Εάν από το όλα σκηνικό βγάζαμε τη μικρή σου και βάζαμε στη θέση της έναν άνθρωπο (πράγμα που ουκ ολίγες φορές συμβαίνει με κάθε διάθεση κυριαρχική ή "ερωτική") τότε το σκηνικό θα άλλαζε ως προς τη διόρθωση?? Μάλλον όχι. Η ευθύνη για τη συμπεριφορά του μικρού είναι της φίλης σου και μόνο αυτής...!!
Στην γενικότερη έννοια της εκπαίδευσης δεν είναι μόνο η εκτέλεση σωστών εντολών αλλά και η σωστή συμπεριφορά του σκύλου μας απέναντι σε όλα τα έμβια όντα (ανθρώπους και ζώα), εάν για κάποιο λόγο ο σκύλος μας δεν συμπεριφέρεται σωστά τότε η εκπαίδευσή του είναι ελλειπής.
Διαφωνώ κάθετα καιθα συμφωνήσω με την αντίθεση του sofouli για την στείρωση ενός ζώου γενικότερα (με αρκετές εξαιρέσεις όπως στα αδέσποτα για προφανείς λόγους) εφόσοναυτό είναι υγιές και πόσο μάλλον για λόγους κακής συμπεριφοράς άλλου σκύλου, εφόσον είμαστε σε θέση να ελέγξουμε το θέμα αναπαραγωγής (ήτοι καθόλου αναπαραγωγή!!). Από και και πέρα ειδικότερα σε εμάς με μικρόσωμες φυλές και συγκεκριμένα Yorkie το ζήτημα νάρκωση είναι πολύ σοβαρό διότι η φυλή έχει ευαισθησία στον συγκεκριμένο τομέα.
Η μικρή σου ΠΡΕΠΕΙ να αφεθεί να τον διορθώσει, διότι τα δαγκώματα διόρθωσης συνήθως δεν έχουν σκοπό τον τραυματισμό του άλλου ζώου και δεν προκαλούν ζημιά. Θα του κάνει καλό και τόνισε στη φίλη σου πως καλύτερα να τον διορθώσει ένα Yorkie παρά ένα μεγαλύτερο σκυλί (και δεν έχει να κάνει με το αν είναι υπερπροστατευτική η όχι, δεν μπορεί να προλάβει πάντα όλες τις καταστάσεις...)
Τελευταία συμβουλή: Ποτέ μα ποτέ δεν διορθώνει ή μαζεύεις στην αγκαλιά σου το σκυλάκι σου όταν τα παίρνει γιατί ζορίζεται από ένα άλλο σκύλο που δεν συμπεριφέρεται σωστά. Το έκανα κι εγώ και μου το έκοψε μαχαίρι ο εκπαιδευτής με δεδομένο ότι δεν διορθώνουμε το σκύλο που θέτει τα όριά του όποια και αν είναι αυτά. Φροντίζεις να απομακρίνεις είτε εσύ είτε η φύλη σου τον ερωτίλο και όχι η μικρή στην αγκαλιά, που στο κάτω κάτω αντιδρά δικαίως για να παίρνουν και τα δύο τα σωστά μηνύματα.
Η μικρή μου διόρθωσε με τις ευλογίες της ιδιοκτήτριας ένα κουτάβι τελείως μη κοινωνικοποιημένο το οποίο την κυνήγαγε, προσπαθούσε να την αρπάξει με τσαντίλα στο πρόσωπο και της γαύγιζε σαν παλαβό, δεν του έκανε ούτε αμιχή με το γρήγορο άρπαγμα που του έκανε,μάλλον πιο πολύ το ξάφνιασε, και το μικρό όχι μόνο ήρθε στα ίσια του, αλλά έπαιζαν μετά σαν τους καλύτερους φίλους!!
Όσο για τα ... "σημάδια" που δείχνει ο σκύλος της φίλης σου, έχε υπόψη σου ότι ακόμη και στο έντονο παιχνίδι ή τις κινήσεις κυριαρχίας σε έναν αρσενικό σκύλο η έξαψη και η ένταση έχουν παρόμοια αποτελέσματα.
