Ένδειξη αρχηγίας σε ενδεχόμενη απειλή!

[st3li0s]

Με βάση αυτήν την απάντηση του φίλου ptf σε διπλανό topic με έβαλε σε σκέψεις,πιο πολύ προς συζήτηση…

Είστε σίγουροι πω θέλετε να σας δει ο σκύλος σας να απωθείτε άλλο σκυλί;

Αν πάρουμε για αρχή ότι υποτίθεται ότι εγώ με τον σκύλο μου είμαστε μια αγέλη όπως πολύ σωστά λέμε και υποστηρίζουμε και πως ο μόνος αρχηγός της αγέλης αυτής είμαι εγώ, και αν πάρουμε την περίπτωση της επίθεσης από άτομα άγνωστης αγέλης τα ερωτήματα που προκύπτουν και τα οποία με βασανίζουν είναι τα εξής:

• Ποια θέση πρέπει να πάρει ο αρχηγός εκείνη την στιγμή?

• Ποια η θέση του κατώτερου την δεδομένη εκείνη στιγμή της επίθεσης?

• Ποια η έννοια της αρχηγίας και ποια η έννοια της ομαδικότητας όταν καλείται η αγέλη να προστατέυσει τον εαυτό της την δεδομένη εκείνη στιγμή της επίθεσης/εισβολής?

• Πότε επεμβαίνει η “αρχηγία” και πότε η “ομαδικότητα”?

• Ποια τα “μαθήματα” που λαμβάνει η υπόλοιπη αγέλη όταν δρα ο αρχηγός σε τέτοιες περιπτώσεις?

Η θεωρία μου που έχω στο μυαλό μου και που την υποστηρίζω λέει ότι ο αρχηγός καλείται εκείνη την στιγμή να βγάλει το φίδι από την τρύπα και να ξεκαθαρίσει στους αγνώστους ότι εδώ υπάρχει αρχηγός και είναι και ικανός για οτιδήποτε!Γιατί όταν λέμε αρχηγία, ουσιαστικά εννοούμε ΚΑΙ αυτό ανάμεσα σε πολλά άλλα!

Δεν θέλω να το πάρει κανείς ως εγωιστική συμπεριφορά ή στάση, απλώς θέλω να συζητήσουμε και να ακουστούν οι απόψεις σε αυτήν την περίπτωση μιας που υποστηρίζουμε την ύπαρξη του αρχηγού σαν “θέση” στην κοινωνία του σκύλου!

Θέλω λοιπόν να εκφράσω την δική μου ιεραρχία στην σχέση μου με τον σκύλο μου και πως εγώ αντιμετωπίζω τυχόν “απειλές” που συχνά βρίσκει στο διάβα της αυτή η αγέλη με αρχηγό τον Στέλιο και σε πιο κάτω θέση τον σκύλο του!
1,5 χρόνο τώρα που υπάρχει αυτή η αγέλη έχουμε αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά με επιθέσεις που σαν σκοπό είχαν να προστατευτεί η αγέλη και σαν αποτέλεσμα να διωχθεί ο κάθε ξένος εισβολέας!Δόξα τω Θεό μέχρι τώρα ήμουν αποτελεσματικός γιατί είμαι και εγώ αρτιμελής και ο σκύλος μου!

Δεν ξέρω γιατί αλλά σε όλες τις βόλτες μας είμαι τελείως χαλαρός και σίγουρος!
Αυτή είναι η στάση μου και η συμπεριφορά μου πάντα όταν βγαίνω με τον σκύλο είτε συναντήσουμε μικρόσωμο,είτε μεγαλόσωμο,είτε επιθετικό σκύλο,είτε αγέλη κτλ.Σχεδόν όλες τις φορές όταν συναντούσαμε σκυλιά όπως είπα ήμουν χαλαρός και άφηνα τον μικρό να γνωριστεί, πολλές φορές η γνωριμία τελείωνε εκεί και προχωρούσαμε και πολλές φορές -και αναφέρομαι σε αδέσποτα- υπήρχε όρεξη από μέρους τους για καυγά!Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν και με την θεωρία που έχω στο μυαλό μου με καλούσε η αγέλη μου να την υπερασπιστώ και να δείξω ποιος είναι ο αρχηγός...και αυτό πάντα έκανα!Τον τρόπο τον έχω αναφέρει πολλές φορές και την τελευταία φορά που τον ανέφερα πήρα την απάντηση του φίλου ptf πιο πάνω!

Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να δείξεις την αρχηγία σου σε μια απειλή,αν πρέπει να την δείξεις,κατά πόσο επηρεάζεται ο σκύλος στο θέαμα και κατα πόσο αλλάζει η σχέση μεταξύ ιδιοκτήτη-σκύλου μετά από τέτοιες καταστάσεις?

Με συγχωρείτε για το κατεβατό!

 

[harryf3]

Ας ξεκινησουμε απο εδω, απο την αρχικη ερωτηση που εκανε ο Παναγιωτης ptf

Είστε σίγουροι πω θέλετε να σας δει ο σκύλος σας να απωθείτε άλλο σκυλί;

Εστω οτι αυτη μας η ενεργεια θα εχει αρνητικα, πέρα απο τα προφανη θετικα (χτισιμο εμπιστοσυνης, σχεσης, σεβασμου κλπ κλπ και φυσικα το ιδιο το αποτελεσμα της προστασιας).

Ο σκυλος μας υποτιθεται οτι μπορει ετσι να αναπτυξει επιθετικοτητα προς τα άλλα σκυλια, να τα βλεπει με καχυποψια και τα γνωστα.

Ποια εναλλακτικη προτεινεις Παναγιωτη που εκανες την αρχικη ερωτηση?
Προφανως δεν ειναι παντα ευκολο να το αποφυγεις, εάν ξαφνικα βρεθεις αντιμετωπος με μια επιθετικη κατασταση.

Η δικια μου εμπειρια λεει οτι ο σκυλος με τις διάφορες εμπειριες και καταστασεις μαθαινει να διαχωριζει πότε χρειαζεται να ειναι επιθετικος και πότε οχι.

Η δικια μου η super dog aggressive σκυλα (που φυσικα "διαβαζει" πολυ καλυτερα απο εμενα τα άλλα σκυλια), αγνοει χαρακτηριστικα και επιδεικτικα σκυλια ακινδυνα.
Η ιδια σκυλα πριν απο ενα λεπτο μπορει να εκανε μαζι μου μαρς σε καποια επιθετικη αγελη.
Αυτο ποτέ δεν την εκανε επιθετικη γενικως.

Καποια σκυλια ειναι ή γινονται επιθετικα γενικως και αδιακριτως.
Πιστευω ειναι θεμα χαρακτηρα και νευρων σκυλου, ιδιοσυγκρασιας ιδιοκτητη, εμπιστοσυνης προς τον ιδιοκτητη αλλά και πώς δουλευεις τον σκυλο.

 

[st3li0s]

Πολύ ωραίο Άρη...το ένα σου σκέλος!

Θέλω να μάθω την στιγμή εκείνη τι κάνεις?

Ας το πάμε με τον ιεραρχία!
Εφόσον είσαι ο αρχηγός της αγέλης σου με ποιον τρόπο πρέπει να ενεργήσεις,αν θα ενεργήσεις και με ποιον τρόπο πρέπει να ενεργήσουν τα υπόλοιπα μέλη!

Δεν θέλω να μάθω αν το άλλο σκυλί είναι επιθετικό ή ήρεμο!Έστω ότι πάντα είναι επιθετικό(λέμε τώρα)!Πως αντιμετωπίζεις την κατάσταση εκείνη την στιγμή σαν αρχηγός?
Αφήνεις τον σκύλο σου να κάνει παιχνίδι,αναλαμβάνεις εσύ?

Για παράδειγμα,υπήρξαν πολλές φορές που αν άφηνα το πράγμα να εξελιχθεί σε μια γνωριμία με κάποιον περαστικό επιθετικό σκύλο θα είχα σίγουρα μαλώματα και ο σκύλος μου δεν είναι σκύλος που θα μαλώσει,δεν έχει μαλώσει με τίποτα και με κανέναν,αδιαφορεί και πηγαίνει παρακάτω!Δεν θα κάτσει δηλαδή να ασχοληθεί!
Πολύ δύσκολα θα ενοχληθεί αν τον πειράξουν, σε φυσιολογικά πλαίσια!
Πιστεύω πως αν του ζητηθεί σε δύσκολη περίπτωση θα επιτεθεί!

Η τακτική που ακολουθούσα πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν αν πάνε να παρεκτραπούν τα πράγματα απλά το έκοβα εκείνη ακριβώς την στιγμή μπαίνοντας ανάμεσα στον σκύλο μου και στον αναμμένο για καυγά αδέσποτο σκύλο και με πολύ απότομο τρόπο διώχνοντας έτσι τον άλλο!

Τα ερωτήματα που γεννιούνται μέσα από αυτό είναι αν είναι σωστό να κόβεις κάθε επιθετική συμπεριφορά από άλλο σκύλο σαν αρχηγός,αν είναι σωστό να σε βλέπει ο σκύλος σου να αναλαμβάνεις εσύ και τι μπορείς να κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις?

Προφανώς και σίγουρα παίρνει κάποια μαθήματα και ο σκύλος σου!Ποια είναι αυτά τα μαθήματα?Είναι σωστά για την σωστή ανατροφή του και την σωστή κρίση αργότερα?

Αν τον προστατεύει ο αρχηγός πως θα είναι ικανός να κρίνει αν μπορεί να σταθεί στα πόδια του μια δύσκολη στιγμή και να επιτεθεί και εκείνος?

 

[aggeliki222]

Απο τη δική μου εμπειρια σε αντιστοιχο περιστατικο (δεσποζόμενα, σχεδον ακοινωνικοιποιητα σκυλια μας επιτεθηκαν χωρίς καμια προειδοποιηση).
Η δική μου αντιδραση ήταν να τα φοβερισω για να φύγουν.
Αυτο που καταφερα να προκαλέσω είναι "μισος" προς αυτα τα σκυλια.
Καθε φορά που περνάμε έξω απο το συγκεκριμενο σπιτι γινεται χαμος.
Απο οποιοδηποτε αλλο σπιτι κι αν περασουμε κι όσο κι αν γαυγίζει ο αλλος σκυλος ή οι αλλοι σκύλοι, εμεις παραμενουμε ψυχραιμοι.
Δημιουργησα μια βεντετα απο το πουθενα..
Θεωρω λοιπον ότι αντεδρασα λαθος, αλλα στη δεδομενη στιγμη δεν ξέρω αν θα επρεπε να πραξω διαφορετικα.

 

[chrysoula]

Η άποψή μου είναι ότι ο σκύλος μας θα ακολουθήσει τη συμπεριφορά του αρχηγού ασχέτως το υποκείμενο της σμπεριφοράς. Δηλ εάν ο αρχηγός μπεί σε αμυντική στάση με έναν επιθετικό σκύλο το ίδιο θα κάνει και ο σκύλος μας, ενώ εάν αποφασίσει να επιτεθεί θα ακολουθήσει και πάλι. Παράλληλα δε πιστεύω ότι η επίθεση σε ένα σκύλο εκ μέρους μας θα κάνει επιθετικό το σκύλο προς όλους. Το ντόπερμαν με το οποίο ασχολούμουν αγνοούσε επιδεικτικά όλα τα σκυλιά που απλά την προκαλούσαν, εάν όμως αποφάσιζα εγώ να διώξω κάποιο που έκρινα ότι δεν το θέλω και πολύ κοντά μου γιατί μπορεί να μην περιοριζόταν στις απειλές ακολουθούσε. Την επόμενη στιγμή συναντάγαμε άλλα σκυλιά και αντιδρούσε το ίδιο αδιάφορα, όπως το ίδιο έκανε και με το σκύλο που "διώξαμε" την προηγούμενη αν αυτή τη φορά καθόταν "φρόνιμος". Και φυσικά μέχρι το τέλος της ζωής της δεν έγινε ποτέ επιθετική προς άλλα σκυλιά, αντιθέτως το διασκέδαζε τρελά το βρωμόσκυλο να προκαλεί με χαλαρό περπάτημα και ύφος "τρέχει τίποτα...?" μαντρόσκυλα σε αυλές και να τα κάνει να λυσσάνε στα κάγκελα και εκείνη σαν να μη τρέχει τίποτα!!!
Η Κλαίρη δε η οποία σε μία έντονη συνομιλία που είχα με μία .... αχαρακτήριστη άρχισε να γαυγίζει με ακολούθησε γιατί εγώ πήρα τέτοια στάση. Δε σημαίνει ότι θα βλέπει άνθρωπο και θα γαυγίζει με τη μία....!! Και αν δούμε σκύλο που αρχίζει να λυσσάει στο λουρί ή στα κάγκελα κοιτάει εμένα πρώτα και αναλόγως πράττει.

 

[johnk]

...Θέλω να μάθω την στιγμή εκείνη τι κάνεις?

Ας το πάμε με τον ιεραρχία!
Εφόσον είσαι ο αρχηγός της αγέλης σου με ποιον τρόπο πρέπει να ενεργήσεις,αν θα ενεργήσεις και με ποιον τρόπο πρέπει να ενεργήσουν τα υπόλοιπα μέλη!...

Στέλιο,
Εγώ τώρα, παρότι ήδη έχω απαντήσει, σχετικά "προκλητικά" στον φίλο μου τον ptf, στην ευθέως προκλητική ερώτηση που μας έκανε, να σου πω:

Σήμερα, με τη συγκεκριμένη σκύλα μου, δεν το σκέφτομαι δεύτερη φορά, εάν και πως θα ενεργήσω...

Αν ο άλλος σκύλος (ή τα σκυλιά) είναι "fear aggressive", ή "προασπίζει" τον χώρο που θεωρεί δικό του (περίπτωση αδέσποτου), ή απλώς, μ...ζεται, τον καθησυχάζω και η Μόκα, με την απαράμιλλα "διπλωματική" γλώσσα του σώματός της τον/τους ηρεμεί, τελικά, ή τον/τους διώχνω, εύκολα ή δύσκολα...
Με την περίπτωση αυτή, νομίζω ότι καλύψαμε το 95%-98% των περιπτώσεων...

Αν ο άλλος σκύλος είναι "dominance aggressive", είτε τον έχει "κατασκευάσει" έτσι ο ιδιοκτήτης του (στις περισσότερες παρόμοιες περιπτώσεις! - και εννοούμε κατά 99,9% "dog dominance aggressive"), ή πρόκειται για αγέλη αδέσποτων σκύλων που έχει πεινάσει μέχρι θανάτου και έχει εισβάλει σε κάποια περιοχή (όπως κάνουν - ελάχιστες φορές - και οι λύκοι)...
Επίσης, δεν θα το σκεφτώ δεύτερη φορά και, σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν θα αφήσω να προλάβει η σκύλα μου να σκεφτεί...
Θα βγάλω από την τσέπη ένα πνίχτη για ...καυκάσιους (χοντρή αλυσίδα), θα απλώσω τα χέρια και, κουνώντας τον πνίχτη έντονα (και με θόρυβο) θα αρχίσω να φωνάζω δυνατά και θα προχωρήσω προς το μέρος του/τους... Δεν θα επιτρέψω, δηλαδή, την οποιαδήποτε προσέγγιση προς τη σκύλα μου...
Και ο Θεός βοηθός!!! Και, αφού περάσει η μπόρα, θα βάλω το ποτό μου, θα τραβήξω 2-3 δυνατές γουλιές και θα αρχίσω να σκέφτομαι πως να ένιωσε η σκύλα μου και πως με είδε... και τι θα παθαίναμε αν δεν σταματούσε το άλλο σκυλί...

Κάποια άλλη μέρα (που η σκύλα μου θα έχει πλέον τα γνωστά ατσαλένια νεύρα του ...bullmastiff, λέμε τωρα...), ή εάν αποκτήσω διαφορετικό σκύλο (αντίστοιχης φυλής, ή ακόμα "δυνατότερης" - πάντα Ομάδα 2) στα χέρια μου, θα έκανα τα ίδια, με τη διαφορά ότι ο σκύλος μου, κατά πάσα πιθανότητα, θα ακολουθούσε στο "ντου"...
Η επιτυχία μου, πιστεύω, θα έγκειτο στο να ακολουθήσει και όχι να πρωταγωνιστήσει... Γιατί, αντίθετα, θα είχα μπει μόλις στην τροχιά να "χτίσω" ένα "dog aggressive" σκυλί, ή απλά να του τονώσω την υπάρχουσα προδιάθεση...

 

[samsok]

να κανω μια ερωτηση... στην φυση ο αρχηγος της αγελης ειναι αυτος που επεμβαινει ΠΡΩΤΟΣ στις δυσκολες καταστασεις ή ειναι αυτος που επεμβαινει οταν οι κατωτεροι του δειχνουν να τα βρισκουν ζορικα η' τα πραγματα πανε να ξεφυγουν ετσι ωστε να καθαρισει?
δηλαδη οταν πχ καποιος λυκος πλησιασει μια ξενη αγελη θα παει κατευθειαν ο αρχηγος ή θα πανε ΠΡΩΤΑ αλλα ζωα για να διερευνησουν τις προθεσεις και να δουν μεχρι που θελει να το παει ο εισβολεας και ΜΕΤΑ θα επεμβει ο αρχηγος αν δεν συνετιστει ο ξενος?

 

[johnk]

Κοσμά, καλησπέρα.

Με την απάντησή μου, κινδυνεύω να βγω off-topic, αλλά η ερώτηση είναι ωραία και πιθανόν να οδηγήσει σε διαχωρισμό και άνοιγμα άλλου θέματος, μιάς και εδώ μιλάμε για τον άνθρωπο - αρχηγό... Ιδωμεν...

Στη φύση, έχουμε δύο κατηγορίες από "αγέλες": Αυτή των αρπακτικών (λύκοι κλπ. - κυρίως λύκοι - για να μην πάμε τώρα σε αγέλες της Αφρικανικής Ηπείρου, δηλαδή τις μεγάλες "γάτες") και αυτή των σκύλων - φρουρών (Livestock Guard Dogs ή LGDs)...

Οι λύκοι (ας πάρουμε υπόψη μας ότι είναι πολύ λίγοι πλέον - είδος προς άμεση εξαφάνιση - θα χρησιμεύσει στην κουβέντα) κινούνται, κυρίως, σε "οικογένειες" και σπανιότερα σε αγέλες. Δηλαδή, υπάρχουν ο "μπαμπάς", η "μαμά" και τα κουτάβια τους (ή τα έφηβα "παιδιά" τους). Οι λύκοι, λοιπόν, καταρχήν, σε περίπτωση "εμπλοκής" θα κοιτάξουν να αποχωρήσουν, για να μην κινδυνεύσουν με τραυματισμό - θάνατο.
Από την άλλη, όταν κυνηγάνε, στήνουν ενέδρα - σχέδιο αρπαγής του πιο αδύνατου - αργού θηράματος και την εκτελούν καλά...

Εσένα, φαντάζομαι, η ερώτησή σου αφορά τη δεύτερη κατηγορία, δηλαδή την "αγέλη" των σκύλων (LGDs) που φρουρούν τα κοπάδια...
Στην αγέλη αυτή, όντως υπάρχει η ιεραρχία... Για τον τρόπο άμυνας των Ελληνικών Ποιμενικών δεν με βρίσκεις μελετημένο. Σε σχέση με τον τρόπο λειτουργίας φυλών όπως Ποιμενικοί Καυκάσου, Ποιμενικοί Κεντρικής Ασίας, Μαστίφ Πυρηναίων, Kuvasz, Maremma που έχω μελετήσει λιγάκι, τα σκυλιά είναι διασκορπισμένα (μέρα - νύχτα) ανάμεσα και γύρω από το κοπάδι...
Οταν μία οικογένεια (ή μεγαλύτερη αγέλη) λύκων γίνει αντιληπτή, πρώτα τα έφηβα σκυλιά και τα θηλυκά αρχίζουν να γαυγίζουν - γρυλίζουν δυνατά (σήμα = εδώ υπάρχει φρουρός, που - τουλάχιστον - έχει πολύ δυνατό γαύγισμα), ενώ τα μεγαλύτερα σε ηλικία αρσενικά και ο αρχηγός γυρίζουν γύρω από το κοπάδι (σήμα = το κοπάδι συσπειρώνεται και μαζεύεται κατά το δυνατόν και ηρεμεί λίγο)...
Στην επόμενη φάση, εφόσον τα σκυλιά συνειδητοποιήσουν ότι οι λύκοι δεν πρόκειται να αποχωρήσουν, σχεδόν πάντα, ο αρχηγός της αγέλης επιτίθεται στον πρώτο λύκο και παλεύουν μέχρι τέλους (στις περιπτώσεις αυτές - μην ξεχνάμε ότι έχουν μείνει ελάχιστοι λύκοι πλέον - το τέλος δεν χρειάζεται προσπάθεια για να το μαντέψουμε)...
Εάν, παρόλα αυτά, ο πρώτος σκύλος δεν μπορέσει, εμπλεκονται και τα υπόλοιπα σκυλιά, σε γενικευμένη σύρραξη...

Αρα, ο αρχηγός της αγέλης (σκύλων), συνήθως δεν εμπεμβαίνει πρώτος, αλλά "εμπλέκεται" πρώτος, εάν χρειαστεί μάχη, πέραν του σημαντικού "τελετουργικού"...
Αυτή είναι η μοίρα του αρχηγού της αγέλης...
Ο δε αρχηγός της οκογένειας (όπου δεν υπάρχει αγέλη, όπως είπαμε, αλλά μια μικρή οικογένεια) επεμβαίνει και εμπλέκεται πάντα πρώτος... Αυτή, επίσης, είναι η μοίρα του αρχηγού της οικογένειας...

Υ.Γ. Και η περίπτωση που ενδιαφέρει περισσότερο εσένα, εμένα και τους περισσότερους φίλους "εδώ μέσα" είναι σαφώς η περίπτωση της "οικογένειας"...

Υ.Γ.2. Εχει αποδειχτεί πλέον, τώρα που μετράμε τους λύκους του πλανήτη ένα-ένα (και τους ξέρουμε με τα ...μικρά τους ονόματα!!!) ότι μόνο σε εξαναγκασμένες μορφές "κράτησης" (εθνικά πάρκα κλπ.) οι λύκοι κινούνται σε μορφή αγέλης...

 

[samsok]

Αρα Johnk , συμφωνα με αυτα που λες πρεπει να επεμβαινουμε ΠΡΩΤΟΙ ,πριν εμπλακουν τα τερατακια μας γιατι ετσι φερεται ο σωστος ζωο-πατερ φαμιλιας!
Ευχαριστω ,ησουν πολυ κατατοπιστικος οπως παντα (και...συντομος βεβαιως βεβαιως )

 

[st3li0s]

κ.Γιάννη μην φοβάστε να βγείτε εκτός θέματος γιατί ίσως είναι και το ζητούμενο σε τέτοια περίπτωση!

Το θέμα που προκύπτει τώρα είναι αν εμείς σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να ενεργήσουμε έτσι όπως ενεργούν στην άγρια φύση!
Αν ο σκύλος που έχει κοπεί και ραφτεί στα μέτρα του ανθρώπου πια έχει ανάγκη από τέτοιου είδους υπεράσπιση και σε τέτοιο βαθμό!

Οι απειλές που δέχονται οι λύκοι στην άγρια φύση είναι πιο "στεγνές" και εκεί διακυβεύεται η ζωή τους και η ζωή των μικρών τους!
Βέβαια αυτός ο συσχετισμός γίνεται στο μυαλό των ανθρώπων γιατί ο σκύλος,λύκος κτλ δεν θα σκεφτεί αυτό εκείνη την ώρα!
Απλά θα πέσει στην μάχη!

Κατά πόσο θα πρέπει αυτό το "μοντέλο" να το υιοθετούμε εμείς στην καθημερινότητα μας σε μικρότερη κλίμακα και κατά πόσο θα πρέπει να το εφαρμόζουμε?

 

[harryf3]

Στελιο,
Μου εκανες διάφορες ερωτησεις και ελπιζω να βρω χρονο να απαντησω ακομα πιο διεξοδικα.
Αν και δεν νομιζω να είναι ιδιαιτερης εκπαιδευτικης αξιας η απαντηση μου.

Να πω μονο επιγραμματικα ότι συνηθως (και εντος πολης στο λουρι), λογω «ευγενειας» προς τους αλλους ιδιοκτητες ή λογω καποιας κυνοφιλιας, συνηθως απωθω τα ξενα σκυλια εγω.

Υπαρχουν ομως καποιες σημαντικες παραμετροι που μπορει (ή και πρεπει) να αλλαξουν τα πραγματα, δηλαδη την αντιδραση μου:

1. Δεν πηρα σκυλο (μιλαω μονο για την λυκαινα φυσικα εδώ) για να τον προστατευω εγω. Άλλο αν χρειαστει να παρεμβω.

Για να το κανω πιο κατανοητο, αν ο σκυλος μου (συμφωνα με τα δικα μου κριτηρια και αναγκες) δεν μπορει να τα βγαλει περα με ένα λυτο δεσποζομενο ή με 2-3 αγριεμενα αδεσποτα, απλά δεν μου κανει για τη δουλεια που τον θελω.

2. Αν εγω, ο υποτιθεμενος αρχηγος, βγω εκτος μαχης με καποιον τραυματισμο, θα σταματησει για ένα διαστημα ενας ολοκληρος μηχανισμος (μικρος μεν αλλά σημαντικος) που κινειται από εμενα και στηριζεται σε μενα.

Αν παρεμβω δυναμικα και πιθανοτατα με λανθασμενο τροπο και παω στο νοσοκομειο, εχω ενεργησει σιγουρα σαν αρχηγος?
Τυχαινει να ειμαι αρχηγος και αλλων ατομων, τα οποία περιμενουν από εμενα.

Τα παραπανω πρεπει να αξιολογουνται σε συνδιασμο με αλλους παραγοντες, οι οποίοι γινονται πολύ σημαντικοι αν μιλαμε για ιδιοκτητες με μικρες δυναμεις (πχ γυναικες), ή ιδιοκτητες με μικρα ή ηπια σκυλια, όπως:

Μπορω να το αποφυγω?
Υπαρχει ειρηνικη λυση?
Αξιζει να εμπλακω?
Πρεπει να εμπλακω?
Με παιρνει να εμπλακω?
Με ποιον τροπο να εμπλακω?

Το μηνυμα που θα παρει ο σκυλος μας είναι μεν σημαντικο, αλλά καποιες φορες είναι πραγματικα το τελευταιο που πρεπει να μας απασχολει.

 

[ptf]

Η ερώτησή μου αυτή είχε γίνει με αφορμή την περιβόητη κλωτσιά στο αντίστοιχο θέμα. Στόχος μου δεν ήταν να προτείνω εναλλακτική, αλλά να προκαλέσω διευκρινήσεις για τα αρνητικά μιας τέτοιας αντιμετώπισης, και να επισημάνω την σημασία του να ξεχωρίζουμε την πραγματική επίθεση (αλήθεια, πόσοι από τους συμμετέχοντες σ'εκείνο το θέμα είναι σε θέση να την ξεχωρίσουν).
Επίσης, την ερώτηση ακολουθούσε και μία προτροπή στους κατόχους Ε.Π. να μη βιαστούν ν'απαντήσουν. Ο λόγος πολύ απλός. Οι Ε.Π. αντιγράφουν πολύ γρήγορα συμπεριφορές, τις οποίες δύσκολα και με πολύ προσεκτική δουλειά θα αποβάλλουν.
Για να συνεχίσουμε την κουβέντα, θα σταθώ σε πολύ σωστές φράσεις που γράφτηκαν εδώ:
st3lios: Αν τον προστατεύει ο αρχηγός πως θα είναι ικανός να κρίνει αν μπορεί να σταθεί στα πόδια του μια δύσκολη στιγμή και να επιτεθεί και εκείνος?
johnk: Η επιτυχία μου, πιστεύω, θα έγκειτο στο να ακολουθήσει και όχι να πρωταγωνιστήσει...
harryf3: Η δικια μου εμπειρια λεει οτι ο σκυλος με τις διάφορες εμπειριες και καταστασεις μαθαινει να διαχωριζει πότε χρειαζεται να ειναι επιθετικος και πότε οχι.
Μπορω να το αποφυγω?
Υπαρχει ειρηνικη λυση?
Αξιζει να εμπλακω?
Πρεπει να εμπλακω?
Με παιρνει να εμπλακω?
Με ποιον τροπο να εμπλακω?

Άρη, διακρίνω μία σχετική εκπαίδευση "δρόμου" ή και ειδικών δυνάμεων;

Υ.Γ. Κάποιος φίλος mod θα μπορούσε να διορθώσει το ανορθόγραφο της ερώτησής μου

 

[sevah]

Ας πω και εγώ την άποψή μου και ας φάω κράξιμο.
1) Ποτέ μια επίθεση δεν είναι ίδια με μία άλλη.
2) Κανένας σκύλος δεν είναι ίδιος με κανέναν άλλο και
3) Κανένας ιδιοκτήτης δεν είναι ίδιος με κανέναν άλλο.
Άρα πιστεύω ότι δεν υπάρχει δογματική απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Αν παραδεχόμαστε ότι οι ιδιοκτήτες πρέπει να είναι πάντα οι αρχηγοί της αγέλης τότε σε κάθε επίθεση που θα δεχτή η αγέλη μας ο αρχηγός θα πρέπει να κρίνει με βάση τα δεδομένα της στιγμής και φυσικά με βάση το σκύλο που έχει δίπλα του και να πράξει. Αλλιώς θα ενεργήσει κάποιος με δυναμικό σκύλο και αλλιώς ένας με φοβικό σκύλο η ένας με ποιο ήπιο σκύλο. Επειδή είμαι κάτοχος κουταβιού ΕΠ θα απαντήσω και στην ερώτηση του ptf. Ο σκύλος μου όσο είναι ακόμα ανήλικος και διαμορφώνει χαρακτήρα πιστεύω πως δεν πρέπει σε μια τέτοια περίπτωση να τον αφήσω να ενεργήσει καθόλου αν είναι δυνατόν. Όταν θα είναι ενήλικος σε ανάλογη περίπτωση θα κάνω πάλι την πρώτη κίνηση εγώ και μόνο αν χρειαστεί θα τον αφήσω να μπει στο "παιχνίδι".
Εγώ έχω έναν άλλο προβληματισμό που ίσως είναι of αλλά θα τον αναφέρω και ελπίζω σε μια απάντηση από εκπαιδευτή.
Αν ο σκύλος ανήκει σε δυναμική φυλή και είναι για κάποιους χ λόγους φοβικός τι κάνει ο ιδιοκτήτης σε ενδεχόμενη επίθεση? Τον κρατάει πίσω ή προσπαθεί να του δώσει χώρο και να τον βγάλει μπροστά για να μην χειροτερέψει τη φοβικότητα?

 

[harryf3]

@ptf
Παναγιωτη, όταν εισαι εργαζομενος οικογενειαρχης εν μεσω κρισης, αναγκαζεσαι να σκεφτεσαι σαν πολιτης-κομαντο.
Αυτό δεν σημαινει ότι ορμας παντου και παντα αλλά ότι αξιολογεις τις καταστασεις.

Οτιδηποτε κάνεις εχει καποιες επιπτωσεις καπου. Και σιγουρα δεν μιλαω για το πεταγμα της πεταλουδας και την θεωρια του χαους, αλλά για απλές καθημερινές καταστασεις που εχουν και πιο αμεσες συνεπειες.

Ειμαι κατά των ακραιων κυνοφιλικων θεωριων του τυπου «τα σκυλακια πανω απ’όλα», ουτε ειμαστε ακραιοι σκυλο-εθνικόφρονες «αποθανέτω η ψυχη μου μετα των αλλοφύλων», ουτε βεβαια και αδιαφοροι.
Το προβλημα είναι ότι δεν ειμαστε ουτε αδιαφΘοροι, ή μαλλον αφθαρτοι.

Ας παρουμε το παραδειγμα μιας αξιαγαπητης κυρια με ένα κυριαρχικο και δυναμικο ροτ ή γπ.
Για να το εμπλουτισουμε, η κυρια εργαζεται σε σκληρο αφεντικο και εχει και δυο παιδια.

Αν η κυρια εμπλακει για να σωσει μια προχωρημενη κατασταση σκυλοκαυγα, ή εστω βγει μπροστα και αποτρεπτικα σαν αρχηγος που λατρευει τον σκυλο της, προκαλωντας ετσι ισως αμυνα στον ξενο σκυλο, και τελικα σακατευτει, την στιγμη που τα σκυλια μονα τους θα βρισκανε την ισορροπια πιθανοτατα με μικρες απωλειες, πώς πρεπει να αξιολογησουμε την ενεργεια της?

Άλλο η κυνοφιλια, άλλο η αρχηγια, άλλο ο ηρωισμος και άλλο η βλακεια.

 

[GRDANE]

θα ηθελα να τονισω...
οταν βγαζουμε βολτα τον σκύλο μας, κανουμε ακριβως αυτό!
βγαλαμε βολτα τον σκύλο! δεν βγηκαμε ουτε να κανουμε τσιγαρο.... ουτε να χαζεψουμε στην γειτονια.... ουτε να δουμε τις βιτρινες....
ειδικα οταν κυκλοφορουμε σε περιοχες οπου ελοχευει ο κινδυνος... συμπλοκης...
ο σωστος αρχηγος... αποφευγει με καθε δυνατο τροπο την εμπλοκή.
αυτο σημαινει οτι δεν επιτρεπουμε να πλησιασει σκυλος τον δικο μας ενηλικο σκυλο...
λογικα πρεπει να εχουμε προσεξει την υπαρξη τους απο σημαντική αποσταση που θα μας επιτρεψει να αλλαξουμε δρομο ή να κανουμε κατι ωστε να αποφύγουμε την ενδεχόμενη και απρόβλεπτη συναντηση.
αν ειναι κουταβι το σκυλι μας κι οχι ενηλικο παλι δεν χρειαζεται η επαφη...
κοινωνικοποιηση μπορει να συμβειοποιαδηποτε αλλη στιγμη , με διαφορετικα και ειδικα γνωστα μας σκυλια... με σωστες αντιδρασεις.
αν παρόλα αυτα... και απροειδοποιητα βρισκομαστεπαραδειγμα στριβοντας στην γωνια με ενα επιθετικό σκύλο...
η σωστη αντιδραση ειναι να εχουμε εμεις την πρωτοβουλια να σταθουμε μπροστα κρατωντας τον σκύλο πισω.. ακομα κι αν θελει να εμπλακει ο ιδιος... και να προσπαθήσουμε να διώξουμε τον "εισβολέα"
στο 99% των περιπτωσεων οπως σωστά έθεσε ο johnk το σκυλί θα απομακρυνθει και ουτε "γατα ουτε ζημια"
στον βαθμό που εχουμε να κανουμε με εναν " φτιαχτό" επιθετικά σκύλο και η εμπλοκή φαίνεται αναποφευκτη ( το 1%)... τοτε αφήνουμε και τον δικό μας σκύλο ελευθερο... και "οι δύο" μαζί σαν αγέλη εμπλεκόμαστε ελπιζοντας να υπάρξει "αίσιο τέλος" της συμπλοκής.
ο σκύλος και στις δύο περιπτωσεις... εφόσον έχει κοινωνικοποιηθει απο μικρός σωστά δεν λαμβανει καθόλου λαθος μυνήματα...
αντιθετα αναπτύσσει το κριτήριο του σωστου τρόπου αντιμετώπισης καταστασεων και επέμβασης.
εμεις δε διατηρούμε όσο μπορουμε την ακεραιότητα μας μια και έχουμε κι άλλες υποχρεώσεις ( harry).
θα ήταν τελείως λαθος απλά και μονο επειδή έχουμε εμπιστοσύνη στον σκυλο μας να του επιτρεπουμε να αναλαμβανει αυτοβουλως δραση
το αποτέλεσμα καταρχήν θα ηταν να αυξήσουμε τις περιπτωσεις εμπλοκης στο διπλάσιο...με ότι αυτό συνεπάγεται στον χαρακτήρα του σκύλου μας.

 

[st3li0s]

θα ηθελα να τονισω...
οταν βγαζουμε βολτα τον σκύλο μας, κανουμε ακριβως αυτό!
βγαλαμε βολτα τον σκύλο! δεν βγηκαμε ουτε να κανουμε τσιγαρο.... ουτε να χαζεψουμε στην γειτονια.... ουτε να δουμε τις βιτρινες....
ειδικα οταν κυκλοφορουμε σε περιοχες οπου ελοχευει ο κινδυνος... συμπλοκης...
ο σωστος αρχηγος... αποφευγει με καθε δυνατο τροπο την εμπλοκή.
αυτο σημαινει οτι δεν επιτρεπουμε να πλησιασει σκυλος τον δικο μας ενηλικο σκυλο...
λογικα πρεπει να εχουμε προσεξει την υπαρξη τους απο σημαντική αποσταση που θα μας επιτρεψει να αλλαξουμε δρομο ή να κανουμε κατι ωστε να αποφύγουμε την ενδεχόμενη και απρόβλεπτη συναντηση.
αν ειναι κουταβι το σκυλι μας κι οχι ενηλικο παλι δεν χρειαζεται η επαφη...
κοινωνικοποιηση μπορει να συμβειοποιαδηποτε αλλη στιγμη , με διαφορετικα και ειδικα γνωστα μας σκυλια... με σωστες αντιδρασεις.
αν παρόλα αυτα... και απροειδοποιητα βρισκομαστεπαραδειγμα στριβοντας στην γωνια με ενα επιθετικό σκύλο...
η σωστη αντιδραση ειναι να εχουμε εμεις την πρωτοβουλια να σταθουμε μπροστα κρατωντας τον σκύλο πισω.. ακομα κι αν θελει να εμπλακει ο ιδιος... και να προσπαθήσουμε να διώξουμε τον "εισβολέα"
στο 99% των περιπτωσεων οπως σωστά έθεσε ο johnk το σκυλί θα απομακρυνθει και ουτε "γατα ουτε ζημια"
στον βαθμό που εχουμε να κανουμε με εναν " φτιαχτό" επιθετικά σκύλο και η εμπλοκή φαίνεται αναποφευκτη ( το 1%)... τοτε αφήνουμε και τον δικό μας σκύλο ελευθερο... και "οι δύο" μαζί σαν αγέλη εμπλεκόμαστε ελπιζοντας να υπάρξει "αίσιο τέλος" της συμπλοκής.
ο σκύλος και στις δύο περιπτωσεις... εφόσον έχει κοινωνικοποιηθει απο μικρός σωστά δεν λαμβανει καθόλου λαθος μυνήματα...
αντιθετα αναπτύσσει το κριτήριο του σωστου τρόπου αντιμετώπισης καταστασεων και επέμβασης.
εμεις δε διατηρούμε όσο μπορουμε την ακεραιότητα μας μια και έχουμε κι άλλες υποχρεώσεις ( harry).
θα ήταν τελείως λαθος απλά και μονο επειδή έχουμε εμπιστοσύνη στον σκυλο μας να του επιτρεπουμε να αναλαμβανει αυτοβουλως δραση
το αποτέλεσμα καταρχήν θα ηταν να αυξήσουμε τις περιπτωσεις εμπλοκης στο διπλάσιο...με ότι αυτό συνεπάγεται στον χαρακτήρα του σκύλου μας.

Πέτρο σ'ευχαριστώ πολύ για την τοποθέτηση,πιο κέντρο δεν μπορούσες να πετύχεις!

Είμαι αυτής ακριβώς της τακτικής και της σκέψης!

Είχα κάποιους ενδοιασμούς στο ότι αναπτύσσει ή όχι το κριτήριο της καταστάσεως και της επέμβασης!

 

[johnk]

Ο GRDANE τα είπε όλα... Ας σχολιάσω - εμπλουτίσω, όμως, "λιγάκι"...

...Βέβαια αυτός ο συσχετισμός γίνεται στο μυαλό των ανθρώπων γιατί ο σκύλος, λύκος κτλ δεν θα σκεφτεί αυτό εκείνη την ώρα!
Απλά θα πέσει στην μάχη!...

Ο Στέλιος απλώνει, πολύ σωστά, το υπόβαθρο της συζήτησης! Ισως, το να ξεκινήσει κάποιος με τo τι σημαίνει "αγέλη" και "οικογένεια" στα αρπακτικά (όπως λύκος, σκύλος) και πως αντιλαμβάνονται την κάθε περίπτωση, είναι η βάση...

Μία διόρθωση: Ο λύκος δεν θα πέσει στη μάχη, έτσι απλά...
Τις περισσότερες φορές, ο λύκος (και κάθε "άγριο" αρπακτικό) όταν συναντιέται (και, ακόμα καλύτερα, όταν υποψιάζεται ότι θα συναντηθεί) με τον "εχθρό" (ισχυρότερο ή πολυπληθέστερο αρπακτικό), προσπαθεί να το σκάσει, να αποφύγει την εμπλοκή πάση θυσία... Ακριβώς, γιατί είναι υπεύθυνο για την "οικογένεια" ή την "αγέλη" του...

Αν θα έπρεπε οπωσδήποτε να "κολήσουμε" μία ταμπέλα στην πλάτη του "άγριου" αρπακτικού, αυτή η ταμπέλα θα ήταν "fear" και "fear aggression"... (επεξήγηση: γι' αυτό οι γάτες φοβούνται περισσότερο και το σκάνε άμεσα - χωρίς φιοριτούρες εκτόξευσης απειλών, σε αντίθεση με τους σκύλους... γιατί είναι λιγότερο "εξημερωμένες")...
Ενα αρπακτικό ζώο, στην άγρια φύση, που δεν φοβάται, είναι μελλοθάνατο, επί τη εμφανίσει!!!
Ενα επιθετικό (προς το είδος του) ζώο στην άγρια φύση, αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που είναι έγκλειστοι σε ψυχιατρικά ιδρύματα... Μόνο που, στη φύση, δεν υπάρχουν τέτοια ιδρύματα και ο αποκλεισμός γίνεται πιό "άμεσα"...

Αν αυτά είναι κατανοητά, μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω...

...Υπαρχουν ομως καποιες σημαντικες παραμετροι που μπορει (ή και πρεπει) να αλλαξουν τα πραγματα, δηλαδη την αντιδραση μου:

1) Δεν πηρα σκυλο (μιλαω μονο για την λυκαινα φυσικα εδώ) για να τον προστατευω εγω. Άλλο αν χρειαστει να παρεμβω.
2) Για να το κανω πιο κατανοητο, αν ο σκυλος μου (συμφωνα με τα δικα μου κριτηρια και αναγκες) δεν μπορει να τα βγαλει περα με ένα λυτο δεσποζομενο ή με 2-3 αγριεμενα αδεσποτα, απλά δεν μου κανει για τη δουλεια που τον θελω.

1) Πράγμα που μας φέρνει στην εξής ερώτηση, Αρη: Εστω ότι είσαι με τη Ζήνα, έστω και ...μέσα στο μπουφάν σου...
Σου επιτίθενται 4-5 αγριεμένα - μεγαλόσωμα αδέσποτα και καταλαβαίνεις ότι "θέλουν" τη Ζήνα... Μάλιστα, σε κάποια φάση, τα 2 από αυτά κατορθώνουν να φτάσουν πολύ κοντά, σου σκίζουν το μπουφάν...
Είσαι στη "γωνία"...
Εχεις δύο εναλλακτικές: Να τα παίξεις όλα για όλα, με τους προφανείς κινδύνους που προανέφερες (και τον, επιπλέον, κίνδυνο να χάσεις μέρες δουλειάς και να απολυθείς), ή ...να τους δώσεις τη Ζήνα, με αντάλλαγμα τη σωματική σου ακεραιότητα (και τις εξηγήσεις - παραδείγματα ζωής που θα δώσεις στην κόρη σου)...
Τι θα κάνεις?

2) Δεν μπορώ να διαφωνήσω ιδιαίτερα, δεν έχω πολλά επιχειρήματα.
Εξάλλου και σε μένα συμβαίνει κάτι παρόμοιο... όσο μεγαλώνω και μειώνεται η σωματική μου ισχύς, τόσο αυξάνεται η ιπποδύναμη των αυτοκινήτων μου... που να δεις το τελευταίο!!!

1) ...Επίσης, την ερώτηση ακολουθούσε και μία προτροπή στους κατόχους Ε.Π. να μη βιαστούν ν'απαντήσουν. Ο λόγος πολύ απλός. Οι Ε.Π. αντιγράφουν πολύ γρήγορα συμπεριφορές, τις οποίες δύσκολα και με πολύ προσεκτική δουλειά θα αποβάλλουν.

2) Μπορω να το αποφυγω? Υπαρχει ειρηνικη λυση? Αξιζει να εμπλακω? Πρεπει να εμπλακω? Με παιρνει να εμπλακω? Με ποιον τροπο να εμπλακω?

1) Παναγιώτη, όχι μόνο ο Ελληνικός Ποιμενικός, αλλά όλα τα σκυλιά "μαθαίνουν" και υιοθετούν συμπεριφορές. Τώρα, κάποια σκυλιά, όπως όλα τα τσοπανόσκυλα, δυσκολεύονται περισσότερα από άλλα να αποβάλλουν - τροποποιήσουν αυτές τις συμπεριφορές. Γι' αυτό, πολλές φορές, γίνομαι λιγάκι κουραστικός επαναλαμβάνοντας μονότονα τον όρο "Ομάδα 2"...

2) Εδώ, ο Αρης βγάζει το "απόσταγμα " του ορισμού ενός νηφάλιου αρχηγού! Είναι οι ερωτήσεις που κάνει στον εαυτό του ο κάθε νηφάλιος αρχηγός αγέλης - οικογένειας αρπακτικών. Επιπλέον, ο άνθρωπος - αρχηγός κάνει άλλα δύο ερωτήματα (που τον διαχωρίζουν, με σαφήνεια, απ' όλο το ζωικό βασίλειο):
"Πως μπορώ να σχεδιάσω την πορεία για να ελαχιστοποιήσω την πιθανότητα παρόμοιας εμπλοκής" και
"Αν όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο, πως έχω (εγώ) προετοιμαστεί να ...νικήσω, οπωσδήποτε"...

...Ειμαι κατά των ακραιων κυνοφιλικων θεωριων του τυπου «τα σκυλακια πανω απ’ όλα», ουτε ειμαστε ακραιοι σκυλο-εθνικόφρονες «αποθανέτω η ψυχη μου μετα των αλλοφύλων», ουτε βεβαια και αδιαφοροι...

Άλλο η κυνοφιλια, άλλο η αρχηγια, άλλο ο ηρωισμος και άλλο η βλακεια.

Και εδώ, Αρη, φθάνουμε στο ...ψητό για κάποιους (λίγους?) ανθρώπους, στους οποίους ανήκω κι εγώ: Τα πράγματα είναι έτσι όπως τα αναφέρεις, δηλαδή να ισχύει πάντα η "κρίση αγαθού ανδρός"...
Τα παραδείγματα και οι απόψεις - γνώμες χιλιάδες (όπως λέει και ο Clint Eastwood, στο ιστορικό, πλέον, ρητό του)...

Από το ένα άκρο που αναφέρεις δικαίως, μέχρι το άλλο άκρο (και επιτρέψτε μου το off-topic), που αναφέρθηκε στο θέμα σου "Επίθεση από αδέσποτα" (από το οποίο ξεκίνησε αυτό το θέμα)... Οπου κάποιο μέλος πρότεινε με πλήρως μηχανιστικό - απάνθρωπο τρόπο (διευκρίνηση: επιεικείς χαρακτηρισμοί!) τη "συνολική" λύση του προβλήματος των αδέσποτων της χώρας μας και, όπου, κανείς (επί δύο 24ωρα, μέχρι τώρα) δεν διανοήθηκε να σχολιάσει - σηκώσει το ανάστημά του... Είμαι τόσο θυμωμένος με το θέμα αυτό, που δεν θα σχολιάσω παραιτέρω, τουλάχιστον για μερικά 24ωρα ακόμα...

Ενα παράδειγμα "ανθρώπινης" διαχείρισης ηγεσίας: Κάποτε, στη γειτονιά μου, υπήρχε μιά αγέλη αδέσποτων, με αρχηγό ένα αρσενικό "τσαμπουκά". Κάποια κρύα μέρα (χειμώνας 2007) προστέθηκε ξαφνικά στην αγέλη ένα αρσενικό Ελληνικό Ποιμενικό και άλλαξε τις ισορροπίες "τρόμου" στη γειτονιά. Οι περισσότεροι είχαν αρχίσει να φοβούνται... Σε μένα, με την προηγούμενη σκυλίτσα μου (ήρεμη, αλλά καθόλου φοβική), είχε προσπαθήσει να "τραμπουκίσει" 2-3 φορές...
Κουνώντας το χοντρό πνίχτη στο χέρι και με μία σταθερή βαθιά φωνή (για αρχή) είχα μπορέσει και τον κρατούσα σε απόσταση, το πολύ 2-3 μέτρων από εμάς...
Σε δεύτερη φάση, επειδή εκεί ήταν η δική μου γειτονιά, υπέθεσα ότι πρέπει να "τα βρω" μαζί του και έκανα 1-2 επισκέψεις, μόνος μου, στο σημείο που ξεκουραζόταν η αγέλη, φέρνοντας και μερικά κοψιδάκια και γλυκά λόγια... Και, τι έκπληξη? Ο Ελληνικός Ποιμενικός (χωρίς ποτέ να το παίξει "τρυφερός" φίλος) έκανε ανακωχή μαζί μου... Και με τη σκύλα μου...
Επιπλέον, Αρη, επειδή αγαπάω το "σκύλο" (πρώτα το σκύλο, μετά τη φυλή που μ' ενδιαφέρει και, τρίτον, το δικό μου σκύλο), σε συνεργασία με άλλους από τη γειτονιά, προσπαθήσαμε να απομακρύνουμε το σκύλο αυτόν από το "δρόμο"! Ηταν επιτακτική ανάγκη! Μόνο έτσι, ο σκύλος θα γλίτωνε τη ζωή του, το έβλεπα να έρχεται αυτό το επακόλουθο... Και η "ανθρώπινη" υπόστασή μου επέτρεψε να εξετάσω νηφάλια όλες τις εναλλακτικές λύσεις (εκτός από το να εξοντωθεί) και να "σχεδιάσω", όπως είπαμε παραπάνω...
Για την ιστορία, σήμερα, ο Ελληνικός Ποιμενικός αυτός, φυλάει περήφανος ένα μοναστήρι κοντά στη Θήβα... Και όλοι ικανοποιημένοι!!!

Το παράδειγμα το ανέφερα για να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως, σε σχέση με τα αδέσποτα, αυτά πρέπει να πεθαίνουν από την πείνα για να πραγματοποιήσουν τις απειλές τους, και πάλι πολύ δύσκολα.
Ά, ίσως να ισχύει και κάτι ακόμα: Θα πρέπει να έχουν κακοποιηθεί τρομακτικά από κάποιον άνθρωπο (στον πρότερο βίο τους), ώστε να "την πέσουν" σε ένα άλλο ενήλικο άνθρωπο με τόσο μένος, ώστε να τον στείλουν στο νοσοκομείο...

Τώρα, τα λυτά - δεσποζόμενα σκυλιά αποτελούν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο, μιάς και έχουν "φτιαχτεί" από τον άνθρωπό τους, σκόπιμα ή άσκοπα... Τεράστιο θέμα... Εκατομμύρια περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο...

Προσωπικά, στις δύο αυτές περιπτώσεις υψηλού κινδύνου (θανάσιμος σκύλος - σκύλοι), αν κατοικούσα (ή αν βρεθώ να κατοικώ) σε αντίστοιχη περιοχή, θα σχεδίαζα, πριν κάν βγάλω το σκύλο μου για τις μεγάλες βόλτες μας, το "plan b", την έσχατη λύση... είτε θα οπλοφορούσα, είτε θα κρατούσα ένα από "εκείνα" τα αποτελεσματικά (παράνομα, σε κάθε περίπτωση) σπρέϋ... Μιλάμε πάντα για αυτό το 1%...

Τελευταίες άτακτες σκέψεις...
Τον "σκύλο" εμείς τον πήραμε μαζί μας, ανά τους αιώνες και εκείνος μας ακολουθεί πιστά, σε διάφορα χρώματα, συσκευασίες, μεγέθη, μυική δομή και χαρακτήρες, που εμείς αποφασίσαμε...
Τη συγκεκριμένη σκύλα μου, εγώ την έφερα μαζί μου και έχω ορκιστεί να την προστατεύω, όπως τα παιδιά μου...
Ναι, Αρη μου και λοιποί φίλοι, ομολογώ ότι η Μόκα δεν "μου κάνει" για τον δευτερεύοντα λόγο που την απέκτησα (και, μεταξύ μας, άσε να δούμε τι θα γίνει μέχρι τέλους)... Μου κάνει, όμως, για τον κύριο λόγο που την απέκτησα: Είναι, απλά, η σκύλα μου, η σύντροφός μου...

Υ.Γ. Τέλος, φίλε sevah, εγώ έχω σκύλα δυναμικής φυλής, που είναι "περίπου" φοβική. Το "περίπου" τα αναφέρω, μιάς και η ...επιστήμη δεν έχει καταλήξει σε ποιές φοβίες έχει η σκύλα. Αγνοεί πράγματα στα οποία θα ανέμενες να φοβάται και τρομοκρατείται (έστω και στιγμιαία) με πράγματα που δεν θα έπρεπε... Προσωπικά, έχω κάνει την επιλογή που περιέγραψα σε προηγούμενο post: Την κρατάω πιο πίσω και μπαίνω μπροστά.

Οπως έχω πει, πιστεύω πως η ζημιά στην προσωπικότητα - ψυχολογία της σκύλας θα είναι ανυπολόγιστη, εάν, τελικά, δαγκωθεί από σκύλο που μας την έπεσε (ή χτυπηθεί από άνθρωπο που μας την έπεσε), αφού πρώτα έγινε μάρτυρας της υποχώρησης του "αρχηγού της"...

 

[George A]

υπάρχει ή γνωστή έκφραη που λέει "αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω", αυτή ισχύει κατά την γνώμη μου και στα σκυλιά, το συμπεραίνω απο το ότι όταν ο αρσενικός μου διώχνει τον "κακό" δεν δέχεται κανένα άλλο σκυλί δίπλα του να κάνει το ίδιο,

αρα για εμένα η σωστή αντιμετώπιση σε τυχόν επίθεση είναι να μπώ μπροστά και ανάμεσα και να καθαρίσω, άλλωστε δεν περιμένω απο κανένα ανεκπαίδευτο σκυλί να δαγκώσει.

 

[harryf3]

Γιαννη, θα απαντησω αποσπασματικα και θα προσπαθησω να επανελθω.

Το παραδειγμα με την Ζηνα και την επιθεση από 4-5 αγριεμένα - μεγαλόσωμα αδέσποτα, ανηκει λιγο στη σφαιρα της φαντασιας.
Νομιζω δεν υπαρχουν στον κοσμο 4-5 αγριεμένα - μεγαλόσωμα αδέσποτα που θα χαλασουν τον κοσμο για ένα μινι σκυλακι.
Απεναντιας, το εχω ζησει πολλες φορες με την Ηρα. Γιατι, Φιλε Γιαννη, μεγαλο (και προκλητικο/δυναμικο) καραβι – μεγαλες φουρτουνες ….

…. Άλλο θεμα/προεκταση προς συζητηση.
Τι γινεται αν εμεις εχουμε τον κακο και επιθετικο σκυλο?

Υποθετικα τωρα, και εστω ότι μπορει να συμβει αυτό που λες, επειδη από την Ζηνα δεν εχω την παραμικρη αξιωση να συμμετασχει σε μια μαχη, ξερω καλα τι πρεπει να κανω. Εξαλλου, δεν θα είναι και η μητερα ολων των μαχων, οπου θα κινδυνευω να χασω κανα ποδι.


Το ποστ της συνολικης λυσης στο προβλημα των αδεσποτων πραγματι δεν σχολιαστηκε. Σκεφτηκες ότι η σιωπη είναι συχνα απαντηση, και μαλιστα θετικη?
Κινδυνευουμε να ανοιξουμε μεγα και επικινδυνο θεμα.
Όταν περασουν και τα υπολοιπα επικινδυνα 24ωρα, σκεψου πώς θα δρασεις.


Γιωργο, ο σκυλος ξερει να δαγκωνει και από μονος του αν χρειαστει. Με την εκπαιδευση απλά το κανει καλυτερα, σταθεροτερα και αποτελεσματικοτερα.

 

[st3li0s]

Για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας...

Σκοπός του topic ήταν αν και κατά πόσο εφαρμόζουμε την αρχηγία -όπως εφαρμόζεται και στην άγρια φύση- στην καθημερινότητα μας!

Οι περιπτώσεις καθημερινά θα είναι πάντα διαφορετικές από αδέσποτα, δεν μιλάω για περιπτώσεις αλλά για εφαρμογή αρχηγίας και πως πρέπει να κρίνει ο κάθε αρχηγός τις εκάστοτε στιγμές...