Είχα αντιμετωπίσει παρόμοιο "πρόβλημα" με την δικιά μου.
Πρόβλημα δεν είναι δηλαδή, στο δικό μου μυαλό ήταν.
Αυτό που διάβασα και μου είπαν είναι πως δεν έχουν όλα τα σκυλιά ανάγκη και θέληση για παιχνίδι,
κάποια σκυλιά απλά δεν παίζουν.
Μόλις έπαιξα κανά 10 λεπτο με μια κάλτσα με την Ράνυ, μετά την πήρε έκατσε πάνω μου την παράτησε και ήθελε χάδια
Eπίσης η δικιά μου δεν παίζει με άλλα σκυλιά ούτε κατά διάννοια, βέβαια εμείς είμαστε και πονεμένη ιστορία, σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας φυσιολογικός σκύλος(συναισθηματικά)
Εγώ πάλι είμαι "χαλλλλλαρή" και πιστεύω πως τις περισσότερες φορές οι σκύλοι "αντιγράφουν" εμάς,η Ράνυ μου σίγουρα το κάνει ή απλά είμαστε φτιαγμενες η μια για την άλλη
Προτιμάει άλλου είδους παιχνίδια πιο επικοινωνιακά, το παιχνίδια μας είναι να μιλάω εγώ (αοουυυυυυ) και να απαντάει, να μιμείτε την ανθρώπινη γλώσσα κατά κάποιον τρόπο, την διασκεδάζει απίστευτα γιατί είναι πολύ επικοινωνιακό σκυλί, ανοιχτό βιβλίο που λέμε, και αυτό μπορούμε να το κάνουμε με τις ώρες
Εκεί να δεις χαρές και τρέλες!
Πλέον μπορώ να την κάνω να παίξουμε με την κάλτσα "τραβατε με"
D), με τον τόνο της φωνής μου που δείχνει ενθουσιασμό, αλλά το πολύ για 10 λεπτά. Το κάνουμε που και που, αλλά αφού δεν της αρέσει, δεν την πιέζω.
Δεν λέω βέβαια πως η Σανέλ σου υπόκειτε στην ίδια περίπτωση με εμάς, απλά επισημαίνω πως υπάρχουν σκύλοι που δεν είναι του παιχνιδιού, τουλάχιστον των παιχνιδιών tug μπαλάκι κλπ.