Ουδέποτε ισχυρίστηκα πως το πεντιγκρί είναι άγιο και πανάκεια. Αντιθέτως, αρκετές φορές έχω επισημάνει πως δεν μας διασφαλίζει από μόνο του τίποτα.
Αυτό που λέω είναι πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και πως στην προκειμένη περίπτωση η όποια αντίδραση του συγκεκριμένου σκύλου απέναντι σε άλλους σκύλους, δείχνει (κατά την γνώμη μου) περισσότερο να προέρχεται από τις κακές εμπειρίες του, πάρα από τα γονίδιά του.
Το αν έχει τον τυπικό χαρακτήρα Αμσταφ επειδή μοιάζει με Αμσταφ δεν το γνωρίζω. Μπορεί ναι, μπορεί όμως και όχι.
Θεωρώ όμως πως ολο αυτό έχει τεράστια σημασία στον τρόπο αντιμετώπισης από εδώ και πέρα.
Αλλιώς θα πορευτεις επαναπαυομενος πως η συμπεριφορά του είναι κάτι φυσιολογικό της φυλής και αλλιως αν βάλεις στο τραπέζι και τις εμπειρίες του συγκεκριμένου σκύλου.
Δεν είναι λίγο για έναν σκύλο να τραμπουκιστει πάνω στην εφηβεία, πάνω στην ηλικία που υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε να έχει καλές εμπειρίες που θα τονωσουν την αυτοπεποίθησή του. Και αν σε όλα αυτά συνυπολογισουμε και πως μεγάλωσε με τις επιρροές του Μίλαν (όπως λέει η θεματοθετρια) εμένα προσωπικά μου βγάζει έναν περίεργο συνδυασμό.
Το σκυλι ειναι της "οικογενειας" των πιτ. Αυτο φαινεται απο την πρωτη ματια.
Συμφωνω με αυτο που λες οτι οι επιθεσεις, σε συνδιασμο με την ενηλικιωση, πυροδοτησαν την αλλαγη στην συμπεριφορα.
Του "ξυπνησαν" δλ καποια αντανακλαστικα που μεχρι τωρα κοιμουνταν. Αλλα ηταν
ηδη εκει.
Στην Ελλαδα με τα εκατονταδες χιλιαδες αδεσποτα και με τον καθε παπαρα που αμολαει το σκυλι του σε δημοσιους χωρους, νομιζω οτι δεν υπαρχει κανενας που να μην εχει δεχτει καποια στιγμη επιθεση ο σκυλος του απο δεσποζομενο ή αδεσποτο...
Αλλα δεν γινονται ολα τα σκυλια επιθετικα.
Οσα εχουν εστω και ελαχιστη προδιαθεση(γενετικα) στο dog agression, με την κατασταση που επικρατει ειναι δυσκολο να το αποφυγεις...
Η μονη λυση που βλεπω εγω ειναι να
ξερεις το σκυλι που εχεις, να εχετε καλη σχεση, και να βρεις τον τροπο να το ελεγχεις ανα πασα στιγμη.