Ένδειξη αρχηγίας σε ενδεχόμενη απειλή!

[skylakos]

Πραγματικα παιδια,παραξενευομαι που κανουμε αυτη την κουβεντα.Υπαρχει ιδιοκτητης σκυλου που θα ριψοκινδυνευσει να βαλει μπροστα το σκυλο του για να καθαρισει;Δεν υπαρχει στο μυαλο του η περιπτωση να τραυματιστει σοβαρα ο σκυλος του;Σιγουρα πολλοι εχουν μεγαλη εμπιστοσυνη στις δυναμεις του σκυλου τους,περιφανευονται ποσο εκπαιδευμενος ειναι,νιωθουν προστατευμενοι διπλα του,αλλα μπροστα σε αγελη θα ειναι τοσο απερισκεπτοι να μην προσπαθησουν να αποφυγουν οποιοδηποτε καβγα;

Ειμαι 1.65 και εχω ενα μεγαλοσωμο σκυλο που ενω μπροστα σε καβγα με ανθρωπους ισως φοβηθει,σε αγελη δεν καταλαβαινει τιποτα.Τα περισσοτερα σκυλια "τα εχει" ανετα.Κι ομως δεν εχω αφησει ποτε να βγαλει το φιδι απο την τρυπα.Εχω βρεθει αρκετες φορες μπροστα σε αγελη.Ξαφνικα γινομαι 1.90,βραχνιαζω και φαινομαι απειλητικη.Ακομα και οταν καποια στιγμη μια συγκεκριμενη αγελη μας κυκλωνε,σκεφτηκα οτι θα τα παιξω ολα για ολα.Ευτυχως απομακρυνθηκαν.

Η μονη περιπτωση να αφησω το σκυλο να ενεργησει αυτοβουλως,θα ηταν αν κινδυνευε να τον φανε.Αν εβλεπα οτι δε γινοταν τιποτα,θα τον ελυνα κι εγω μεσα να κλωτσω και να χτυπω.

Θεωρω οτι ο αρχηγος φαινεται στα δυσκολα,ακομα και αν κινδυνευει να τραυματιστει χειροτερα απο το σκυλο.Αλλωστε μολις δει ο σκυλος και οτι ο αρχηγος μαχεται,εξαγριωνεται οσο τιποτε και δε μασαει.

Δεν καταλαβαινω τους ενδοιασμους σας.

 

[st3li0s]

Πραγματικα παιδια,παραξενευομαι που κανουμε αυτη την κουβεντα.Υπαρχει ιδιοκτητης σκυλου που θα ριψοκινδυνευσει να βαλει μπροστα το σκυλο του για να καθαρισει;Δεν υπαρχει στο μυαλο του η περιπτωση να τραυματιστει σοβαρα ο σκυλος του;Σιγουρα πολλοι εχουν μεγαλη εμπιστοσυνη στις δυναμεις του σκυλου τους,περιφανευονται ποσο εκπαιδευμενος ειναι,νιωθουν προστατευμενοι διπλα του,αλλα μπροστα σε αγελη θα ειναι τοσο απερισκεπτοι να μην προσπαθησουν να αποφυγουν οποιοδηποτε καβγα;

Ειμαι 1.65 και εχω ενα μεγαλοσωμο σκυλο που ενω μπροστα σε καβγα με ανθρωπους ισως φοβηθει,σε αγελη δεν καταλαβαινει τιποτα.Τα περισσοτερα σκυλια "τα εχει" ανετα.Κι ομως δεν εχω αφησει ποτε να βγαλει το φιδι απο την τρυπα.Εχω βρεθει αρκετες φορες μπροστα σε αγελη.Ξαφνικα γινομαι 1.90,βραχνιαζω και φαινομαι απειλητικη.Ακομα και οταν καποια στιγμη μια συγκεκριμενη αγελη μας κυκλωνε,σκεφτηκα οτι θα τα παιξω ολα για ολα.Ευτυχως απομακρυνθηκαν.

Η μονη περιπτωση να αφησω το σκυλο να ενεργησει αυτοβουλως,θα ηταν αν κινδυνευε να τον φανε.Αν εβλεπα οτι δε γινοταν τιποτα,θα τον ελυνα κι εγω μεσα να κλωτσω και να χτυπω.

Θεωρω οτι ο αρχηγος φαινεται στα δυσκολα,ακομα και αν κινδυνευει να τραυματιστει χειροτερα απο το σκυλο.Αλλωστε μολις δει ο σκυλος και οτι ο αρχηγος μαχεται,εξαγριωνεται οσο τιποτε και δε μασαει.

Δεν καταλαβαινω τους ενδοιασμους σας.

Ελένη καταρχήν δεν το θέτω σε "αληθινό επίπεδο"!Όπως βλέπεις προσπαθώ να κρατήσω το topic στο επίπεδο του θεσμού του αρχηγού και όχι στο πρακτικό κομμάτι ή στην ανεγκεφαλοσύνη κάποιου ιδιοκτήτη που βάζει μπροστά τον σκύλο να βγάλει το φίδι από την τρύπα!Μπορεί να αγγίξουμε ΚΑΙ αυτό το κομμάτι(πρακτικό) αλλά πιστεύω ότι είμαστε μεγάλα παιδιά για να παρεξηγούμε τα λεγόμενα του άλλου!Κανείς δεν θα ήθελε να αφήσει τον σκύλο του να τσακωθεί, μόνο στην περίπτωση που περιγράφεις και εσύ όπως και όλοι μας και που έχω υπογραμμίσει στο post σου!

 

[harryf3]

Υπαρχει ιδιοκτητης σκυλου που θα ριψοκινδυνευσει να βαλει μπροστα το σκυλο του για να καθαρισει;Δεν υπαρχει στο μυαλο του η περιπτωση να τραυματιστει σοβαρα ο σκυλος του;

Θα περιγραψω ένα περιστατικο που συνεβει πριν περιπου ένα χρονο. Το ειχα αναφερει και παλαιοτερα και καποιοι ισως το θυμουνται.

Ειμαστε στο βουνο, ολη η οικογενεια. Επειδη το μερος δεν το γνωριζαμε και υπηρχαν μαντρια (αν και σε μεγαλη αποσταση), ειχαμε τα σκυλια στο λουρι μεχρι να εξερευνησουμε το μερος.

Σε καποια φαση απομακρυνθηκα με την Ηρα σε μια κατηφορα καμια 60ρια μετρα από τις γυναικες και την Ζηνα. Βρισκομαστε αναμεσα σε μεγαλα δεντρα και το οπτικο πεδίο ηταν περιορισμενο.

Ξαφνικα ακουσα τα γαυγισματα της Ζηνας και τις φωνες της γυναικας και ειδικα της κορης.
Τις ειχε πλησιασει ένα μεγαλο τσομπανοσκυλο, οι γυναικες φοβηθηκαν (κυριως για την Ζηνα) και προσπαθησαν να το διωξουν, και το σκυλι εβγαλε αμυνα. Όλα αυτά σε χρονο dt.

Το ιδιο δευτερολεπτο ελυσα την Ηρα και τρεξαμε μαζι. Στην ουσια την εστειλα πρωτη, αφου ηταν αδυνατο να φτασω πρωτος εγω τρεχοντας στον ανηφορο.

Όταν η Ηρα το εφτασε και το εδιωξε μαινόμενη, εγω ακομα ημουν στη μεση της διαδρομης.

Ετρεχα για να σωσω την κατασταση, αν η Ηρα δεν τα καταφερνε.

Τι λες Ελενη, δεν επρεπε να την στειλω? Τι επρεπε να κανω εγω ο αρχηγος?

Μην μου πεις ότι δεν επρεπε να τις αφησω μονες. Το ξερω, αλλά εγινε. Αλλά και τι θα κανουμε, θα φοβομαστε να ξεμυτισουμε?

Τι λες εσυ Γιαννη? Τι θα επρεπε να κανω με την Ηρα αν αρνουνταν να προστατευσει τα αδυναμα μελη της οικογενειας επειδη φοβηθηκε να αντιμετωπισει ΕΝΑΝ σκυλο και μαλιστα με εμενα να τρεχω για συμμετοχη?

 

[johnk]

...Η μονη περιπτωση να αφησω το σκυλο να ενεργησει αυτοβουλως,θα ηταν αν κινδυνευε να τον φανε.Αν εβλεπα οτι δε γινοταν τιποτα,θα τον ελυνα κι εγω μεσα να κλωτσω και να χτυπω...

Ελένη, συμφωνούμε!

Απλά, να σχολιάσω ότι τα σκυλιά είναι πολύ πιο γρήγορα στα αντανακλαστικά τους (από τους ανθρώπους) και η περίπτωση "να κινδύνευε να τον φάνε" γίνεται πραγματικότητα, πολύ πριν σκεφτούμε ότι π.χ. αυτά τα 2-3 (ή το ένα) σκυλιά έρχονται απειλητικά προς το μέρος μας...

Πρέπει, εκ των προτέρων, να έχουμε "παίξει" αυτά τα σενάρια στο μυαλό μας (και αυτό, από μόνο του μας κατατάσσει στην κατηγορία του "αρχηγού"), γνωρίζοντας (κατά 99%) ότι:

α) εφόσον μας "την πέφτουν" σκυλιά, αυτά "θέλουν" το σκύλο μας και όχι εμάς τους ίδιους...
Η περίπτωση αυτή θα εκτυλιχθεί με αστραπιαία ταχύτητα και, κατά πάσα πιθανότητα, πρέπει να είμαστε εξαρχής έτοιμοι να λύσουμε το σκύλο μας...

β) εφόσον μας "την πέφτουν" άνθρωποι (στις εποχές που ζούμε), αυτοί "θέλουν" εμάς και όχι το σκύλο μας... (υπόθεση εργασίας ότι δεν λεγόμαστε Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, Λάτσης κλπ.)
Η περίπτωση αυτή εξελίσσεται πιο αργά και... εδώ σε θέλω, δεδομένου ότι ο μέσος σκύλος φοβάται περισσότερο τους ανθρώπους. Είναι περίπτωση που δεν θίχθηκε εδώ, αλλά και πάλι έχει να κάνει με την "ηγεσία" της αγέλης μας... Πιο πολύπλοκη κατάσταση, όπου παίζει ρόλο ο παράγοντας "αποτροπής" του σκύλου μας (θα σκεφτούν και δεύτερη φορά αν θα μας την πέσουν - και κερδίζουμε χρόνο σκέψης και δράσης), παίζει ρόλο το "ταμπεραμέντο" του σκύλου μας (και, σε κάθε περίπτωση, ο ισχυρός - ή όχι - δεσμός του μαζί μας) και η εκπαίδευση σε "σωματοφυλακή" (που, ενδεχομένως, είχαμε ...ξεχάσει να κάνουμε)...

Βλέπετε πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει ο συνδυασμός ανθρώπου - σκύλου? Στην περίπτωση (α) η εξέλιξη εξαρτάται κυρίως από εμάς (όπως έχει διαφανεί και από τα προηγούμενα posts), ενώ στην περίπτωση (β) η εξέλιξη εξαρτάται περισσότερο από το σκύλο μας...

Θα περιγραψω ένα περιστατικο που συνεβει πριν περιπου ένα χρονο. Το ειχα αναφερει και παλαιοτερα και καποιοι ισως το θυμουνται...

1) ...Τι λες Ελενη, δεν επρεπε να την στειλω? Τι επρεπε να κανω εγω ο αρχηγος?

2) ...Τι λες εσυ Γιαννη? Τι θα επρεπε να κανω με την Ηρα αν αρνουνταν να προστατευσει τα αδυναμα μελη της οικογενειας επειδη φοβηθηκε να αντιμετωπισει ΕΝΑΝ σκυλο και μαλιστα με εμενα να τρεχω για συμμετοχη?

Αρη,

1) Συμφωνώ απόλυτα ότι έπρεπε να τη στείλεις, το ίδιο θα έκανα κι εγώ, ακόμα και αν δεν είχα την Ηρα, αλλά τη Μόκα (που θα έπαιζε το ρόλο του ...λαγού - του αντιπερισπασμού).

2) Να αρχίσω λίγο χιουμοριστικά...
Πριν ένα χρόνο περίπου (σε κάποιο "ηρωικό" θέμα περί ταμπεραμέντου - μπορεί να το θυμάσαι), ο George Α μας ποστάρησε 2 φωτογραφίες: Ενός τεράστιου Καύκασου (περί τα 70-80 κιλά), εκτός εαυτού, με τα δόντια έξω, που δύσκολα το συγκρατούσε ο χειριστής και ενός Γερμανικού Ποιμενικού, εκτός εαυτού, με τα δόντια έξω, που δύσκολα το συγκρατούσε ο χειριστής...
Και μας ρώτησε: "Εχουμε δύο σκύλους με φλογερό ταμπεραμέντο. Ποιός νομίζετε ότι θα υποχωρήσει, τελικά?"

Σου απάντησα?

Αν όχι, απαντάω λίγο πιο σοβαρά...

Σε μία αντιπαράθεση της Ηρας και ενός τσοπανόσκυλου (σχετικά κοντά στο μαντρί, μάλιστα), μόνο οι εξής παράγοντες (διαζευκτικά ή σωρρευτικά) θα "έσωζαν τα προσχήματα" για την Ηρα (και θα της εξασφάλιζαν την ...παραμονή της στην αγέλη σας):

α) Το ισχυρό ταμπεραμέντο της Ηρας, πιο ισχυρό από του τσοπάνη και ταυτόχρονα το διαφορετικό φύλο
β) Η εμπειρία του τσοπανόσκυλου σε παρόμοιες καταστάσεις διερχομένων, όπου δηλαδή καταλάβαινε πως η απόσταση της ομάδας σας από το μαντρί δεν ήταν κρίσιμη και οπισθοχώρησε στα όρια της κρίσιμης περιοχής του
γ) Η περίπτωση το τσοπανόσκυλο να είχε απομακρυνθεί αρκετά από το μαντρί και να έκανε απλώς "λεονταρισμούς" στη Ζήνα και στη λοιπή ομάδα
δ) Η (μάλλον σίγουρη) περίπτωση ότι το τσοπανόσκυλο δεν ήταν dog aggressive, μιάς και τα dog aggressive σκυλιά δεν "βολεύουν" τους τσοπάνηδες, για ευνοήτους λόγους - θα σκοτωνόντουσαν μεταξύ τους.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση (και εδώ ζητώ την αμέριστη συμπαράσταση των κατόχων ορεινών ποιμενικών - για να μη φάω ξύλο) η Ηρα δεν θα είχε "τύχη" με ένα αποφασισμένο τσοπανόσκυλο (και δε σου μιλάω για Μαστίφ των Πυρηναίων, έτσι?), επάνω στο βουνό - στο στοιχείο του...

Και, κατά συνέπεια, δεν θα έπρεπε να κάνεις τίποτα άλλο, εκτός από το να την αγκαλιάσεις και να την ευχαριστήσεις που, despite anything, τα έδωσε όλα για την αγέλη της, ή τουλάχιστον έδειξε τις καλές προθέσεις της...

Υ.Γ. Είδες ότι δεν σου απάντησα στο "επειδή φοβήθηκε", μιάς και έχω καταλάβει ότι η Ηρα δεν φοβάται. Εάν υποχωρούσε, με τις παραπάνω συνθήκες, θα ήταν περισσότερο εξυπνάδα - αυτοσυντήρηση, παρά φόβος...

 

[chrysoula]

Εγώ γιατί καταλαβαίνω ότι η Ήρα πήρε το μήνυμά της από τον αρχηγό και συντάχθηκε με αυτό...??? Οι κινήσεις σου (ανταπόκριση στα "καλέσματα" της ομάδας σου, κίνηση με ένταση προς το μέρος τους, λύσσιμο της από του λουρί) της έδειξαν την κατεύθυνση. Μήπως το ζήτημα της αρχηγίας τελικά έχει να κάνει με το ποιος πάιρνει την απόφαση, όποια και αν είναι αυτή και όχι με το ποιος αναλαμβάνει (εδώ λόγω ταχύτητας) δράση??

 

[harryf3]

Γιαννη, πολύ μου αρεσει να συζηταω μαζι σου. Η αναλυση που εκανες ειχε τεραστιο ενδιαφερον, ειδικα για μενα που δεν γνωριζω από ορεινες φυλες.

Βεβαια, εγω βλεπω τα πραγματα πολυ πιο απλά, ασχετα από τα χωροταξικα δεδομενα.
Εχουμε μια φυλη, στο προτυπο της οποίας γραφει «προστατευτικη και δυναμικη». Κλασσικες γνωστες το ροτ, ντομπ, ποιμενικα και μαστιφ παντος ειδους.
(Βεβαια, η Ηρα δεν εχει προτυπο, απλά εχει καταπληκτικη ομοιοτητα με ΓΠ και εχω φτιαξει εγω ένα δικο μου προτυπο τελος παντων).

Από μια τετοια φυλη, εγω, σαν αρχηγος (βασικα ιδιοκτητης), περιμενω να προστατευσει τα αδυναμα μελη της οικογενειας, no matter what (για να πω κι εγω το αγγλικο μου), όταν εγω δεν μπορω ή δεν προλαβαινω, και να μου συμπαρασταθει αν εχω προλαβει να εμπλακω.

Υπαρχει κι ένα άλλο στοιχειο.
Η Ηρα είναι πανω από την Ζηνα ιεραρχικα. Επισης, εχει αξιολογησει πολύ καλα τις δυναμεις και τον χαρακτηρα των διποδων μελων της οικογενειας.

Εφοσον η Ζηνα κινδυνευε (βασικα κινδυνευαν οι γυναικες αλλά και η Ζηνα εβγαλε αμυνα – ασχετα αν το τσομπανοσκυλο δεν της εδινε πολλη σημασια) και εφοσον η Ηρα ξερει λογω εμπειριας ότι είναι πιο γρηγορη από μενα που ειμαι ο «αρχηγος ολων» (και καλα), οφειλε να τρεξει και να προστατευσει το αδυναμο μελος.
Οφειλε να δειξει ότι είναι ενας μικρος αρχηγος, εφοσον ο "μεγαλος" ουσιαστικα δεν ειναι διαθεσιμος, λογω μικροτερης ταχυτητας.

Εγω με τη σειρα μου οφειλα να τρεξω και να προστατευσω τους παντες, χωρις να λογαριασω αν θα τραυματιστω σοβαρα, ακομα κι αν υπηρχε αγελη τσομπανοσκυλων.
Υπαρχει περιπτωση να κανουν επιθεση στην οικογενεια μου κι εγω να μην τρεξω?

Ε, λοιπον, την ιδια αξιωση εχω κι από καποιες φυλες.
Άλλο να λακισει ενας σκυλος επειδη τον κυνηγανε (μονο αυτόν) στο βουνο καποια σκυλια και καταλαβαινει ότι δεν θα τα βγαλει πέρα, και άλλο να λακισει την ωρα που η οικογενεια βαλλεται. Εκει δεν πρεπει να σκεφτεται το τομαρι του. Τελος.

Και επειδη κοπτομεθα για τα προτυπα και τις καθαροαιμιες, ο σκυλος συγκεκριμενων φυλων που θα λακισει την ωρα που η οικογενεια κινδυνευει, είναι εκτος προτυπου σε βαριά μορφη.
Στην εκθεση μπορει να παρει χειροκροτημα, αλλά στη ζωη θα παρει μουντζα … και ποδι.

Μπορει να εχω λανθασμενες αποψεις, αλλά καπως ετσι το σκεφτομαι.

 

[johnk]

Μοιραία, κίνδυνος off-topic

Αρη,

Με καλύπτεις σε όλα όσα έγραψες!!! Πώς τόπαθες αυτό? Να αρχίσω να το κοιτάζω?

Ο μόνος ρόλος που μου απομένει, σε σχέση με το τελευταίο κείμενό σου, είναι να σχολιάσω αυτό που, εμείς οι Ελληνες, λέμε "evidence"!!!

Οπως έχει γραφτεί και σε άλλα (σχετικά με φυλές) θέματα, ο χαρακτήρας είναι η φυλή... Ασχετα με το αν έχει λίγο άσπρο χρώμα στο στήθος, άσχετα με το αν είναι λίγο ...undershot, άσχετα με το αν δεν έχει τόσο ωραίο stop, άσχετα με το αν πετάει λίγο το ένα αυτί...

Ολα τα άλλα είναι επακόλουθα και υποστηρικτικά του χαρακτήρα... π.χ. έχει και το σχετικό μέγεθος - δυνατότητα να υποστηρίξει την απειλή του...
Οπως γράφω κι εγώ καμιά φορά: ...δεν θα διστάσει να πεθάνει, σε δευτερόλεπτα, γι' αυτούς που αγαπάει, για τα "ιερά και τα όσια"...

Θεωρώ την άποψή σου σωστή!
Κανένα παραιτέρω σχόλιο...

 

[Natassa]

Eμπειρία με αδέσποτο (άσχημη) έχω μία, τότε που αρσενικός αδέσποτος ψιλοάρπαξε τη λώρα. Εκεί, εκείνη από μόνη της μπήκε από πίσω μου κ έβλεπα ότι δεν ήθελε να διαχειριστεί με τίποτα μόνη της το ζήτημα (έτσι κ αλλιώς, δεν θα την άφηνα να κάνει τέτοιο πράγμα όπως κ να'χει).
Με γάτα που απλώς βρεθεί στο δρόμο μας (αν πάει να επιτεθεί αλλάζουν φυσικά τα πράγματα), δεν θα πάω να την κυνηγήσω έτσι στο ξεκούδουνο για να τη διώξω πχ από το πεζοδρόμιο που περνάμε, γιατί εκεί ενθαρρύνω το ''ομαδικό κυνήγι'' κ αφού δεν θέλω κάτι τέτοιο, δεν επιθυμώ κ αυτό το αποτέλεμα, οπότε κερδίζω το ενδιαφέρον της από το αιλουροειδές κ συνεχίζουμε τη βόλτα μας.

Τέλος, 2 φορές που 'αρπάχτηκε' η λώρα με τη λίλλυ, καθότι η λίλλυ δε δέχεται το κατσίκι πλέον στο χώρο της, την 1η φορά τις άφησα να δω αν θα τα βρουν μόνες τους σε ό,τι αφορά την ιεραρχία, αλλά όταν είδα ότι κάτι τέτοιο μάλλον το περιμένω άσκοπα κ ότι παίζει να τραυματιστούν με τις ηλιθιότητες που έκαναν, πάτησα ''πόδι'' με φωνή από την κόλαση που λέμε κ αμέσως το έκοψαν κ οι δύο.
Από τότε, καταλαβαίνω πότε πάνω στο παιχνίδι τους θα αρχίσει τυχόν κάποια τις κυριαρχίες κ τις προλαβαίνω, αλλά γνωρίζουν 100% όμως ότι δε θα περάσει το δικό τους κ ότι εγώ κάνω κουμάντο στο όποιο παιχνίδι τους/φαί/βόλτα/χάδια κλπ.

Άρα, όλα ξεκινούν από το αν όντως ο σκύλος μας θεωρεί τοπ στην αγέλη μας κ μετά όλα τα άλλα.

 

[toulis]

Αν και δεν έχω σκύλο ( ελπίζω να το ξανά πάρω απόφαση )

Λέω να Αναφέρω και εγώ ένα περιστατικό που έχω ζήσει.

Όταν ήμουν φαντάρος, για ένα διάστημα ήμουν σε ένα φυλάκιο στα σύνορα.
Εκεί είχαμε 3 σκυλιά
· 1 Γκέκα 13 χρονών περίπου που σαν αφεντικό είχε τον αστυνόμο του χωριού και στην πραγματικότητα μας ερχόταν κάθε 15 ημέρες.
· 1 κυνηγόσκυλο θηλυκό 4 μηνών περίπου
· 1 ΓΠ 1 χρόνου περίπου που στην πραγματικότητα ήταν του Δήκα και μας το έστειλαν με δυσμενή μετάθεση γιατί τον μούνταρε μια μέρα επειδή το πλησίασε φορώντας πολιτικά ρούχα.

Το ενδιαφέρον της ιστορίας είναι ότι και τα 3 σκυλιά δεν είχαν εμφανή αφεντικό η μάλλον αρχηγό.

Το Γκέκα είχε σαφώς κάποιων που έλειπε
Το κυνηγόσκυλο αν και το είχαμε 2 μήνες ήταν μικρό και δεν είχε αναπτύξει χαρακτήρα
Το ΓΠ σε κατέτασσε καθαρά βάση ενδυμασίας ( όποιος φορούσε δηλαδή στρατιωτικά ήταν φίλος και δεχόταν χάδια εντολές κτλ όποιος πολιτικά ήταν εχθρός ) ακόμα και το ίδιο άτομο δηλαδή κατατασσόταν ανάλογα με την ενδυμασία του ανάπιασα στιγμή.

Και τα 3 μας συνόδευαν σε περίπολο.
Μία μέρα πλησιάσαμε από απειρία σε μαντρί και μας την έπεσαν από ότι θυμάμαι 4 ελληνικά ποιμενικά.

Το αποτέλεσμα ήταν να μαζευτούμε όλοι σε ένα μικρό ύψωμα με σκοπό να αμυνθούμε.

Τα σκυλιά τότε αντέδρασαν ως εξής τα 2 ήρθαν κοντά μας το ΓΠ αρχικά έκανε ένα στοπάρισμα στα μαντρόσκυλα και μετά χάραξε έναν νοητό κύκλο γύρο μας με ακτίνα 10 μ περίπου και έτρεχε διαρκώς γύρο γύρο.
Όποτε γινόταν προσπάθεια εισχώρησης έκανε επίθεση. ( με σκοπό την αποτροπή και όχι την εμπλοκή σε μάχη )

Στο τέλος τα διώξαμε με δική μας βοήθεια ( αφού οπλίσαμε πρώτα για να πω την αλήθεια γιατί τα ψηλοκάναμε πάνω μας )

Τα παραπάνω τα έγραψα γιατί μάλλον είναι μία αντίδραση σκύλων σε αγέλη χωρίς καθορισμένη δομή οικογένειας για τους σκύλους αφού σαν φαντάροι δεν ήμασταν κάτι το σταθερό ( άλλοι έφευγαν άλλοι έρχονταν κάποιοι τάιζαν γενικά ένα μπάχαλο δηλαδή ).

Υγ. όποτε μπορώ σας παρακολουθώ.

 

[ptf]

…. Άλλο θεμα/προεκταση προς συζητηση.
Τι γινεται αν εμεις εχουμε τον κακο και επιθετικο σκυλο?

Η σκύλα στο λουρί, πάντα. Έτσι έχουμε το νόμο με το μέρος μας.

(Βέβαια, θα δυσκολευτώ να πείσω το δικαστή για την ξαφνική επίθεση που δέχτηκε η τσοπάνα από το αιμοβόρο 5κιλο).:maria:

 

[johnk]

Η σκύλα στο λουρί, πάντα. Έτσι έχουμε το νόμο με το μέρος μας.

(Βέβαια, θα δυσκολευτώ να πείσω το δικαστή για την ξαφνική επίθεση που δέχτηκε η τσοπάνα από το αιμοβόρο 5κιλο).:maria:

Εχεις ρέντα σήμερα, απ' ότι βλέπω (και σ' αυτό το θέμα...)

 

[skylakos]

Αρη,εννοειται και θα τον ελυνα το σκυλο.Εκεινη ομως τη στιγμη ο σκυλος δεν καταλαβαινει οτι ειναι ο αρχηγος,αλλα οτι βοηθαει τον αρχηγο.Λες να μην το καταλαβαινει;Τον λυνεις και τρεχετε.Το σημα σου ξεκαθαρο."Τρεχα κοριτσαρα μου,κινδυνος!Ερχομαι πισω σου!".Δεν ειναι:"Τρεχα να καθαρισεις και φερε μου το πτωμα ή αλλιως θα σε μαζεψω εγω."

Γενικα,νομιζω οτι ολοι συμφωνουμε σε τετοιες περιπτωσεις.

Αρχηγος δεν ειναι αυτος που καθαριζει παντα μονος.Βαζει ομως τους ορους,τις προυποθεσεις,καθοδηγει την αγελη,μπαιενι μπροστα.Στην αγελη των λυκων,σε μαχη,τι νομιζετε η καθε αγελη θα αφησει να φαγωθει ο αρχηγος;Τον υπερασπιζονται μεχρι θανατου.Σημαινει οτι ειναι αδυνατος;Οχι.Εχει δωσει ηδη τα μνμ που θελει και η αγελη ενεργει αναλογα.Τωρα αν αυτο σημαινει οτι θα τον υπερασπιστουν κιολας,δεν αναιρει την κυριαρχια.