Καλησπέρα σε όλους,
Πρόσφατα απέκτησα μέσω ένος κτηνοτρόφου έναν Ελληνικό (?) Ποιμενικό. Επειδή μένουμε στην επαρχία και, ειδικότερα, εκτός πόλης, ήθελα έναν σκύλο για φύλακα. Οπότε επιλέξαμε τον ΕΠ, διότι έχω ακούσει τα καλύτερα πάνω σε αυτό το θέμα.
Γενικότερα, σκύλους είχα απο παλιά. Ξεκινήσαμε με ένα ημίαιμο Χάσκι - Γερμανικό Ποιμενικό, το οποίο όταν έγινε 3 χρονών, έκοψε την αλυσίδα (χωρίς αλυσίδα πήδαγε τα κάγκελα και χανόταν) και εξαφανίστηκε. Μετά πήραμε μια σκυλίτσα, την cookie, γκριφόν κανις. Ήταν η κακομοίρα σε ένα κλουβάκι και την λυπήθηκαμε και την αγοράσαμε (3 μήνες αφού χάσαμε το Χάσκι). Μετά πήραμε ένα τσοπανόσκυλο απο έναν κτηνοτρόφο στην περιοχή που μένω, τον Άρη, ο οποίος ήταν ημίαιμος και κάτασπρος, πολύ ήσυχος και φύλακας. Γενικά, έκανε πολύ καλή παρέα με την cookie και ένα πρωί ζευγάρωσαν κιόλας. Απο τα 5 κουτάβια, κρατήσαμε ένα θυληκό την Ήρα. Την cookie (14 ετών) και την Ήρα (11 ετών), τις είχαμε μέχρι πρόσφατα. Δυστυχώς τους κάναμε ευθανασία λόγω καρκίνου, του δέρματος στην cookie και του μαστού στην Ήρα. Ο Άρης (3 ετών και κάτι), μας άφησε λόγω λυσμανίασης και λάθος διαγνωσης του κτηνίατρου, όπου αρχικά νόμισε ότι είχε πρόβλημα στα νεφρά. Επίσης, έχουμε και 4 γάτες (Λόρι, Ρίκο, Σπίθα, Τζέρι). Εξοχή γαρ.
Φτάνουμε στο σήμερα. Αποκτήσαμε τον ΕΠ, τον Ρέξ, όταν ήταν 1+ μηνών. Του κάναμε εμβόλιο για παράσιτα κλπ και μετά απο ένα αρχικό στάδιο όπου ήταν πολύ ντροπαλός άρχισε να ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα του. Στο σπίτι μένουμε 4 άτομα: Εγώ, οι γονείς μου, και η αρραβωνιαστικιά μου. Όλοι, έχουμε επαφή με τον σκύλο, με σκοπό να μας γνωρίζει σαν άτομα του περιβάλλοντος του, αλλά περισσότερο εγώ τον προσέχω και τον ταίζω.
Αύριο θα κάνει εμβόλιο για τύφο και τσίπ. Γενικά, έχω βάλει κάποιους κανόνες:
- Τον βγάζω βόλτα το πρωί 7.30 - 8 παρά και μετά τον ταίζω και παίζουμε λίγο πριν φύγω για δουλειά.
- Το μεσημέρι, τον βγάζει η αρραβωνιαστικιά ή η μάνα μου, όπου πάλι τον ταίζουν.
- Το βράδυ θα τον βγάλω βόλτα και θα τον ταίσω εγώ (9/10 φορές, εάν τύχει και δεν είμαι σπίτι τον βγάζει η μάνα μου ή ο πατέρας μου).
- Το βράδυ κατά 10+ τον κλείνω στο σπιτάκι του, διότι φοβάμαι ότι θα κάνει ζημιές και θέλω να μάθει να κάθεται στο σπίτι του το βράδυ. Φυσικά, έχει μάθει και πάει απο μόνος του και κάθεται και απλά του κλείνω το πορτάκι με τον σύρτη.
Γενικά, έχουμε καταφέρει να ακούσει στο "έλα" (ειδικά όταν κάτσω με λυγισμένα γόνατα) και να μην τα κάνει στο σπιτάκι του, και γενικότερα στο υπόλοιπο οικόπεδο (είναι χωρισμένο, ένα μέρος το σπίτι και το υπόλοιπο χωράφι). Κάνει την ανάγκη του το πρωί όταν τον βγάλω βόλτα.
Τώρα όμως αρχίζουν τα προβλήματα. Αρχικά έχει αρχίσει να προσπαθεί να δοκιμάσει τα δόντια του, και να δαγκώνει χέρια, πόδια, ρούχα κλπ. Κυνηγάει τις γάτες, με αποτέλεσμα να εκνευρίζονται και να τον χτυπάνε και αυτός να γρυλίζει μετά. Επίσης, είναι λαίμαργος. Τρώει 130-150γρ κροκέτες την ημέρα αλλά κάνει σαν τρελός όταν έρχεται η ώρα του φαγητού. Το αποκορύφωμα είναι ότι αποφασίσαμε ότι πρέπει να μάθει να βγαίνει βόλτα με λουρί, δεδομένου ότι είναι μεγάλο σκυλί και χρειάζεται προσοχή. Ξεκινήσαμε να του βάζουμε ένα λουρί (απο τα ρυθμιζόμενα σε έκταση) το οποίο τις προάλλες το έκοψε (τον έδεσε η αρραβωνιαστικιά μου, μισό λεπτό στο κάγκελο για να πάει στο μπάνιο). Το ράψαμε και είπαμε να το χρησιμοποιήσουμε αφού ο στόχος είναι να κοινωνικοποιείται και να τον παίρνει βόλτα και στην πόλη. Γενικά είναι πολύ αντίθετος (στην αρχή προτιμούσε να τον σέρνουμε), σε σημείο σήμερα, μύριζει και πήγε να φάει κάτι απο κάτω και τον τράβηξα απότομα (την ώρα που γυρνούσαμε απο την βόλτα). Αμέσως μου έβγαλε δόντια και γρύλιζε και τον έπιασε αμοκ. Γύριζε γύρω-γύρω και γρύλιζε και προσπάθουσε να κόψει το λουρί. Του έδωσα 2-3 ξυλιές στον κώλο αλλά ήταν σε αμοκ και δεν κατάλαβε τίποτα, παρά μόνο γύριζε μου έδειχνε δόντια και γρύλιζε. Μετά ηρέμησε και τον χάιδεψα λίγο και ήταν εντάξει. Τον τάισα, έπαιξε λίγο έξω με τα παιχνίδια του (και κάτι πλαστικές παντόφλες
) και πήγε για ύπνο.
Η ερώτηση είναι η εξής: Ο σκύλος προφανώς και αρχίζει να βγάζει τα ένστικτα του. Φοβάμαι μην γίνει άγριος και γίνει επικίνδυνος προς τους υπόλοιπους της οικογένειας, αφού εγώ μπορώ να τον κάνω καλά (πρέπει να μάθει βέβαια να υπακούει). Είμαι κατά του να το δέσω και να τον έχω κλεισμένο σε ένα μέρος. Θεωρώ καλύτερο να κάνει βόλτες γύρω γύρω και να ξέρει τον χώρο του. Γενικά, προσπαθώ όταν κάτι "άσχημο" να του λέω "μη" και να του δίνω μια ξυλιά στον κώλο. Αλλά νομίζω δεν χαμπαριάζει ιδιαίτερα. Τι μου προτείνετε να κάνω? Ο σκοπός μου είναι να είναι φιλικός με τον κόσμο που έρχεται σπίτι, και απλά να είναι φύλακας το βράδυ στο σπίτι. Δεν θέλω σε καμμία περίπτωση να γίνει επιθετικός διότι έρχονται παιδιά στο σπίτι.
Πρόσφατα απέκτησα μέσω ένος κτηνοτρόφου έναν Ελληνικό (?) Ποιμενικό. Επειδή μένουμε στην επαρχία και, ειδικότερα, εκτός πόλης, ήθελα έναν σκύλο για φύλακα. Οπότε επιλέξαμε τον ΕΠ, διότι έχω ακούσει τα καλύτερα πάνω σε αυτό το θέμα.
Γενικότερα, σκύλους είχα απο παλιά. Ξεκινήσαμε με ένα ημίαιμο Χάσκι - Γερμανικό Ποιμενικό, το οποίο όταν έγινε 3 χρονών, έκοψε την αλυσίδα (χωρίς αλυσίδα πήδαγε τα κάγκελα και χανόταν) και εξαφανίστηκε. Μετά πήραμε μια σκυλίτσα, την cookie, γκριφόν κανις. Ήταν η κακομοίρα σε ένα κλουβάκι και την λυπήθηκαμε και την αγοράσαμε (3 μήνες αφού χάσαμε το Χάσκι). Μετά πήραμε ένα τσοπανόσκυλο απο έναν κτηνοτρόφο στην περιοχή που μένω, τον Άρη, ο οποίος ήταν ημίαιμος και κάτασπρος, πολύ ήσυχος και φύλακας. Γενικά, έκανε πολύ καλή παρέα με την cookie και ένα πρωί ζευγάρωσαν κιόλας. Απο τα 5 κουτάβια, κρατήσαμε ένα θυληκό την Ήρα. Την cookie (14 ετών) και την Ήρα (11 ετών), τις είχαμε μέχρι πρόσφατα. Δυστυχώς τους κάναμε ευθανασία λόγω καρκίνου, του δέρματος στην cookie και του μαστού στην Ήρα. Ο Άρης (3 ετών και κάτι), μας άφησε λόγω λυσμανίασης και λάθος διαγνωσης του κτηνίατρου, όπου αρχικά νόμισε ότι είχε πρόβλημα στα νεφρά. Επίσης, έχουμε και 4 γάτες (Λόρι, Ρίκο, Σπίθα, Τζέρι). Εξοχή γαρ.
Φτάνουμε στο σήμερα. Αποκτήσαμε τον ΕΠ, τον Ρέξ, όταν ήταν 1+ μηνών. Του κάναμε εμβόλιο για παράσιτα κλπ και μετά απο ένα αρχικό στάδιο όπου ήταν πολύ ντροπαλός άρχισε να ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα του. Στο σπίτι μένουμε 4 άτομα: Εγώ, οι γονείς μου, και η αρραβωνιαστικιά μου. Όλοι, έχουμε επαφή με τον σκύλο, με σκοπό να μας γνωρίζει σαν άτομα του περιβάλλοντος του, αλλά περισσότερο εγώ τον προσέχω και τον ταίζω.
Αύριο θα κάνει εμβόλιο για τύφο και τσίπ. Γενικά, έχω βάλει κάποιους κανόνες:
- Τον βγάζω βόλτα το πρωί 7.30 - 8 παρά και μετά τον ταίζω και παίζουμε λίγο πριν φύγω για δουλειά.
- Το μεσημέρι, τον βγάζει η αρραβωνιαστικιά ή η μάνα μου, όπου πάλι τον ταίζουν.
- Το βράδυ θα τον βγάλω βόλτα και θα τον ταίσω εγώ (9/10 φορές, εάν τύχει και δεν είμαι σπίτι τον βγάζει η μάνα μου ή ο πατέρας μου).
- Το βράδυ κατά 10+ τον κλείνω στο σπιτάκι του, διότι φοβάμαι ότι θα κάνει ζημιές και θέλω να μάθει να κάθεται στο σπίτι του το βράδυ. Φυσικά, έχει μάθει και πάει απο μόνος του και κάθεται και απλά του κλείνω το πορτάκι με τον σύρτη.
Γενικά, έχουμε καταφέρει να ακούσει στο "έλα" (ειδικά όταν κάτσω με λυγισμένα γόνατα) και να μην τα κάνει στο σπιτάκι του, και γενικότερα στο υπόλοιπο οικόπεδο (είναι χωρισμένο, ένα μέρος το σπίτι και το υπόλοιπο χωράφι). Κάνει την ανάγκη του το πρωί όταν τον βγάλω βόλτα.
Τώρα όμως αρχίζουν τα προβλήματα. Αρχικά έχει αρχίσει να προσπαθεί να δοκιμάσει τα δόντια του, και να δαγκώνει χέρια, πόδια, ρούχα κλπ. Κυνηγάει τις γάτες, με αποτέλεσμα να εκνευρίζονται και να τον χτυπάνε και αυτός να γρυλίζει μετά. Επίσης, είναι λαίμαργος. Τρώει 130-150γρ κροκέτες την ημέρα αλλά κάνει σαν τρελός όταν έρχεται η ώρα του φαγητού. Το αποκορύφωμα είναι ότι αποφασίσαμε ότι πρέπει να μάθει να βγαίνει βόλτα με λουρί, δεδομένου ότι είναι μεγάλο σκυλί και χρειάζεται προσοχή. Ξεκινήσαμε να του βάζουμε ένα λουρί (απο τα ρυθμιζόμενα σε έκταση) το οποίο τις προάλλες το έκοψε (τον έδεσε η αρραβωνιαστικιά μου, μισό λεπτό στο κάγκελο για να πάει στο μπάνιο). Το ράψαμε και είπαμε να το χρησιμοποιήσουμε αφού ο στόχος είναι να κοινωνικοποιείται και να τον παίρνει βόλτα και στην πόλη. Γενικά είναι πολύ αντίθετος (στην αρχή προτιμούσε να τον σέρνουμε), σε σημείο σήμερα, μύριζει και πήγε να φάει κάτι απο κάτω και τον τράβηξα απότομα (την ώρα που γυρνούσαμε απο την βόλτα). Αμέσως μου έβγαλε δόντια και γρύλιζε και τον έπιασε αμοκ. Γύριζε γύρω-γύρω και γρύλιζε και προσπάθουσε να κόψει το λουρί. Του έδωσα 2-3 ξυλιές στον κώλο αλλά ήταν σε αμοκ και δεν κατάλαβε τίποτα, παρά μόνο γύριζε μου έδειχνε δόντια και γρύλιζε. Μετά ηρέμησε και τον χάιδεψα λίγο και ήταν εντάξει. Τον τάισα, έπαιξε λίγο έξω με τα παιχνίδια του (και κάτι πλαστικές παντόφλες
) και πήγε για ύπνο.Η ερώτηση είναι η εξής: Ο σκύλος προφανώς και αρχίζει να βγάζει τα ένστικτα του. Φοβάμαι μην γίνει άγριος και γίνει επικίνδυνος προς τους υπόλοιπους της οικογένειας, αφού εγώ μπορώ να τον κάνω καλά (πρέπει να μάθει βέβαια να υπακούει). Είμαι κατά του να το δέσω και να τον έχω κλεισμένο σε ένα μέρος. Θεωρώ καλύτερο να κάνει βόλτες γύρω γύρω και να ξέρει τον χώρο του. Γενικά, προσπαθώ όταν κάτι "άσχημο" να του λέω "μη" και να του δίνω μια ξυλιά στον κώλο. Αλλά νομίζω δεν χαμπαριάζει ιδιαίτερα. Τι μου προτείνετε να κάνω? Ο σκοπός μου είναι να είναι φιλικός με τον κόσμο που έρχεται σπίτι, και απλά να είναι φύλακας το βράδυ στο σπίτι. Δεν θέλω σε καμμία περίπτωση να γίνει επιθετικός διότι έρχονται παιδιά στο σπίτι.
Last edited by a moderator:
