Όταν τρώω εγώ, σημαίνει εγώ...

[st3li0s]

Θα συμφωνήσω με TARA και Άρη!Και εγώ τις πιο πολλές φορές όταν τρώμε θα τρωέι και ο Αδάμ,εμείς στο τραπέζι και αυτός στο μπόλ γιατί τυχαίνει οι ώρες να συνπέσουν!Πολλές φορές έτυχε να ταίζουμε τον σκύλο μας!Θεωρώ λοιπόν ότι δεν έχει να κάνει κάτι το ότι πρέπει να τρώμε πρώτα εμείς και μετά ο σκύλος!Ούτε τίθεται θέμα ιεραρχίας!

Αν ο σκύλος ξέρει την εντολή "Θέση σου" και κοκορέτσια να περνάνε από μπροστά αυτός θα σε κοιτάει και θα περιμένει μέχρι να του επιτρέψεις να κάνει το οτιδήποτε!

 

[harryf3]

Με τα κοκορετσια και λοιπα καλουδια εχω να πω πολλες ιστοριες aja1: αλλά θα ειναι αρκετα οφ τοπικ.
Θα το κανω νεο γλαφυρο θεμα καποια στιγμη.

 

[kango1]

Βεβαια αυτο συμβαινει συνηθως οταν καποια μελη της οικογενειας κανουν σαμποταζ και κερνανε τον σκυλο κρυφα

Μπράβο αυτό ήθελα να σου πω..
Για να μένουν εκεί σημαίνει πως έχουν κρυφές ελπίδες πως κάτι θα πάρουν..
Θέλει πολύ αυστηρή και ίδια αντιμετώπιση από όλα τα μέλη του τραπεζιού και της οικογενειας για να μην χαλάσει το σκυλί.

 

[kango1]

Θα συμφωνήσω με TARA και Άρη!Και εγώ τις πιο πολλές φορές όταν τρώμε θα τρωέι και ο Αδάμ,εμείς στο τραπέζι και αυτός στο μπόλ γιατί τυχαίνει οι ώρες να συνπέσουν!Πολλές φορές έτυχε να ταίζουμε τον σκύλο μας!Θεωρώ λοιπόν ότι δεν έχει να κάνει κάτι το ότι πρέπει να τρώμε πρώτα εμείς και μετά ο σκύλος!Ούτε τίθεται θέμα ιεραρχίας!

Αν ο σκύλος ξέρει την εντολή "Θέση σου" και κοκορέτσια να περνάνε από μπροστά αυτός θα σε κοιτάει και θα περιμένει μέχρι να του επιτρέψεις να κάνει το οτιδήποτε!

Δεν σημαίνει πως είναι σωστό.
Το σκυλί πρέπει να τρώει άλλη ώρα από εμάς και σε άλλο μέρος.
Αν τύχει να φάει στον ιδιο χώρο πρέπει να έχει γίνει ήδη απόλυτος κατανοητό ότι δεν θα πάρει κάτι από το τραπέζι με αδιαφορία.
Η εντολή είναι πολύ χρήσιμη γενικά..αλλά στο θέμα του φαγητού γίνετε από νωρίς αντιληπτή πως δεν θα πάρει κάτι την ώρα που τρώμε.
Αν οι "νόμοι" είναι "ξηγημένοι" από την αρχή.. τότε το σκυλί δεν θα μπερδεύεται άδικα στο μυαλό του..με γιατί ναι χτες ...και σήμερα όχι..

 

[kkranis]

...
Το σκυλί πρέπει να τρώει άλλη ώρα από εμάς και σε άλλο μέρος.
...

Γιατί;

 

[kango1]

Για θέματα κυριαρχίας.

Σε μια αγέλη πρώτα τρώει ο αρχηγός και μετά τα υπόλοιπα μέλη.

 

[st3li0s]

Εγώ έχω ταίσει και από το φαγητό μου όταν έτρωγα και σε άλλη περίπτωση να τρώμε μαζί την ίδια ώρα και δεν υπάρχει θέμα ιεραρχίας σε τίποτα!

Ακολουθήθηκε βέβαια αυτή η μέθοδος πρώτα που περιγράφει η αγαπητή kango1!

 

[DOG.CRIME]

Εντάξει αυτό το κάνεις αν δεν έχεις ξεκαθαρίσει την ιεραρχία με τον σκύλο σου.
Σε ενηλικο σκύλο που ξέρει ποιος είναι ο αρχηγός δεν νομίζω να τον μπερδέυσει και να την δει ξαφνικά αλλιώς.

 

[kkranis]

Η θεωρία της ιεραρχίας σχετικά με το φαγητό έχει καταριφθεί προ πολού

Θα φέρω ένα παράδειγμα από προσωπική εμπειρία.

Το περασμένο καλοκαίρι, πήγαμε διακοπές για μία εβδομάδα μαζί με το σκύλο. Δεν έμεινε μόνος του ούτε δευτερόλεπτο.

Στις ταβέρνες ακολουθήθηκε η εξής διαδικασία:

Την πρώτη ημέρα που πήγαμε για φαγητό, είχα μαζί μου λίγη ξηρά τροφή (πού να κουβαλάς το barf στις διακοπές).

Έβαλα το σκύλο σε θέση platz και κάθε λίγο του έδινα και από 1-2 κροκέτες. Σε κάθε παραγγελία υπήρχε και κάτι για το σκύλο. Λίγο σουβλάκι π.χ., το οποίο έτρωγε σιγά-σιγά. Μάθαινα στο σκύλο μου ότι όταν είναι στη θέση platz και είναι ήρεμος, τρώει, άρα το να κάθεται δίπλα μας ήρεμος και ωραίος είναι κάτι καλό.

Ο σκύλος δεν ενόχλησε ποτέ

 

[kango1]

Εγώ είχα την ατυχία να έχω έναν ζητιάνο για 16,5 χρονια..και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι πρόβλημα ήταν.
Φυσικά και δεν έγινε τυχαία το καταπιεστικό πλάσμα κάτω από το τραπέζι μας να κλαίει για να του δώσουμε κάτι.
Νομίζω πως τουλάχιστον πρέπει να είμαστε απόλυτοι στο να μην δίνει κανεις τίποτα την ώρα του φαγητού μας και πρέπει να τηρείται με ευλάβεια και να το απαιτούμε από όλους..και από τους επισκέπτες..



Kkranis αν το κατάφερες αυτό μπράβο αλλά το θεωρώ παρακινδυνευμένο γενικά..

 

[kkranis]

Ο σκύλος μου είναι λιγούρης, επειδή έχει περάσει πείνες αρκετές.

Χάλασε μόνο για ένα διάστημα που τον τάιζαν οι γονείς μου τη στιγμή που απαιτούσε κάτι.

Συμφωνώ στο "αδιαφορία", αλλά μόνο όταν ο σκύλος απαιτεί το μεζέ του.

Όταν είναι ήσυχος και ταϊζεται, μαθαίνει ότι αν κάτσει ήρεμος, μπορεί και να κερδίσει την επιβράβευσή του.

Το ότι είχες σκύλο ζητιάνο επί 16,5 χρόνια (χαράς το κουράγιο σου ) οφείλεται μάλλον σε λάθος χειρισμό από μέρους σου ή από κάποιον άλλον που τάισε τη λάθος στιγμή

 

[harryf3]

Στις ταβέρνες ακολουθήθηκε η εξής διαδικασία:

Την πρώτη ημέρα που πήγαμε για φαγητό, είχα μαζί μου λίγη ξηρά τροφή (πού να κουβαλάς το barf στις διακοπές).

Έβαλα το σκύλο σε θέση platz και κάθε λίγο του έδινα και από 1-2 κροκέτες. Σε κάθε παραγγελία υπήρχε και κάτι για το σκύλο. Λίγο σουβλάκι π.χ., το οποίο έτρωγε σιγά-σιγά. Μάθαινα στο σκύλο μου ότι όταν είναι στη θέση platz και είναι ήρεμος, τρώει, άρα το να κάθεται δίπλα μας ήρεμος και ωραίος είναι κάτι καλό.

Ο σκύλος δεν ενόχλησε ποτέ

Το κανω κι εγω στις ταβερνες αυτό. Εμεις ειμαστε και πολύ ταβερνοβιοι.
Βεβαια τον πρωτο καιρο δεν εδινα ουτε ψιχουλο γιατι θα ηταν καταστροφη. Μετα από μεγαλο διαστημα αρχισα να κερναω και πλεον δεν τιθεται θεμα ενοχλησης.

Οσον αφορα στους ξενους, δεν επιτρεπω ποτέ και σε κανεναν να δωσει τιποτα απολυτως και σε καμια περιπτωση ή χωρο. Αν χρειαστει, γινομαι αγενεστατος.

Μονο γυναικα και κορη επιτρεπεται, αλλά και αυτές δεν σοβαρευονται λιγο. Ο,τι και να τους πω, δεν καταλαβαινουν (δεν θελουν να καταλαβουν) ότι το φαϊ δεν είναι παιχνιδι, ουτε και το καλυτερο δειγμα αγαπης, αλλά φτιαχνει και καταστρεφει συμπεριφορες. Εγω φτιαχνω για μηνες και ερχονται οι κυριες και καταστρεφουν σε δευτερολεπτα. Μετα φυσικα λουζονται τις συνεπειες.

 

[st3li0s]

Η θεωρία της ιεραρχίας σχετικά με το φαγητό έχει καταριφθεί προ πολού

Θα φέρω ένα παράδειγμα από προσωπική εμπειρία.

Το περασμένο καλοκαίρι, πήγαμε διακοπές για μία εβδομάδα μαζί με το σκύλο. Δεν έμεινε μόνος του ούτε δευτερόλεπτο.

Στις ταβέρνες ακολουθήθηκε η εξής διαδικασία:

Την πρώτη ημέρα που πήγαμε για φαγητό, είχα μαζί μου λίγη ξηρά τροφή (πού να κουβαλάς το barf στις διακοπές).

Έβαλα το σκύλο σε θέση platz και κάθε λίγο του έδινα και από 1-2 κροκέτες. Σε κάθε παραγγελία υπήρχε και κάτι για το σκύλο. Λίγο σουβλάκι π.χ., το οποίο έτρωγε σιγά-σιγά. Μάθαινα στο σκύλο μου ότι όταν είναι στη θέση platz και είναι ήρεμος, τρώει, άρα το να κάθεται δίπλα μας ήρεμος και ωραίος είναι κάτι καλό.

Ο σκύλος δεν ενόχλησε ποτέ

Ακριβώς έτσι μεγάλωσα και εγώ τον δικό μου!

 

[kango1]

Ο σκύλος μου είναι λιγούρης, επειδή έχει περάσει πείνες αρκετές.

Χάλασε μόνο για ένα διάστημα που τον τάιζαν οι γονείς μου τη στιγμή που απαιτούσε κάτι.

Συμφωνώ στο "αδιαφορία", αλλά μόνο όταν ο σκύλος απαιτεί το μεζέ του.

Όταν είναι ήσυχος και ταϊζεται, μαθαίνει ότι αν κάτσει ήρεμος, μπορεί και να κερδίσει την επιβράβευσή του.

Το ότι είχες σκύλο ζητιάνο επί 16,5 χρόνια (χαράς το κουράγιο σου ) οφείλεται μάλλον σε λάθος χειρισμό από μέρους σου ή από κάποιον άλλον που τάισε τη λάθος στιγμή

Όπως είπα δεν έγινε τυχαία όπως έγινε.., αλλά δεν θεωρώ εξίσου τυχαίο το ότι ο τωρινός μου σκύλος δεν είναι καθόλου ζητιάνος.

Θεωρώ πιο εύκολο ως δρόμο να αδιαφορούμε από την αρχή από κουτάβι σε αυτό έτσι ώστε να μάθει ότι δεν παίζει να πάρει κάτι.., από το να του μάθω να είναι υπάκουος μέσο θετικής εκπαίδευσης (στην ουσία αυτό είναι) και να του δώσω να καταλάβει πως δεν πρέπει να υποκίπτει σε κάθε μυρωδιά που παίζει ανά πασα στιγμή να γευτεί κάτι.
Επίσης σε κάποιο σκυλί που ίσως είναι κυριαρχικό θα ήταν αρκετά παρακινδυνευμένο κάτι τέτοιο.

Αν όμως έχουμε ξεκαθαρίσει τα όρια της αγέλης ίσως ένας τέτοιος δρόμος να είναι μια εναλλακτική επιλογή.

 

[liajoe]

Για θέματα κυριαρχίας.
Σε μια αγέλη πρώτα τρώει ο αρχηγός και μετά τα υπόλοιπα μέλη.

Όταν είμουν άρωστη έπρεπε να τρώω βραστά
Μόλις ετοίμαζα το μικρό τραπεζάκι στο σαλόνι το βραδάκι,
ο Καρίμ, έπερνε το μπόλ του, και το εβάζε δίπλα στο κρεβάτι του,
καθόταν με μεγάλη σοβαρότητα και προσοχή

Αφού γέμιζα το πιάτο μου, γέμιζα και το μπόλ του - να ξεφωρτωθώ
και το βραστό πιο γρήγορα και τον τάιζα. Μετά καθόμουν στον
καναπέ και έτρωγα...λίγο πιο μετά μας έπερνε ο ύπνος αγκαλιά στον καναπέ

Η φωτό είναι απο το 2004, ο Καρίμ (Γερμανικός Ποιμενικός) πέθανε το 2008 στα 13 του χρόνια.

 

[Darkpaladin]

Η θεωρία της ιεραρχίας σχετικά με το φαγητό έχει καταριφθεί προ πολού

Θα φέρω ένα παράδειγμα από προσωπική εμπειρία.

Το περασμένο καλοκαίρι, πήγαμε διακοπές για μία εβδομάδα μαζί με το σκύλο. Δεν έμεινε μόνος του ούτε δευτερόλεπτο.

Στις ταβέρνες ακολουθήθηκε η εξής διαδικασία:

Την πρώτη ημέρα που πήγαμε για φαγητό, είχα μαζί μου λίγη ξηρά τροφή (πού να κουβαλάς το barf στις διακοπές).

Έβαλα το σκύλο σε θέση platz και κάθε λίγο του έδινα και από 1-2 κροκέτες. Σε κάθε παραγγελία υπήρχε και κάτι για το σκύλο. Λίγο σουβλάκι π.χ., το οποίο έτρωγε σιγά-σιγά. Μάθαινα στο σκύλο μου ότι όταν είναι στη θέση platz και είναι ήρεμος, τρώει, άρα το να κάθεται δίπλα μας ήρεμος και ωραίος είναι κάτι καλό.

Ο σκύλος δεν ενόχλησε ποτέ

Συμφωνό και επαυξάνω. Όντος αν έχεις δώσει στο σκυλί να καταλάβει ότι το να κάθετε καλά και φρόνιμα δίπλα σου χωρίς να "απαιτεί" το φαγητό σου το κερδίζει με την αξία του και την υπομονή του/της τότε τα πράγματα είναι μια χαρά, αλλά όταν δεν έχεις την υπομονή και την όρεξη να το διδάξεις αυτό στο σκυλί σου καλύτερα να ξέρεις με εντολή να τον στέλνεις στο δωμάτιο του ή να μην αφήνεις να έρχετε καθόλου στο χώρο που τρώτε όταν τρώτε.

Άρη, άστα σε καταλαβαίνω φίλε δυστηχός και εγώ τα ίδια περνάω με εσένα, μπορεί να μην έχω γυναίκαι και παιδί, αλλά εχω γονείς και αδερφή όπου σε όποια ταβέρνα, καφετέρεια ή σπίτι πάμε έτσι και δεν ταίσουν την Ζήβα (και τώρα και τον Λήο) εγώ τα ακούω τελικά. Εδώ για να σου δώσω να καταλάβεις η μάνα μου όποτε της λέω θα κάνω επίσκεψη να φάμε, έχει ετοιμάσει 2 μπούτια κοτόπουλου, ψημένα, καθαρισμένα (1 για κάθε σκυλί) για να τους ταίσει, ευτηχός που τους έμαθα όμως ότι δεν ταίζουμε ποτέ τα σκυλιά αν δεν κάθονται φρόνιμα και σε ΚΑΤΣΕ στάση.