Ένα ατίθασο κουτάβι!Ο Πάτρικ!

[l.Kyveli]

Να προσθέσω κάτι γενικό. Όταν υιοθετούμε ένα ζώο υπάρχει μία περίοδος προσαρμογής. Και για εμάσ και για το ζώο. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου μπορεί να συναντήσουμε δυσκολίες και να απογοητευτούμε. Οφείλουμε σε εμάς πρώτα από όλα να μην καταθέσουμε τα όπλα. Όσοι έχουν παιδιά θα ξέρουν πόσο δύσκολες είναι οι πρώτες μέρες όταν γυρίσουν απο το μαιευτήριο. Και μετά μπαίνουν όλα σε μία σειρά. Έτσι συμβαίνει και με μία υιοθεσία ζώου. Εάν για τον α ή β λόγο είμαστε άνθρωποι που δεν αντέχουμε δυσκολίες και ζόρια ας μην αναλαμβάνουνε ευθύνες.

 

[vassia82]

Xotikouli καταρχάς χαίρομαι πάρα πολύ που είναι με ανθρώπους που τον φροντίζουν. Φυσικά και δεν είπα πως είναι διάβολος και ποτέ δεν έριξα ευθύνες στο κουτάβι. Xotikouli το νούμερο1 πρόβλημα μου ήταν ότι όταν άκουσα στην πολυκατοικία πως ακούγεται το γάβγισμα του όταν φεύγω από το σπίτι κατάλαβα πως δεν έχω περιθώριο να μπορέσω να τον κάνω να συνηθίσει να μένει μόνος του. Αν είχα πριν κουτάβι σε αυτό το διαμέρισμα σίγουρα δεν θα το ξαναέκανα, μένω στο συγκεκριμένο διαμέρισμα 9 μήνες και δεν είχα γνώση το πόσο ηχομόνωση έχει ή όχι. Το θέμα με τις δαγκωνιές δεν το είχαμε τις πρώτες μέρες από την 3η μέρα το μεσημέρι το άρχισε χωρίς να του έχω δείξει τέτοια πρόθεση. Και μάλιστα όταν το ξεκίνησε του έλεγα μη και του έδινα το λαχιστένιο κόκκαλο(τον έβλεπα βέβαια που κοίταζε το χέρι αντί του κόκκαλου, αλλά μετά τα έκβρυβα για να μη του τραβάνε την προσοχή). Είχαμε καταφέρει μόνο να μπορούμε να πάμε σε άλλο δωμάτιο όπου και έκλαιγε/γάβγιζε και μετά ηρεμούσε. Αλλά αν φεύγαμε έστω και ένας από το διαμέρισμα από το διάδρομο της πολυκατοικίας μέχρι και έξω από την πολυκατοικία ακουγόταν. Όσο για τις βόλτες και την κοινονικοποίηση του είναι γεγονός και πραγματικά χαιρόμουν πολύ όταν βγαίναμε έξω. Δεν μπόρεσα να φύγω από την Τρίτη το βράδυ μέχρι και την Παρασκευή παρα μόνο για 5' από το διαμέρισμα. Και αυτό ήταν το μεγάλο μου πρόβλημα. Την Πέμπτη είπα να ξεκινήσουμε την διαδικασία για να μένει μόνος του και συνειδητοποίησα πως ακουγόταν και κατάλαβα πως δυστυχώς δεν έχω τις προϋποθέσεις για να μπορέσω καν να ξεκινήσω την εκπαίδευση. Όσο για το ενήλικο σκύλο αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα απτη στιγμή που είναι έτσι το διαμέρισμα. Όσο για το να πηγαίνω σε καταφύγια io maria πραγματικά το σκέφτομαι και αν έμενα κοντά στο Κορωπί θα πήγαινα εκεί, θα ψάξω κάποιο που να είναι πιο κοντά εδώ που μένω γιατί πραγματικά και δεν το λέω για να αποδείξω κάτι μιας και την αλήθεια του ο καθένας την ξέρει πραγματικά όμως 2 μέρες τώρα είμαι χάλια. Δεν περίμενα ποτέ πως θα το έκανα αυτό το πράγμα και μακάρι είτε να το είχαμε ψάξει πιο πολύ πριν παρά να το κάνουμε έτσι. Για το μόνο που "χαιρόμουν" ότι είναι μικρός ο Πάτρικ και δεν έχει κάποιο σοβαρό θέμα που δεν λύνεται με εκπαίδευση οπότε θα μπορούσε να βρει ένα σπίτι που να τον λατρεύει και να τον φροντίζουν και εκείνος να τους δίνει όλη του την αγάπη. Δυστυχώς εμείς δεν μπορέσαμε ...

 

[vassia82]

I.Kyveli καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχω δώσει αυτή την αίσθηση. Δεν είμαι άνθρωπος που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, τουλάχιστον έτσι ήμουν μέχρι και την Τρίτη. Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ απλά δεν είχα υπολογίσει τον παράγοντα ηχομόνωση. Ή δεν θα μπορούσα να φεύγω καθόλου από το διαμέρισμα ή θα έπρπε να τον εκπαιδεύσω και να ακούγεται σε όλη την πολυκατοικία, και δεν εννοώ να ακούγεται όπως στις περισσότερες πολυκατοικίες. Είναι πολυκατοικία του 1965 με τις πόρτες που είναι οι λεπτές οι παλιές. Γάβγιζε και ακουγόταν μέσα στο σπίτι τους και δεν είναι υπερβολή αυτό που λέω. Ο καθένας μπορεί να σχηματίσει ότι γνώμη θέλει και να πει και ότι θέλει, για μένα το ισχυρό και δύσκολο μάθημα είναι το άισθημα που επικρατεί μέσα μου και νιώθω χειρότερα από κάθε τι και να ειπωθεί. Δεν στεναχωριέμαι γιατί δεν κατάφερα να έχω το συγκεκριμένο σκυλί στο σπίτι. Ούτε επειδή δεν έχω λόγο για να βγω έξω. Ούτε επειδή έχει ησυχία το σπίτι. Στεναχωριέμαι πάνω απόλα που έκανα κάτι που δεν περίμενα ποτέ μου να κάνω, που δεν προσπάθησα όσο θα άξιζε για το συγκεκριμένο κουτάβι, που πρόδωσα τα πιστεύω μου και μια αθώα ψυχούλα. Πιστεύω αυτή είναι η συνέπεια των επιλογών μου.

 

[l.Kyveli]

I.Kyveli καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχω δώσει αυτή την αίσθηση. Δεν είμαι άνθρωπος που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, τουλάχιστον έτσι ήμουν μέχρι και την Τρίτη. Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ απλά δεν είχα υπολογίσει τον παράγοντα ηχομόνωση. Ή δεν θα μπορούσα να φεύγω καθόλου από το διαμέρισμα ή θα έπρπε να τον εκπαιδεύσω και να ακούγεται σε όλη την πολυκατοικία, και δεν εννοώ να ακούγεται όπως στις περισσότερες πολυκατοικίες. Είναι πολυκατοικία του 1965 με τις πόρτες που είναι οι λεπτές οι παλιές. Γάβγιζε και ακουγόταν μέσα στο σπίτι τους και δεν είναι υπερβολή αυτό που λέω. Ο καθένας μπορεί να σχηματίσει ότι γνώμη θέλει και να πει και ότι θέλει, για μένα το ισχυρό και δύσκολο μάθημα είναι το άισθημα που επικρατεί μέσα μου και νιώθω χειρότερα από κάθε τι και να ειπωθεί. Δεν στεναχωριέμαι γιατί δεν κατάφερα να έχω το συγκεκριμένο σκυλί στο σπίτι. Ούτε επειδή δεν έχω λόγο για να βγω έξω. Ούτε επειδή έχει ησυχία το σπίτι. Στεναχωριέμαι πάνω απόλα που έκανα κάτι που δεν περίμενα ποτέ μου να κάνω, που δεν προσπάθησα όσο θα άξιζε για το συγκεκριμένο κουτάβι, που πρόδωσα τα πιστεύω μου και μια αθώα ψυχούλα. Πιστεύω αυτή είναι η συνέπεια των επιλογών μου.

Βάσια για να είμαι απόλυτα ειλικρηνής μαζί σου λίγο με ένοιαζε με το ποστ μου να σου την "βγω" ή κάτι τέτοιο. Αυτό που θα θεωρούσα χρήσιμο αν βγαίνει σαν συμπέρασμα από το ποστ μου είναι να μην υιοθετούν άνθρωποι που δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν. Ανέκαθεν πίστευα πως δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για γονείς και όλοι οι άνθρωποι για σκύλους. Και επειδή συνήθως την νύφη την πληρώνει το παιδί ή το σκυλί για αυτό πάντοτε εκτιμούσα τους ανθρώπους που έχουν την γνώση του εαυτού τους και δεν προχωρούν σε κάτι που υπερβαίνει τις δυνάμεις τους.

Και επειδή δεν μιλάω αφ'υψηλού κάνοντας την έξυπνη πρόσφατα μπήκα σε μια περιπέτεια υιοθεσίας που δεν είχα προγραμματισει και δυσκολεύτηκα πολύ για ένα διάστημα αλλά τώρα που μπήκαν όλα σε μια σειρά σκεφτόμουν κι εγώ αυτό που είπα πρίν, ότι μετά από μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής συνήθως έρχεται η ηρεμία.

 

[vassia82]

I.Kyveli όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται δεν λένε; Εγώ την έχω γιατί ξέρω πως δεν φέρθηκα σωστά .. Το είχα ξανακάνει με κουτάβι και θεώρησα(ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ) πως μπορώ να το ξανακάνω, μόνο που τότε ήταν άλλες οι συνθήκες σε σπίτι που δεν ενοχλούσε και με ένα σκυλί που από την αρχή ήταν πολύ ευκολοεκπαιδεύσιμο. Θεώρησα πως το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ένα κουτάβι για να υπάρχει κάποιο είδος "προβλήματος" θα ήταν η ανάγκη του και οι ζημιές που τα θεωρώ δεδομένα για ένα κουτάβι. Το γάβγισμα δεν το είχα καν σκεφτεί ως ενδεχόμενο γιατί δεν το είχα ζήσει στην εμπειρία μου με το κουτάβι που είχα και ακόμα και αυτό να υπήρχε θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω αν με βοήθαγε λίγο το διαμέρισμα και η ηχομόνωση. Ήταν επιπόλαιη κίνηση και κακώς που δεν το είχα ψάξει περισσότερο να δω και άλλα δεδομένα τα οποία μπορεί να μην τα είχα υπολογίσει. Τώρα όλα θα ήταν αλλιώς.

 

[vassia82]

Εύχομαι μόνο να μπορέσω κάποια στιγμή να βοηθήσω ένα σκυλάκι να βρει κάτι που του έχει στερηθεί, ίσως υπό άλλες συνθήκες(σπίτι) ίσως πάρει πολύ χρόνο για να το τολμήσω γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακάνω τέτοια κίνηση και θα πρέπει να είναι 10000% συνειδητή επιλογή και όποια και να είναι τα δεδομένα που δεν θα έχω υπολογίσει θα πρέπει να ανταπεξέλθω και να τα καταφέρω. Αυτό που έκανα πραγματικά δεν περίμενα ποτέ μου πως θα το κάνω και δεν υπάρχει περίπτωση να το ξανακάνω. 10000φορές να πηγαίνω για μια ζωή στα καταφύγια να βοηθάω και να μην έχω εγώ παρά να ξαναβρεθώ σε αυτή τη κατάσταση.

 

[Viviana]

Vassia εγώ πριν δυο χρόνια υιοθέτησα απο φιλοζωική τον δικό μου που ήταν δυο χρονών,κι όχι κουτάβι!
Οπως σου είπε και η kyveli,στην αρχή θέλουμε κι εμείς και αυτό το χρόνο μας για προσαρμογή! Αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα τότε γιατί εκτός απο κάποιες καταστροφές στο σπίτι,μας βγήκε πολύ κυριαρχικός δεν υπάκουγε στη βόλτα,ήταν αδύνατον να πλησιάσουμε άλλα σκυλιά,και γενικά έκανε ότι ήθελε!!
Θυμάμαι είχα απογοητευτεί τότε και νόμιζα πως δεν θα τα καταφέρουμε.
Γάβγιζε για ψύλου πήδημα όταν εβγαινε στο μπαλκόνι και να φανταστείς ακριβώς απέναντι είναι το αστυνομικό τμήμα!
Υστερα απο όλα αυτά βέβαια πήγαμε σε εκπαιδευτή και τώρα,εκτός απο κανα δυο πραγματάκια,είναι ολα μια χαρά!

Θέλω να σου πω με όλα αυτά,ότι δυσκολίες θα συναντήσεις είτε με κουτάβι είτε με ενήλικο σκύλο.Το θέμα είναι κατα πόσο είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις τέτοιες καταστάσεις,και κατα πόσο έχεις την υπομονή και την επιμονή να δουλέψεις μαζί του,ώστε να γίνετε μια ωραία αγέλη όπου υπάρχει σεβασμός,δέσιμο και φυσικά ιεραρχία!
Πρέπει δλδ να μάθει ποιός είναι ο "αρχηγός" και να ξέρει τα όρια του,για να μη δημιουργούνται προβλήματα.
Αν δεν μπορείς και δεν νιώθεις έτοιμη για όλα αυτά,μην υιοθετήσεις ακόμα γιατί είναι αμαρτία για το σκυλάκι να πηγαίνει και να έρχεται πάλι πίσω στο καταφύγιο!
Ευχομαι να πάρεις τη σωστή απόφαση μετά απο ώριμη σκέψη!!

 

[vassia82]

Δυστυχώς Viviana την υπομονή και την επιμονή την είχαμε. Το θέμα της ηχομόνωσης όμως ήταν πέρα των δυνατοτήτων μας. Αν ήταν δικό μας το σπίτι θα παίρναμε μια πόρτα ασφαλείας και διπλά παράθυρα και θα το λύναμε αλλά δεν είναι δικό μας και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γιαυτό. Προσπαθήσαμε με προσωρινή λύση και αφρολέξ σστην πόρτα δεν κάνανε τίποτα. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω δεν θα είχα κάνει καν την επιλογή τώρα μιας και αυτός είναι ένας παράγοντας που δεν μπορούμε να του κάνουμε κάτι για να τον αλλάξουμε. Δεν είναι μόνο αμαρτία να πηγαίνει και να έρχεται στο καταφύγιο, είναι το αίσθημα ότι εγκαταλείπεις μια ψυχούλα και πραγματικά δεν ξέρω αν και πότε θα το ξεπεράσω για να μπορέσω να το τολμήσω ξανά. Σίγουρα δεν θα είναι σε αυτό το διαμέρισμα πάντως. Θα αρκεστώ στο καναρίνι που έχω. Αν φύγουμε από αυτό το σπίτι μετά από παρα πολύ σκέψη θα το ξαναδούμε. Σίγουρα πάντως θα κάνω αυτό που πρότεινε και η io maria.

 

[Viviana]

Απότι καταλάβα σου έκαναν παρατήρηση οι υπόλοιποι ένοικοι?

 

[vassia82]

Δεν πρόλαβαν γιατί την 1η φορά που έφυγα από το διαμέρισμα ήταν για 5' να πάω να χτυπήσω στους διπλανούς(έλειπαν) και πήγα μέχρι και την είσοδο της πολυκατοικίας και άκουσα πως ακουγόταν από τον 2ο όροφο. Ήξερα πως δεν έχουμε αρκετή ηχομόνωση μιας και ακούω τι λένε έξω στον διάδρομο του 2ου ορόφου αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα ακουγόταν σε όλη την πολυκατοικία. Κάνει σαν ηχώ και ακούγεται πιο δυνατά απότι μέσα στο διαμέρισμα. Έχω μείνει σε διαμέρισμα με σκυλιά σε άλλα διαμερίσματα και που ενοχλιόντουσαν οι ένοικοι με το παραμικρό, αυτό δεν ήταν παραμικρό όμως Αν ήμουν ένοικος θα είχα πρόβλημα όσο και να αγαπάω τα ζώα γιατί ακουγόταν λες και γάβγιζε μέσα στο διαμέρισμα των άλλων. Είμαι άνεργη, είχα τον χρόνο για να ασχοληθώ μαζί του αλλά θα ήθελα να μπορεί να μείνει max 4 ώρες μόνος του μιας και ψάχνω για δουλίτσα γιατί τελείωσε και το επίδομα.

 

[vassia82]

Αλλά εντάξει νομίζω πως όλα αυτά δεν έχουν νόημα, το μόνο που έχει νόημα είναι ο οποιοσδήποτε υποψήφιος ιδιοκτήτης σκύλου είτε από εκτροφέα είτε από καταφύγιο είτε από το δρόμο να το βρει να υπολογίσει ότι υπάρχουν και παράγοντες που μπορεί να μην έχει υπολογίσει. Θα πρέπει να είναι μια συνειδητή απόφαση σκεπτόμενος τις συνθήκες,τις ώρες, το που διαμένει,όλα! Το να γυρίσεις κάποιο κουτάβι στο καταφύγιο όπως είπα δεν είναι αμαρτία, είναι εγκατάλειψη και εκτός από το συναισθηματικό φορτίο που θα κουβαλάει (αν αγαπάει τα ζώα και έχει συνείδηση προφανώς) ας σκεφτεί πως θα νιώθει το ζώο. Πιστεύω αυτό είναι το μάθημα και κάτι ουσιαστικό που μπορεί να βοηθήσει και άλλους που θέλουν να αποκτήσουν ένα σκυλάκι.