καθένας και ενεργεί.
Δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε αυτά, είναι πως φαίνεται στα μάτια του καθένα. Εγώ προσωπικά θα χρειαζόμουν κάμποσο καιρό να το ξεπεράσω γιατί κατά τη γνώμη μου, η απώλεια μετράει και δεν ξεπερνιέται μέσα σε μια ή δύο μέρες, σου στοιχίζει και θες τον χρόνο σου. Όμως, μόλις ένιωθα έτοιμη θα ξαναέπαιρνα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αντικαθιστώ τον προηγούμενο σκύλο μου, απλά προχωρώ στην ζωή μου με ένα νέο μέλος που το αγαπώ εξίσου.
