Το να βλέπω άστεγους με λυπεί. Όπως και να βλέπω αδέσποτα σκυλιά.
Όσα χρόνια έζησα Ελλάδα - Αθήνα δυστυχώς τα έβλεπα και τα δύο. Όμως τώρα ζω στην Ευρώπη και το παράδοξο είναι ότι εξακολουθώ να βλέπω αστέγους άλλα ευτυχώς δεν βλέπω καθόλου αδέσποτα. Και δεν αναφέρομαι μόνο για τα κέντρα των πόλεων.
Ο λόγος που ήθελα να ανοίξω αυτό το θέμα είναι για να εκφράσω την εικόνα που παρατηρώ όταν βγαίνω, με την πλειοψηφία των αστέγων που βλέπω μπροστά μου να έχουν στην κατοχή τους έναν σκύλο. Σκύλο το οποίο το φροντίζουν και το ντύνουν λες και είναι άνθρωπος. Ζητάνε λίγα χρήματα από τους περαστικούς για να αγοράσουν κάτι να φάνε ή φαγητό για να ταΐσουν τα σκυλιά τους.
Κάποιοι ίσως πουν πως το κάνουν για μαρκετίνγ. Άλλοι, για να έχουν παρέα. Εγώ θέλω να πω ότι όποιος έχει αγάπη να δώσει, η φτώχεια δεν θα τον αποτρέψει να το κάνει.
Όσα χρόνια έζησα Ελλάδα - Αθήνα δυστυχώς τα έβλεπα και τα δύο. Όμως τώρα ζω στην Ευρώπη και το παράδοξο είναι ότι εξακολουθώ να βλέπω αστέγους άλλα ευτυχώς δεν βλέπω καθόλου αδέσποτα. Και δεν αναφέρομαι μόνο για τα κέντρα των πόλεων.
Ο λόγος που ήθελα να ανοίξω αυτό το θέμα είναι για να εκφράσω την εικόνα που παρατηρώ όταν βγαίνω, με την πλειοψηφία των αστέγων που βλέπω μπροστά μου να έχουν στην κατοχή τους έναν σκύλο. Σκύλο το οποίο το φροντίζουν και το ντύνουν λες και είναι άνθρωπος. Ζητάνε λίγα χρήματα από τους περαστικούς για να αγοράσουν κάτι να φάνε ή φαγητό για να ταΐσουν τα σκυλιά τους.
Κάποιοι ίσως πουν πως το κάνουν για μαρκετίνγ. Άλλοι, για να έχουν παρέα. Εγώ θέλω να πω ότι όποιος έχει αγάπη να δώσει, η φτώχεια δεν θα τον αποτρέψει να το κάνει.
