Έχω επισκεφθεί πολλά σπίτια που οι άνθρωποι συνηθίζουν να βγάζουν τα παπούτσια και να περπατούν με κάλτσες στο σπίτι. Κάποιες φορές απαιτούν το ίδιο και από τους επισκέπτες και καλεσμένους τους, κάτι με το οποίο δεν έχω και ιδιαίτερο πρόβλημα (δε ξέρω μήπως έχουν εκείνοι τελικά...).
Έτσι και ένας πιο στενός μου φίλος, μας ζητά πάντα να βγάζουμε τα παπούτσια μας και μάλιστα, αν επιθυμούμε, διαθέτει και παντόφλες για τους επισκέπτες (δεν το προτιμώ προσωπικά). Μια μέρα, λοιπόν, αφού τον επισκέφτηκα και όπως πάντα έβγαλα τα παπούτσια μου στην είσοδο συνέχισα προς το σαλόνι. Εκεί, λίγο πριν κάτσω στον καναπέ του, κατέβασα το παντελόνι μου, το έβγαλα, το δίπλωσα τοποθετώντας το προσεκτικά στο μπράτσο του καναπέ και έκατσα στον καναπέ με το σώβρακο.
Ο φίλος, η γυναίκα του και οι λοιποί παρευρισκόμενοι κοιτούσαν με ανάμικτα συναισθήματα, γέλια και χαμόγελα, παγωμένα βλέμματα και με ρώτησαν "Τι κάνεις ρε συ;" γεμάτοι απορία. Τους εξήγησα πως το παντελόνι που φορούσα από το πρωί στην δουλειά, με το οποίο είχα κάτσει σε παγκάκι πλατείας, σε καρέκλα σε νοσοκομείο και στις θέσεις των Μ.Μ.Μ. ήταν πιθανόν πιο βρώμικο από τα παπούτσια μου και πιο "επικίνδυνο". Μάλιστα, τους εξήγησα πως ενώ τα παπούτσια μου θα ακουμπούσαν μόνο το πάτωμα τους, όπου εκεί σπάνια ξαπλώνουν ή ακουμπούν το πρόσωπο τους, το παντελόνι μου θα ερχόταν σε επαφή με καναπέ και μαξιλάρια όπου και ξαπλώνουν και ακουμπούν το πρόσωπο τους. Άσε που το πάτωμα το σκουπίζεις και το σφουγγαρίζεις πολύ συχνότερα και με δραστικότερα απορρυπαντικά από ότι τον καναπέ σου.
Δεν είμαι σίγουρος αν κατανόησαν όσα ήθελα, μα για κάποιο λόγο μου ζήτησαν να βάλω το παντελόνι μου ενώ θα περίμενα να ζητήσουν και από τους άλλους να το βγάλουν...
Τα πόδια των σκύλων μου δε τα έχω καθαρίσει ποτέ... Δεν έχω καθαρίσει ούτε κάποιο άλλο μέρος του σώματος τους... Με εξαίρεση κάποιες φορές από τσίχλα, λάδι αυτοκινήτου και αίματα.
Τι προϊόν και αυτό το pawplunger... Θυμίζει λίγο μεσαίωνα και υπόγεια κελιά όπου "σκοτεινά" και επώδυνα πράγματα λαμβάνουν χώρα... Περί ορέξεως βέβαια...
