Καλησπέρα!
Όπως έχω γράψει και σε άλλα ποστ, έχω υιοθετήσει ένα μπόμπιρα κάπου 4 μηνών τώρα.
Όταν πρωτοήρθε στο σπίτι και μέχρι πριν μια εβδομάδα περίπου ήταν πραγματικά τρελαμένο!
Όλη μέρα έτρεχε, έπαιζε και έκανε βλακείες μέσα στο σπίτι, δάγκωνε πάρα πολύ και όταν πήγαινα να τον πάρω αγκαλιά εκνευριζόταν πολύ.
Την πρωτοχρονιά πήγαμε στους δικούς μου στο χωριό και από τότε που γυρίσαμε είναι άλλος σκύλος.
Κάθεται πολύ ήσυχος όπου κάθομαι, έρχεται και κοιμάται συνέχεια στην αγκαλιά μου, δε μας ξυπνάει όπως πριν, μας γλείφει όλη την ώρα, δε γκρινιάζει, δε γαβγίζει όσο πριν κι άμα δε του δώσουμε σημασία δεν ενοχλεί κανέναν, εκτός άμα χτυπήσει κουδούνι ή άμα δει φαγητό.
Στη βόλτα είναι χαρούμενος και πολύ ενεργητικός, τρώει λαίμαργα και έχει όρεξη για παιχνίδια, χωρίς να το ζητάει όμως.
Εν τέλει, ησυχάσαμε μεν με το μικρό διαολάκι, ανησυχώ δε!
Περίεργη δεν είναι τέτοια αλλαγή?
Όπως έχω γράψει και σε άλλα ποστ, έχω υιοθετήσει ένα μπόμπιρα κάπου 4 μηνών τώρα.
Όταν πρωτοήρθε στο σπίτι και μέχρι πριν μια εβδομάδα περίπου ήταν πραγματικά τρελαμένο!
Όλη μέρα έτρεχε, έπαιζε και έκανε βλακείες μέσα στο σπίτι, δάγκωνε πάρα πολύ και όταν πήγαινα να τον πάρω αγκαλιά εκνευριζόταν πολύ.
Την πρωτοχρονιά πήγαμε στους δικούς μου στο χωριό και από τότε που γυρίσαμε είναι άλλος σκύλος.
Κάθεται πολύ ήσυχος όπου κάθομαι, έρχεται και κοιμάται συνέχεια στην αγκαλιά μου, δε μας ξυπνάει όπως πριν, μας γλείφει όλη την ώρα, δε γκρινιάζει, δε γαβγίζει όσο πριν κι άμα δε του δώσουμε σημασία δεν ενοχλεί κανέναν, εκτός άμα χτυπήσει κουδούνι ή άμα δει φαγητό.
Στη βόλτα είναι χαρούμενος και πολύ ενεργητικός, τρώει λαίμαργα και έχει όρεξη για παιχνίδια, χωρίς να το ζητάει όμως.
Εν τέλει, ησυχάσαμε μεν με το μικρό διαολάκι, ανησυχώ δε!
Περίεργη δεν είναι τέτοια αλλαγή?