Εμείς, δε λέω, γαυγίζουμε, αλλά ευτυχώς όχι πολύ. Όταν γαυγίσει ο γείτονας ξεκινάμε όλοι μαζί συναυλία σε σι μινόρε. Και ο γείτονας να μην είναι και να είναι ο 2 χιλιόμετρα πιο μακριά, το ίδιο μας κάνει. Τα βράδια είναι στάνταρ μέσα για να μην ενοχλούνε αν και ο Λέοντας το παρακάμπτει αυτό.
Γενικώς το γαύγισμα του Λέοντα και άλλων μεγαλόσωμων, λυκόσκυλων κλπ, καθόλου δε με ενοχλεί (εκτός κι αν είναι δίπλα στο αυτί μου, όπου παθαίνω καρδιακή προσβολή)
aja1:. Άμα γαυγίζει η Μπλου ή το πιτμπουλάκι που έχουμε συχνά σπίτι, ενώ θέλω να κοιμηθώ, μου έρχεται να τα σκοτώσω. Εαν δε πρόκειται για ασταμάτητο γαύγισμα σκύλου κάτω των 12 κιλών... :eye: Επίσης η Μπλου με γαυγίζει κάθε πρωί που φεύγω με το μηχανάκι, "κυνηγώντας" με από μέσα, καθώς και κάθε μηχανάκι μικρού κυβισμού.
Το πρόβλημα είναι όταν κατασκηνώνουμε. Τον Ιούλιο με έκανε ρεζίλι ο Λέων γιατί στο μέρος που ήμασταν είχε καμιά 30ρια σκυλιά που γαύγιζαν από μακριά και κάνανε τηλεπικοινωνία. Τον έδεσα παραπέρα, έφαγε τον ιμάντα, τον βάλαμε στο αμάξι, έφαγε το αμάξι. Το τελευταίο βράδυ τον αμολήσαμε και ηρεμήσαμε.
Τον Αύγουστο του φόραγα το κολάρο και του βάρεσα τη δόνηση (νομίζω μια φορά) και δεν ξανακούστηκε. :-# Ευτυχώς γιατί ήμασταν αρκετές σκηνές στη σειρά... Η Μπλου εκτός σπιτιού είναι άγια!
