Καλησπέρα σε όλους!
Είμαι νέο μέλος οπότε θα κάνω μια σύντομη εισαγωγή καθώς διάβασα αρκετά θέματα και είδα πως η κοινότητα είναι πολύ μεγάλη οπότε ίσως να μπορείτε να μου δώσετε κάποιες συμβουλές και να με κατευθύνετε! Ονομάζομαι Δανάη και είμαι 25 χρονών. Ζητάω συγνώμη εκ των προτέρων για το σεντόνι.
Είμαι κοντά 1μιση χρόνο στην φάση που σκέφτομαι να πάρω σκύλο αλλά ακόμα δεν έχω καταλήξει στην επιλογή μου. Έχω τελειώσει με τις σπουδές μου και πλέον εργάζομαι σε μια εταιρία, δουλεύω τις περισσότερες ημέρες από το σπίτι αλλά και κάποιες αναγκαστικά από γραφείο. Στην παρούσα φάση μένω με την μάνα μου (σε διαμέρισμα) αλλά αρκετά σύντομα είναι στα πλάνα μου να νοικιάσω σπίτι μόνη μου. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα έχω σκύλο καθώς όλα τα σχολικά μου χρόνια έχω μεγαλώσει μαζί με το γαλλικό μπουλντόγκ που είχα, ο οποίος δυστυχώς μας έχει αφήσει χρόνους.
Πάμε λοιπόν στα τωρινά, παρότι λατρεύω τα γαλλικά μπουλντόγκ και φλέρταρα με την ιδέα του γαλλικού ξανά, είναι πολύ ''απαιτητική'' ράτσα από θέματα υγείας, θερμοκρασίας στο σπίτι (πάντα air condition το καλοκαίρι και ζέστη τον χειμώνα) , σύντομες βόλτες, φάρμακα κλπ κλπ , δυστυχώς παίρνοντας γαλλικό έχεις πάρα πολλές πιθανότητες ότι ο σκύλος θα βγάλει πρόβλημα, με μαγειρευτή τροφή, pedigree, και πραγματικά καλές συνθήκες συμβίωσης , ο μίκυ δυστυχώς τυφλώθηκε από το ένα μάτι , είχε δερματικές παθήσεις, θέματα ανάσας , και ήτανε καρδιακός τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής του. Παρόλα αυτά έφτασε 14 χρονών και έφυγε μόνος του χαρούμενος και χορτάτος και πρέπει να πω παρόλα τα αρνητικά της ράτσας ότι ήτανε το πιο φιλικό και ανθρωποκεντρικό ζώο που έχω συναντήσει όσων αφορά την προσωπικότητα του.
Εγώ γενικά είμαι πολύ ενεργητική σαν άνθρωπος και περπατάω καθημερινά τουλάχιστον 1 ώρα , οπότε ξεκινώντας από εκεί θα ήθελα αρχικά ένα ενεργητικό σκυλί το οποίο να ''τραβάει'' τις μεγάλες βόλτες και τις εκδρομές σε ύπαιθρο και να έχει όρεξη να περπατήσει/τρέξει/παίξει χωρίς να φοβάμαι για την υγεία του ή να είναι τεμπελάκος μετά από ένα μισάωρο.
Εδώ και 2 χρόνια που είμαι με τον δικό μου ασχολούμαι πολύ με τον δικό του σκύλο, ο οποίος είναι Αmerican Staffordshire Terrie, πάμε βόλτες, εκδρομές και γενικά έχω δεθεί πολύ με τον σκύλο. Παρότι είχα μια αρχική επιφύλαξη γιατί δεν ήμουν γνώστης των πιτ μπουλ έπαθα πλάκα με το πόσο χαδιάρης είναι ο σκύλος και πως δέθηκε μαζί μου μέσα σε αυτό το διάστημα. Στις πρώτες βόλτες είχα το άγχος να συναντήσουμε άλλο σκύλο ή γάτα γιατί ο σκύλος ψιλοτρελένεται (πράγμα που δεν είχα με το γαλλικό), γενικά ακούει σε δυνατή φωνή και μαζεύεται και άμα προσπεράσει το άλλο σκυλί το ξεχνάει σε δευτερόλεπτα. Έχω τον κανόνα ότι προτιμώ να προσέχω για να έχω, οπότε πάντα είμαι αλέρτ στη βόλτα και όποτε βλέπω άλλο σκυλί σε κοντινή απόσταση αλλάζω πεζοδρόμιο και κάνω σήμα στον ιδιοκτήτη να μην μας πλησιάσουν. Όσων αφορά τις γάτες με δυνατή φωνή και τράβηγμα σταματάει αμέσως και συνεχίζει την πορεία του. Με οικεία σκυλιά τα πάει μια χαρά και συμβιώνει ακόμα και με μαλτέζ (της οικογένειας) παρόλα αυτά εγώ μιάς και δεν είναι δικός μου ο σκύλος, όταν τον έχω μόνη μου αποφεύγω 100% κάθε συναναστροφή με άλλο σκυλί και έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
Ρωτάω λοιπόν στο σκυλοφόρουμ και όσους είστε κάτοχοι της ράτσας κάποιες απόψεις πάνω στο θέμα και αν θεωρείτε ότι θα μου βγεί καλή επιλογή ένα τέτοιο σκυλί. Είμαι διατεθειμένη να ασχοληθώ με τον σκύλο και να τον εκπαιδεύσω
(είτε με εκπαιδευτή είτε μόνη μου) καθώς τον θέλω φιλικό ειδικά όσων αφορά τους ανθρώπους.
Δεν με νοιάζει απαραίτητα να είναι καθαρόαιμο το σκυλί καθώς βλέπω σε φιλοζωικές παίζουν πολλά ημίαιμα πιτμπουλάκια, απο την στιγμή που είναι κοινωνικοποιημένο σε ένα βαθμό το σκυλί είμαι οκ με αυτό.
Το μόνο θέμα μου με ημίαιμο πιτμπουλ φιλοζωικής έιναι ότι προφανώς δεν θα είναι κουτάβι, οπότε φοβάμαι λίγο τι ''χούγια'' μπορεί να βγάλει ο σκύλος και κατά πόσο θα είναι διαχειρίσιμα από μία ηλικία και μετά, ακόμα και με εκπαιδευτή.
Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, ευχαριστώ προκαταβολικά όποιον μπεί στον κόπο να το διαβάσει και να μου δώσει μια σοβαρή γνώμη!
