Γεια! Είμαι ένα άλογο και θα σας πω μια ιστορία:
Μεγάλωσα στον ιππόδρομο μαζί με πολλούς φίλους αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να δω την αδερφή μου
που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη, γιατί αυτή έμμηνε με τη μαμά και εγώ έγινα αθλητής.
Μετά από 6 χρόνια προπονήσεων και αγώνων άκουσα τον προπονητή μου να λέει σε έναν άλλο άνθρωπο ότι αν δεν κάνω κάτι και σήμερα θα με διώξει. Στεναχωρήθηκα γιατί δεν ήθελα να φύγω. Ει μουν πολύ καλά εκεί, με τις βόλτες μου το φαγητό μου, την προπόνηση μου και τους φίλους μου.
Το βράδυ, την ώρα της κούρσας ο αναβάτης μου που τον αγαπούσα γιατί ήταν πάντα καλός μαζί μου μου ψιθύρισε στο αφτί: Φιλαράκο σε παρακαλώ δω στα όλα γιατί αν δεν το κάνεις θα μας χωρίσουν. Πόσο λυπηθεικα... μέσα στο μυαλό μου πλέον δεν ήταν ο αγώνας αλλά αναρωτιόμουν γιατί, τι έκανα; τόσα χρόνια τρέχω και έχω κερδίσει πολλές φορές. Ούτε το φαγητό των άλλων τρώω. ΓΙΑΤΙ; Ήρθε όμως η ώρα του αγώνα και καθώς ήμουνα στρεσαρισμένος με αυτά που άκουγα
άργησα να φύγω από την εκκίνηση. Ο αναβάτης μου προσπάθησε να με ξυπνήσει με δυο σπρωξιές αλλά ήταν πλέον αργά. Οι άλλοι είχαν φύγει μακρυά.-Έλα φιλαράκο σε παρακαλωωω... φώναζε ο φίλος μου ο τζόκεϊ και εγώ κατέβασα τα αυτιά μου και άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ.
Λίγο πριν την είσοδο της ευθείας είχα σχεδόν πιάσει τους υπολοίπους και ετοιμαζόμουν να κάνω το φίνις μου. Όμως πάτησα σε μια λακουβα και σκόνταψα, με αποτέλεσμα να πέσει ο αναβάτης μου. Λυπηθικα τόσο πολύ που έβαλα τα κλάματα άλλα δεν σταμάτησα. Έπρεπε να νικήσω.
Τελικά κατάφερα να τους περάσω όλους και έκανα πίσω να δω τον φίλο μου που είχε πέσει,αλλά ήρθε ένας άνθρωπος και με έπιασε για να με πάει στον στάβλο. Εκεί ήταν ο προπονητής μου αλλά αντί να είναι χαρούμενος που κέρδισα αυτός φώναζε και έλεγε: Ρημάδι θα σε στείλω Ιταλία να γίνεις σαλάμι. Γιατί; τον ρωτούσα χλιμιντρίζοντας, αφού νίκησα. Με έβαλε στο δωμάτιο μου και μου έβαλε νερό και λίγο φαΐ. Όχι όπως τις άλλες φορές, πολύ λιγότερο, και μετά κλείδωσε και το παράθυρο. Το πρωί κάποιος άνοιξε το παράθυρο και έλεγε στον προπονητή: αυτός είναι; -ναι του απάντησε. Μπήκε μέσα μου έβαλε το γκέμι άλλα όχι το δικό μου αλλά κάποιο που δεν έχω ξαναβάλει, και με πήγε σε ένα μεγάλο φορτηγό. Εκείνη την στιγμή έμπαινε στον στάβλο ο αναβάτης μου, και χάρηκα πολύ που ήταν καλά και δεν χτύπησε, όμως αυτός δεν ήρθε να με χαϊδέψει όπως έκανε πάντα αλλά ξέσπασε σε κλάματα και έφυγε κλαίγοντας. Πόσο λυπηθεικα... Γιατί δεν μου είπε γεια; -προχώρα , τελείωνε, φώναζε ο κύριος που με κράταγε, και έτσι μπήκα στο φορτηγό. Αυτό το σκοτεινό κουτί κούναγε πάρα πολύ και ανακατεύτηκα. Μετά από πολλές ώρες το φορτηγό σταμάτησε και ο κύριος άνοιξε την πόρτα. Επιτέλους! Σκέφτηκα. Τελείωσε το μαρτύριο. Τώρα θα βγω έξω και θα πάω βόλτα! Όταν βγήκα δεν πίστευα στα μάτια μου!!! Υπήρχαν τόσα πολλά άλογα....! Δεν έβλεπα την ώρα να παίξω μαζί τους! Τι χαρά!!! Ο κύριος μου έβγαλε το γκέμι
και με άφησε ελεύθερο. Έτρεξα αμέσως στα άλλα τα άλογα και κούναγα την ουρά μου όλο χαρά. Και αυτά ήρθαν να με γνωρίσουν ,και με μυρίζανε συνέχεια. Τότε μια ξανθιά φοράδα με πλησίασε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο μου! Ήταν η αδερφή μου που είχα τόσα χρόνια να την δω!!! Και οι δυο αρχίσαμε να τρέχουμε από χαρά γύρο γύρο από τα κάγκελα . Τα λέγαμε όλη μέρα με την αδερφή μου, για την μαμά, τον μπαμπά, και ότι κάναμε μέχρι σήμερα. Η ώρα πέρασε γρήγορα και η νύχτα δεν άργησε να έρθει. -Τι κάνουμε εδώ; ρώτησα την αδερφή μου, αλλά δεν ήξερε ούτε αυτή. -πεινάω, μου είπε. Και εγώ πεινάω της είπα. Όμως δεν είχε τίποτα τριγύρω για να φάμε. -μη στεναχωριέσαι, όταν ξημερώσει θα μας βάλουν πολύ φαΐ, τις είπα, και από την κούραση μας πίρε ο ύπνος. Το πρωί ήρθαν πολλοί άνθρωποι και άρχισαν να μας τρομάζουν. Εμείς αρχίσαμε να τρέχουμε από δω και από κει και στο τέλος βρεθήκαμε σε ένα μεγάλο φορτηγό , πολύ πιο μεγάλο από αυτό που με έφερε εδώ. Μείναμε πολλές ώρες εκεί μέσα και ήμασταν πολύ στριμωγμένοι. Τόσο πολύ που μερικά άλογα δεν άντεξαν και πέθαναν. Ήταν τόσο σκοτεινά εκεί μέσα που δεν μπορούσα να δω που είναι η αδερφή μου. ήμουνα πολύ τρομαγμένος. Και η καημένη πεινούσε...
Κάποια στιγμή μετά από πάρα πολλές ώρες άνοιξαν οι πόρτες του φορτηγού και μπήκε πολύ φως, τόσο που μας τύφλωνε. Τρέξαμε όλα τα άλογα γρήγορα να βγούμε έξω και πατάγαμε πάνω σε κάποια άλογα που δεν άντεξαν το ταξείδι. Όταν καταφέραμε να βγούμε από το φορτηγό έψαξα για την αδερφή μου, και ευτυχώς την βρήκα και πήγα αμέσως δίπλα της. -Αδελφούλα μη φοβάσαι, της είπα, μόλις βρω ευκαιρία θα σε πάρω και θα φύγουμε. -πάρε με από εδώ σε παρακαλώ,φοβάμαι πολύ, μου είπε. Κοίταξα τριγύρω να δω το μέρος και ταυτόχρονα σκεφτόμουν, τι θα κάνουμε εδω;
Δεν πρόλαβα όμως να κάνω ένα βήμα και ένας άνθρωπος πλησίασε την αδερφούλα μου , της έκανε μια ένεση και αυτή έπεσε στο χώμα σιγά σιγά. Εγώ αγριέψα και πήγα να κλοτσήσω τον άνθρωπο αλλά άκουσα την αδερφή μου να λέει αδύναμα: τρέξε... και μετά σωριάστηκε στο έδαφος.
Τότε ξέσπασα σε κλάματα και φώναζα με όση δύναμη μου είχε μείνει, ΓΙΑΤΙ;;; τι σας έκανε; Γιατί γιατί... Ένας άνθρωπος με έπιασε και με έδεσε σε ένα δεντρό και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Έβλεπα την αδερφουλα μου αναίσθητη στο χώμα και δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να την σώσω.
Κάποιοι έφεραν κάτι αλυσίδες και έδεσαν τα μπροστινά ποδιά της αδερφής μου την έσυραν μέχρι ένα μηχάνημα που είχε ένα γάντζο και την κρέμασαν μπροστά στα μάτια μου. Μου κόπηκαν τα γόνατα και η φωνή, κλοτσούσα δεξιά και αριστερά από την οργή και τον φόβο συνάμα. Όμως τα βάσανα της αδερφουλας μου δεν τελείωσαν εδώ. Κάποιοι με μεγάλα μαχαίρια άρχισαν να την κόβουν σε κομμάτια μπροστά σε όλα τα άλογα που φώναζαν από τον τρόμο τους.. Εγώ κατάφερα να λυθώ από το δέντρο και άρχισα να τρέχω από εδώ και από εκεί μέχρι να βρω μια έξοδο για να φύγω να σωθώ, άλλα το μέρος ήταν καλά περιφραγμένο. Έτσι όπως έτρεχα ένας άνθρωπος βρέθηκε δίπλα μου και χωρίς να το καταλάβω , μου έκανε μια ένεση...
Άρχισαν όλα γύρο να θολώνουν . Μέχρι που χάθηκαν όλα. Δεν έβλεπα πλέον τίποτα Όμως μετά το σκοτάδι με περίμενε η αδερφουλα μου σε ένα καταπράσινο λιβάδι, και αμέσως άρχισα να τρέχω σαν πουλαράκι προς αυτήν...
