Αποφυγή άγχους αποχωρισμού

[madicta]

Μπράβο, μπράβο, πολύ χαίρομαι γιατί μου δίνεις θάρρος. Ελπίζω ότι θα μπορώ και εγώ κάποτε να αφήσω τη δική μου και να μην σπαράξει(-ω)

Περιέργως δε μου ανέφεραν το ξερατό που ΣΙΓΟΥΡΑ έρριξε το προπερασμένο Σάββατο αφού την Παρασκευή το πρωί πήγε και έφαγε τα γιαουρτωμένα φίλτρα του καφέ με τα οποία στράγγισα το γιαούρτι που έφτιαξα.

Καλά, μόνο στην Ελλάδα θα φρικάραμε αν μας έκρυβαν κάτι τέτοιο; ή μήπως τελικά μόνο εγώ θα φρίκαρα;

(Δεν το λέω για να σου την πω Σάρα, απλά εγώ αν ήξερα ότι κάτι τον πείραξε και δε μου το έλεγαν θα έχανα την εμπιστοσύνη μου. Και νομίζω το ίδιο οι περισσότεροι, σε αυτή τη φοβερή χώρα που περιμένουμε όλοι από που θα μας τη φέρουν. Με πιάσανε οι κοινωνικές μου ανησυχίες :maria:

 

[Sara]

Μπα, έχω σταματήσει να ανησυχώ για τα φίλτρα. Μου το έχει ξανακάνει καναδυό φορές και την άλλη μέρα τα βγάζει αμάσητα και καταπράσινα από τα υγρά του στομαχιού του. Έχει πάντως γιατρούς εκεί αφού είναι κλινική και έτσι δεν ανησυχώ. Αλλά έχεις δίκιο, πιο πολύ εγώ έρεψα παρά αυτός αν και ομολογουμένως χάρηκε που γύρισα.

 

[Orilis]

Χμμμ εγώ κατέβαινα στους γονείς μου Χριστούγεννα-Πάσχα-καλοκαίρι. Από το σκύλο και μετά τα ταξιδάκια μειώθηκαν αλλά και πάλι γίνονται. Πλέον είμαι κάπως πιό χαλαρή, αλλά θυμάμαι την πρώτη φορά που έλειπα:
"Πες μου αγάπη μου, ο σκυλάκος με ψάχνει?"
"Του λείπω?"
"Τρώει κανονικά?"
"Την βόλτα του την πήγε?"
"Δεν πιστεύω να παρακοιμήθηκες και να έχασε το σκυλί την πρωινή τη βόλτα!"
"Τι σημαίνει έχεις πυρετό??? Η βόλτα του είναι ανάγκη του!?!?! Να πάρεις Depon και να πας!?!?!"
Κι άλλα τέτοια χαριτωμένα....

Edit: Αυτό το χαριτομένα μου έβγαλε το μάτι