Αλλαγή συμπεριφοράς στειρωμενου σκυλου

[manolo]

Δεν γνωρίζω αν έχει υπάρξει παρομοιο θεμα, αλλά θα ήθελα να γράψουμε τα συμπεράσματα μας όσον αφορά αλλαγές στην συμπεριφορά του σκύλου μας μετά από στείρωση. Θετικές και αρνητικές. Συμπερασματα που προκύπτουν μετά από εύλογο χρονικό διαστημα (μήνες η καλύτερα χρόνια), παγιωμένες αλλαγές συμπεριφοράς.

Ξεκινάω εγώ.
Ερμής. Γερμανικό ποιμενικό περίπου 9 χρονών.
Για τον χαρακτήρα του και το τι σκύλος είναι γενικότερα τα έχω γράψει στο θέμα του. Τα παλιότερα μέλη μέσο του φόρουμ τον γνωρίζουν.
Τον στειρωσα πριν 2 χρόνια περίπου (Νοέμβριος του 18). Ο λόγος που στειρωθηκε ήταν καθαρά για θέμα υγείας και η απόφαση πάρθηκε αφού εξαντλήθηκαν όλα τα άλλα ενδεχόμενα.


Θετικά

- τρώει το φαγητό του πιο εύκολα. Πάντα ήταν δύσκολος με το φαΐ. Πλέον τρώει χωρίς να αγχώνομαι για αυτό.

- πήρε μερικά κιλακια που χρειαζόταν. Ήταν πολύ αδύνατος.

- όταν κατουράει συνεχίζει να σηκώνει το πόδι του. Χαχα

-παραμένει το ίδιο παιχνιδιάρης. Δώστου παιχνίδι και παρτου την ζωή.


Αρνητικά

- Πρέπει να χάσει 2 κιλά.

- είναι κολλημένος πάνω μου. Κυριολεκτικά όμως. Και πριν ήταν. Όχι σε τέτοιο βαθμό όμως. Όταν χρειαστεί να λείψω για κάποιες μέρες και ενώ είναι με την γυναίκα μου, δεν έχει διάθεση, δεν τρώει, τον βγάζει βόλτα και στα 10 λεπτά θέλει να γυρίσει σπίτι. Όταν πρέπει να λείψω, αγχώνομαι.

- γενικότερα έχει γίνει πιο μαλθακος. Όχι κάτι φοβερό και τρομερό αλλά δεν βλέπω την "γυαλάδα" που είχαν τα μάτια του. Δεν βλέπω την σπίθα που υπήρχε πριν. Ίσως να παίζει ρόλο και ότι έχει πλέον κάποια χρονάκια στην πλάτη του. Ακόμα και στον κτηνίατρο (το μοναδικό μέρος που δεν με άκουγε) οι επισκέψεις μας έχουν γίνει βαρετά εύκολες. Τώρα κάποιοι θα αναρωτηθούν, είναι αρνητικό αυτό; Για μένα Ναι.

- Έγινε πιο υπάκουος. Για μένα αρνητικό. Ήταν ήδη υπάκουος. Τον θέλω λίγο πιο ατίθασο.

- Δεν έτρωγε ποτέ, ακόμα και τον πιο λαχταριστό μεζέ από άλλον. Τώρα θα το σκεφτεί αλλά θα το πάρει.

,- τα πάει καλά με τις γάτες. Πλάκα κάνω. Αυτό θετικό είναι.


Περιμένω και τις δικές σας εμπειρίες.

 

[noni_papa]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Η Άμπυ στειρώθηκε μετά τον πρώτο οίστρο σε ηλικία ενός έτους (ήθελα να περάσει και δεύτερο για λόγους ανάπτυξης αλλά έκατσε βαρβάτη ψευδοκύηση και η υγεία της πάνω από όλα). Πλέον είναι 4,5 χρονών και σε 4 μήνες γίνεται 5, οπότε θεωρώ ότι έχει πλέον παγιωμένες αλλαγές.

Στα θετικά:

- Δεν πήρε κανένα κιλό αν και μέχρι τώρα δεν της έχω αλλάξει ποσότητα ούτε μάρκα τροφής.
- Συνεχίζει να έχει το ίδιο κέφι και χαρά όπως πριν
- Δεν έχει γίνει κοιλιόδουλη αν και τρώει με πιο μεγάλη ευκολία το φαγητό της, αν και αυτό δεν ξέρω κατά πόσο οφείλεται στη στείρωση.
- Είναι πιο συνεργάσιμη και γενικά πιο ήρεμη.

Στα αρνητικά, βασικά μέχρι στιγμής δεν έχω δει κάτι αρνητικό. Περιμένω να περάσουν λίγα χρόνια να δω αν θα μας σκάσει ακράτεια λόγω αυτού. Βέβαια δεν ξέρω πώς θα ήταν αν η στείρωση της είχε γίνει όταν ήταν 1.5-2 χρονών.

@manolo πότε παρατήρησες ότι άρχισε να είναι πιο κολλημένος πάνω σου; Δεν μπορεί να είναι επειδή μεγαλώνει και "μαλακώνει"; (Δεν είχα ποτέ αρσενικό σκύλο, οπότε δεν έχω δει ποτέ πώς επιδρά η στείρωση σε αυτούς)

 

[canis]

Στείρωση αρσενικού σκύλου

Στείρωση ενήλικου θηλυκού σκύλου - Παρατηρήσεις

 

[canis]

Όσο για την εξέλιξη στα της δικής μου σκυλίτσας, δεν έχει αλλάξει κάτι από την τελευταία ενημέρωση στο:

Στείρωση ενήλικου θηλυκού σκύλου - Παρατηρήσεις

Ομαλά εξελίσσονται όλα με τις κατάλληλες αποστάσεις, διαχωρισμούς και διαχειρίσεις.

Δεν πάχυνε ποτέ αφού δεν άλλαξα κάτι στη διατροφή της, μα όπως παρατηρείτε η αύξηση της όρεξης είναι παρούσα στο μεγαλύτερο ποσοστό των στειρωμένων σκύλων.

Εδώ είναι και το νήμα με το άρθρο που έχει και σχόλια:

Η στείρωση προκαλεί προβλήματα συμπεριφοράς στους σκύλους

 

[Amaliaz]

Η Ηρα στειρωθηκε (μαζι με αφαιρεση 5 μαστων) πριν 5 μηνες. Προς το παρον ειναι ολοιδια. Δεν εχει αλλαξει τιποτα στη συμπερφιφορα της ουτε στην ορεξη.

 

[canis]

Η όρεξη, που δεν άλλαξε, ήταν πάντα μεγάλη (τρώει τα πάντα, καθαρίζει το πιάτο γρήγορα, αν ακούσει "χρατς χρουτς" συσκευασίας διακτινίζεται, κλπ), κανονική (τρώει το φαγητό της και θα δώσει σημασία σε κάποια μόνο, εκλεκτά μεζεδάκια) ή περιορισμένη (σκύλος μίζερος, συνήθως δε τρώει όλη την ποσότητα, κλπ);

 

[Amaliaz]

Η όρεξη, που δεν άλλαξε, ήταν πάντα μεγάλη (τρώει τα πάντα, καθαρίζει το πιάτο γρήγορα, αν ακούσει "χρατς χρουτς" συσκευασίας διακτινίζεται, κλπ), κανονική (τρώει το φαγητό της και θα δώσει σημασία σε κάποια μόνο, εκλεκτά μεζεδάκια) ή περιορισμένη (σκύλος μίζερος, συνήθως δε τρώει όλη την ποσότητα, κλπ);

Ηταν παντα μεγαλη. Παλιοτερα δε ζητιανευε ουτε "απαιτουσε" το φαγητο της στην ωρα του, τωρα το κανει. Ομως αυτο δεν εχει να κανει με τη στειρωση αφου ξεκινησε οσο μεγαλωνε η αγελη με την οποια ζει. Πιθανοτατα να νιωθει οτι κινδυνευει να μεινει χωρις φαι , αφου ταιζονται μαζι πολλα ζωα

Αυτο που παρατηρησα και αναρωτιομουν τις τελευταιες μερες ειναι η συμπετριφορα της σε σχεση με τη Θαλεια η οποια ειναι σε οιστρο τωρα. Δεν αλλαξε τιποτα. Την προσεχει, τη "φροντιζει" και την εχει αεροκαβαλησει μια δυο φορες.

 

[ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ]

@manolo πριν λίγες ημέρες ήθελα να σου κάνω την ερώτηση σχετικά με τον Ερμή και την στείρωση γιατί είχες καιρό να αναφέρεις γ' αυτόν, μες το μυαλό μου μπήκες !!

 

[vrmode]

Στείρωσα τις 2 γαλλίδες σε ηλικίες 2 και 4 ετών αντίστοιχα. Η μία έκανε ψευδοκύηση και λίγο γάλα.

Καμία διαφορά, ούτε σε κιλά, ούτε σε όρεξη, ούτε σε συμπεριφορά. Σαν να μην έγινε ποτέ.

 

[betty coltrane]

Ο Σαντσο μπαινει στα 9 και στειρωθηκε στα 4.

Θετικα:
Δεν παθαινει αμοκ με σκυλες σε οιστρο. Χαιρεται αλλα δε θα καταστραφει η ζωη μας για 2-3 μερες οπως στο παρελθον..

Δεν αρπαζεται τοσο σε αρσενικους, δεν το νοιαζει να χωθει σε καβγαδες τοσο. Θα βριστει αλλα δε θα ερθει στα χερια

Ειναι 2-3 κιλα πανω αλλα τα χρειαζοταν. Τωρα ειναι πιο φυσιολογικος.

Αρνητικά:

Απαιτει φαγητο! Τρωει ο,τι βρει. Η πρωινη ειδικα βολτα ειναι ... μυτη κατω ψαχνει τι τρωγεται.

Παντα ηταν φοβιτσιαρης. Απλως προστιθενται πραγματα που τον φοβιζουν στη λιστα. (Βροντες, αποτομοι θορυβοι, πορτες που τις κινει καποιος αορατος διαμονας προφανως! Δεν ξερω αν ευθυνεται η στειρωση, εγω, ο χαρακτηρας του ή η ηλικια γι αυτο αλλα το βαζω και αυτο εδω.

 

[dimitris-skg]

Mία από τα ίδια και σ' εμάς. Ημίαιμο μεγαλόσωμο (30 κιλά), στειρώθηκε σε ηλικία 2,5 ετών (πλέον 10+). Καμία αλλαγή σε ορέξεις (ήταν και παρέμειναν μεγάλες και για φαγητό και παιχνίδι) και συμπεριφορές (καλές και κακές).

Πρόσφατα πάντως ενημερωθήκαμε στο χωριό από γειτόνισσά μας είπε ότι πολύ κακώς κάναμε που την στειρώσαμε, γιατί σύμφωνα με τις γνώσεις και την εμπειρία της οι σκύλοι αν στειρωθούν τρελαίνονται. Άγιο είχαμε...

 

[medusa]

Σε ενα φιλικο μας θηλυκο , που στειρωθηκε πριν 8-9 μηνες σε ηλικια 2,5 ετων, παρατηρησα αισθητη διαφορα προς το καλυτερο. Η σκυλιτσα εκανε απο τον πρωτο της οιστρο συνεχως ψευδοκυησεις και φαινοταν οτι ταλαιπωριοταν, ηταν διαστηματα χωρις ορεξη ειδικα στις βολτες κ.τ.λ . Μετα την στειρωση ειναι πολυ πιο ενεργητικη, παιχνιδιαρα, ζωηρη με την καλη την εννοια. Εχει ανεβει λιγο η ορεξη της, χωρις να βαλει κιλα.... λογικο αφου καταναλωνει ομως και περισσοτερες θερμιδες.

 

[Estranged]

Συγνώμη που επεμβαίνω ενώ (ακόμα) δεν τον έχω στειρώσει, αλλά για αυτό ακριβώς να πω ότι από τα 7 περίπου (τώρα 8,5) κ κάθε μέρα κ περισσότερο τρώει το φαΐ του *πολύ* πιο εύκολα (βασικά από εκεί που τον παρακαλούσα να φάει τώρα ΜΟΝΙΜΩΣ πεινάει), γίνεται αισθητά κ όλο κ πιο υπάκουος κ πολύ μαλθακούλης - ειδικά με τα άλλα σκυλάκια που είναι παραδοσιακά μαλακούλης (με όλα τα άλλα ζωντανά ήταν πάντα υπέροχος) και κυρίως όλο κ είναι κ πιο κολλημένος μαζί μου. Για τα στατιστικά στείρωση vs ηλικία το λέω.

 

[Tiny_lin]

Η Joy είναι 3 χρονών, του δρόμου αλλά μοιάζει αρκετά και σε χαρακτήρα και σε εμφάνιση με ελληνικό ιχνηλάτη.
Τη στειρώσαμε πριν έναν χρόνο λόγω συνεχόμενων ψευδοκυήσεων.
Η διάθεση και η ενέργεια παραμένουν τα ίδια, εκεί που όλοι κουράζονται, αυτή συνεχίζει.
Τεράστια διαφορά είδα στο φαγητό και στον μεταβολισμό της. Εκεί που βαριόταν την τροφή στο 2μηνο και προτιμούσε να κάνει εμετούς λόγω άδειου στομαχιού από το να φάει πάλι κροκέτα σολομό πχ, εδώ κι έναν χρόνο τρώει αβίαστα. Ίσως γιατί έπρεπε να της μειώσουμε την τροφή κυριολεκτικά στο μισό. Μέσα σε ένα μήνα από την στείρωση, με την ίδια ακριβώς τροφή και ποσότητα, από 10 κιλά πήγε 15 και πλέον παίζουμε στο όριο κάθε φορά για δίαιτα ακόμα και με τα μισά γραμμάρια.
Στο θέμα συμπεριφοράς απέναντι σε άλλα σκυλιά (που δεν ξέρω αν ευθύνεται η στείρωση ή απλά συνέπεσε) είναι λίγο πιο ευαίσθητη και λίγο καχύποπτη στο θέμα μυρίσματος από άλλα αρσενικά. Με τα θηλυκά μανουριάζει πολύ εύκολα, εκτός αν είναι αυτά που είχε γνωρίσει και έπαιζε από μικρή.

 

[manolo]

@manolo πότε παρατήρησες ότι άρχισε να είναι πιο κολλημένος πάνω σου; Δεν μπορεί να είναι επειδή μεγαλώνει και "μαλακώνει"; (Δεν είχα ποτέ αρσενικό σκύλο, οπότε δεν έχω δει ποτέ πώς επιδρά η στείρωση σε αυτούς)

Συγνώμη που επεμβαίνω ενώ (ακόμα) δεν τον έχω στειρώσει, αλλά για αυτό ακριβώς να πω ότι από τα 7 περίπου (τώρα 8,5) κ κάθε μέρα κ περισσότερο τρώει το φαΐ του *πολύ* πιο εύκολα (βασικά από εκεί που τον παρακαλούσα να φάει τώρα ΜΟΝΙΜΩΣ πεινάει), γίνεται αισθητά κ όλο κ πιο υπάκουος κ πολύ μαλθακούλης - ειδικά με τα άλλα σκυλάκια που είναι παραδοσιακά μαλακούλης (με όλα τα άλλα ζωντανά ήταν πάντα υπέροχος) και κυρίως όλο κ είναι κ πιο κολλημένος μαζί μου. Για τα στατιστικά στείρωση vs ηλικία το λέω.

Σταδιακά. Όχι από την μια μέρα στην άλλη. Πάντα ήταν κολλημένος μαζί μου, αλλά τελευταία πολύ περισσότερο.
Παλιότερα μου το έδειχνε με το να με ακούει, να με κοιτάζει στα μάτια και να περιμένει "εντολή" μου, να μην απομακρύνεται από κοντά μου στην βόλτα αλλά γενικά ποτέ δεν επιζητούσε χάδια, αγκαλίτσες και φιλάκια. Στην βόλτα πάντα κοντά μου (δεν με έχανε ποτέ από τα μάτια του), στο σπίτι δεν μας έδινε ποτέ σημασία. Ήθελε την ησυχία του. Πλέον ζητάει χάδια συνέχεια, στο σπίτι με ακολουθεί παντού σαν κουτάβι που μόλις ήρθε σπίτι. Όταν χρειαστεί να λειψουμε για μερες δεν έχω που να τον αφήσω παρόλο που πολλοί προσφέρονται να τον κρατήσουν.
Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στην στείρωση, στο ότι μεγάλωσε, η συνδιασμος.

Στο ότι πήρε κιλά και επειδή το έχω γράψει και στα θετικά αλλά και στα αρνητικά, αρχικά ήθελα να πάρει μερικά κιλά. Με την στείρωση επειδή πλέον το να τρώει όλο του το φαι, αυτό ήταν εύκολο. Σταδιακά Από τα 35 κιλά προ στείρωσης έφτασε τα 38 οπου για το σωματοτυπο του τα θεωρώ ιδανικά. Το διάστημα της καραντινας και επειδή μου είχαν δώσει 1 σακί ξηρά τροφη, του γέμιζα το μπολ χωρίς να υπολογίζω ποσοτητα και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε τα 41 κιλά. Αλλά δεν με αγχώνει αυτό. Σταδιακά Θα τα χάσει.
Γενικά θεωρώ πως το ότι παχαίνουν τα σκυλιά μετά την στείρωση είναι ολίγον μύθος. Τα λαίμαργα σκυλιά, είναι λαίμαργα και πριν και μετά την στείρωση. Τα πιο δύσκολα με το φαΐ όπως ο δικός μου, τρώνε πιο εύκολα αλλά αν δίνονται οι σωστές ποσότητες, διατηρούνται στα ίδια κιλά.

@manolo πριν λίγες ημέρες ήθελα να σου κάνω την ερώτηση σχετικά με τον Ερμή και την στείρωση γιατί είχες καιρό να αναφέρεις γ' αυτόν, μες το μυαλό μου μπήκες !!

Εμμ, μα για αυτό άνοιξα αυτό το θεμα χαχα

Υ.Γ: Ανοίγοντας αυτό το θέμα και γράφοντας τα θετικά και τα αρνητικά περί συμπεριφορών μετά την στείρωση, δεν σημαίνει πως έχω προβλήματα με τον σκύλο μου. Το πριν και το μετά στην ουσία είναι μικροδιαφορες.
Ο Ερμής και πριν και μετά την στείρωση είναι ο ίδιος υπέροχος σκύλος.

Περιμένω και άλλες εμπειρίες

 

[betty coltrane]

Μυθος δεν ξέρω, αλλα σκύλοι που βγαινουν βολτάρες και εκτονώνονται σωστά, δεν εχουν θέμα με το βάρος τους. Στην σκυλοπαρεα του Σαντσο ειναι ολα (εκτος απο 2) στειρωμενα και είναι ολα φιτ. Το μόνο προβλημα που έχω συνταντησει είναι σε θηλυκα η ακρατεια.

 

[noni_papa]

Μυθος δεν ξέρω, αλλα σκύλοι που βγαινουν βολτάρες και εκτονώνονται σωστά, δεν εχουν θέμα με το βάρος τους. Στην σκυλοπαρεα του Σαντσο ειναι ολα (εκτος απο 2) στειρωμενα και είναι ολα φιτ. Το μόνο προβλημα που έχω συνταντησει είναι σε θηλυκα η ακρατεια.

Η ακράτεια στα θηλυκά μετά από στείρωση είναι όντως συχνό φαινόμενα, αλλά υπάρχουν δύο φάρμακα που τη ρυθμίζουν αρκετά αποτελεσματικά.

 

[betty coltrane]

Η ακράτεια στα θηλυκά μετά από στείρωση είναι όντως συχνό φαινόμενα, αλλά υπάρχουν δύο φάρμακα που τη ρυθμίζουν αρκετά αποτελεσματικά.

Ετσι ειναι! Γνωριζω 3 σκυλια με ακρατεια!!
Το βρισκω λιγο στεναχωρο να αναγκαζεται ο σκυλος να παιρνει φαρμακο μια ζωη εξαιτιας της στειρωσης

 

[noni_papa]

Ετσι ειναι! Γνωριζω 3 σκυλια με ακρατεια!!
Το βρισκω λιγο στεναχωρο να αναγκαζεται ο σκυλος να παιρνει φαρμακο μια ζωη εξαιτιας της στειρωσης

Όχι απαραίτητα μια ζωή, ειδικά αν το πιάσεις νωρίς. Η Λάρα είχε αρχίσει να έχει ακράτεια όταν ήταν 11, της δώσαμε το φάρμακο (πρώτα σιρόπι που δεν έκανε δουλειά μετά χάπια) και σε ένα 6μηνο της τα κόψαμε και δεν ξαναεμφάνισε

 

[sis]

Δύο κορίτσια μου, ημίαιμα σέττερ, αδέλφια, στειρώθηκαν μετά τον πρώτο οίστρο σε ηλικία περίπου ενός έτους πριν από τέσσερα χρόνια.
Πριν τη στείρωση, η σχέση τους με το φαγητό έτεινε προς το "αδιάφορη". Δε θα τις έλεγα μίζερες σε καμία περίπτωση, αλλά δεν τρελλαίνταν κιόλας. Το ίδιο και με τις λιχουδιές, ανθρώπινες ή σκυλίσιες, τις έτρωγαν μόνο αν τους άρεσαν. Το βάρος τους ήταν κανονικό.

Τέσσερα χρόνια μετά τη στείρωση, η μία έχει παραμείνει έτσι. Η άλλη όχι και τόσο... Η σχέση της με το φαγητό γίνεται ολοένα και πιο εμμονική. Ζητιανεύει φαγητό, τσακώνεται για το φαγητό, απαιτεί φαγητό, δεν υπάρχει πλέον λιχουδιά που να μην της αρέσει. Το βάρος της έχει αυξηθεί αρκετά, ενώ η υπόλοιπη καθημερινότητά της έχει παραμείνει ίδια. Και όχι, δεν τρώει παραπάνω φαγητό ή λιχουδιές απ' ότι πριν τη στείρωση, ούτε απ' ότι τρώει η αδερφή της που παραμένει σε κανονικά κιλά. Το ίδιο και η άσκηση, παραμένει ίδια τόσο με πριν όσο και μεταξύ τους.

Ένα τελευταίο που ίσως απλά συνέπεσε χρονικά και δεν έχει αιτιολογική σχέση: θεωρώ ότι μετά τη στείρωση άρχισε να ψάχνεται πολύ πιο έντονα για καυγά, πράγμα που δεν έκανε πριν. Είναι πάντα έτοιμη πλέον να τσακωθεί, ιδίως με την αδερφή της, κι αν δεν υπάρξει αφορμή θα τη δημιουργήσει μόνη της... Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν ευθύνεται η στείρωση. Η άλλη πάντως, μετα τη στείρωση τσακώνεται αρκετά λιγότερο απ' ότι πριν.