Καλημέρα σε όλους!
Την περασμένη Κυριακή με βρήκε ένα κουτάβι. Την Δευτέρα πήγαμε στην κτηνίατρό μας (ο σύντροφός μου έχει ένα αρσενικό κοκόνι 8 χρονών), ελέγχθηκε η μικρή για μικροτσιπ, αλλά όσο έχω εγώ, άλλο τόσο είχε κι αυτή. Κάναμε ενδο- και έξω- αποπαρασίτωση και το πρώτο εμβόλιο. Η μικρή τελικά είναι 4.5 μηνών, 3.7 κιλά και θα μείνει... ζουμπάς!
Στο σπίτι μας έχουμε, εκτός από το κοκόνι, και έναν γάτο στειρωμένο 11 μηνών, με τον οποίο παραλίγο να έχουμε δράματα, αλλά φαίνεται πώς μέσα σε τόσο λίγες ημέρες έχουν ξεκινήσει και τα βρίσκουν (πάντα με επίβλεψη).
Τώρα, ενώ θέλω πάρα πολύ να την υιοθετήσω, μου έχουν τύχει μερικά άσχημα σκηνικά στις βόλτες με τον Bianco (το κοκόνι), με χειρότερη αυτή που δαγκώθηκα από άλλον "δεσποζόμενο" λυτό σκύλο - από βλακεία μου - πριν 2.5 χρόνια. Από τότε, μου έχει δημιουργηθεί τεράστια φοβία με τα λυτά σκυλιά, τα οποία μπορεί να μην πλησιάζουν με κακές διαθέσεις, αλλά ποτέ δεν μπορείς να το γνωρίζεις εκ των προτέρων. Επίσης, δεν είναι κι όλοι οι σκύλοι φίλοι μας. Όπως είναι λογικό, το άγχος που έχω στην βόλτα, το μεταδίδω και στον Bianco, με αποτέλεσμα να γίνεται κι αυτός πιο νευρικός.
Πιστεύετε ότι εάν πάρω την απόφαση να υιοθετήσω τελικά την μικρή, με την βοήθεια ενός καλού εκπαιδευτή θα μπορέσω να κουμαντάρω το άγχος μου; Γιατί το τελευταίο που θέλω είναι να "περάσω" την δική μου φοβία στον σκύλο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και σχωράτε με για το χαλί, αλλά είμαι newbie.
Την περασμένη Κυριακή με βρήκε ένα κουτάβι. Την Δευτέρα πήγαμε στην κτηνίατρό μας (ο σύντροφός μου έχει ένα αρσενικό κοκόνι 8 χρονών), ελέγχθηκε η μικρή για μικροτσιπ, αλλά όσο έχω εγώ, άλλο τόσο είχε κι αυτή. Κάναμε ενδο- και έξω- αποπαρασίτωση και το πρώτο εμβόλιο. Η μικρή τελικά είναι 4.5 μηνών, 3.7 κιλά και θα μείνει... ζουμπάς!
Στο σπίτι μας έχουμε, εκτός από το κοκόνι, και έναν γάτο στειρωμένο 11 μηνών, με τον οποίο παραλίγο να έχουμε δράματα, αλλά φαίνεται πώς μέσα σε τόσο λίγες ημέρες έχουν ξεκινήσει και τα βρίσκουν (πάντα με επίβλεψη).
Τώρα, ενώ θέλω πάρα πολύ να την υιοθετήσω, μου έχουν τύχει μερικά άσχημα σκηνικά στις βόλτες με τον Bianco (το κοκόνι), με χειρότερη αυτή που δαγκώθηκα από άλλον "δεσποζόμενο" λυτό σκύλο - από βλακεία μου - πριν 2.5 χρόνια. Από τότε, μου έχει δημιουργηθεί τεράστια φοβία με τα λυτά σκυλιά, τα οποία μπορεί να μην πλησιάζουν με κακές διαθέσεις, αλλά ποτέ δεν μπορείς να το γνωρίζεις εκ των προτέρων. Επίσης, δεν είναι κι όλοι οι σκύλοι φίλοι μας. Όπως είναι λογικό, το άγχος που έχω στην βόλτα, το μεταδίδω και στον Bianco, με αποτέλεσμα να γίνεται κι αυτός πιο νευρικός.
Πιστεύετε ότι εάν πάρω την απόφαση να υιοθετήσω τελικά την μικρή, με την βοήθεια ενός καλού εκπαιδευτή θα μπορέσω να κουμαντάρω το άγχος μου; Γιατί το τελευταίο που θέλω είναι να "περάσω" την δική μου φοβία στον σκύλο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και σχωράτε με για το χαλί, αλλά είμαι newbie.
