Η ζήλια στους σκύλους

[Yorkaddict]

Ο σκυλος θα εκμεταλλευτεί ο,τι ευκαιρία του παρουσιαστεί προς όφελός του, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του.
Ανάγκες που εμείς οι ίδιοι του προσφέρουμε. Εν γνώσει μας.
Εμείς τον συντηρουμε, από εμάς εξαρτάται η επιβίωσή του και η ευζωία του.

Γιατί πρέπει απαραίτητα να κρύβει κάτι το "καλύτερος φίλος του ανθρώπου";
Δεν είναι άνθρωπος.
Δεν έχει κρυφούς στόχους.
Ξέρουμε πολύ καλά τι θέλει.

Η ανιδιοτέλεια αφορά καθαρά ανθρώπινη συμπεριφορά και από αυτή την σκοπιά κι εγώ θεωρώ πως δεν ταιριάζει στους σκύλους.

Αυτό που εισπράττουμε από την συντροφιά τους, την ύπαρξή τους, και κάποιες άλλες εποχές από την εργασία τους, το ανταλλάσουμε με την συντήρησή τους. Εν γνώσει μας.

Δίκαιο; Τι λέτε;

 

[ΒασιλικηΖ]

Το ανταγωνιζεται να ξεκαθαρίσω πως δεν έχει αρνητική χρεια, όπως τα τελευταία χρόνια το φορτώνουμε.

Σε ανταγωνιζεται στο ποιος θα φάει την μπριζόλα από το πιάτο σου, μέχρι να του το κόψεις και να μάθει να κάθεται ήσυχος κάτω από το τραπέζι.

Δεν θέλει να σε φάει, δεν θέλει να σου κάνει κακό, θέλει μόνο την μπριζόλα και συνήθως πάει να στην πάρει με αυτή την ηλιθια κουταβισια έκφραση.

 

[spyv]

@ΒασιλικηΖ , αυτο ειναι διεκδικηση οχι ανταγωνισμος.

 

[ΒασιλικηΖ]

@ΒασιλικηΖ , αυτο ειναι διεκδικηση οχι ανταγωνισμος.

Διεκδίκηση είναι αν θεωρήσουμε ότι έχεις ήδη την μπριζόλα στην κατοχή σου, άρα την διεκδικεί από εσένα. Αλλά και πάλι γιατί δεν μπορούμε να πούμε ότι σε ανταγωνιζεται για την κατοχή της;

Αν η μπριζόλα είναι στο τραπέζι ανταγωνιζεστε για το ποιος θα την φτάσει πρώτος.

 

[spyv]

η μπριζολα δεν μπορει παρα να ειναι μονο στην κατοχη σου. εκτος και αν τρως απο το δρομο.
σε ενα κατοικιδιο ολη η τροφη προερχεται απο σενα και ετσι θα πρεπει να ειναι.

ο σκυλος δεν ανταγωνιζεται κανενα, ουτε καν ατομα του ειδους του. θελει απλα να φαει τη μπριζολα.

ανταγωνισμος για μενα, ειναι να θες να εισαι καλυτερος (να υπερεχεις) απο καποιον, οχι για το επαθλο, αλλα για την ευχαριστηση που σου δινει το να εισαι καλυτερος και να νικας τον διπλανο σου. αυτο για μενα ειναι ενα συναισθημα που δεν μπορει να υπαρξει στα ζωα.

αν βαλεις δεκα σκυλους να τρεξουν μαζι, το σκυλο που θα φτασει πρωτος απεναντι το μονο που τον ενδιαφερει ειναι οτι εφτασε στον ιδιοκτητη του. αυτη ειναι η "νικη" του.

 

[ΒασιλικηΖ]

Εγώ πάλι θεωρώ πως υπάρχει ανταγωνισμός και για το έπαθλο και γι αυτό το λόγο δέχομαι και την ύπαρξη του στα σκυλιά.

Αν έχει γίνει ξεκάθαρο με τον σκύλο το ότι είναι δικό σου, προφανώς και δεν υπάρχει ανταγωνισμός.

Ευτυχώς η δυστυχώς δεν είναι ξεκάθαρο για όλα τα ζευγάρια ανθρώπων σκυλων όμως.

 

[GRDANE]

Ο ανταγωνισμός υπάρχει κι εκδηλώνεται μόνο μέσω της ανέλιξης στην ιεραρχία...
κι όσο αυτή δεν έχει ξεκάθαρα όρια...
ανταγωνισμός μπορεί να υπάρξει
για τροφή..
για χαδια...
γι απαιχνιδια κλπ

 

[Yorkaddict]

Που αναφέρεσαι Πέτρο;;
Στην σχέση ανάμεσα στους σκύλους ή στην σχέση ανάμεσα σε σκύλο και άνθρωπο;

 

[GRDANE]

Που αναφέρεσαι Πέτρο;;
Στην σχέση ανάμεσα στους σκύλους ή στην σχέση ανάμεσα σε σκύλο και άνθρωπο;

και στα δύο..
και μιλάω όχι βάση επιστημονικών θεωριών
αλλά εμπειριών.

 

[Yorkaddict]

Δεν συμφωνώ Πέτρο.
Μου φαίνεται αδιανόητο να ανταγωνίζεται ο σκύλος μου εμένα για το ποιός θα είναι αυτό που λένε "αρχηγός" ή ποιός θα φάει την μπριζόλα ή το μπισκότο ή ποιός θα κοιμηθεί στο κρεββάτι.
Sorry αλλά δεν το χωράει ο νους μου.

 

[GRDANE]

σε καταλαβαίνω και θα συμφωνούσα μαζί σου.... αν δεν υπήρχαν μόνο τα γιορκυ..
και το έχω διαβάσει σε άλλο θέμα ... απλά δεν τοποθετηθηκα εκει... λόγω μη θεωρητικού υπόβαθρου απέναντι στην αντίστοιχη θεωρία...
σου θέτω όμως τον προβλήματισμό μεγαλόσωμου σκύλου που γρυλλίζει όταν είναι στο κρεβάτι και πας να τον κατεβάσεις
είτε γρυλλίζει όταν πας να του παρεις το παιχνίδι...
είτε γρυλλίζει απέναντι σε άλλο σκύλο μέσα στην ίδια "οικογένεια"
που δεν συμβαίνει όμως σε άλλες "οικογένειες" που τα πράγματα είναι ξεκάθαρα κι ας μιλάμε για κυρίαρχα σκυλιά.

σόρρυ αλλά μιλάω μόνο με τις εμπειρίες μου ως μέλος τέτοιας "οικογένειας" πολλά χρόνια τώρα όπου στην διάρκεια των χρόνων υπήρχαν διαφορετικά μέλη, διαφορετικός αριθμός μελών αλλά πάντα μεγαλύτερος των τριών και με κυρίαρχα αρσενικά μέσα στην οικογένεια.
αλλά κι από τις εμπειρίες μου ως προς την αντιμετώπιση πολλών προβληματικών συμπεριφορών σε άλλες οικογένειες όπου λύθηκαν τα προβλήματα μόλις ξεκαθάρισε η ιεραρχία είτε παρέμειναν άλυτα προβλήματα με δυσάρεστες εξελίξεις όσο δεν υπήρχε ορθή ιεράρχηση.

 

[Yorkaddict]

Είμαι της άποψης πως όλο αυτό ειναι θεμα οπτικής και μετάφρασης.

Γιατί δηλαδή το γρυλισμα να μεταφράζεται ως αμφισβήτηση της "θέσης" μας και όχι σαν μια προειδοποίηση επειδή δεν θέλει να του πάρουμε ή φοβάται μη του πάρουμε, το παιχνίδι που παίζει;
Αντίστοιχα και με το κρεββάτι που ανέφερες ή οτιδήποτε άλλο θεωρεί ο ίδιος σημαντικό μια δεδομένη στιγμή.

Ξέρεις πολύ καλά πως η ερμηνεία μιας τέτοιας συμπεριφοράς, παίζει τεράστιο ρόλο στον τρόπο που εμείς θα αντιδράσουμε και κατ'επεκταση στο αποτύπωμα που θα αφήσει στη μεταξύ μας σχέση, αλλά και στην μετέπειτα συμπεριφορά του σκύλου μας.

Εάν δηλαδή το γρυλισμα μεταφραστεί ως αμφισβήτηση και η αντίδρασή μας είναι να του πάρουμε το παιχνίδι ετσιθελικά, "βάζοντάς τον στην θέση του" , θεωρώ πως αυτό που κάνουμε είναι να επιβεβαιώσουμε τον λόγο που γρύλισε (εμπιστοσύνη καπουτ) και ενδεχομένως να τον κάνουμε την επόμενη φορά να παρακάμψει το γρυλισμα και να πάει κατευθείαν στο ψητό.

Τώρα, ανάλογα την οπτική μας, όλο αυτό το σκηνικό που θα συμβει, μπορούμε να το μεταφράσουμε με βάση την αγαπημένη μας "κυριαρχία". Θα βαφτισουμε τον σκύλο "κυριαρχικο" και κάθε φορά που από φόβο θα τολμήσει ο φουκαράς να γρυλλισει, θα τον "σπάμε".
Είναι κι αυτός δυστυχώς ένας τρόπος αντιμετώπισης που στηρίζεται όχι μόνο στην μετάφραση που θα κάνουμε, αλλά και σε μια ολόκληρη φιλοσοφία για την κοινωνική δομή των σκύλων/λύκων (σκόπιμα τα βάζω μαζί) που ο ίδιος ο εμπνευστής της πήρε πίσω.
Πάνε πακέτο αυτά.

Η εμπιστοσύνη είναι για μένα το Α και το Ω στην σχέση ανάμεσα σε έναν σκύλο και έναν άνθρωπο.
Μαθαίνεις έναν σκυλο να δίνει, να αφήνει, να συνυπάρχει μαζί σου και την οικογένειά σου με τους κανόνες που εσύ ο ίδιος θα θέσεις.
Αλλά πρέπει κι εμείς με την σειρά μας να είμαστε συνεπεις με αυτούς τους κανόνες και ταυτόχρονα να μην "παίζουμε" με την εμπιστοσύνη τους για να δείξουμε ποιος κάνει κουμάντο.

Εμείς ξεκάθαρα κάνουμε κουμάντο και δεν χρειάζεται να "σπάμε" σκύλους για να το επιβεβαιωνουμε.

 

[GRDANE]

Είμαι της άποψης πως όλο αυτό ειναι θεμα οπτικής και μετάφρασης.

Γιατί δηλαδή το γρυλισμα να μεταφράζεται ως αμφισβήτηση της "θέσης" μας και όχι σαν μια προειδοποίηση επειδή δεν θέλει να του πάρουμε ή φοβάται μη του πάρουμε, το παιχνίδι που παίζει;
Αντίστοιχα και με το κρεββάτι που ανέφερες ή οτιδήποτε άλλο θεωρεί ο ίδιος σημαντικό μια δεδομένη στιγμή.
γιατί η όλη τοποθέτηση και ιεράρχηση δεν γίνεται μέσω της επιβολής βίας.... αλλά κάτω από συνεχή εκπαίδευση... γιατί γνωρίζει ότι δεν θα του πάρουμε το παιχνίδι αλλά θα το κρατήσει ... αλλά ως αρχηγός έχω το δικαίωμα να το ακουμπήσω είτε ακόμα καλύτερα να παίξω μαζί του(σκυλο)... ε'ιτε να συνεχίσει αυτό που κάνει

Ξέρεις πολύ καλά πως η ερμηνεία μιας τέτοιας συμπεριφοράς, παίζει τεράστιο ρόλο στον τρόπο που εμείς θα αντιδράσουμε και κατ'επεκταση στο αποτύπωμα που θα αφήσει στη μεταξύ μας σχέση, αλλά και στην μετέπειτα συμπεριφορά του σκύλου μας.

Εάν δηλαδή το γρυλισμα μεταφραστεί ως αμφισβήτηση και η αντίδρασή μας είναι να του πάρουμε το παιχνίδι ετσιθελικά, "βάζοντάς τον στην θέση του" , θεωρώ πως αυτό που κάνουμε είναι να επιβεβαιώσουμε τον λόγο που γρύλισε (εμπιστοσύνη καπουτ) και ενδεχομένως να τον κάνουμε την επόμενη φορά να παρακάμψει το γρυλισμα και να πάει κατευθείαν στο ψητό.
γιατί όπως ανέφερα προηγουμένως... δεν γίνεται ετσιθελικά... αλλά με χτίσιμο της εμπιστοσύνης κι ότι δεν έχει να φοβάται κάτι από εμας.. αντίθετα έχω αναφέρει παρελθοντικά και σε άλλο θρεντ ακριβως με ποιο τρόπο πρεπει να αντιμετωπίζεται κι εχω ανττιμετωπίσει αρκετα σκυλια στο πρωτο γρύλλισμα...

Τώρα, ανάλογα την οπτική μας, όλο αυτό το σκηνικό που θα συμβει, μπορούμε να το μεταφράσουμε με βάση την αγαπημένη μας "κυριαρχία". Θα βαφτισουμε τον σκύλο "κυριαρχικο" και κάθε φορά που από φόβο θα τολμήσει ο φουκαράς να γρυλλισει, θα τον "σπάμε".
η μαγική λέξη σπαμε...
Γνωρίζεις άλλο τρόπο εκπαίδευσης από αυτόν τον οποίο έχω εγώ χρησιμοποιώ και χτίζω την ιεραρχία...
Είναι κι αυτός δυστυχώς ένας τρόπος αντιμετώπισης που στηρίζεται όχι μόνο στην μετάφραση που θα κάνουμε, αλλά και σε μια ολόκληρη φιλοσοφία για την κοινωνική δομή των σκύλων/λύκων (σκόπιμα τα βάζω μαζί) που ο ίδιος ο εμπνευστής της πήρε πίσω.
Πάνε πακέτο αυτά.
ναι αν χρειαζόταν να σπάσει τον σκύλο για να του επιβληθεί καλώς έκανε και την πήρε πίσω...
απλά υπάρχουν πολλοί τρόποι..αρκεί να ξεκινήσεις νωρίς..

Η εμπιστοσύνη είναι για μένα το Α και το Ω στην σχέση ανάμεσα σε έναν σκύλο και έναν άνθρωπο.
Μαθαίνεις έναν σκυλο να δίνει, να αφήνει, να συνυπάρχει μαζί σου και την οικογένειά σου με τους κανόνες που εσύ ο ίδιος θα θέσεις.
κι ακριβώς έτσι χτίζεται η ΙΕΡΑΡΧΙΑκαι για μένα συμφωνώ το Α &Ω
Αλλά πρέπει κι εμείς με την σειρά μας να είμαστε συνεπεις με αυτούς τους κανόνες και ταυτόχρονα να μην "παίζουμε" με την εμπιστοσύνη τους για να δείξουμε ποιος κάνει κουμάντο.
συμφωνω

Εμείς ξεκάθαρα κάνουμε κουμάντο και δεν χρειάζεται να "σπάμε" σκύλους για να το επιβεβαιωνουμε.
ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑ ΓΙΑ ΣΠΑΣΙΜΟ ΣΚΥΛΟΥ....Μάλλον έχεις χάσει παρα πολλές τοποθετησεις μου απέναντι σε εκπαιδευτικά θέματα...όλη η εκπαίδευση όμως στηρίζεται από την αρχή της μέχρι το τέλος στην ορθή ιεράρχηση αγέλης... πίστεψε με μέχρι θέματα φοβίας έχουν επιλυθεί μόλις ο σκύλος αποκτησε εμπιστοσύνη στον αρχηγό - ιδιοκτήτη του και αρχισε έπειτα να κινειται νοιώθοντας περισσότερη ασφάλεια για αρχή κι έχτισε αυτοπεποίθηση αργότερα.

γιατί...
οι απαντήσεις εσωτερικά σε κάθε παράγραφο...
προφανώς κι έχεις στο μυαλό σου συγκεκριμένο τρόπο εκπαίδευσης για όσους πιστευουν την θεωρία της αγέλης..

 

[Yorkaddict]

Μα ακριβώς επειδή έχω διαβάσει τοποθετήσεις σου πάνω στο θέμα, μου κάνει εντύπωση που όλο αυτό στηρίζεται στην ιεράρχηση.
Παρόλα αυτά δεν είναι προσωπικό το θέμα, τι κάνεις εσύ ή εγώ ή ο οποιοσδήποτε.
Το ξεκαθαρίζω γιατί μπορεί να παρεξηγηθώ και δεν θέλω.

γιατί η όλη τοποθέτηση και ιεράρχηση δεν γίνεται μέσω της επιβολής βίας.... αλλά κάτω από συνεχή εκπαίδευση. γιατί γνωρίζει ότι δεν θα του πάρουμε το παιχνίδι αλλά θα το κρατήσει ... αλλά ως αρχηγός έχω το δικαίωμα να το ακουμπήσω είτε ακόμα καλύτερα να παίξω μαζί του(σκυλο)... ε'ιτε να συνεχίσει αυτό που κάνει

Ακριβώς επειδή η μαγική λέξη (που νομίζω συμφωνείς) είναι η "εμπιστοσύνη", χρειάζεται από νωρίς να την χτίσεις και να μάθεις τον σκύλο πως δεν έχει να φοβάται τίποτα από εσένα και κυρίως ποτέ!
Εαν λοιπόν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν θα γρυλίσει ο σκύλος.
Γιατί θα έχει μάθει από νωρίς πως δεν έχει να φοβηθεί κάτι από σένα.
Και θα μπορείς να του πάρεις και το κόκκαλο και το παιχνίδι και να του τραβήξεις και τα μουστάκια.
Και θα του το ξαναδώσεις μετά.

Αλλά αυτό δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη.

Και δεν ξεκινάς με αυτό το σκεπτικό. Διαφωνώ με την ιδέα πίσω από όλο αυτό.

Γιατί είναι δεδομένο πως η αυταρέσκειά μας και το υποτιθέμενο "αρχηγιλίκι" μας, δεν θα αφήσει ποτέ έναν σκύλο να μας εμπιστευτεί. Να μας εμπιστευτεί πραγματικά.
Θα βιαστούμε, δεν θα δώσουμε χρόνο και οποιοδήποτε πισωγύρισμα από την πλευρά του σκύλου, θα την ερμηνεύσουμε ως "αμφισβήτηση" και θα γκρεμίσουμε τα πάντα. Και ξέρεις πολύ καλά πως υπάρχουν και σκύλοι που είναι ιδιαίτερα κτητικοί και ιδιαίτεροι, που θέλουν περισσότερο χρόνο.
Ο χρόνος είναι το κλειδί, όπως και η δικιά μας συνέπεια.

Εαν μεγαλώνουμε σκύλους έχοντας στο πίσω μέρος μέρος του μυαλού μας τέτοια εικόνα για τον "αρχηγό¨, δυστυχώς δεν χτίζουμε εμπιστοσύνη, αλλά καλλιεργούμε τον φόβο και τις ανασφάλειες.
Και όλο αυτό γυρνάει μπούμερανγκ, είναι ένας φαύλος κύκλος.

 

[GRDANE]

οκ... την ιεράρχηση πράγματι δεν την χτίζεις από την μια μερα στην άλλη...
πράγματι δεν την χτίζεις με τη χρήση πνίκτη.... είτε γρυλλίζοντας όπως γίνεται σε μια αγέλη λύκων..
αλλά ... δεν μιλάω έχοντας στο μυαλό μου... ένα ερασιτέχνη ή έναν πρωτάρη ο οποίος θα προσπαθεί να επιβάλλει την θέση του...
όντας ως ανθρωπος κι ανωτερο ον και πάροχος όλων των πόρων του σκύλου... μπορείς να χρησιμοποιήσεις την εκπαίδευση από τα πρώτα στάδια ακόμα της ζωης του κουταβιού... προσωπικά ως εκτροφέας στο παρελθόν έχω πει ακόμα και χειρισμούς που χρησιμοποιώ ώστε να μην εκδηλωθεί παράδειγμα το ενστικτο της επιβίωσης στο φαγητό... από τα πρώτα γευματα ακόμα των κουταβιών.
όλη η εκπαίδευση όμως ουσιαστικά έχει την εγκαθίδρυση αυτής της ανωτερότητας των ανθρωπινων μελων στην ιεραρχία απέναντι στον σκύλο.
αν δεν σου αρέσει η αγέλη λύκων που παραπέμπει στην βίααιη αντιπαραθεση για την αρχηγία βάλε στη νθέση της την οικογένεια νόπου ιδιοκτητης ο πατερας και σκύλος το παιδί... που πάλι υπάρχει ιεράρχηση...
δεν ε'ιναι τυχαίο που σε κάθε πρόβλημα προτείνουμε την επίσκεψη σε εκπαιδευτή.
και η εκπαίδευση δεν είναι η ασπιρίνη που λύνει όλα τα προβλήματα... αλλά θέτεις τις βάσεις για την επίλυση σχεδόν όλων των προβλημάτων είτε ανεπιθύμητων συμπεριφορών είτε όπως ανέφερα σε προηγούμενο ποστ ακόμα και φοβιων.
αλλά δεν είναι ο τρόπος... η ουσία είναι ότι θέτεις την ιεραρχία...
ξέχνα την λέξη αγέλη βαλε οικογένεια... βάλε ομάδα όπου τα μέλη μιας ομάδας πρέπει να λειτουργούν εν πλήρη αρμονία και συνεργασία... για να επιτευχθεί, ο καθένας έχει εμπιστοσύνη στους συντρόφους του αλλά το μέγιστο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με την σωστή καθοδήγηση - ενορχήστρωση της ομάδας ... κι αυτό γίνεται είτε από τον προπονητή είτε τον αρχηγό της ομάδας.
ναι έχω άλλη εικόνα για τον αρχηγό... από αυτή που περιγράφεις... αλλά δεν παύει να είναι αρχηγός.

 

[GRDANE]

Γιατί είναι δεδομένο πως η αυταρέσκειά μας και το υποτιθέμενο "αρχηγιλίκι" μας, δεν θα αφήσει ποτέ έναν σκύλο να μας εμπιστευτεί. Να μας εμπιστευτεί πραγματικά.
Θα βιαστούμε, δεν θα δώσουμε χρόνο και οποιοδήποτε πισωγύρισμα από την πλευρά του σκύλου, θα την ερμηνεύσουμε ως "αμφισβήτηση" και θα γκρεμίσουμε τα πάντα. Και ξέρεις πολύ καλά πως υπάρχουν και σκύλοι που είναι ιδιαίτερα κτητικοί και ιδιαίτεροι, που θέλουν περισσότερο χρόνο.
Ο χρόνος είναι το κλειδί, όπως και η δικιά μας συνέπεια.

και μπορεί να είναι αμφισβήτιση... αλλά... δεν θα αντιδράσω ως λύκος... αλλά ως ανθρωπος... θα σκεφτώ πιο έξυπνα... θα πάω σε άλλο πεδίο την αντιπαράθεση το αντικείμενο ενασχόλησης ώστε να περάσει το δικό μου και να κερδίσω..
απλά χρειάζεται εμπειρία να προλάβω να διαβάσω σωστά τον σκύλο... και γνώση ... πως μπορώ να το γυρίσω μπούμερανγκ προς όφελος μου..
χρειάζεται ένας σωστός εκπαιδευτής... με λίγα λόγια...

υπάρχουν εσωτερικά σχόλια...

πρέπει κάποια στιγμή να πιούμε τον καφέ που έχουμε πει..

 

[Yorkaddict]

Έχω την εντύπωση πως επί της ουσίας συμφωνούμε.

Διαφωνώ με τις λέξεις που χρησιμοποιούνται (γενικά, όχι από σένα) γιατί άλλοτε είναι συνδυασμένες με ανθρώπινα χαρακτηριστικά - αδυναμίες και πολύ εύκολα παρερμηνευονται και άλλες φορές παραπέμπουν αλλού.
Ειδικά όταν κάποιος δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα, οι λέξεις που χρησιμοποιούνται έχουν τεράστια σημασία.
Για παράδειγμα αλλιώς ερμηνεύει κάποιος το "κυριαρχικος" και αλλιώς το "κτητικός". Το ίδιο και το "αγέλη" ή την "ομάδα" ή την "ιεραρχία".

Είναι τεράστια συζήτηση που με μεγάλη μου χαρά να την κάνουμε από κοντά, όταν φύγει αυτή η π@παρια.

 

[ΒασιλικηΖ]

Συμφωνώ περισσότερο με τον @GRDANE ανεξάρτητα από το μέγεθος βέβαια. Ο σκύλος που είναι πάνω στο κρεβάτι ή στην αγκαλιά ή οπουδήποτε και δεν αφήνει την θέση του. Αμφισβητεί την θέση σου.
Προφανώς @Yorkaddict για να μην συμβαίνουν αυτά στο σπίτι σου έχετε ξεκαθαρίσει την ιεραρχία.
Επίσης μπορείς να διεκδικήσεις την θέση σου απλώς κατεβάζοντας τον σκύλο από το κρεβάτι, δεν είναι ανάγκη να του φέρεις το λαμπατέρ στο κεφάλι.
Πίστεψε με όμως υπάρχουν πάρα πολύ άνθρωποι που κάνουν πίσω στο πρώτο δεν θέλω του σκύλου τους, για διάφορο λόγους. Με αποτέλεσμα το δεν θέλω να γίνει γρυλισμα, το γρυλισμα δάγκωμα και μετά να μην μπορείς να περάσεις έξω από την πόρτα.

 

[spyv]

όλη η εκπαίδευση όμως ουσιαστικά έχει την εγκαθίδρυση αυτής της ανωτερότητας των ανθρωπινων μελων στην ιεραρχία απέναντι στον σκύλο.

η εκπαιδευση του σκυλου οπως την καταλαβαινω εγω (οταν προσπαθουμε να λυσουμε προβληματα συμπεριφορας του), αφορα την ειρηνικη και απροβληματιστη συμβιωση των μελων της οικογενειας (γιατι για οικογενεια μιλαμε παντα οταν μιλαμε για σκυλο) ωστε, ολα τα μελη μεσω αυτης (της συμβιωσης), να επιτυχουν την ευζωια που επιζητουν απο αυτη.

με λιγα λογια, δεν εκπαιδευουμε ενα σκυλο για να τον κανουμε να μαθει τη θεση του, αλλα για να καταλαβει τη σημασια των αλλων.

 

[Yorkaddict]

δεν αφήνει την θέση του. Αμφισβητεί την θέση σου.

Δεν το βλέπω έτσι.

Αυτός που δεν αφήνει την θέση του στο κρεβάτι ΣΟΥ, το κάνει αφενός γιατί εσύ του το επέτρεψες (εάν δεν ήθελες μπορούσες εξαρχής να θέσεις όρια, να δείξεις τι επιτρέπεται και τι όχι) και αφετέρου γιατί βολεύεται στο κρεβάτι και το γουστάρει, όχι γιατί σε αμφισβητεί.

Εάν λοιπόν από την αρχή του το επέτρεψες (όπως έχω κάνει εγώ με τα δικά μου γιατί γουστάρω να κοιμάμαι μαζί τους), δεν βλέπω τον λόγο να μην τον αφήνεις.
Είναι παράλογο και ασυνεπες από την δική μας την πλευρά γιατί εξ αρχής οφείλουμε να συνυπολογιζουμε όλες τις παραμέτρους και δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν.

Όταν πάμε για ύπνο και είναι και αυτά επάνω, κάνουν στην άκρη να βολευτούμε εμείς, και ξαναβολευονται.
Είναι φορές που κοιμούνται του καλού καιρού. Δεν θα τα τραμπουκισω να ξεκουμπιστουν για να επιβεβαιώσω την αρχηγία μου ή την θέση μου.
Θα βολευτώ μαζί τους, θα ξυπνήσουν και θα ξαναβολευτουν.
Είναι και θέμα σεβασμού από εμάς προς αυτά. Μην το παραβλεπουμε αυτό.
Το ότι είμαστε άνθρωποι δεν μας δίνει το δικαίωμα να κάνουμε ο, τι γουστάρουμε και όποτε γουστάρουμε όλα τα άλλα πλάσματα. Πόσο μάλλον έναν σκύλο, ο, τι πιο κοντινό στον άνθρωπο (όχι γενετικά ε
Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

έχετε ξεκαθαρίσει την ιεραρχία.

Ποτέ δεν ξεκαθάρισα καμία ιεραρχία.
Είμαι άνθρωπος, είναι σκύλοι.
Τελεία.