Ανέβασμα στον καναπέ και στο κρεβάτι.
- Thread starter Johnnyag
- Ημερομηνία δημιουργίας
Πιστευω αυτη η αποψη οτι το να αφηνουμε τα σκυλια μας πανω στο κρεβατι και στον καναπε τα κανει κυριαρχικα και να μας παιρνουν τον αερα ειναι αρκετα παλαιικη. Εαν αφηνεις το σκυλι σου πανω στο κρεβατι η στον καναπε αλλα του εχεις μαθει το "Κατω" και σε ακουει οποτε το ζητας, πιστευω οτι βρισκεσαι σε μια τελεια ισορροπια. Το μονο που θα ελεγα οτι ειναι απαραιτητο, ειναι να σκουπιζουμε παντα τα πατουσακια μετα απο βολτες με ενα ελαφρως βρεγμενο πανακι (μονο νερο, οχι σαπουνι).
Αυτά είναι κατά την γνώμη μου ξεπερασμενες αντιλήψεις.
2020 έχουμε, προσεχώς 2021.
Πιο πολύ (για όσους δεν θέλουν) είναι θέμα καθαριότητας (τρίχες, λεκέδες κλπ).
2020 έχουμε, προσεχώς 2021.
Πιο πολύ (για όσους δεν θέλουν) είναι θέμα καθαριότητας (τρίχες, λεκέδες κλπ).
Εξαρτάται από το ποιος είναι ο σκύλος σου και τι χαρακτήρα έχει. Δεν πρόκεται ο σκύλος να τη δει κάπως μόνο και μόνο επειδή κάθεται ή κοιμάται μαζί σου. Από την άλλη όμως, αν ο σκύλος σου πιστεύει ότι πρέπει να περνάει το δικό του αντί για το δικό σου, αν φυλάει το χώρο του, αν είναι λίγο πιο "δύσκολος" από το μέσο σκύλο δεν το βρίσω πολύ καλή ιδέα να μοιράζεστε τον καναπέ ή το κρεβάτι. Αν μη τι άλλο, όχι απρόσκλητος. και σίγουρα να έχει δουλέψει και το "κάτω" κατά προτίμηση πριν του το ζητήσεις ενώ κάθεστε μαζί!
Εδώ περιγράφεις έναν σκύλο που έχει αφεθεί στην τύχη του, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς όρια.
Σε τέτοιες περιπτώσεις αντιλαμβανομαστε το πρόβλημα πολύ αργά και μόνον όταν τα βρίσκουμε σκούρα ξεκινάμε την εκπαίδευση.
Η οποία φυσικά δεν αποδίδει άμεσα και ξεκινάμε πιο δραστικές λύσεις, όπως φωνές, "αθώες" σφαλιαριτσες, χτυπήματα σε επιφάνειες κλπ.
Αναπόφευκτα αυτό θα οδηγήσει σε αυτό:
Και γρυλισματα και πιο μετά ίσως και δαγκώματα, θα συμπλήρωνα.
Και στο τέλος θα καταλήξουμε να λέμε πως
Και "κυριαρχικος" βεβαίως βεβαίως.
Έτσι πάει συνήθως...
Διάβαζα και έβλεπα διαφορά, κάποιοι είχαν την άποψη ότι θα πάρει τον αέρα και δεν θα ακούει και άλλοι ότι είναι όλα στο πως τα μαθαίνεις και βάζεις όρια. Εμένα στις αρχές που τον είχαμε πάρει όταν ανέβαινε χωρίς να καθόμαστε εμείς τον κατέβαζα και του έλεγα όχι. Γενικά δεν τον αφήναμε να ανεβαίνει ούτε καναπέ ούτε κρεβάτι. Στην πορεία ένιωθα ότι μας έλειπε λίγο η οικειότητα ήταν δλδ πιο απόμακρος (στα μάτια μου δλδ). Τώρα τον αφήνουμε να ανεβαίνει μόνο όταν ήμαστε εμείς πάνω. Αλλά μερικές φορές τα πρωινά όταν ξυπνάμε τον βλέπουμε πάνω κουλουριασμενο. Του λέμε να κατέβει αλλά μερικές φορές μας κοιτάει σαν εξωγήινους και δεν κουνιέται φαντάζομαι γιατί είναι στον ύπνο και είναι σαν να λέει "άσε με κουκλίτσα μου εδώ που με είχε πάρει ο ύπνος τι με σηκώνεις". Γενικά δεν έχει κάνει κίνηση πχ να γρυλίσει αν του πω να κατέβει η αν πάω να τον σηκώσω. Και στο φαγητό όταν τρώμε θα κάτσει στο κρεβάτι του.
Γενικα πιστευω εχεις πολυ περισσοτερο σημαντικα θεματα να ασχοληθεις παρα αυτα τα..... "περι κυριαρχιας και ποιος ειναι ο αρχηγος". Αυτα το σκυλι θα τα μαθει με αλλους τροπους, οχι με το να κανουμε τα κρεβατια και τους καναπεδες απαγορευμενες ζωνες, η να περναμε εμεις πρωτα απτο κατοφλι της πορτας και μετα αυτος. Ειναι ξεπερασμενες αποψεις αυτες. Αλλου πρεπει να διδαχθει η πειθαρχια και ο σεβασμος. Οπως λες ετσι και αλλιως, και εγω θα ενιωθα πως η σχεση μου με τον σκυλο μου δεν ειναι τοσο στενη εαν δεν τον αφηνα πανω στο κρεβατι. Κοντευει τα 3 και καθε βραδυ κοιμαται διπλα μου. Ποτε αυτο δεν συνεβαλε σε αθεμιτες συμπεριφορες. Οταν του λεω "κατω" θα κατεβει. Με ακουει, με σεβεται.
Οπως ειπε και ο YorkAddict, οι περισσοτεροι που δεν θελουν ζωα πανω σε κρεβατια και καναπεδες, δεν τα θελουν λογω τριχων, βρωμιας, κλπ κλπ, οχι για να μην τους παρουν τον αερα.
Δεν είναι κακό να ξαπλώνει στον καναπέ και να αράζει. Δεν σημαίνει κάτι, δεν σε υποτιμά, δεν σε αμφισβητεί, δεν είναι δείγμα "κακού" σκύλου ή σκύλου που σε γράφει στα @ του.
Εάν δεν θες για δικούς σου λόγους (όπως πχ να σιχαίνεσαι, να μην θες τρίχες, να μην θες να σου λερωσει κλπ) είναι απόλυτα σεβαστό. Αλλά οφείλεις κι εσύ να μάθεις στον σκύλο να μην ανεβαίνει.
ΠΟΤΕ.
Όχι όταν είστε εσείς είναι οκ και μόνος του τρώει σουτ. Ούτε όταν είμαστε μόνοι είναι οκ, αλλά όταν έρχονται ξένοι απαγορεύεται.
Δεν τα καταλαβαίνουν αυτά οι σκύλοι.
Χρειάζεται σταθερότητα από την δική μας την πλευρά, αλλιώς μπερδεύουμε τον σκύλο.
Εάν δεν θες για δικούς σου λόγους (όπως πχ να σιχαίνεσαι, να μην θες τρίχες, να μην θες να σου λερωσει κλπ) είναι απόλυτα σεβαστό. Αλλά οφείλεις κι εσύ να μάθεις στον σκύλο να μην ανεβαίνει.
ΠΟΤΕ.
Όχι όταν είστε εσείς είναι οκ και μόνος του τρώει σουτ. Ούτε όταν είμαστε μόνοι είναι οκ, αλλά όταν έρχονται ξένοι απαγορεύεται.
Δεν τα καταλαβαίνουν αυτά οι σκύλοι.
Χρειάζεται σταθερότητα από την δική μας την πλευρά, αλλιώς μπερδεύουμε τον σκύλο.
Στο κρεβάτι μας δεν ανεβαίνει ποτέ μόνος του μόνο αν του δώσω το οκ. Και το βράδυ αν κοιμόμαστε ίσως καμία φορά αλλά σπάνια. Γενικά θέλει τον δικό του χώρο του αρέσει το κρεβάτι του. Αλλά τώρα με τα χάλια που μπήκαν είναι όλο το βράδυ αραγμένος εκεί. Δεν έχουμε θέμα με τρίχες ούτως ή άλλως δεν τις γλυτώνουμε και κάτω να είναι. Πάντα καθαρίζουμε τα πόδια μετά από κάθε βόλτα οπότε ήμαστε καθαροί. Και τον περναω και με λίγο νερό με Μηλοξυδο. Ξέρει ότι δεν περνάει την πόρτα αν δεν γίνουν αυτά.
Ναι σίγουρα καταλαβαίνω τι λέτε. Όπως είπα και στον bestboi μετά από κάθε βόλτα περνάνε από καθάρισμα ποδιών και σώματος με λίγο Μηλοξυδο και νερό. Καλά όταν έρχονται ξένοι πάει και κάθεται πάνω στα πόδια τους για χάδια χαχαχα. Όταν ήμαστε εμείς δεν κάνει κινήσεις να ανέβει μόνος του σπάνια θα το κάνει.
Πολυ ωραια λοιπον! δεν εχεις κατι να ανησυχεις. Γενικα επειδη ειδα και το αλλο σου ποστ για το καβαλημα, μπορω να καταλαβω οτι σαν πρωτη φορα σκυλομαμα εχεις πολλα αγχη, και θελω να σου πω οτι αν δεις τα παλια μου ποστ στο φορουμ, πριν κατι μηνες, και εγω ειχα πολλα αγχη σαν και εσενα, γιατι ο μικρος μου δεν ειναι μεν το πρωτο σκυλι μου, αλλα ειναι το πρωτο σκυλι που εχω 100% την ευθυνη του. Σε καταλαβαινω απολυτα, ομως προσπαθησε να μην βαζεις τις λεξεις "αρχηγος" και "κυριαρχια" πολυ αναμεσα στη σχεση σου με αυτο το υπεροχο πλασμα. ΦΥΣΙΚΑ και πρεπει να εκπαιδευτει, να μαθει καποια ορια, καποιους κανονες, ομως η αποψη οτι πρεπει να ειμαστε το "μπρουταλ αφεντικο που δεν σηκωνει μυγα στο σπαθι του αλλιως ο σκυλος θα μας... ανεβει στο κρεβατι!"ειναι ξεπερασμενη πραγματικα, πιστεψε με.
Δεν είναι απαραίτητα άγχος είναι απλά διάφοροι προβληματισμοι μέσα στο μυαλό μου. Γιατί θέλω πραγματικά το καλύτερο για αυτό το πλάσμα. Ναι αυτό που λέτε το πιστεύω και εγώ ότι είναι ξεπερασμένα, πχ βλέπω και άλλους σκύλο γονείς που αφήνουν να ανεβαίνουν αλλά μια χαρά υπακουα είναι. Απλά ήθελα να ακούσω και άλλες γνώμες και απόψεις μιας και σας βρήκα τώρα χαχαχ
Εγώ πραγματικά πιστεύω πως η πλειοψηφία των προβληματικων συμπεριφορών ξεκινάνε από τέτοιες ιδέες και παροτρυνσεις παλαιότερων γενεών.
Δηλητηριαζουμε την σχέση μας με τον σκύλο μας και δημιουργούμε έναν φαύλο κύκλο ανασφάλειας, άμυνας και διόρθωσης.
Αντί να χτισουμε μια σχέση που να βασίζεται στην εμπιστοσύνη και να μάθουμε, να καθοδηγήσουμε έναν σκύλο πως να κινείται και να φέρεται στον κόσμο μας (με τους δικούς μας κανόνες), καθόμαστε και χαλάμε τις καρδιές μας με τέτοιες μαλακιες. Αν θα ανέβει στον καναπέ ή θα κοιμηθεί στο κρεβάτι, αν φάει πριν από μας, αν περάσει πριν από μας τις πόρτες.
Αστεία πράγματα....
Πραγματικά.
Που αν κάτσεις και το σκεφτείς υποτιμά εμάς τους ίδιους, σαν ανθρώπους.
Ας αποφασίσουμε πριν από όλα ΤΙ θέλουμε από έναν σκύλο, να του το δείξουμε με αγάπη και πολύ υπομονή και ας αφήσουμε στην άκρη τις ανασφάλειες που πλημμυρίζουν την ανθρώπινη φύση. Ας τις βγάλουμε οπουδήποτε αλλού, όχι όμως σε έναν σκύλο.
Δεν το αξίζει.
Ας απολαύσουμε την σύντομη ζωούλα τους και ας τους αφήσουμε να κοιμούνται και πάνω μας, αν τους αρέσει και δεν μας ενοχλεί.
Δεν αμφισβητούν την θέση μας. Μην ανησυχείτε.
Την βολή τους σκέφτονται.
Δηλητηριαζουμε την σχέση μας με τον σκύλο μας και δημιουργούμε έναν φαύλο κύκλο ανασφάλειας, άμυνας και διόρθωσης.
Αντί να χτισουμε μια σχέση που να βασίζεται στην εμπιστοσύνη και να μάθουμε, να καθοδηγήσουμε έναν σκύλο πως να κινείται και να φέρεται στον κόσμο μας (με τους δικούς μας κανόνες), καθόμαστε και χαλάμε τις καρδιές μας με τέτοιες μαλακιες. Αν θα ανέβει στον καναπέ ή θα κοιμηθεί στο κρεβάτι, αν φάει πριν από μας, αν περάσει πριν από μας τις πόρτες.
Αστεία πράγματα....
Πραγματικά.
Που αν κάτσεις και το σκεφτείς υποτιμά εμάς τους ίδιους, σαν ανθρώπους.
Ας αποφασίσουμε πριν από όλα ΤΙ θέλουμε από έναν σκύλο, να του το δείξουμε με αγάπη και πολύ υπομονή και ας αφήσουμε στην άκρη τις ανασφάλειες που πλημμυρίζουν την ανθρώπινη φύση. Ας τις βγάλουμε οπουδήποτε αλλού, όχι όμως σε έναν σκύλο.
Δεν το αξίζει.
Ας απολαύσουμε την σύντομη ζωούλα τους και ας τους αφήσουμε να κοιμούνται και πάνω μας, αν τους αρέσει και δεν μας ενοχλεί.
Δεν αμφισβητούν την θέση μας. Μην ανησυχείτε.
Την βολή τους σκέφτονται.
Τα είπατε τέλεια... Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Ιιιιιιιιιιιιι, τεντιμπόη
Ένας σκύλος μπορεί να είναι ανασφαλής, φοβικός, κτητικός, προστατευτικός και χίλια δυο άλλο άλλα χωρίς να είναι κυριαρχικός απέναντι στον άνθρωπό ούτε κατ' ελάχιστο. Μπορείς να δουλέψεις πάνω σε αυτές τις συμπεριφορές αλλά να φτάσεις σε ένα ταβάνι, μπορεί να είσαι και ο γητευτής των σκύλων και να τρώτε απ'το ίδιο πιάτο χωρίς να ανοιγει μύτη, μπορείς να εξαλείψεις αιτίες που προκαλούν ή οξύνουν αυτές τις συμπεριφορές.
Κάποιοι σκύλοι μαθαίνουν εύκολα να δαιχειρίζονται τους πόρους που τους προσφέρουμε, κάποιοι άλλοι όχι. Σε αυτούς εγώ θα έβαζα περισσότερα όρια, και όχι επειδή πιστεύω ότι με επιβουλεύονται.
Συμφωνώ απόλυτα.
Οι περισσότεροι εδώ μέσα ξέρουμε πως υπάρχουν και δύσκολοι σκύλοι (από γεννησιμιου τους) και δυστροποι σκύλοι.
Αναλογα τον σκύλο πορεύεσαι και το δουλεύεις περισσότερο, με περισσότερη επιμονή και υπομονή.
Όχι όμως για τέτοια, αλλά για ουσιώδεις δυσκολίες.
Σε τέτοιες μικροβλακιουλες βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας, προκαλούμε την τύχη μας και τις αντοχές - όρια του σκύλου μας.
Και τότε ακόμα και το πιο αγνό πλάσματακι του κόσμου, θα μετατραπεί αργά ή γρήγορα σε "δύσκολο" σκύλο.
Γιατί εμείς το προκάλεσαμε.
Και το χειρότερο είναι πως το διορθώνουμε με τον ίδιο λάθος τρόπο που το προκάλεσαμε.
Οι περισσότεροι εδώ μέσα ξέρουμε πως υπάρχουν και δύσκολοι σκύλοι (από γεννησιμιου τους) και δυστροποι σκύλοι.
Αναλογα τον σκύλο πορεύεσαι και το δουλεύεις περισσότερο, με περισσότερη επιμονή και υπομονή.
Όχι όμως για τέτοια, αλλά για ουσιώδεις δυσκολίες.
Σε τέτοιες μικροβλακιουλες βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας, προκαλούμε την τύχη μας και τις αντοχές - όρια του σκύλου μας.
Και τότε ακόμα και το πιο αγνό πλάσματακι του κόσμου, θα μετατραπεί αργά ή γρήγορα σε "δύσκολο" σκύλο.
Γιατί εμείς το προκάλεσαμε.
Και το χειρότερο είναι πως το διορθώνουμε με τον ίδιο λάθος τρόπο που το προκάλεσαμε.
Είμαι από αυτούς που δεν θέλουν τα σκυλιά στον καναπέ λόγω βρώμας και τρίχας, αλλά τα θέλω στο κρεβάτι. Περιττό να πω ότι ο χαϊδεμένος μου ανεβαίνει στο κρεβάτι, στον καναπέ, τρώει πριν από μένα, περνάει τις πόρτες, με κερδίζει πάντα στο ταγκ, και όλα καλά και δεν τρέχει κάστανο.
Κάποιοι άλλοι σκύλοι μου, αν καθήσουν μαζί μου, θα κατέβουν και θα πάνε να προκαλέσουν καυγά με τους υπόλοιπους. Είναι οι ίδιοι σκύλοι που θα μανουριάσουν μεταξύ τους αν περάσει ο ένας πολύ κοντά στον άλλο, ή αν πάει κάποιος να μοιραστεί το μαξιλάρι στο οποίο κάθονται ήδη.
Δεν έχω επιστημονική εξήγηση, ούτε και έχουν περάσει από τα χέρια μου πενήντα σκυλιά, όμως θεωρώ ότι αυτό:
Βέβαια, η άλλη λογική εξήγηση είναι ότι οι σκύλοι μου είναι απλώς τέρμα ζαβοί
Κάποιοι άλλοι σκύλοι μου, αν καθήσουν μαζί μου, θα κατέβουν και θα πάνε να προκαλέσουν καυγά με τους υπόλοιπους. Είναι οι ίδιοι σκύλοι που θα μανουριάσουν μεταξύ τους αν περάσει ο ένας πολύ κοντά στον άλλο, ή αν πάει κάποιος να μοιραστεί το μαξιλάρι στο οποίο κάθονται ήδη.
Δεν έχω επιστημονική εξήγηση, ούτε και έχουν περάσει από τα χέρια μου πενήντα σκυλιά, όμως θεωρώ ότι αυτό:
στο μυαλό των σκύλων που έχουν ήδη μια κάποια πετριά, δεν είναι τόσο απλό και ανούσιο. Αντιθέτως, μάλλον βρίσκουν αρκετά σημαντικό το χωροταξικό.
Βέβαια, η άλλη λογική εξήγηση είναι ότι οι σκύλοι μου είναι απλώς τέρμα ζαβοί
Μια άλλη λογική εξήγηση είναι πως διεκδικούν εσένα.
Δεν αμφισβητούν όμως εσένα.
Είναι χωροταξικό όπως πολύ σωστά λες, ανάμεσά τους.
Όταν έχεις πολλά, αντιμετωπίζεις τέτοια μανουριασματα.
Κι εμένα ζαβά είναι μην νομίζεις...
Έχουν άδεια να πηγαίνουν και να αράζουν όπου θέλουν. Το βράδυ κοιμόμαστε αγκαλιά. Τουλάχιστον έτσι ξυπνάμε.
Παρόλα αυτά όταν ο ένας είναι πάνω στο κρεββάτι (ο παλαιός δηλαδή) και σε ένα συγκεκριμένο σημείο μάλιστα, ο νεότερος δεν ανεβαίνει. Σημειωτέον, ο νεότερος είναι και ο πιο τσαμπουκάς, τραμπουκος. Δεν έχουν τσακωθεί ποτέ γι αυτό.
Με έναν περίεργο τρόπο (μουγγο τρόπο) συνεννοουνται. Τι λένε, δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Με το που φύγει από το σημείο ο μεγάλος.... Τσουπ ανεβαίνει ο μικρός.
Γενικά κι εγώ έχω παρατηρήσει χωροταξικες διεκδικήσεις ανάμεσά τους. Όλες όμως αφορούσαν εμένα.
Το που κάθομαι εγώ είναι το θέμα.
Εάν ήταν ένα, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Εγώ θα είχα πρόβλημα...
Τώρα που γράφω έχω τον έναν αριστερά και τον άλλον δεξιά. Μια χαϊδεύω τον έναν, μια τον άλλον.
Problem solved
Δεν αμφισβητούν όμως εσένα.
Είναι χωροταξικό όπως πολύ σωστά λες, ανάμεσά τους.
Όταν έχεις πολλά, αντιμετωπίζεις τέτοια μανουριασματα.
Κι εμένα ζαβά είναι μην νομίζεις...
Έχουν άδεια να πηγαίνουν και να αράζουν όπου θέλουν. Το βράδυ κοιμόμαστε αγκαλιά. Τουλάχιστον έτσι ξυπνάμε.
Παρόλα αυτά όταν ο ένας είναι πάνω στο κρεββάτι (ο παλαιός δηλαδή) και σε ένα συγκεκριμένο σημείο μάλιστα, ο νεότερος δεν ανεβαίνει. Σημειωτέον, ο νεότερος είναι και ο πιο τσαμπουκάς, τραμπουκος. Δεν έχουν τσακωθεί ποτέ γι αυτό.
Με έναν περίεργο τρόπο (μουγγο τρόπο) συνεννοουνται. Τι λένε, δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Με το που φύγει από το σημείο ο μεγάλος.... Τσουπ ανεβαίνει ο μικρός.
Γενικά κι εγώ έχω παρατηρήσει χωροταξικες διεκδικήσεις ανάμεσά τους. Όλες όμως αφορούσαν εμένα.
Το που κάθομαι εγώ είναι το θέμα.
Εάν ήταν ένα, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Εγώ θα είχα πρόβλημα...
Τώρα που γράφω έχω τον έναν αριστερά και τον άλλον δεξιά. Μια χαϊδεύω τον έναν, μια τον άλλον.
Problem solved
Και κάτι ακόμα γιατί βλέπω πως υπάρχουν νέοι σκυλογονεις που θέλουν ό,τι καλύτερο για το σκυλάκι τους.
Μην κάνετε αυτά που έκανα εγώ.
Όταν κάποια στιγμή μετά από καιρό συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και τον λάθος τρόπο σκέψης μας, δυστυχώς θα είναι αργά.
Αν φυσικά το καταλάβουμε.
Εγώ ξύπνησα.
Και αφορμή ήταν αυτός εδώ ο χώρος, που τώρα πια θεωρώ κομμάτι της ζωής μου.
Για αυτό κάνω μαζί σας αυτή την κουβέντα, να αφυπνησω, να σκουντηξω, να αγγίξω όσους μπορώ.
Ξέρετε ο χρόνος κυλά πολύ γρήγορα για τα σκυλιά μας και δεν γυρίζει πίσω.
Και οι τύψεις μας περιτρυγυριζουν.
Την ώρα λοιπόν που σε κοιτάει στα μάτια στη δύση της ζωούλας του, τόσο αγνά, τόσο αληθινά... και στο κρεβάτι σου θα τον πάρεις και στον καναπέ θα τον αφήσεις και από το πιάτο σου θα τον ταΐσεις ό,τι απαγορευμένο υπάρχει.
Αρκεί να τον είχες ξανά από κουτάβι και να μην έκανες τα ίδια λάθη.
Εσείς κάντε το από τώρα (εκτός από τα απαγορευμένα).
Ζήστε μαζί τους κάθε μέρα λες και είναι η τελευταία. Αφεθητε στην αγάπη τους, στο βλέμμα τους. Κουρνιαστε μαζί τους. Αγκαλιάστε τους.
Είναι και αγχολυτικό πέραν όλων των άλλων.
Με αγάπη προς ολους
Μιχάλης
Μην κάνετε αυτά που έκανα εγώ.
Όταν κάποια στιγμή μετά από καιρό συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και τον λάθος τρόπο σκέψης μας, δυστυχώς θα είναι αργά.
Αν φυσικά το καταλάβουμε.
Εγώ ξύπνησα.
Και αφορμή ήταν αυτός εδώ ο χώρος, που τώρα πια θεωρώ κομμάτι της ζωής μου.
Για αυτό κάνω μαζί σας αυτή την κουβέντα, να αφυπνησω, να σκουντηξω, να αγγίξω όσους μπορώ.
Ξέρετε ο χρόνος κυλά πολύ γρήγορα για τα σκυλιά μας και δεν γυρίζει πίσω.
Και οι τύψεις μας περιτρυγυριζουν.
Την ώρα λοιπόν που σε κοιτάει στα μάτια στη δύση της ζωούλας του, τόσο αγνά, τόσο αληθινά... και στο κρεβάτι σου θα τον πάρεις και στον καναπέ θα τον αφήσεις και από το πιάτο σου θα τον ταΐσεις ό,τι απαγορευμένο υπάρχει.
Αρκεί να τον είχες ξανά από κουτάβι και να μην έκανες τα ίδια λάθη.
Εσείς κάντε το από τώρα (εκτός από τα απαγορευμένα).
Ζήστε μαζί τους κάθε μέρα λες και είναι η τελευταία. Αφεθητε στην αγάπη τους, στο βλέμμα τους. Κουρνιαστε μαζί τους. Αγκαλιάστε τους.
Είναι και αγχολυτικό πέραν όλων των άλλων.
Με αγάπη προς ολους
Μιχάλης
Καλησπέρα κι από εμένα.
Εγώ συμφωνώ με τον @sis πιο πολύ αλλά καταλαβαίνω και πολύ καλά τι εννοεί ο @Yorkaddict . Αλήθεια @Yorkaddict αν ο μεγάλος σου σκύλος καταλάβει πως πάτε για ύπνο δεν πάει πρώτος στο κρεβάτι; Κι αν πάει, δεν επιβάλει στον μικρό Μ αυτόν τον αδιόρατο τρόπο να μην ανέβει; Η δεν ανεβαίνει ποτέ πριν από εσάς; Η κάθονται και οι δύο μέχρι να πάτε οι άνθρωποι που τότε κατεβαίνει ο μικρός;
Επίσης θέλω να τονίσω το ότι τα μικροπραγματα είναι που είναι σημαντικά και πως ένας σκύλος που είναι ανυπάκουος δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι κυριαρχικός ή όχι.
Εγώ συμφωνώ με τον @sis πιο πολύ αλλά καταλαβαίνω και πολύ καλά τι εννοεί ο @Yorkaddict . Αλήθεια @Yorkaddict αν ο μεγάλος σου σκύλος καταλάβει πως πάτε για ύπνο δεν πάει πρώτος στο κρεβάτι; Κι αν πάει, δεν επιβάλει στον μικρό Μ αυτόν τον αδιόρατο τρόπο να μην ανέβει; Η δεν ανεβαίνει ποτέ πριν από εσάς; Η κάθονται και οι δύο μέχρι να πάτε οι άνθρωποι που τότε κατεβαίνει ο μικρός;
Επίσης θέλω να τονίσω το ότι τα μικροπραγματα είναι που είναι σημαντικά και πως ένας σκύλος που είναι ανυπάκουος δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι κυριαρχικός ή όχι.
