Αδυναμίες
- Thread starter markos14
- Ημερομηνία δημιουργίας
Τι να πρωτογράψω!
Έχω αδυναμία στον τρόπο που κάνει το στόμα του ο Τζιμάκος όταν μου ψέλνει τον εξάψαλμο για βόλτα, το κάνει πλατύ με έναν πολύ αστείο τρόπο.
Έχω αδυναμία στο βλέμμα της Λούσης όταν κάτι τις συμβαίνει και με ψάχνει , εμένα μόνο, για να νοιώσει ασφάλεια το κοριτσάκι μου το καλό.
Έχω αδυναμία στις μαγούλες του Έλβις που τις χουφτώνω συνέχεια, στον τρόπο που στέκεται και με κοιτάζει μέχρι να ξυπνήσω το πρωί. Εγώ που δεν ξυπνούσα ποτέ ούτε με κανόνια και τώρα ξυπνάω από την σιωπηλή φατσάρα του σκύλου μου που με καρφώνει!
Έχω αδυναμία όταν τα βλέπω να τρέχουν ελεύθερα και να κυνηγιούνται και να είναι ευτυχισμένα, όταν βλέπω την Λούση να παίζει με την μπάλα της και τα δύο αγόρια να κάνουν κάποια σκανταλιά σιωπηλά για να μην τους ακούσω.
Το σπίτι είναι ηχεί από τα γέλια μας με τα καμώματα μας, η ευτυχία που φέρνουν είναι ανεκτίμητη!
Έχω αδυναμία στον τρόπο που κάνει το στόμα του ο Τζιμάκος όταν μου ψέλνει τον εξάψαλμο για βόλτα, το κάνει πλατύ με έναν πολύ αστείο τρόπο.
Έχω αδυναμία στο βλέμμα της Λούσης όταν κάτι τις συμβαίνει και με ψάχνει , εμένα μόνο, για να νοιώσει ασφάλεια το κοριτσάκι μου το καλό.
Έχω αδυναμία στις μαγούλες του Έλβις που τις χουφτώνω συνέχεια, στον τρόπο που στέκεται και με κοιτάζει μέχρι να ξυπνήσω το πρωί. Εγώ που δεν ξυπνούσα ποτέ ούτε με κανόνια και τώρα ξυπνάω από την σιωπηλή φατσάρα του σκύλου μου που με καρφώνει!
Έχω αδυναμία όταν τα βλέπω να τρέχουν ελεύθερα και να κυνηγιούνται και να είναι ευτυχισμένα, όταν βλέπω την Λούση να παίζει με την μπάλα της και τα δύο αγόρια να κάνουν κάποια σκανταλιά σιωπηλά για να μην τους ακούσω.
Το σπίτι είναι ηχεί από τα γέλια μας με τα καμώματα μας, η ευτυχία που φέρνουν είναι ανεκτίμητη!
Εγω εχω αδυναμια και λυγιζω οταν βλεπω να ψαχνουν τα αδεσποτα στα
σκουπιδια για να φανε. Κοκκαλιασμενα, αρρωστα και κατατρομαγμενα
ψαχνοντας για ενα σπυρακι φαγητου. Και ακομα με τετοιο αριθμο
αδεσποτων καποιοι ζευγαρωνουν τα σκυλια τους αβερτα.
οσον αφορα τα δικα μου δεν εχω σε κατι συγκεκριμενο αδυναμια μονο αλλα
σε οτι κανουν, γελοιο, σοβαρο, παιχνιδιαρικο, στα παντα!
σκουπιδια για να φανε. Κοκκαλιασμενα, αρρωστα και κατατρομαγμενα
ψαχνοντας για ενα σπυρακι φαγητου. Και ακομα με τετοιο αριθμο
αδεσποτων καποιοι ζευγαρωνουν τα σκυλια τους αβερτα.
οσον αφορα τα δικα μου δεν εχω σε κατι συγκεκριμενο αδυναμια μονο αλλα
σε οτι κανουν, γελοιο, σοβαρο, παιχνιδιαρικο, στα παντα!
εγω εκτος απο την μυρωδια του που οπως λεει και η δαφνη μυριζει σκυλος δικος μου εχω αδυναμια ερχεται να ξαπλωσει στα ποδια μου και αποκοιμιεται..εκει νιωθω την καρδουλα του πανω μου *agapoylas*
Η ζωή μου με τη Sheeva έχει γεμίσει αγάπη... Από το πρωί, που με ξυπνάει με πολλά φιλιά και αυτακια κολλημένα πίσω, με τόση τρυφερότητα... Με πολλές αγκαλιές και χαρά όταν πάμε να παίξουμε πριν τη βόλτα μας... Ηρεμία και συνεχή επαφή, μέσα στα μάτια όταν πάμε βόλτα, κάνοντάς με να πιστεύω πως ο κόσμος κυριολεκτικά γυρίζει γύρω απο εμένα. Πολλά φιλιά κι ακόμη περισσότερο αυτάκια κολλημένα πίσω αφού έχουμε γυρίσει απο τη βόλτα και αφού έχει φάει, έτσι για να πεί ευχαριστώ... Μετά το φαγάκι μας, κάποιες ώρες ηρεμίας, εγω στο γραφείο να διαβάζω ή να χαζεύω στον υπολογιστή κι εκείνη ακριβώς δίπλα μου ξαπλωμένη να με κοιταει συνέχεια μεχρι να την πάρει ο ύπνος. Το ίδιο ευγνόμων φαίνεται και στις άλλες 3 βόλτες τις ημέρας, το ίδιο ακριβώς. Ένα σκυλί... λαχείο... Γεμίζει την ημέρα μου ζεστασιά κι ευτυχία με όλα τα στραβα που εχει η ζωή μου την παρούσα περίοδο.
Θα με ρωτήσεις τί λατρεύω σ' αυτήν... Λατρεύω που το σκυλί μου έχει το πιο τρυφερό βλέμμα του κόσμου. Λατρεύω το χαμόγελο της, τις όμορφες δοντάρες της, τη μυρωδιά της, τον τρόπο που κολλάει τα αυτάκια της στο κεφάλι της όταν κάνουμε χάδια... Την ευτυχία στο πρόσωπό της όταν της μιλάω. Την αφοσίωση που βλέπω τις δεκάδες φορές που με κοιτάει μεσα στα μάτια καθε μέρα. Τον τρόπο που με αγκαλιάζει όταν δεν είμαι καλά, το πως χώνει τη μουσούδα της για να σηκώσει το πρόσωπό μου από το μαξιλάρι όταν κλαίω. Το πως μας προστατεύει στις βραδινές- ιδιαίτερα- βόλτες μας... Τον τρόπο που με βλέμματα και μόνο επικοινωνούμε. Το πως κάνει οτι καταλαβαίνει τις φορές που της μιλάω, κι ας βαριέται του θανατά. Το πόσο περήφανη με κάνει κάθε μα κάθε μέρα στην εκπαίδευσή της, με πόση αφοσίωση εκτελεί σε όποιες συνθήκες κι αν της το ζητήσω. Το πόση ευτυχία νιώθουμε το βράδυ που κάνουμε χάδια πριν κοιμηθούμε...
Η Sheeva; Η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής μου. Η πληρωμή μου για όλα τα άσχημα που έχουν έρθει μέχρι τώρα και που θα έρθουν.
Θα με ρωτήσεις τί λατρεύω σ' αυτήν... Λατρεύω που το σκυλί μου έχει το πιο τρυφερό βλέμμα του κόσμου. Λατρεύω το χαμόγελο της, τις όμορφες δοντάρες της, τη μυρωδιά της, τον τρόπο που κολλάει τα αυτάκια της στο κεφάλι της όταν κάνουμε χάδια... Την ευτυχία στο πρόσωπό της όταν της μιλάω. Την αφοσίωση που βλέπω τις δεκάδες φορές που με κοιτάει μεσα στα μάτια καθε μέρα. Τον τρόπο που με αγκαλιάζει όταν δεν είμαι καλά, το πως χώνει τη μουσούδα της για να σηκώσει το πρόσωπό μου από το μαξιλάρι όταν κλαίω. Το πως μας προστατεύει στις βραδινές- ιδιαίτερα- βόλτες μας... Τον τρόπο που με βλέμματα και μόνο επικοινωνούμε. Το πως κάνει οτι καταλαβαίνει τις φορές που της μιλάω, κι ας βαριέται του θανατά. Το πόσο περήφανη με κάνει κάθε μα κάθε μέρα στην εκπαίδευσή της, με πόση αφοσίωση εκτελεί σε όποιες συνθήκες κι αν της το ζητήσω. Το πόση ευτυχία νιώθουμε το βράδυ που κάνουμε χάδια πριν κοιμηθούμε...
Η Sheeva; Η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής μου. Η πληρωμή μου για όλα τα άσχημα που έχουν έρθει μέχρι τώρα και που θα έρθουν.
