Πριν λίγο καιρό πήρα προαγωγή στη δουλειά μου, μια δουλειά παντελώς άσχετη μ' αυτό που σπούδασα η οποία άλλοτε μου άρεσε κι άλλοτε απλά γέμιζε το πορτοφόλι μου. Ήταν επιλογή μου για διάφορους προσωπικούς λόγους να πάψω ν' ασχολούμαι μ' αυτό που σπούδασα γιατί μ' ενδιέφερε ο ερευνητικός κλάδος που στην Ελλάδα δεν υπάρχει και το εξωτερικό δεν αποτελεί και δεν αποτέλεσε ποτέ προσδοκία μου.
Τέλος πάντων έκανα κάποια ανοίγματα μετά απ' αυτή την προαγωγή, είμαι άλλωστε εξωφρενικά σπάταλος. Την περασμένη βδομάδα άδικα κι αδικαιολόγητα κατά την άποψη μου έχασα τη δουλειά μου. Αρνούμαι να το χωνέψω μέρες τώρα, έχω χάσει τον ύπνο μου, θύμωσα, τρώω ό,τι σαχλαμάρα βρίσκω κι αντί να παχαίνω αδυνατίζω κι άλλο. Η Βέλγα μου έχει γίνει απίστευτα τρυφερή και δεν ξεκολλάει από πάνω μου και για άλλη μια φορά η Ρωσίδα μου αποδεικνύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της δίνοντας μου συναίσθημα τη στιγμή που το έχω περισσότερη ανάγκη, δηλαδή τώρα. Οι βόλτες μας έχουν γίνει πολύ μεγαλύτερες, μακρινές και πολύωρες. Νιώθω πως αυτό μάς κάνει γενικά καλό.
Εγώ είμαι συνέχεια εξαγριωμένος με τους πάντες κι εκείνες γαβγίζουν συνέχεια όταν κάθονται στο μπαλκόνι και δε με πειράζει καθόλου. Μου είχε λείψει το βροντερό γαβγητό που κοιτάς τρομαγμένος και βλέπεις έκπληκτος να βγαίνει απ' αυτό το γλυκύτατο χαζοχαρούμενο μαυράκι και στον αντίλογο το πολύ θηλυκό και όλο νάζι γαβ από εκείνα τα καταγάλανα μάτια που παγώνουν.
Τί έλεγα; Έκανα κάποια ανοίγματα και η αλήθεια είναι πως σε μερικούς μήνες δε θα μπορώ να πληρώνω πλέον το δάνειο για το σπίτι μου. Και κάνω μια ανασκόπηση και ξαναθυμώνω με τον εαυτό μου. Δουλεύω ή τουλάχιστον δούλευα σε ένα κλάδο που έχει συνεχόμενη κερδοφορία και δεν επηρεάζεται από οποιαδήποτε κρίση, οπότε μόνο να εξαγριώνομαι μπορώ που εμπιστεύτηκα αυτούς τους ανθρώπους που στο τέλος με θίξανε.
Γύρισα εκείνο το απόγευμα σπίτι μου, μπήκα στο φόρουμ να διαβάσω, να γράψω αλλά δε μπορούσα, δεν είχα καμιά όρεξη να το κάνω. Πονούσα δεν πονούσα απ' την εγχείρηση αλλά και μέσα μου πήρα τα λουριά και φύγαμε. Το βράδυ μάς βρήκε αγκαλιά στον καναπέ να τρώμε εκείνη την τεράστια πίτσα που φτιάχνει η χατ, ξετίναξα κι ένα κρασί που έκρυβα για καλύτερες στιγμές και πέσαμε ξεροί. Το πως βρέθηκα αργά το μεσημέρι να κοιμάμαι στο πάτωμα με τη Ρωσίδα ν' ακουμπάει το κεφαλάκι της στον ώμο μου και το άλλο το τέρας να ροχαλίζει πάνω στον καναπέ αποτελεί ακόμη και τώρα μυστήριο. Ήταν τόσο αστείο που γέλαγα μόνος μου.
Σκέφτομαι και μπορεί να κάνω και λάθος να πουλήσω το σπίτι μου, να ξεχρεώσω το δάνειο και με ό,τι μείνει να τσιμπήσω κάποιο σπίτι στην Αίγινα ή να γυρίσω στα Χανιά και να κάνω το ίδιο μιας κι οι δικοί μου ποτέ δεν είχαν κάτι δικό τους, τί να κάνουμε απ' ότι φαίνεται δε με σήκωσε η Αθήνα.
Επομένως το σκέφτομαι κάπως έτσι. Κάποιο σπίτι με ένα ή δύο υπνοδωμάτια σε ένα οικόπεδο δύο τρία στρέμματα και να κάνω κάποια πραγματάκια που πολύ γουστάρω. Μπορεί να ακούγεται λίγο γυναικουλίστικο αλλά όσο το σκέφτομαι μου αρέσει και περισσότερο. Να βάλω κήπο με όλα αυτά που μ' αρέσουν: βερύκοκα διαμαντοπούλου, πιπεριές καυτερές (μακάρι να έχει και πηγάδι μέσα), ντομάτες, κανά αμπέλι, μπρόκολο, κρεμμύδια.
Κατ' αρχήν είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Κατά δεύτερον μια τέτοια αλλαγή και τόπου και κατοικίας και τρόπου ζωής πώς και πόσο θα μπορούσε να επηρεάσει τα σκυλιά μου;
Με γνώμονα ότι θα κοιτάγα για σπίτι τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα έξω από οποιονδήποτε οικισμό αν έπαιρνα μερικά ζωάκια για παραγωγή κρέατος (αν κι έχω κάποιες αμφιβολίες κατά πόσον μπορώ να σφάξω ζώο) αυτό θα μπορούσε να επιδράσει κάπως στη ζωή των σκύλων μου και στη συμπεριφορά τους; Ως τώρα μόνο στα περιστέρια είναι επιθετικά και όχι πάντα. Και στις κατσίκες η Βέλγα γαβγίζει.
Αν υποθέσουμε πως βρίσκω αυτό το σπίτι όπως το περιγράφω και προσπαθώ να είμαι αυτάρκης όσο το δυνατόν κάποιοι που ίσως ξέρετε πού είναι πιθανότερο να βρω μια δουλίτσα ίσα να πληρώνω τους λογαριασμούς δέκο και να 'χω μια σχετική άνεση στην Αίγινα ή στα Χανιά (και όχι δεν ανήκω στην κατηγορία αυτών που θα γύριζαν στα Χανιά ύστερα από 14 χρόνια που είμαι στην Αθήνα και θα προσπαθούσα να βρω δουλειά στηριζόμενος σε γνωριμίες, οπότε σαν ενδεχόμενο δεν παίζει);
Και τέλος αν μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά και έβρισκα αυτό το σπίτι, σε ένα τέτοιο χώρο πόσα σκυλιά θα μπορούσα να έχω;
Ευχαριστώ και ζητάω συγνώμη αν σας κούρασα ή αν ενόχλησε η άποψη μου.
Τέλος πάντων έκανα κάποια ανοίγματα μετά απ' αυτή την προαγωγή, είμαι άλλωστε εξωφρενικά σπάταλος. Την περασμένη βδομάδα άδικα κι αδικαιολόγητα κατά την άποψη μου έχασα τη δουλειά μου. Αρνούμαι να το χωνέψω μέρες τώρα, έχω χάσει τον ύπνο μου, θύμωσα, τρώω ό,τι σαχλαμάρα βρίσκω κι αντί να παχαίνω αδυνατίζω κι άλλο. Η Βέλγα μου έχει γίνει απίστευτα τρυφερή και δεν ξεκολλάει από πάνω μου και για άλλη μια φορά η Ρωσίδα μου αποδεικνύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της δίνοντας μου συναίσθημα τη στιγμή που το έχω περισσότερη ανάγκη, δηλαδή τώρα. Οι βόλτες μας έχουν γίνει πολύ μεγαλύτερες, μακρινές και πολύωρες. Νιώθω πως αυτό μάς κάνει γενικά καλό.
Εγώ είμαι συνέχεια εξαγριωμένος με τους πάντες κι εκείνες γαβγίζουν συνέχεια όταν κάθονται στο μπαλκόνι και δε με πειράζει καθόλου. Μου είχε λείψει το βροντερό γαβγητό που κοιτάς τρομαγμένος και βλέπεις έκπληκτος να βγαίνει απ' αυτό το γλυκύτατο χαζοχαρούμενο μαυράκι και στον αντίλογο το πολύ θηλυκό και όλο νάζι γαβ από εκείνα τα καταγάλανα μάτια που παγώνουν.
Τί έλεγα; Έκανα κάποια ανοίγματα και η αλήθεια είναι πως σε μερικούς μήνες δε θα μπορώ να πληρώνω πλέον το δάνειο για το σπίτι μου. Και κάνω μια ανασκόπηση και ξαναθυμώνω με τον εαυτό μου. Δουλεύω ή τουλάχιστον δούλευα σε ένα κλάδο που έχει συνεχόμενη κερδοφορία και δεν επηρεάζεται από οποιαδήποτε κρίση, οπότε μόνο να εξαγριώνομαι μπορώ που εμπιστεύτηκα αυτούς τους ανθρώπους που στο τέλος με θίξανε.
Γύρισα εκείνο το απόγευμα σπίτι μου, μπήκα στο φόρουμ να διαβάσω, να γράψω αλλά δε μπορούσα, δεν είχα καμιά όρεξη να το κάνω. Πονούσα δεν πονούσα απ' την εγχείρηση αλλά και μέσα μου πήρα τα λουριά και φύγαμε. Το βράδυ μάς βρήκε αγκαλιά στον καναπέ να τρώμε εκείνη την τεράστια πίτσα που φτιάχνει η χατ, ξετίναξα κι ένα κρασί που έκρυβα για καλύτερες στιγμές και πέσαμε ξεροί. Το πως βρέθηκα αργά το μεσημέρι να κοιμάμαι στο πάτωμα με τη Ρωσίδα ν' ακουμπάει το κεφαλάκι της στον ώμο μου και το άλλο το τέρας να ροχαλίζει πάνω στον καναπέ αποτελεί ακόμη και τώρα μυστήριο. Ήταν τόσο αστείο που γέλαγα μόνος μου.
Σκέφτομαι και μπορεί να κάνω και λάθος να πουλήσω το σπίτι μου, να ξεχρεώσω το δάνειο και με ό,τι μείνει να τσιμπήσω κάποιο σπίτι στην Αίγινα ή να γυρίσω στα Χανιά και να κάνω το ίδιο μιας κι οι δικοί μου ποτέ δεν είχαν κάτι δικό τους, τί να κάνουμε απ' ότι φαίνεται δε με σήκωσε η Αθήνα.
Επομένως το σκέφτομαι κάπως έτσι. Κάποιο σπίτι με ένα ή δύο υπνοδωμάτια σε ένα οικόπεδο δύο τρία στρέμματα και να κάνω κάποια πραγματάκια που πολύ γουστάρω. Μπορεί να ακούγεται λίγο γυναικουλίστικο αλλά όσο το σκέφτομαι μου αρέσει και περισσότερο. Να βάλω κήπο με όλα αυτά που μ' αρέσουν: βερύκοκα διαμαντοπούλου, πιπεριές καυτερές (μακάρι να έχει και πηγάδι μέσα), ντομάτες, κανά αμπέλι, μπρόκολο, κρεμμύδια.
Κατ' αρχήν είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Κατά δεύτερον μια τέτοια αλλαγή και τόπου και κατοικίας και τρόπου ζωής πώς και πόσο θα μπορούσε να επηρεάσει τα σκυλιά μου;
Με γνώμονα ότι θα κοιτάγα για σπίτι τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα έξω από οποιονδήποτε οικισμό αν έπαιρνα μερικά ζωάκια για παραγωγή κρέατος (αν κι έχω κάποιες αμφιβολίες κατά πόσον μπορώ να σφάξω ζώο) αυτό θα μπορούσε να επιδράσει κάπως στη ζωή των σκύλων μου και στη συμπεριφορά τους; Ως τώρα μόνο στα περιστέρια είναι επιθετικά και όχι πάντα. Και στις κατσίκες η Βέλγα γαβγίζει.
Αν υποθέσουμε πως βρίσκω αυτό το σπίτι όπως το περιγράφω και προσπαθώ να είμαι αυτάρκης όσο το δυνατόν κάποιοι που ίσως ξέρετε πού είναι πιθανότερο να βρω μια δουλίτσα ίσα να πληρώνω τους λογαριασμούς δέκο και να 'χω μια σχετική άνεση στην Αίγινα ή στα Χανιά (και όχι δεν ανήκω στην κατηγορία αυτών που θα γύριζαν στα Χανιά ύστερα από 14 χρόνια που είμαι στην Αθήνα και θα προσπαθούσα να βρω δουλειά στηριζόμενος σε γνωριμίες, οπότε σαν ενδεχόμενο δεν παίζει);
Και τέλος αν μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά και έβρισκα αυτό το σπίτι, σε ένα τέτοιο χώρο πόσα σκυλιά θα μπορούσα να έχω;
Ευχαριστώ και ζητάω συγνώμη αν σας κούρασα ή αν ενόχλησε η άποψη μου.
)
